@lydia wrote:
weet je al een poll?
En krijg ik ook een pb
:mrgreen: :lol:
Joseetje ben je nog wel blij met je afteltopic :mrgreen:
3 pagina’s en de meesten gaan over poepen en plassen :roll: :lol:
Uuh een poll…mischien een polletje over waar de poll over moet gaan?
Ik weet het serieus niet, maar ik ben niet moeilijk hoor.
Sas: :lol:
Fiep: ja alles is wel vrij rustig…nou wel wat gerommel deze week, maar bij Thijmen begon dat gedoe 5 weken van te voren al dus ik maak me er niet druk om.
Deze zwangerschap is stukken beter te doen dan die van Thijmen.
Alleen het traplopen begint nu zwaar te worden en ik heb het af en toe benauwd, maar voor de rest gaat het top :thumbup:
Mag ook best een paar ongemakken met 37 weken.
He Jose - is het je gelukt het geheim te houden voor je familie deze keer vroeg ik me laatst af.
Heeft niemand je nog betrapt met een bepaald kleurtje aan kleding in een winkel of iets wat ze thuis bij je zagen??
Gr Caroline
uuuh mijn ouders weten het.
Schoonouders weten het
Schoonzus weten het
Oom en tante weten het
Ik denk dat een paar van hen er wel weer voor gezorgd hebben dat anderen het ook weer weten :lol:
Neuh het is niet echt meer een geheim :roll: 
Maar de enige die het echt niet wilde weten was Hennie en haar heb ik het ook niet meer kunnen vertellen…
@joseetje wrote:
uuuh mijn ouders weten het.
Schoonouders weten het
Schoonzus weten het
Oom en tante weten het
Ik denk dat een paar van hen er wel weer voor gezorgd hebben dat anderen het ook weer weten :lol:
Neuh het is niet echt meer een geheim :roll:
Maar de enige die het echt niet wilde weten was Hennie en haar heb ik het ook niet meer kunnen vertellen…
Hee meis!! al bijna bevallen. Spannend 
volg je mee hier Ok ?!
Moeilijk hoor van Hennie* zo vele dingen wat je nog had willen doen en of zeggen 
:hug:
Joseetje: jammer dat *Hennie niet meer geweten heeft wat het wordt, ik weet dat ze het niet wilde weten maar nu zo achteraf :think:
En ja met 37 weken een paar ongemakken dat hoort erbij hé
Was je eerste zwangerschap moeilijker dan? in welk opzicht?
Ik heb de avond voor de begravenis nog een tijdje alleen met Hennie gezeten en toen heb ik wel verteld wat het word.
Aan de ene kant dacht ik ze wilde het niet weten, maar aan de andere dacht ik ze is nieuwsgierig genoeg…
Als ze ons kan zien, dan weet ze ook wat het word…en ik ga er graag vanuit dat ze ons kan zien.
Bigsby: bij Thijmen ben ik tot 18 weken goed ziek geweest, toend at klaar was kon ik door mijn banden (?) meestal niet langer dan 15 minuten lopen.
Daarbij werden mijn armen en benen heel rusteloos en dat was heel irritant.
Daar kwam toen nog maagzuur bij en nog een heerlijke jeuk waardoor mijn hele buik vuurrood was…in de laatste weken kon ik niet langer dan 5 minuten lopen…
Deze zwangerschap ben ik maar tot 12 weken misselijk geweest en ook stukken minder.
Mijn banden deden in het begin een beetje pijn maar dat ging snel weer over.
rusteloosheid heb ik deze keer wel, maar veel minder.
maagzuur is ook veel beter te doen.
en de jeuk heb ik dit keer (nog) niet.
Klinkt als een :thumbup: zwangerschap.
Wat je vertelde van de avond voor de begravenis, dat had ik eerst getikt; “heb je het haar nog wel ‘verteld’ als je begrijpt wat ik bedoel” maar ik vond de vraag zo raar lijken op het scherm. Maar je had m dus wel begrepen als ik het had gevraagd. Mooi dat je dat hebt gedaan hoor, ik weet zeker dat zij je ziet!!
Ja hoor Lydia ik had je wel begrepen.
Hier druk druk druk, kraamzorg komt zo intake doen en ik heb last van iets wat heel erg nieuw voor me is:
NESTELDRANG :eh:
Werelijk ik geniet van wasjes draaien, poetsen en opruimen :eh:
Compleet nieuwe ervaring dit :lol:
Poll doe maar of wanneer ik beval of hoe snel ik beval…ben naar beide wel benieuwd wat anderen denken :mrgreen:
Oh ik tel ook mee af Joseetje!
Jeetje wat gaat het snel :o
Ik denk ook dat Hennie op een bepaalde manier nog bij jullie is en op die manier ondertussen had geweten wat het is.
Hoe gaat het trouwens met Cindy??
Gr Caroline
José ik weet ook wel ‘‘zeker’’ dat ze erbij is…dat ze voor Cindy en straks jullie kleine hummel zal ‘‘zorgen’’…ze houdt je in de gaten hoor moppie echt wel!!
Kan me wel voorstellen dat het dubbel zo verdrietig is om haar te missen…jullie hadden juist zoveel te delen…
Ik vind je een bikkel…echt een sterke vrouw…en jullie krijgen straks een nóg mooier gezinnetje,geniet daarvan meis,koester het maar dát hoeft niemand te vertellen waarschijnlijk hé :shifty:
Oeh het gaat nu wel echt aftellen worden…en en en wil je eigelijk thuisbevallen?
Of wordt het sowieso ziekenhuis??
Anders is die 37 weken grens ook altijd zo mooi…dan mág het echt thuis…
:-*
Hé meis, ik tel met je mee af hoor. Voor de poll (welke :think: ): het wordt vast een mooi meisje (ik ben zo iemand zonder bp :mrgreen: ) en je gaat bevallen met 39+1 dus net als ik iets eerder dan bij de eerste.
Je hebt ontzettend veel verdriet gekend in je zw.schap en straks als het kindje er is zal de pijn niet minder scherp zijn. We missen Hennie* allemaal, maar jij stond heel dichtbij haar in het echte leven, dan is het helemaal onvoorstelbaar dat ze er niet meer is. Ik wens je toe dat je veel rust en vreugde mag ervaren en dat je de herinneringen zal koesteren.
Ja Anita dat vind ik nou ook, dat het zo snel gaat!
Bella: met Cindy gaat het ontzettend goed, ze groeit goed.
Een vrolijke meid.
Sas: Ik doe niet anders dan koesteren, het is een rijkdom zo je kinderen mogen te zien opgroeien.
Ze krijgen is een geschenk, maar om ze dan ook nog groter te zien worden.
We krijgen inderdaad een nóg mooier gezinnetje en hij was al zo mooi met dat kleine manneke, wauw (zou Thijmen zeggen )
Ik denk trouwens dat de meesten hier op KOK het wel weten wat een geschenk het is om zo bij je gezin te mogen zijn :-*
Ik ben van plan om in het ziekenhuis te bevallen, maar regel hier thuis wel alles zo dat mocht de bevalling heel snel gaan, of mocht het zo zijn dat ik weer eens van gedachten verander (doe ik nooit :liar: ), ik gewoon thuis kan bevallen.
Dus vanaf morgen geen stress meer over naar het ziekenhuis MOETEN :thumbup:
Maja: 39+1 ik ben benieuwd :mrgreen: enne een meisje :silenced:
Weet je zelf heb ik het idee dat de scherpe randjes van het verdriet deze hele zwangerschap zijn weggebleven.
De avond nadat Hennie overleden was, ben ik compleet ingestort.
Ik was gewoon ontzettend ziek, overgeven en al mijn spieren sloegen vast.
De dagen erna voelde ik gewoon helemaal niets, mijn lichaam liet het gewoon niet toe.
In de loop van die week is dat voelen van dat verdriet langzaamaan en mondjesmaat gekomen, ik denk zelf dat het een manier is om mezelf en vooral de baby te beschermen.
Het is niet dat ik het opkrop, want wat eruit wil komt eruit, maar de eerste dagen zat er gewoon geen verdriet, tenmisnte ik voelde niets.
Wel is er sindsdien iets in me veranderd…ik ben niet meer hetzelfde.
Nu de zwangerschap ten einde aan het lopen is, begin ik wel meer te voelen.
Ik heb angst voor de bevalling en vraag me ook af wat er straks gebeurt als de kleine eris en ik alles mag gaan voelen.
Immers waar ik dan door ga, stopte zij.
Joseetje: wat fijn dat je toch nog ff met * Hennie alleen bent geweest.
Het lijkt me nog steeds een hele moeilijke tijd voor jou en je familie, en om al helemaal niet over Marcel en Cindy te praten.
Het zal na de bevalling misschien wel heel erg moeilijk voor je worden ja, om maar te zeggen dat je idd dan weer ‘mag’ voelen, maar het kan ook zijn dat je dan daar te druk voor bent met je nieuwe kleine :think:
Ik denk dat dat een beschermingsmechanisme is van je lijf/hormonen om je idd te beschermen…
Ik heb het zelf ervaren met mijn man zijn ongeluk toen ik 30 weken zwanger was en de dood van mijn zwager toen Celiza 10 dagen oud was
Geen tijd om écht te rouwen…geen ruimte in je lijf,je hebt een beeb om voor te zorgen en zelf alle energie nodig om de nachtvoedingen enzo door te komen…
Toen het jaar rond kwam…toen mijn meisje 1 werd daarna…daarna kwam bij mij pas écht het verdrie’t,écht pijn…pijn in mijn hart en tranen…
Toen kon ik pas alles even echt voelen en doormaken…mijn meis kon toen ook een beetje zonder mij de hormoontjes zijn redelijk op orde pas dan kan je eigelijk écht rouwen en écht voelen.
Dus neem het zoals het komt mop,rouwen doe je op je eigen manier en op je eigen tijd,daar zal niemand van staan te kijken…
Ik wens je alle liefde en geluk toe…
Oh en als je het helemaal niet fijn vind om hierzo erover te tikken,want ik ben gewoon zo brutaal :oops: ,dan zeg je het maar hé…
Dan hou ik daar uiteraard rekening mee :-*
Klinkt heel bekend wat je zegt Sas
:hug: voor jou ook, poeh heftige tijd zeg :hug:
BIB
:inlove: :dance: :inlove: :dance: :inlove: :dance:
:mrgreen:
Zoow, kom net bij de vk vandaan.
Gepraat over de bevalling en waar mijn angsten liggen.
Afgesproken dat ik daar waar kan bepaal wat er gebeurt.
Bij Thijmen kreeg ik weeenopwekkers, en hebben ze 2 uur lang dat opgevoerd terwijl ik al niet meer kon.
Daarna kreeg ik een ruggenprik.
We hebben nu afgesproken dat mochten weeenopwekkers nodig zijn, dat ze eerst een ruggenprik regelen :thumbup:
De angst voor de placenta, ja daar kunnen ze natuurlijk niks over zeggen.
Maar ze zullen er zijn om me er doorheen te slepen waren haar woorden.
Top, (hoop ook echt dat deze vk mijn bevalling doet 
)
gewicht: niks bijgekomen.
bloeddruk: eerst 115/80 acceptabel maar voor mij wel hoor.
Dit was na het gesprekje over de bevalling…5 minuten later was de bloeddruk 120/65 :lol:
hartje klopte weer prima.
Ze moest wel even goed voelen hoe die kleine lag, ze dacht eerst een hoofdje boven te voelen.
Maar toen ze beneden voelde, voelde ze daar duidelijk een een hoofdje.
Ik hoop maar dat ze het goed gevoeld heeft, want een stuitbevalling zie ik echt niet zitten :shifty:
Kleine was trouwens al wel ingedaald.