Wie kan me vertellen hoe jongens “werken”? 
Mijn zoon, een heel gevoelig mannetje, denkt altijd dat kinderen (die hij niet goed kent, zoals nu in de klas) hem niet aardig vinden.
Zo hadden we zondag een gezellig samen zijn met de kinderen en ouders van zijn klas. Hij heeft daar toen echt heel erg ruzie gemaakt (hij ging dat andere jongentje gewoon te lijf!) met een klasgenootje…
Gelukkig was zijn moeder ook het type uitpraten (en niet gelijk conclusies/boos) en uiteindelijk kwam er bij mijn zoon uit dat hij iedereen eigelijk aardig vindt maar dat dat andere jongentje hem steeds plaagde. Het andere jongentje dacht precies hetzelfde. En toen dat was uitgesproken zijn ze samen gaan spelen (wij moeders stonden daar nog in shock) en vandaag gaan we samen nog wat leuks doen, in de hoop dat het bij hun iets opgang brengt (en omdat wij moeders beide alleenstaand zijn en die herkenning ook fijn is).
Hier thuis merk ik ook dat mijn zoon bij de buurjongens vaak geplaagd wordt.
Vooral door 1 jongentje, die schijnt heel obsessief over hem te praten en probeert dan de andere buurjongens op te stoken.
Nu reageert mijn zoon ook heel heftig op alles en dat vinden zij weer leuk.
Eigelijk speelt mijn zoon het fijnst met meisjes, en met een aantal jongens van zijn klas. Ook individueel met de buurjongens hier thuis (als dat eene jongentje er niet bij is) gaat leuk, totdat er dan andere jongens bij komen (dan laat het buurjongentje hem links liggen of/en ze gaan weer plagen).
Ik krijg het gevoel dat jongens dingen soms echt moeten uitvechten.
En dat het dan ineens op, voor mij, onverklaarbare wijze weer oke is.
Maar ik schrik daar wel van! Ik wil niet dat mijn zoon anderen te lijf gaat (en volgens mij is dat pure angst) en dat anderen hem te lijf gaan/als pispaaltje gebruiken.
Volgens mij hebben jongens een andere aanpak nodig dan meisjes.
Ik weet alleen nog niet helemaal welke. :think:
Ik wil in elk geval niet teveel moederen en hem als slachtoffer zien, maar hem helpen om hier mee om te gaan, ik weet alleen niet goed hoe.
Ik denk niet dat zozeer jongens een andere aanpak nodig hebben dan meisjes, maar dat ieder kind uniek is en dus een andere aanpak nodig zal hebben.
Ik heb 4 jongens en 2 meisjes. Voor mij gevoel wordt er bij de dames meer gekat en meer buitengesloten En kan een beste vriendin van de een op de andere dag een grote vijand zijn. (gelukkig zijn ze dan een dag later weer beste vriendinnen).
Maar ik begrijp dat je zoontje vooral onzeker is over zijn positie. Hebben ze op school geen weerbaarheids trainingen? Heb er zelf met de kinderen geen ervaring mee maar heb van andere ouders begrepen dat hun kinderen er erg baat bij hebben gehad.
Ik herken het wel wat van mn oudste, ik denk idd dat je hem wat weerbaarder zou moeten krijgen. Ik zie bij jongens wel dat er vaak een soort pikorde is en dat die jongens dus echt hun plekje moeten veroveren zeg maar. Jongens als de onze doen dat uitzichzelf niet.
Ik heb vooral gepraat over wat zijn reacties tweeg brengen, hoe hij wel zou kunnen reageren en hem geholpen voor zichzelf op te komen. Niet naar mij toe komen als iemand zegt dat hij niet mee mag doen, maar gewoon stoer zeggen dat je wel mee doet. En als t niet bevalt, dan ga je zelf maar weg. Negen van de tien keer is dat gewoon echt al voldoende. Mijn zoon is daarin zo onwijs gegroeid, echt leuk om te zien. De eerste keer dat hij zo’n pestkoppie een flinke zet gaf en nog iets zei om zn punt duidelijk te maken, stonden wij stiekem te juichen hoor :mrgreen: