Mijn zoon, inmiddels 7, speelt nog altijd graag met zijn poppenkinderen (hij heeft er 2, Kleine Th en Fien (zo had hij geheten als meisje).
Nu speelt hij buiten met zijn vriendinnetje en zijn zusje, alle 3 met een poppenwagen en met poppen er in.
Heel gezellig.
Alleen laten de buurjongens ze nu niet met rust. Ze pesten vooral hem. Niet alleen nu hoor, dat gaat al heel lang zo.
Door dat geplaag is hij o.a. al gestopt met ballet.
Ik vind het nu heel knap dat hij wel door blijft spelen, maar ik zie aan hem hoeveel moeite dat kost.
Ik vind het zo flauw, dat geplaag de hele tijd. Hij is nu eenmaal net even anders dan de andere jongens hier in de buurt (daar moet het allemaal stoer, stoerder, stoerst).
Ik ben wel bang dat het straks tot een uitbarsting komt.
Maar wiens “schuld” is dat dan?!
Moeilijk hoor. 
oh wat vervelend zeg dat hij dus niet gewoon zichzelf kan zijn in de buurt… ja hij speelt nu door, maar het gaat dus niet van harte.
Hier in de buurt zouden de meeste kids er denk ik niet raar over doen, maar ik kan er zo ook 3 bedenken die weleens zouden kunnen gaan klieren en etteren als mijn oudste of een andere 7 jarige jongen met een pop buiten zou komen.
Zelf denk ik heel simpel: een kind moet kunnen spelen wat het wil spelen… maar toch heb ik zelf ook een bepaald speeltuintje verboden voor mijn kids als ze naar buiten gaan.
Puur omdat daar dus 2 oudere jongens rondlopen die het ‘leuk’ vinden om bijv een step af te pakken en in de bosjes te smijten… slechts 2 jaar ouder als mijn oudste, maar gewoon nu al bedorven (want dit is nog een ‘lief’ voorval).
Dus ik denk dat ik met de kennis van die jongens in de buurt toch waarschijnlijk mijn zoon dan in de achtertuin en binnen zou laten spelen met de pop.
Hoe erg eigenlijk ook… maar zou toch ook niet willen dat het een keertje echt escaleert.
@mamaMarije wrote:
Dus ik denk dat ik met de kennis van die jongens in de buurt toch waarschijnlijk mijn zoon dan in de achtertuin en binnen zou laten spelen met de pop.
Hoe erg eigenlijk ook… maar zou toch ook niet willen dat het een keertje echt escaleert.
Maar dan belet ik mijn zoon om gewoon met zijn vriendinnetje te kunnen spelen.
En dan geef ik hem mee dat hij niet mag zijn zoals hij is, en mag spelen met wat hij wil… :think:
Ik bied hem/hen wel een alternatief. We hebben nu een tent achter in de tuin staan en daar heb ik net poppenspulletjes (fornuisje, tafel en stoelen) in gezet en gezegt dat als ze het geplaag niet leuk meer vinden ze ook in de tent mogen spelen, maar ze kozen er toch voor om voor te spelen.
Hij is wel groot genoeg om hem uit te leggen dat anderen dit niet gewoon vinden, dat zou ik denk ik gewoon doen. En dan de keus bij hem laten, alternatief bieden is helemaal goed lijt me 
@Marite wrote:
En dan geef ik hem mee dat hij niet mag zijn zoals hij is, en mag spelen met wat hij wil… :think:
Nou pik ik dit er even uit en ga ik even ernstig overdrijven :wink:
Stel dat jou kind uiteindelijk na zijn jeugd tot de conclusie komt dat hij eigelijk op mannen valt.
Als hij dan in zijn jeugd nooit heeft geleerd dat nou eenmaal een groot deel van de mensen liever heeft dat hij gewoon "past" in de maatschappij, mensen moeilijk om kunnen gaan met mensen die buiten hun eigen referentiekader vallen, zal hij het DAN niet veel moeilijker krijgen?
Ik overdrijf even omdat het feit dat T graag met poppen speelt, helemaal niet betekent dat hij op mannen valt.
Het is gewoon een zachtaardige jongen met een verzorgende inslag en wie weet word hij wel een hele leuke huisman en laat hij zijn vrouw lekker de kost verdienen 8)
Maar ik wil wel aangeven dat er nog iets zit tussen "hem niet zichzelf" laten zijn en "hem verbieden met poppen te spelen"
En dat is het stukje begeleiding wat je als ouder gewoon moet kunnen geven.
Kunnen uitleggen dat jij van hem houd zo hij is en het prima vind dat hij graag met poppen speelt, maar dat er veel mensen zullen zijn die dat niet meer zo passend vinden voor een 7 jarige jongen en hem ermee zullen plagen.
Dat het misschien verstandiger is, ook op de lange termijn, om erger te voorkomen dat hij voornamelijk binnen met zijn poppen speelt.
Wij zitten momenteel met een soortgelijk dilemma.. ons Peet word 6, gaat naar groep 3 en is al gauw mikpunt van plaag omdat hij sociaal gezien veel niet goed begrijpt en het niet altijd doorheeft dat hij geplaagd word, dus hij is een makkelijk doelwit.
Maar hij fietst dus nog met zijwielen en als hij het deze zomer niet zonder leert, zal hij de enige jongen zijn met zijwielen op zijn fiets in groep 3.
Hij ziet het probleem niet, zou het liefst altijd zijn zijwielen houden. Maar wij zien nu al hoe hij geplaagd word en willen erger voorkomen.
Dus hij MOET van ons nu gewoon leren zonder te fietsen, of hij wil of niet zeg maar.
Dat vergt nogal wat van onze onderlinge verstandhouding.
En als ik nou dacht dat hij het niet kon, maar nee, hij kan het wel, maar wil het niet.
En toch moet het nu. Het is gewoon niet echt geaccepteerd onder leeftijdsgenoten om in groep 3 aan te komen met zijwielen aan je fiets.
Dat is allebehalve stoer..
@Cell wrote:
@Marite wrote:
En dan geef ik hem mee dat hij niet mag zijn zoals hij is, en mag spelen met wat hij wil… :think:
Nou pik ik dit er even uit en ga ik even ernstig overdrijven :wink:
Stel dat jou kind uiteindelijk na zijn jeugd tot de conclusie komt dat hij eigelijk op mannen valt.
Als hij dan in zijn jeugd nooit heeft geleerd dat nou eenmaal een groot deel van de mensen liever heeft dat hij gewoon "past" in de maatschappij, mensen moeilijk om kunnen gaan met mensen die buiten hun eigen referentiekader vallen, zal hij het DAN niet veel moeilijker krijgen?
Ik overdrijf even omdat het feit dat T graag met poppen speelt, helemaal niet betekent dat hij op mannen valt.
Het is gewoon een zachtaardige jongen met een verzorgende inslag en wie weet word hij wel een hele leuke huisman en laat hij zijn vrouw lekker de kost verdienen 8)
Maar ik wil wel aangeven dat er nog iets zit tussen "hem niet zichzelf" laten zijn en "hem verbieden met poppen te spelen"
En dat is het stukje begeleiding wat je als ouder gewoon moet kunnen geven.
Kunnen uitleggen dat jij van hem houd zo hij is en het prima vind dat hij graag met poppen speelt, maar dat er veel mensen zullen zijn die dat niet meer zo passend vinden voor een 7 jarige jongen en hem ermee zullen plagen.
Dat het misschien verstandiger is, ook op de lange termijn, om erger te voorkomen dat hij voornamelijk binnen met zijn poppen speelt.
Wij zitten momenteel met een soortgelijk dilemma.. ons Peet word 6, gaat naar groep 3 en is al gauw mikpunt van plaag omdat hij sociaal gezien veel niet goed begrijpt en het niet altijd doorheeft dat hij geplaagd word, dus hij is een makkelijk doelwit.
Maar hij fietst dus nog met zijwielen en als hij het deze zomer niet zonder leert, zal hij de enige jongen zijn met zijwielen op zijn fiets in groep 3.
Hij ziet het probleem niet, zou het liefst altijd zijn zijwielen houden. Maar wij zien nu al hoe hij geplaagd word en willen erger voorkomen.
Dus hij MOET van ons nu gewoon leren zonder te fietsen, of hij wil of niet zeg maar.
Dat vergt nogal wat van onze onderlinge verstandhouding.
En als ik nou dacht dat hij het niet kon, maar nee, hij kan het wel, maar wil het niet.
En toch moet het nu. Het is gewoon niet echt geaccepteerd onder leeftijdsgenoten om in groep 3 aan te komen met zijwielen aan je fiets.
Dat is allebehalve stoer..
hmm, uitleggen hoe het werkt met 'buiten de groep vallen', hoe daarop gereageerd kan worden (maar daar zal ik toch zeker mijn waarde-oordeel bij vertellen over zulk gedrag), vind ik idd wel een taak van de ouder. Maar ik zou dan toch niet zo ver gaan dat ik zou aanraden binnen te gaan spelen met poppen. Ik zou de keuze bij het kind leggen. Uitleggen dat ie zich niets hoeft aan te trekken van dat soort jongens met hun flauwe opmerkingen en als ie gewoon verder wil spelen, hij dat vooral moet doen, maar dat als ie het erg vervelend vindt dat er zo over gelachen wordt, dat ie
dan ervoor kan kiezen binnen te spelen ermee.
Het klinkt misschien als gemierenneuk omdat het maar een beetje verschil is met wat jij zegt, maar ik vind die nuance wel belangrijk.
Maar wat is schadelijker - gedwongen worden door je ouders iets te doen wat je neit wil doen of uitgelachen worden om iets waar jezelf niet om geeft.
Dus om je kind voor iets te behoeden ga je hem dingen afdwingen - iets lijkt me daarin niet te kloppen.
Ik zou mijn kind dus niet dwingen zonder zijwieltjes te fietsen als hij dat zelf niet wil.
Ik ken een jongetje die heel graag in jurken en rokken loopt, meiden laarzen draagt, princessenjurken aan heeft etc. Aan de buitenkant als hij zo gekleed is kan je ook moeilijk zien dat hij een jongen is. Tot hij met Anne in het zwembad springt( ze hebben samen zwemles), dan moet hij zich omkleden en trekt hij gewoon een blauwe zwembroek aan. De ouders van dit kind (nu ongeveer 7-8 jaar) gaan er helemaal in mee dat hij zich niet lekker voelt in jongens kleren etc en laten hem zijn wie hij is. Ze steunen hem aan alle kanten, en los van wat ik ervan vind, zit het knulletje lekker in zijn vel. Ik heb Anne uitgelegd dat hij echt een jongen is maar dat hij meisjes kleren eenmaal mooier vind en dat vond ze best. Ze snapt dat het anders is dan anders, maar veroordeeld hem niet.
Wat ik hiermee wil zeggen is denk ik dat de ouders van de kinderen die jou zoon pesten best hun kinderen uit kunnen leggen dat jou zoon dat eenmaal erg leuk vind en ook van ballet houdt etc en dat er veel mannen zijn in de grote mensen wereld die daar veel geld aan verdienen en uitleggen dat het misschien wel anders is, maar dat anders niet verkeerd hoeft te zijn.
Maw, lekker je kind laten spelen en anders eens zelf met die andere kinderen gaan praten als die ouders dat niet doen. Hoe zouden jullie (die andere kinderen) het vinden als hun iets heeeel erg leuk vinden en daarom worden gepest/genegeerd etc. Je kind iets verbieden dat voor hem goed voelt gaat tegen mijn gevoel in, je moet er juist voor hem zijn en hem steunen in wie hij wilt zijn. Ja dat is anders (mag hem best uitgelegd worden), maar weer, anders is niet slecht of goed, geen mens is hetzelfde, toch? Als hij uiteindelijk zich er niet goed bij voelt zal zijn gevoel om met poppen te spelen wellicht verminderen en het minder gaan doen of een plek zoeken waar hij het wel kan doen. Ik denk dat je hem daar zelf zijn weg in moet laten zoeken…zoals zoveel dingen die kinderen moeten meemaken, leuk of niet leuk.
@Cell wrote:
@Marite wrote:
En dan geef ik hem mee dat hij niet mag zijn zoals hij is, en mag spelen met wat hij wil… :think:
Nou pik ik dit er even uit en ga ik even ernstig overdrijven :wink:
Stel dat jou kind uiteindelijk na zijn jeugd tot de conclusie komt dat hij eigelijk op mannen valt.
Als hij dan in zijn jeugd nooit heeft geleerd dat nou eenmaal een groot deel van de mensen liever heeft dat hij gewoon "past" in de maatschappij, mensen moeilijk om kunnen gaan met mensen die buiten hun eigen referentiekader vallen, zal hij het DAN niet veel moeilijker krijgen?
Ik overdrijf even omdat het feit dat T graag met poppen speelt, helemaal niet betekent dat hij op mannen valt.
Het is gewoon een zachtaardige jongen met een verzorgende inslag en wie weet word hij wel een hele leuke huisman en laat hij zijn vrouw lekker de kost verdienen 8)
Maar ik wil wel aangeven dat er nog iets zit tussen "hem niet zichzelf" laten zijn en "hem verbieden met poppen te spelen"
En dat is het stukje begeleiding wat je als ouder gewoon moet kunnen geven.
Kunnen uitleggen dat jij van hem houd zo hij is en het prima vind dat hij graag met poppen speelt, maar dat er veel mensen zullen zijn die dat niet meer zo passend vinden voor een 7 jarige jongen en hem ermee zullen plagen.
Dat het misschien verstandiger is, ook op de lange termijn, om erger te voorkomen dat hij voornamelijk binnen met zijn poppen speelt.
Wij zitten momenteel met een soortgelijk dilemma.. ons Peet word 6, gaat naar groep 3 en is al gauw mikpunt van plaag omdat hij sociaal gezien veel niet goed begrijpt en het niet altijd doorheeft dat hij geplaagd word, dus hij is een makkelijk doelwit.
Maar hij fietst dus nog met zijwielen en als hij het deze zomer niet zonder leert, zal hij de enige jongen zijn met zijwielen op zijn fiets in groep 3.
Hij ziet het probleem niet, zou het liefst altijd zijn zijwielen houden. Maar wij zien nu al hoe hij geplaagd word en willen erger voorkomen.
Dus hij MOET van ons nu gewoon leren zonder te fietsen, of hij wil of niet zeg maar.
Dat vergt nogal wat van onze onderlinge verstandhouding.
En als ik nou dacht dat hij het niet kon, maar nee, hij kan het wel, maar wil het niet.
En toch moet het nu. Het is gewoon niet echt geaccepteerd onder leeftijdsgenoten om in groep 3 aan te komen met zijwielen aan je fiets.
Dat is allebehalve stoer..
Om eerlijk te zijn vind ik dit wel ver gaan. Je kind meegeven hoe het werkt in de wereld, dat mensen reageren op dingen die 'afwijken': prima. Maar je kind leren om je daarnaar te schikken, nee, ik geloof dat ik dat niet zou willen. Ik heb liever dat mijn kind mijn fuckdewereld-houding (als in: wat anderen vinden maakt me niet uit) overneemt dan dat hij het maar normaal vindt om je over te geven aan de kortzichtigheid van anderen.
@Marite: ik sluit me helemaal aan bij mama van anne. :)