Hallo Dames,
Het is een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. De afgelopen tijd is het zo enorm druk geweest!!! Het is een lang verhaal, maar aan het einde komt er toch wat goed nieuws uit 
9 mei zijn mijn vriend en ik gaan trouwen, allemaal leuk en aardig. Prachtige dag! Echter was ik daarvoor al erg ziek. Elke keer naar de wc rennen, omdat ik gewoon niet op kon houden… (darmen liepen leeg) De dokter zei me dat het de stress was en dat ik misschien naar een psycholoog moest. Nouja, toch medicatie gehad van de dokter. Hielp voor geen meter! Ik weigerde echter om naar een psycholoog te gaan, ik had namelijk helemaal geen last van stress!!! (Dat wist ik heel zeker! Ik keek al maanden uit naar het trouwen en wilde niets liever!) Uiteindelijk waren we getrouwd en nogsteeds enorme buikloop. Dit duurde nu al meer dan 5 weken! Ik was al 5 kilo afgevallen en voelde me erg zwak. Toch maar besloten om naar onze huwelijks week in Duitsland te gaan met de auto. Halverwege de week werd het slechter en slechter. Uiteindelijk kwamen we vrijdag thuis en schrokken we ons helemaal rot! Het was geen buikloop meer maar bloed dat er alleen maar uit kwam. Nou… wij gelijk het ziekenhuis opgebeld, maar uiteindelijk stopte het toch. Zondag begon het weer en toch maar wederom een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die verwees me uiteindelijk door. Vanaf daar ging het ineens erg snel!!! Dinsdag op gesprek en woensdag gelijk een colonscopie gehad.
En iets waar ik voor vreesde kwam er uiteindelijk toch uit! Mijn gehele dikke darm is ontstoken met bloedingen. Ik zit nu inmiddels al 2 maanden thuis en zwaar aan de medicatie!!!
In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat mijn PCOS zo ernstig was, dat ik niet meer zelf zou ovuleren! Ik moest op de clomid blijven. Echter doordat ik de ontsteking had, mocht ik geen clomid meer innemen en helemaal niet in combinatie met de pillen die ik heb voor mijn darmen. Dus wij baalde er als een stekker van, maar met de pijn die ik had en soms nog heb, was dat de beste oplossing. Tot ineens van de week ik slaperig naar beneden keek, eerst dacht ik dat ik weer een darm bloeding had gehad. Echter eenmaal beter kijkende kwam ik er tot mijn verbazing achter dat ik mijn menstruatie had gekregen!!! :mrgreen: De 1,5 jaar ervoor was ik niet uit mijzelf ongesteld geworden en nu ineens na 3 maanden stoppen met clomid, heb ik dan toch een menstruatie gekregen!!! Mijn man en ik waren zo enorm blij. (dat zijn we nog)
Voor sommige op het forum is het een hel om die menstruatie te krijgen als je zwanger probeert te worden, voor ons was het een zegen.
Ik ga nu hard door met afvallen en ben inmiddels in totaal bijna 12 kilo kwijt. Ik heb geen buikje meer en door de pillen heb ik erg weinig honger, dus moet mezelf dwingen om te eten… maar het is het echt zo waard!!!
Ik wilde gewoon even met jullie dit delen, voor andere vrouwen die ook dit meemaken wat ik heb. Ze een hart onder de riem te steken en te laten zien dat dokters niet altijd gelijk hebben!!!
Liefs
Summerchild :inlove:
