Stapelgek word ik ervan… Mijn dochter zegt niets anders meer dan “jij moet dit, jij moet dat” en “ik wil dit, ik wil dat”…
Nu zijn we al zover dat ze “mag ik asjeblief” en “wil jij asjeblief” zegt als ze merkt dat we er echt niet op ingaan. Maar dan nog. Constant “ik wil koek”… “mag ik asjeblief koek”. “nee Kaylee, je mag geen koek, want je hebt al koek gehad”. Vervolgens “ik wil eten” “ik wil spelen” “jij moet mij duwen op de schommel” “jij moet met mij spelen” “jij moet boodschappen doen” "ik wil toetie’ “jij moet toetie halen” en dat de heeeeeeeeeeeeele dag door.
Als ze dan iets niet mag, of wij iets niet kunneno f willen doen komt dat klaaglijke gejammer… Dat nepgehuil, dat doen alsof ze nooit wat ergers heeft meegemaakt 
Ik word er inmiddels stapelgek van en vraag me eigenlijkj af hoe ik hier mee om moet gaan… Moet ik op alles reageren… of juist niet?
O ja en het is echt zeuren om te zeuren en huilen om te huilen, want als ze zegt "ik wil eten "en ik geef haar wat te eten laat ze het 9 vd 10 keer gewoon liggen en komt vervolgens weer om wat anders zeuren :roll:
Kan ze al klokkijken? dan zou je dat met haar kunnen doen dat om zolaat gaan we eten tussendoor krijg je niets…
Klinkt hard maar dan heb je de mogelijkheid om haar gedrag te negeren.
Hier is het gelukkig nog niet zo extreem maar wij zeggen wel als de grote wijser daar zit en kleine wijzer daar zit krijg je wat te eten en dan hebben we nepklok ernaast staan die al goed staat met de wijzers.
Werkt hier goed en zo weten ze ook wanneer ze moeten opruimen omdat we zo gaan eten enz.
Dat zou wel erg snel zijn als ze al kan klokkijken!
Hier ook zo’n fase, maar ze weet dat ze bij piepen of zeuren (herhaaldelijk vragen om iets waarop ze al NEE als antwoord heeft gehad) ze op de gang moet zitten.
Vaak is het dan nog wel ff jammeren voor de vorm, maar houdt ze daarna er over op. Ik geef ook alternatieven bijvoorbeeld, nee je mag nu nog geen koekje/snoepje want het is nog geen koffietijd (vast moment waarop ze wat krijgt) maar je mag wel een appel/banaan/wat drinken etc.
Hetzelfde met spelen ‘mama kan nu even niet samen kleien want… maar als mama klaar is gaan we …’
Vast patroon van de dag is wel makkelijk, al is dat niet altijd haalbaar. Ik probeer zoveel mogelijk herkenbare punten op de dag in te brengen zodat ze weet wanneer ze iets kan verwachten wat betreft samen spelen/wat lekker krijgen etc.
Misschien kun je met jezelf en met haar afspreken dat je 2 keer antwoord geeft op haar (normaal) gestelde vraag. Als ze dan nog doorgaan gewoon negeren, ze weet immers het antwoord wel.
hier net zo.
het helpt (soms) als ik zeg: we gaan eerst… (spelen ofzo) en daarna … (ga je even alleen spelen)
eerst even spelen en daarna gaan we eten
eerst even eten en daarna ga ik je duwen op de schommel
ook zelf met ideeën komen, ookal vraagt ze er niet om.
kookwekker helpt ook: 5 minuten alleen spelen, daarna komt mama je duwen
Hier hetzelfde…
Ik zeg alleen heel verbaasd terug… “ik moet???”… of “ik wil???”
Wessel weet dan inmiddels (voor heeeeeeeele korte duur) dat vragen toch beter is!
Gaat wel over toch?
Nou… dat doe ik dus ook preggie… en dat is eigenlijk ook niet waar ik me zo aan erger… Want ze zegt daarna ook altijd heel netjes “mag ik asjeblief” of “wil je asjeblief”.
Waar ik me aan erger is dat ze gewoon niet ophoudt. Een nee zorgt voor echt een halfuur gepiep en gezeur en gehuil. En als ze dan daarmee ophoudt zoekt ze wel wat anders, of begint ze gewoon opnieuw over hetzelfde waar ik al nee op heb gezegd :?
Alternatieven probeer ik ook ,m aar vaak eindigt het toch in een huilbui omdat ze niet het alternatief, maar wel wat zij vraagt en dan wel nu meteen…
Wanneer Broes dan ook écht blijft zeuren en zeuren, en hij het antwoord inmiddels wel al 3x gehoord heeft dan negeer ik zijn gezeur, als dat dan over gaat in een huilbui die van kwaad naar erger gaat dan waarschuw ik hem eerst even dat hij in de gang zal mogen gaan staan, wanneer hij na de 2e keer nog niet luistert en dus niet kalmeert, tja, dan vliegt hij in de gang…
Gaat wel over dat gedrag! :-*
@Vicky wrote:
Nou… dat doe ik dus ook preggie… en dat is eigenlijk ook niet waar ik me zo aan erger… Want ze zegt daarna ook altijd heel netjes “mag ik asjeblief” of “wil je asjeblief”.
Waar ik me aan erger is dat ze gewoon niet ophoudt. Een nee zorgt voor echt een halfuur gepiep en gezeur en gehuil. En als ze dan daarmee ophoudt zoekt ze wel wat anders, of begint ze gewoon opnieuw over hetzelfde waar ik al nee op heb gezegd :?
ow ja....
ik zeg wel eens heel streng... "Wessel, stoppen ermee, want het gebeurd niet... (waarom niet????) omdat IK het zeg"... kom.. we gaan nu...................
maar ja... blijft vermoeiend opvoeden....
gaat echt over volgens mij hoor.
Heel herkenbaar :roll:
Op een gegeven moment zeg ik gewoon ‘Rhodé, nu wil ik het niet meer horen…klaar nu, nu gaan we…(om af te leiden)’
Maar ik vind het ook zo mega irritant dat ze zo gaat afdwingen. Ze weet zo goed dat ze het gewoon kan vragen, maar dat ik wil, en jij moet…brrrr…vind ik zoooo…tja…onbeschoft klinken :shifty: :silenced: (voor zover je dat kan zeggen van een peuter)
heel heel heel herkenbaar… lucas van nu 6 doet het nog steeds. Het is van die kinderen een manier om ergens de regie over te krijgen. Zo vindt lucas vaak dat je een bepaald figuur moet zijn tijdens zijn spel. Heel af en toe ga ik daar nog wel in mee, maar in de regel zeg ik nee ik ben mama, en niet die of dat figuurtje, en ik vind dat je even alleen moet spelen…
Het blijft lastig, en ooit, ooit gaat het over… :wall:
haha herkenbaar :eh: .
Maar hier niet alleen met dingen willen maar ook inderdaad dingen voor ons beslissen:
‘papa nog wat drinken?’ "kijk papa hier drinken.
‘Nee MAaike laat papa’s koffie maar even staan.’
‘Roeren, even roeren?’ Nee M dat hoeft niet dat doet papa wel.
Enz enz.
Als je haar de kans zo geven zou ze ons voeren :eh: .
Ze wil zo ontzettend graag alles zelf doen dat ze daar een beetje in doordraaft. En dan gooit ze dus regelmatig met het eten aan tafel haar eigen beker om omdat ze weer half over de tafel hangt om zich met ons te bemoeien.
Op het het CB zeiden ze tegen ons dat we er niet teveel op in moesten gaan. Alleen als we iets niet wilden hebben gewoon rustig zeggen dat we dat zelf wel zouden doen enzo.
Helaas werkt dat niet en moet ik dan echt het kopje wegpakken enzo.
Op het KDV is ze bijna altijd hulpje van de dag :mrgreen: .
Maar ik wil niet de hele tijd een hulpje :roll: .
Ik weet niet of jij dit ook bedoelt Vicky?
Ze zegt ook vaak ‘ik MOET.’ Dan kan ik het niet laten om te zeggen dat ze niks moet alleen zou willen (en dan voel ik me ineens heel oud als ik dat zeg :mrgreen: ).
Als het om eten of drinken gaat zeurt ze niet door :think: . Ik moet zeggen dat ik wel heel concequent ben daarin dus misschien dat dat werkt?
Hier ook zo’n dwingeland,…word er echt gek van af en toe :roll:
Tim valt wel mee wat dat betreft. Maar soms, als ie iets niet mag, dan volgt er zo’n onredelijke huilbui. Dan kijk ik hem verbaasd aan en dan zeg ik: Je moet nog een klein beetje harder huilen. Je huilt nog niet hard genoeg. De buren hebben gebeld dat ze je niet goed kunnen horen.
En dan schiet ie in de lach en is zijn dwarse bui vergeten. :mrgreen:
Tis maar een voorbeeld hoor, maar kortweg is het dus gewoon de aandacht afleiden.
Haha heel herkenbaar :mrgreen:
Vanmorgen was ze net der bed uit
Zij : “Mama ik moet snoepie”
Ik : “Nee Samara, je krijgt nog geen snoep, je moet eerst een boterham eten”
Zij al gillend: “Ik moet snoepieeeeeeeeeee”
Ik weer: “Nee je krijgt niet en hou op met dat gillen”
Zij: “Je bekijk tuu maa”
Pfff en dan sta ik dus weer met een mond vol tanden :oops: want aan de ene kant moet iklachen maar dat doe ik niet want dat is dus zoooo fout he.
Ik weet trouwens nog steeds niet van wie ze dat “bekijkt het maar” heeft :?
Het is soms zooooo vermoeiend!
Hahaha, die is goed :mrgreen:
Hier dan. Waar is jij weest, alsuk vraguh mag?
En dan vooral dat alsuk vraguh mag stukje. Hihi, hubbie en ik kwamen niet meer bij van het lachen :lol:
Hahahaha Ow Judith, ik kom niet meer bij hier :lol:
Ik dacht dat Samara een bijdehandje was :shock: :inlove: :thumbup:
Ik zeg na twee weigeringen ‘mama luistert niet naar gezeur’ en dan negeer ik haar verder. Op zeurderige dagen helpt dat niks trouwens, ze zeurt gewoon verder :mrgreen: . Maar dan hoef ik er ten minste niet op te reageren, word ik er toch miner gek van.
Maar ze zeurt wel minder, moet ik zeggen. Het is best al een tijdje geleden dta ik het voor het laatst gezegd heb :think: . Dus zijn er twee opties: 1. het was gewoon een fase, 2. ik heb haar opgevoed. Ik ga voor twee, ha ha :dance: .
Ik ben ook gegaan voor het twee keer zeggen en daarna gewoon negeren… Met de nodige driftbuien tot gevolg van een gefrustreerde peuter :lol: Maar het werkt wel heb ik t idee, want ze zeurt idd minder :thumbup: