Hoe ze erop komt weet ik niet, wij letten doorgaans erg op onze woorden waar onze kleine meid bij is (en anders trouwens ook wel), maar… Isabel vloekt! Als ze streng wordt toegesproken of als ze ineens een dwars momentje heeft roept ze het g v d woord… :think: :naughty:
Mijn vraag nu is dus… hoe komt ze daar weer vanaf?!
Kan ik het het beste negeren, er niet teveel aandacht aan besteden of kan ik haar beter streng toespreken als ze dat doet? Vooral in het laatste geval, wat ik dus een paar keer heb geprobeerd, heb ik het idee dat ik haar alleen maar “beloon” met (negatieve) aandacht… :think:
Hoe pak ik dit nu het beste aan…??
Hier is het G V D woord ook eventjes erg geliefd geweest. En wat nog wonderbaarlijker was, ze zeggen het precies op het juiste moment :lol: :lol: Ik vond het niet leuk om mijn kleine spruit zulke taal te horen uitslaan, niemand vind dat ben ik bang…
Ik heb het eerst een paar weken continu gecoorigeerd, dat hielp geen bal! Toen ben ik het consequent gaan negeren en voila, na een week of 2 was het weg en hij heeft het (tot nu toe :mrgreen: ) nooit meer geroepen. Een vriendin van me heeft een zoontje die telkens K U T riep, ook heel fijn… Die ging echter het woord veranderen in KUS, nou dat roept hij een klein half jaar later nog, dus dat lijkt me GEEN optie.
Mijn advies dus: NEGEREN en af en toe maar slikken dan.
S6, ze zijn zoveel minder schattig als ze vloeken he 
@pientje wrote:
S6, ze zijn zoveel minder schattig als ze vloeken he
Ja, echt! Ik vind het vreselijk!
Bedankt voor je tip! En blij te horen dat ik niet de enige ben met zo’n vloekende peuter… :roll:
@pino wrote:
Bedankt voor je tip! En blij te horen dat ik niet de enige ben met zo’n vloekende peuter… :roll:
Ach daar was je toch niet echt bang voor (al schaam je je ogen uit je kop als ze het ergens anders roepen hahahaha) . Misschien dat er mensen zijn die het niet toe willen geven, maar ach, zolang dat het ergste is valt het nog wel mee
Klinkt bekend in de oren. Alleen verbastert Britt het in domme. Maar ook dat klinkt net zo erg, aangezien ze het zegt als ze b.v. haar voet stoot of er iets niet wil lukken. Dus een ieder begrijpt wel was ze bedoeld. Ik reageer er maar niet op in de hoop dat het snel over is.
Tot nu toe heeft ze het alleen nog in besloten kring geroepen… maar da’s al vervelend genoeg. Het klinkt als “offedómme” en hoewel het mij toch overduidelijk lijkt haalde bijvoorbeeld mijn moeder het er niet gelijk uit…
Het lijkt me echt heel genant als dat er straks in de supermarkt ineens uitkomt of zo…
Ze zegt het met name als ze een standje krijgt. Dan roept ze heel hard “Hee!” en dan is het even stil en dan… “offedomme!”
Ik pieker me suf hoe ze eraan komt… ik kan me haast niet voorstellen dat ik het in een boze bui heb geroepen… :think:
Shit is bij ons chips
Gvd is bij ons potverdorie
toen onze kinder het zeiden hebben we gezegt dat ze wel pot maar geen God mogen zeggen
En woorden waar ze de betekenis niet van kennen mogen ze niet gebruiken dan zeggen we weet je wat dat betekend en meestal is het dan nee als je het weet wil je het woord niet gebruiken en zeg je het niet meer omdat je dan iemand beledigd of er pijn mee doet maar dai is nu bij Mathijs en Sharon ze horen veel op school
@pino wrote:
Ze zegt het met name als ze een standje krijgt. Dan roept ze heel hard “Hee!” en dan is het even stil en dan… “offedomme!”
Het is een slimme meid, dus zeg gewoon dat ze het verkeerd zegt en maak er iets anders van en leer haar dat.
Offedomme aanleren als overdoen :mrgreen:
of bijvoorbeeld oh dom dom dom, da's dom.
Dus gewoon iets wat ze leuk vindt om te leren.
Ja, er iets anders van maken is ook zo gek nog niet… :think: :thumbup:
Tja, dan heb je dus de kans dat ze DAT iedere keer gaat roepen omdat ze DAAR reactie op krijgt. Ik zou het dus niet doen, maar oke…
S6 met het zoeken naar een woord :thumbup:
http://www.ouders.nl/psycho/lpsy0041.htm gaat wel al over een groter kind, maar ook hier staat, beter negeren dan aandacht schenken.
Ik denk dat het in elk geval negeren wordt op de momenten dat het kan.
Maar ze roept het soms ook als ze op haar kop krijgt en dan is negeren een beetje lastig omdat het in het “totaalpakketje” valt… Maar als ze er “he verdorie” van kan maken dan klinkt het al een stuk minder grof… misschien buigen we het daarnaartoe…
Hier precies hetzelfde gehad… alleen begreep ik wél waar hij het vandaan had… :oops:
Ik moest er zelf trouwens stiekum heel erg om lachen. Als Kars zich ergens over verbaasde dan zei hij altijd: Ggg… J e z u s. Dan moest ik echt mijn hoofd verbergen. Wat klinkt dat geestig uit zo’n klein ventje, vooral omdat hij het vanuit zijn tenen liet komen vanuit een soort verbaasde reactie.
Maar goed, niet opvoedkundig verantwoord natuurlijk, dus ik moest ermee aan de slag en ben het gaan vervangen door Tjonge jonge, wat in eerste instantie totaal niet hielp. Want iedere keer als ik dat tegen hem zei als verbetering, ging hij mÃj weer zitten verbeteren.
Toen ben ik het een tijdje gewoon gaan negeren, af en toe corrigeren met Tjonge jonge (kreeg dat trouwens haast mijn mond niet uit…) en ik bedenk me nu pas dat het over is. Ik hoor hem heel af en toe nog Tjonge jonge zeggen, maar hij drukt zijn verbazing nu vaker uit door zijn handen voor zijn mond te doen, van wie hij dat heeft!?
Dus… vervang het door het iets anders en negeer het op de momenten dat je kind het niet direct tegen jou zegt, dan gaat het vast over!
Maar heb jij nou ook niet dat je stiekum smelt als je minimensje van die volwassen gewoontes overneemt waar ze nog veels te klein voor zijn!? :inlove:
Hier ook zo’n dreumes :mrgreen:
Hij heeft een tijdje gehad, dat hij heel hard met een brede grijns “damme” riep, omdat mijn man dat 1x zei…
In het begin lachten we er (per ongeluk) om, maar sinds we het zijn gaan negeren, is het ook weer opgehouden. Gelukkig
Groetjes,
Heleen
Tja…dat is verre van leuk een vloekende peuter! :roll: :wall:
Als oplossing werkt echt alleen maar NEGEREN!
Verder is goed om na te gaan of ze het vloeken van papa en mama heeft overgenomen of wel van andere in de naaste omgeving.
Als je niet zelf de “schuldige” bent, maar iemand in je omgeving. Dan zou je diegene er op aan kunnen spreken. Uit eindelijk heiligt het doel de middelen…een volwassene behoort begrip te hebben voor het feit dat ouders niet willen dat er grof gevloekt wordt in bijzijn van kleine kinderen.
Het ergste wat ik ooit heb laten vallen…en wat natuurlijk direct gereperteerd werd…was “gatverdamme” (situatie: bart was dwars en gooide zijn bord met eten op de grond, naast het beschermde zeil onder de stoel op de hoogpolige vloerbedekking! :evil: :evil: )…meneer heeft het een paar weken continu geroepen en dan voornamelijk om mijn reactie uit te lokken (zag je aan de gezichtsuitdrukking…heel verwachtingsvol! :naughty: )…helaas ik negeerde hem en het woord…inmiddels is het woord vergeten en komt het nog héél zelden voorbij vliegen.
Zeep/Peper in de mond! Zo kwam ik er van af toen ik nog een kleine meisje was. Nooit weer gevloekt.
En anders maar NEGEREN. Als daar niks in het woordje schuil, dan heeft het ook geen zin om het meer te gebruiken, of hoe?
Succes ermee, kan me voorstellen, dat het niet leuk is voor je!
Maar het is gewoon een fase!
@Melisha wrote:
Zeep/Peper in de mond!
Hier is het gelukkig zonder zeep en peper overgegaan :shock:
@Melisha wrote:
Zeep/Peper in de mond! Zo kwam ik er van af toen ik nog een kleine meisje was. Nooit weer gevloekt.
:shock: :shock: :shock:
Maar dan was je vast wel ouder dan twee neem ik aan… :think:
Ach ja, vroegâh… toen was alles anders he…
Oh… en dan gelijk even een update natuurlijk: we zijn al een tijdje aan het negeren geslagen en inderdaad: dat werkt best goed.
Een week of twee geleden liet ze het zich een paar keer achter elkaar ontvallen bij de tramhalte :oops: Het leek wel alsof ze gilles de la touret had… :?
Maar goed, toevallig had ze het gisteren nog gezegd bij Oma thuis (de oma’s zijn trouwens ook aan het negeren… allemaal op één lijn 
) maar verder neemt het echt af… hopelijk vergeet ze het woord nog eens een keer.
Tuurlijk, hier duurde het een week of 4 en ik hoor het nooit meer… en dat allemaal ZONDER peper en zeep 8)
@Loekie wrote:
Verder is goed om na te gaan of ze het vloeken van papa en mama heeft overgenomen of wel van andere in de naaste omgeving.
Als je niet zelf de “schuldige” bent, maar iemand in je omgeving. Dan zou je diegene er op aan kunnen spreken. Uit eindelijk heiligt het doel de middelen…een volwassene behoort begrip te hebben voor het feit dat ouders niet willen dat er grof gevloekt wordt in bijzijn van kleine kinderen.
In Isabels omgeving zitten geen veelvloekers... ik denk dat het echt een "slip of the tongue" is geweest van Jeroen, mij :oops: of iemand anders... wij vloeken eigenlijk nooit zo... maar wie weet is het een keertje per ongeluk toch gebeurd en heeft zij het opgepikt... :think: :?