ik twijfel nogal over wat er bij mijn dochter van 4 gebeurd is afgelopen week, en wil eigenlijk graag weten of dit normale ontwikkeling is en hoe ik hier het beste op kan reageren.
ze heeft nl bij een vriendje uit haar klas gespeeld en die heeft haar (stiekem) zijn gesclacht laten zien, en haaar gevraagd die van haar te laten zien. Hij heeft er ook aan gezeten. Nu is onze dochter gewend aan jongens, want ze heeft twee broers, en ze was tot voor kort helemaal niet geinteresseerd, ze nam alles gewoon aan voor normale waarheid. maar nu is ze steeds bang, ontrustig, ze doet zelf nu ook dingen stiekem en laatst heeft ze ditzelfde ‘ik laat het mijne zien, en jij het jouwe’ met een vriendinnetje van haar.
ik heb haar de eerste keer verteld dat ‘spleetjes’ zoals wij ze noemen, alleen door haarzelf mogen worden aangeraakt en dat niemand anders dat mag aanraken of zien ( behalve in bad, op de wc). dat ze NEE mag en moet zeggen en weg moet lopen als mensen er wel om vragen. dat dat de afspraak is die tussen grote mensen gemaakt is voor de veiligheid van alle mensen.
toen ze probeerde bij een vriendinnetje te doen heb ik haar heel duidelijk verteld dat geheimpjes niet mogen, zeker niet al het om seksualiteit gaat, en heb ik haar nogmaals uitgelegd wat de spelregels zijn…
weet iemand nog een andere manier om dit met een kleuter te bespreken en haar te leren haar grenzen heel duidelijk aan te geven? ik voel me behoorlijk machteloos door het gedrag van haar vriendje en gegeneerd door haar eigen gedrag…
tips, anyone?
Oef… Lastig!
Ik denk dat je er al erg goed mee bezig bent door haar gedrag te benoemen.
Misschien zijn er kleuterboekjes war dit ook in wordt benoemd?
Ik denk dat ze aanvoelt dqt jij er heftig op reageerd/moeite mee hebt en ze zich daarom zo gedraagt. Ik zou persoonlijk ook nooit zeggen dat het niet mag wat ze gedaan hebben, ze zijn allebei klein/gelijk, er is geen dwang aan de hand geweest. Het is echt heel normaal hoor dat ze nieuwsgierig zijn. Wij benoemen wel altijd dat ze nooit iets moeten doen wat ze niet willen of met grotere kinderen/volwassenen. Sanderijn van der doef heeft goeie boekjes die je misschien op weg kunnen helpen. Eentje heet Nee! Over nee zeggen dus envoor klekleuters heb je ook Ik vind je lief.
lune, mischien dat ze aanvoelt dat ik er moeite mee heb om dit gedrag te begrijpen, ze speelt daar toch de laatste tijd mee. ik wil er niet teveel aandacht aan besteden, maar het ook niet laten ontwikkelen tot iets wat eigenlijk ongezond is. de eerste ervaring was voor Sofie wel bedreigend door de geheime sfeer en de lichte dwang van de jongen. de tweede situatie draaide meer om de geheimpjes dan om de handelingen zelf.
ik had zo geen kleuterboekjes gevonden over dit onderwerp, maar het leek me iets wat meer ouders meemaken, en ben bezig mijn positie te vormen, blijf het een lastig onderwerp vinden omdat het thuis hier geen item is met de andere kinderen.
ik zal eens kijken naar die sanderijn…
dat is inderdaad erg leerzaam, ik lijk wel een beetje te heftig te reageren op de gebeurtenissen. dusss. ik zal even heel ‘zen’ verder lezen en vooral pas gaan reageren als er dingen gebeuren die mijn dochter niet wil of als er dwang in het spel is. tot nu toe kan ik wat er gebeurd is onder het kopje ’ onschuldig en normaal voor deze leeftijd’ schuiven.
pfieeuw, weer een zorg minder!!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zorgen maakt hoor, zeker bij jonge kinderen is de grens zo overschreden en niemand wil een kind dat voor de rest van zn leven beschadigd is op dat vlak…
Het boek Kleine mensen, grote gevoelens kan ik je trouwens ook van harte aanbevelen, maar dan voor jezelf!
@pooh wrote:
Oef… Lastig!
Ik denk dat je er al erg goed mee bezig bent door haar gedrag te benoemen.
Misschien zijn er kleuterboekjes war dit ook in wordt benoemd?
Even los van de OP, want het lijkt me echt lastig, op bovenstaande vraag:
Het boek NEE, van Sanderijn van den Doef sluit echt helemaal aan op deze kwesties, maar ook leeftijd. Het bouwt helemaal op in Ja en Nee zeggen en op welke momenten en hoe en is in die mate interactief, dat het je kind zelf laat nadenken over hoe/wat/waar en op welke manier NEE zeggen.
Uiteindelijk bouwt het op naar leuke verrassingen en niet leuke verrassingen (geheimen) en op kinderniveau uitgelegd wat te doen met niet-leuke geheimen/verrassingen (dus moederdagkado is natuurlijk leuk, maar geheimen waar je pijn/verdriet van hebt of waarbij gezegd wordt dat je een ander er pijn/verdriet mee doet zijn niet oke).
Daarna sluiten ze af met een soort contract (puntenlijst) voor het kind waar jullie beide je aan kunnen houden.
Mijn zoon vrat het boek op en ik vond het zeer bruikbaar, juist voor deze leeftijd en deze kwesties (opbouw is heel banaal, over eten/speelgoed en omgang e.d.).
@Lune wrote:
Ik denk dat ze aanvoelt dqt jij er heftig op reageerd/moeite mee hebt en ze zich daarom zo gedraagt. Ik zou persoonlijk ook nooit zeggen dat het niet mag wat ze gedaan hebben, ze zijn allebei klein/gelijk, er is geen dwang aan de hand geweest. Het is echt heel normaal hoor dat ze nieuwsgierig zijn. Wij benoemen wel altijd dat ze nooit iets moeten doen wat ze niet willen of met grotere kinderen/volwassenen. Sanderijn van der doef heeft goeie boekjes die je misschien op weg kunnen helpen. Eentje heet Nee! Over nee zeggen dus envoor klekleuters heb je ook Ik vind je lief.
Oh…oeps…ik had niet doorgelezen…zelfde idee dus.
Mandy en Lune, zelfde idee inderdaad. Die website waar Sanderijn van der Doef vragen beantwoordt is een goede leidraad. ik zal ook nog eens naar dat boek kijken. Intussen zijn we inderdaad bezig met rollenspelletjes om te oefenen met ‘nee’ zeggen. bijv. als iemand een snoepje aanbiedt of zijn jonge hondjes wil laten zien…
@Nien wrote:
Mandy en Lune, zelfde idee inderdaad. Die website waar Sanderijn van der Doef vragen beantwoordt is een goede leidraad. ik zal ook nog eens naar dat boek kijken. Intussen zijn we inderdaad bezig met rollenspelletjes om te oefenen met ‘nee’ zeggen. bijv. als iemand een snoepje aanbiedt of zijn jonge hondjes wil laten zien…
Of inderdaad situaties waar helemaal geen kwade intentie is, maar waar het kind er mogelijk zelf een (onbewuste) grens in voelt. Bijvoorbeeld de vraag “Je ben op de verjaardag van je buurjongen, de hele kamer is vol en er is geen stoel meer vrij. Een oom van de buurjongen die je niet kent zegt dat je wel op zijn schoot mag”
-Wat zou je zeggen? Zou je dat doen?
Er staat dan niets over de intentie van die oom, maar laat het kind wel bedenken dat het als je er over nadenkt een grens over gaat. Kortom, voelt het niet oke, dan NEE.