Pete heeft sinds 2 weken problemen om 's avonds naar bed te gaan, het is elke avond huilen en ik weet niet wat de oorzaak is.
Sinds 1 jaar doet Pete al geen middagdutje meer. Hij sliep 's ochtends tot 09.00 a 09.30 uur en ging 's avonds rond 19.30 a 20.00 naar boven. We gingen dan tandjes poetsen, daarna zijn pyjama aandoen en nog een boekje lezen en wat kletsen over de dag en dan legde ik hem in zijn ledikant. Ik zei dan ‘slaap lekker’ en ‘tot morgen’ en dat zei hij ook tegen mij terug. Meestal hoorde je hem dan nog even spelen door de babyfoon, maar daarna ging hij dan gewoon slapen.
Sinds 2 weken gaat alles hetzelfde al voorheen, maar als we hem nu in zijn ledikantje leggen en ‘slaap lekker’ en ‘tot morgen’ gaan zeggen dan begint hij al te huilen. We zegen dan dat hij moet gaan slapen, doen zijn slaapkamerdeur dicht en gaan dan gewoon naar beneden. Na een paar minuten gaat zijn huilen steeds meer overstuur klinken en na een kwartier gaan we dan even naar boven. Als we dan aan hem vragen waarom hij aan het huilen is dan zegt hij dat hij wil knuffelen op de bank, oftewel de draaistoel die op zijn kamer staat. Soms zegt hij ook dat hij in het grote bed wil slapen, oftewel ons bed, maar dan zeggen we dat het grote bed voor papa en mama is en dat Pete een eigen bed heeft. Uiteindelijk leggen we hem na een paar minuten knuffelen weer in zijn bed, maar dan begint hij weer te huilen en ziet er dan best wel hopeloos uit. Dan gaan we naar beneden en na een paar minuten valt hij dan huilend in slaap.
We hebben vanalles geprobeerd: 1. Pete weer mee naar beneden en nog even tv kijken, 2. Nog wat drinken geven, 3. Op schoot houden tot hij in slaapt valt, 4. Later naar bed brengen.
Zodra we hem dan alsnog in bed leggen dan gaat hij gewoon weer huilen.
Als hij eenmaal in slaap gevallen is dan horen we hem de rest van de nacht niet en meestal slaapt hij dan tot 08.00 a 08.30 door. Ik heb dus niet het idee dat hij 's nachts nachtmerries heeft?
Hij slaapt nog steeds in zijn ledikant, zou dit misschien te krap/benauwd voor hem (en zijn knuffels) worden?
Hij heeft alleen (zonverduisterende) rolgordijnen hangen, dus er komt nog wel wat licht naar binnen, maar dit was vorig jaar ook geen probleem?
Is het een fase die bij deze leeftijd hoort? Iemand tips en/of adviezen?
Groetjes Saskia
ik zou het proberen om hem in een gewoon bed te leggen.
levi vond het ook te benauwd in een ledikant, als baby kon hij ook niet lekker in de wagen bak slapen (bijvb op vakantie).
het kan ook een fase zijn maar het beste (en het moeilijkste) is er zo weinig mogelijk aandacht aan besteden.
ik had ook van alles geprobeert met thee, warme melk enz enz.
sinds het grote bed en weinig aandacht hoor ik hem `s nachts niet meer dan wel een enkele keer.
succes en strerkte
Bedankt voor je reactie.
Pete is een gevoelig mannetje en als hij gaat huilen dan is er meestal wel wat aan de hand. Als we hier geen of weinig aandacht aan besteden dan heb je kans dat hij juist nog meer overstuur raakt. In de afgelopen tijd hebben we wel geleerd dat als hij binnen 5 minuten niet stil is, dat hij dan ook niet stil wordt, hij kan dan een half uur blijven huilen. Dan is hij zo overstuur dat je even met hem moet gaan zitten totdat hij op schoot in slaap valt en dat willen we voorkomen.
Pete wordt 's nachts trouwens niet wakker, dus als hij eenmaal slaapt dan slaapt hij zonder problemen de nacht door.
Nu moet ik wel zeggen dat hij de laatste 2 dagen wel erg vroeg (voor zijn doen) wakker is, gisteren om 06.45 en vanmorgen om 06.30 en dan heb ik wel even 5 minuten laten huilen.
Ik kirjg steeds meer het idee dat het te licht is in zijn kamer, dus als hij morgen weer zo vroeg wakker is dan ga ik binnenkort even zonverduisterende gordijnen halen.
Als hij eenmaal in slaap gevallen is dan horen we hem de rest van de nacht niet en meestal slaapt hij dan tot 08.00 a 08.30 door. Ik heb dus niet het idee dat hij 's nachts nachtmerries heeft?
Hij slaapt nog steeds in zijn ledikant, zou dit misschien te krap/benauwd voor hem (en zijn knuffels) worden?
Als ik dit lees icm de gevoeligheid zie ik er eigenlijk al een verband in...
Doet me een beetje aan Jo denken...Jo is zeer gevoelig (zie dat overigens niet als een probleem,maar een ontzettend mooie eigenschap van hem...neemt niet weg dat het voor hem wel eens problemen geeft).
Rond die leeftijd zijn nachtmerries,dromen e.d best mogelijk...
Maar..daarnaast is het ook mogelijk dat ze een emotionele/mentale ontwikkelingsprong maken. Heb wel eens gehoord dat o.a. nachtelijke hysteriebuien van peuters van die leeftijd komen doordat ze in hun hersenen zo'n spong maken,dat ze deze maar nauwelijks kunnen "handelen". Veroorzaakt een soort "kortsluiting". Als hij dat misschien een keer meegemaakt heeft,dan kan er idd angst voor slapen ontstaan. Bang om los te laten misschien...
Ik neem gewoon aan dat je zelf heel goed kan inschatten of het "gespeeld" is omdat hij zijn grenzen aan het opzoeken is..
Bij Jo was dat ook nooit het geval...Jo kreeg die aanvallen wel een stuk eerder,maar uiteindelijk gingen ze vanzelf weg. (hebben er wel nachten/late avonden mee gezeten). Altijd ook wel in meegegaan,omdat we wisten dat Jo vanzelf aan zou geven wanneer hij weer toe was aan normaal slapen...slaap was van 1,5 tot iets na 2 jaar nooit een probleem en daarna ook niet meer...(voor de 1 a 1,5 wel...wij vermoeden bang voor zn bedje). De eerste nacht in zn peuterbed was het wonderboven wonder meteen over..(tot de nachtelijke hysteriebuien).
Wat je zou kunnen proberen eens overdag met hem gaan praten. Kijken of hij iets loslaat of iets aangeeft...niet voor het slapengaan. Misschien is er iets in het ritueel wat hij mist of anders wil...
Misschien zelfs een keertje een beddenwinkel induiken met hem en als je voor een peuterbed staat, gewoon vragen of het hem leuk lijkt voortaan in zo'n bed te slapen. Gewoon hem mee laten denken aan de oplossing...(aangeven dat je zijn angst/verdriet serious neemt).
Tenminste..zoiets werkt bij Jo meestal...niet voor hem gaan denken of vasthouden aan wat wij willen,maar hem mee laten denken hoe het dan voortaan anders kan,zodat hij weer rustig kan slapen als een grote jongen..
Goed..als het niet past binnen jullie gevoel,dan mag je het natuurlijk negeren,maar ik heb 2 totaal verschillende kids. 1 "tekstboekpeuter" en 1 zeer gevoelige jongen die gewoon "anders" is. Niet in de zin van niet-normaal,maar Jo zit gewoon gecompliceert in elkaar en als je goed kijkt en luistert geeft hij aan hoe het beter kan (als hij ergens mee zit). Duurt wel eens eventjes en soms erg vermoeiend,maar wel een van de liefste jongens die er is..als je maar moeite doet hem te begrijpen..
Voor hij kon praten ging dat moeizaam....nu vallen die puzzelstukjes gewoon samen,omdat hij het zelf aangeeft...
Hele veel succes iig.....
Hier ook een gevoelig kind maar met naar bed gaan ben ik heel hard. OOk hier was er nooit wat aan de hand en ineens huilen, roepen alles uit de kast halen om mama zo ver te krijgen dat hij er uit mocht.
( slaapt wel al tijden in een groot bed trouwens) Ik laat hem dan wel huilen en ja 3 dagen lang huilde hij wel een uur. Maar das dan jammer soms ging hij bijna over geven maar ik heb altyd het idee dat ze je zo goed kunnen bespelen op deze leeftijd dus ja
Succes in elk geval want het is erg lastig :-*
Na 10 minuten huilen ging ik elke keer weer naar boven om te kijken. Meestal zei hij dan dat hij met mama wilde knuffelen of in het grote bed wilde slapen. Na even 5 minuten met hem gezeten te hebben, legde ik hem weer in bed en dan ging hij weer huilen. Na 5 a 10 minuten werd het dan meestal stil. En de laatste dagen was hij rond 06.00 al wakker, maar sliep dan in ons bed tot 07.30 a 08.00 verder.
Gisteren heb ik Pete gewoon laten huilen, na 25 minuten werd het eindelijk stil boven. Overdag had ik een hoekje bij zijn raam waar nog wat daglicht doorheen kan komen dichtgemaakt met een stuk karton. Vanmorgen was hij om 07.10 wakker.
Vanavond ging hij weer huilen, maar na 10 minuten was hij al stil.
We gaan binnenkort (na onze vakantie in juni) naar de Ikea voor een inbouwkast, dan nemen we Pete mee om een bed voor hem uit te laten zoeken.
Fijn dat het al iets beter ging en idd mama ik wil knuffelen en mama ik wil in jou bed of nog even boekje lezen die worden hier ook altyd gebruikt 
Want ja je weet nooit of mama er in trapt he
Hier laat ik wel altyd het rolgordijn iets open dat als hij nog zelf even wil lezen dat dit kan. Of als het al donker is een nachtlampje die ik dan even later weer uit doe. Zodat hij ook nog even de tijd voor zichzelf kan nemen als hij wil.
Groetjes
Vannacht is Pete 3 keer huilend wakker geworden 
De eerste keer om 04.00 uur, toen was hij echt aan het schreeuwen en ben ik naar boven gegaan. Hij lag erg te draaien in zijn bed en toen ik een aai over zijn bolletje gaf, schrok hij. Ik denk dus dat hij nog lag te slapen en een nachtmerrie had. Ik heb hem zijn favoriete knuffel aangegeven en gezegd dat hij weer moest gaan slapen. Hij ging weer huilen, maar ik ben gewoon weer naar beneden gegaan en na 5 minuten huilen is hij weer in slaap gevallen.
Daarna heb ik hem nog 2 keer horen huilen, maar elke keer was hij binnen 5 minuten weer stil.
Mijn man zei dat hij vanmorgen pas om 10.00 wakker was, maar dat vind ik ook niet gek na zo’n onrustige nacht.
Ik denk dus dat het een combinatie van factoren is: mama en papa uitproberen en ook wat nachtermerries.