Bij ons in het dorp (klein dorp) woont een gezinnetje waarvan de moeder al een hele tijd ziek was, ze had kanker. Haar kinderen zijn net zo oud als mijn kinderen 4 en 2 en de oudste, een jongetje, zit bij mijn oudste dochter in de klas, we wisten dat ze niet lang meer zou leven, maar toen de juf ons afgelopen maandag opbelde dat de moeder het afgelopen weekend overleden was, sloeg het toch in als een bom. Het is toch niet eerlijk, dat iemand zo jong haar kinderen achter moet laten… 
Wat verschrikkelijk! Zeker omdat mijn kinderen net zo oud zijn, raakt het me enorm.
De juf stelde voor dat alle kinderen uit de klas iets moois voor het jongetje zouden maken.
Na het telefoontje heb ik mijn dochter apart genomen en haar uitgelegd dat het jongetje heel verdrietig is omdat hij geen mama meer heeft. Mijn dochter bleef op alles wat ik vertelde maar vragen waarom. Ik haar zo goed mogelijk alles proberen uit te leggen en gezegd dat de mama naar de hemel was gegaan.
Wat dan wel weer een grappig detail is…
's avonds kwam mijn man thuis en toen hij de deur open deed (mijn dochter had er de rest van de dag niet meer over gehad of naar gevraagd) Was het eerste dat ze riep: Papa de mama van … is naar de Hema! :lol:
Ondanks het verdriet moesten we hier allemaal toch wel erg hard om lachen… Wat een lieverd ook, tja hoe leg je een kind van 4 uit wat de dood inhoud? We laten het maar even zo.
Hahaha wel een leuke opvatting, naar de Hema…
Maar oh zo treurig voor die kinders…
En het is zo moeilijk om aan die kleine kinderen uit te leggen
waarom nou iemand dood gaat/is…
Vreselijk zeg!!! Hier in het dorp heeft een meisje van 4 leukemie , is ook zo verschrikkelijk.
En inderdaad laat het maa rlekker zo voor je dochtertje…
Oh ik word altijd zo naar in mijn maag van zulke berichtjes Het is mijn grootste angst. Wat verschrikkelijk voor haar man en kinderen
Ik kan me voorstellen dat jullie van slag zijn :hug:
afschuwelijk en oneerlijk he? Lastig om je eigen gevoelens uit te schakelen he? Ik heb er helaas als juf al eerder mee te maken gehad … Wees in ieder geval altijd eerlijk. De fantasie van kinderen is vaak erger dan de werkelijkheid. Verder leven kinderen erg bij de dag en kunnen zij de consequentie nog niet overzien. Ze vinden het vaak wel heel erg fijn om iets te kunnen doen of maken. We zijn toen met een heel aantal kleuters naar de begrafenis geweest dat was heel bijzonder en speciaal, maar de kleuters ervaarden het toch heel anders dan wij. Zij voelen het verdriet nog niet zo, vinden het wel spannend en anders.
Heel veel sterkte ! Er zijn wel een aantal prentenboeker doodgaan: Derk Das blijft altijd bij ons, een boekje over Oma Pluis van Nijntje en Kikker en het vogeltje.
bah, wat een vervelend nieuws, kan me voorstellen dat jullie van slag zijn. Sterkte! :hug:
Dat zijn inderdaad de minder leuke berichten.
Wij kregen ongeveer 2 keer per maand ook een soort info blaadje mee van school (Robin dan), en daar staan dingen in als vervangingen van leraren, kwijtgeraakte spullen, mededelingen over schoolreisjes, uitstapjes en projecten enz, maar dus ook al 2 keer dat er een vader was overleden.
En dan ook van kindjes die nog maar in groep 3 zitten.
Laatst in KINDEREN ook een verhaal van een moeder wiens man tijdens haar 2de zwangerschap kanker kreeg, en uiteindelijk is overleden toen de baby 6 maanden oud was.
Haar verhaal begon met dat ze aan de eettafel zaten (zij en 2 kids), en de kinderen een beetje ‘lastig’ waren, en dat ze op zulke momenten haar man zo vreselijk miste.
Het lijkt mij echt vreselijk als je dat overkomt.
Voor de kinderen, maar ook voor de achterblijvende partner.
Denk zoals Karin zegt inderdaad op het moment de grootste nachtmerrie.
Wat Mamaartje zegt, misschien dat je wat prentenboekjes kunt lenen/kopen?
Fijn dat alle kinderen iets mogen maken voor het jongetje in de klas.
Toen ik op een basischool werkte is het 1 keer voorgekomen dat een vader van een leerling overleed.
Hij was militair en sneuvelde in Irak.
Was ontzettend sneu toen en heftig ook.