Hallo allemaal,
Mijn dochtertje komt soms zelf erg moeilijk in slaap. We hebben inmiddels al vanalles geprobeerd. Ook inbakeren, maar daar werd ze erg boos is en sliep ze ook maar korte slaapjes. Vaak werd ze daarin na een 30min ook krijsend wakker. Ze heeft ook al in het ZKH gelegen voor KMA en zit nu op Neocate voeding.
Doordat het slapen erg moeilijk gaat vind ik het moeilijk om een ritme in de dag zien te krijgen. Het enige ritme wat er eigenlijk in zit is na de ochtendfles terug slapen en 's avonds in badje, flesje geven en naar bed toe.
De rest van de dag wordt ze enorm boos als ze moet slapen. En dan is ze echt aan het geeuwen en oogjes wrijven. Bij de eerste tekenen daarvan leg ik haar in bed maar dat resulteert vaak in een huildrama. Ook met in bed leggen hebben we een vast ritueel. Speentje geven muziekje aan, aai over de bol en een kusje. Als laatste poging laten we haar nu maar gewoon huilen, maar we hebben nogal een felle tante die het gewoon makkelijk een uur a anderhalf uur vol weet te houden!
Nu weet ik wel dat die kleintjes warmte en geborgenheid nodig hebben, maar zou ik haar beneden houden dan slaapt ze gewoon absoluut niet. Ze wil overal bij zijn en alles meemaken.
Misschien dat sommige van jullie hier ervaring mee hebben en me nog nuttige tips kunnen geven?? Alvast bedankt :-*
tja, herkenbaar…
Het enige wat bij ons hielp was het laten huilen. Hoe vervelend ook, anna kon niet in slaap komen als ze bij ons was…ze was flink overprikkeld.
Ter illustratie, anna sliep ook bijna nooit in de wagenbak, of in de auto.
In de draagdoek ging dat beter, dus dat deed ik een keer per dag een heel slaapje kang, om haar een stukje rust te geven.
vast ritueel, prikkelreductie en een hoop doorzettingsvermorgen van onze kant heeft veel geholpen.
Ook anna huilde gerust 1 a 2 uur. wij kregen het advies van het cb om na een half uur ononderbroken huilen te gaan kijken. dit hebben we maar een paar keer hoeven doen in de eerste week, daarna sliep ze binnen het half uur…
pas toen anna naar het peuterbedje ging ging het inslapen gemakkelijk.
anna was 2,5 maanden toen we hiermee begonnen.
Hier ook een felle tante, met dezelfde problemen…gehad. Ook hier was huilen geen optie en ging ook tegen mijn gevoel in. I wist t ook echt niet meer en had de hele dag een huilend kind omdat ze niet aan haar slaap toe kwam. Ik had vaak ook het idee dat het lichamelijk was, veel spugen enz, ook even gedacht aan kma, maar dat was het niet. Van alles geprobeerd en DE tip, was later in bed leggen. Dat wil zeggen, niet bij geeuwen maar echt pas als ze heeeel moe was. Dus als ze ging mopperen en me niet meer aan wilde kijken. Meteen de eerste keren ging t perfect, ik legde haar weg, strak instoppen, ritueeltje en ze sliep bijna zodra we weg waren, binnen 5 minuten zonder een kik. Soms wat jammeren maar alles krijspartijen en huilbuien gingen voorbij. Ze werd ook vrolijk wakker.
Nu kan ik haar vlot te vroeg weg leggen, gaat ze niet meer huilen, maar eerst een hele tijd kletsen. Is ze dan nog niet moe dan pas huilen. Soms huilt ze nog wel eens, maar meestal een tevreden slaapster. Ze sliep ook altijd maar precies 3 kwartier en langzaamaan werden dat ook langere slaapjes en meer ritme. Ik overbrugde de eerste tijd dan wel eens met wandelen of draagzak om haar toch aan d’r slaap toe te laten komen zonder de strijd van 6 slaapjes ofzo.
Het klinkt als een vreemde tip, druist tegen meeste slaaptips in, maar echt hier werkte t als een tierelier. Nu leg ik haar weg, ze lacht een keer, draait haar hoofdje opzij en gaat snel slapen! Het probleem hier was m vooral te alert zijn bij een beetje moe, dan toch weer iets zien en weer uit d emoeheid zijn, krijsen en dan dus nog minder slaapneigingen.
Inbakeren heb ik trouwens nooit willen doen, evenmin als laten huilen. Beetje huilen prima, maar echt geen half uur, ze ging alleen maar meer overstuur.
Wie weet is het het proberen waard?
Succes!
haha 2 totaal verschillende tips! Ik ga eerst gewoon proberen waar we nu al mee gestart zijn. Bij de eerste tekenen van vermoeidheid naar boven. En dan even laten huilen. Merk ik na een paar dagen nog geen verbetering dan kunnen we d’r wat langer op laten. Maar ik moet wel zeggen dat Femke een meisje is die echt dr slaap nodig heeft en heel snel weer over haar moeiheid heen kan zijn, en we er daarom dus op tijd bij moeten zijn!
Je gevoel volgen is een van de bekendste oplossingen…
maar als je moe bent van al het gehuil en gejammer kan dat nog wel eens lastig zijn…
Tessa heeft vanaf het begin door haar KISS heel erg slecht geslapen… 10 minuten/ kwartiertje…
Zij is in de bakerzak gelegd en meteen ging het beter…
Het echte bakeren vonden wij ook helemaal niks en dit was net wat vriendelijker…
Ook Joyce had wat problemen met slapen, maar bij haar hielp het om haar gewoon strak in te stoppen… en dan was ze zo vertrokken…
Allebei mijn meiden zijn gewoon te druk en te nieuwesgierig…
Femke heeft ook Kiss, alleen is daar vanaf 6wk al tegen behandeld. Waren er erg vroeg bij gelukkig!
Strak instoppen heb ik ook geprobeerd, maar dan was mevrouwtje zo boos dat die evenhard weer afgetrapt werden :mrgreen:
Vandaag is het heel de dag goed gegaan alleen nu ligt ze alweer een uur te protesteren. Ze was helemaal knock out tijdens de fles, maar toen moesten we een boertje laten en; plop :shock: die ogen weer wagenwijd open!
Wij stopten haar strak in door het laken/dekentje overdwars over het bedje te leggen. dan komt ie zover onder het matras dat ze hem met haar eigen gewicht op zijn plek hield haha…
Wij waren er destijds gelukkig ook erg snel bij en met 15 maanden had Tessa de motoriek van een kindje van 17 maanden kun je nagaan…
Gelukkig waren jullie er ook op tijd bij…
ahja das nog wel het proberen waard. Haha maar liggen ze dan niet met de beentjes in de lucht? Door de dikte van het dekentje onder het matras?
Zo herkenbaar…
Veron had het ook tegen dezelfde tijd. En ja wat moet je dan, je wil idd niet te lang laten huilen. Veron was idd ook overprikkeld waarschijnlijk en wij hebben toen een vast schema gedaan. Wakker worden, verschonen, fles, knuffelen en dan even in de box en zodra hij ging jengelen naar bed. en soms was dat al meteen. En dan in bed evt 10 min laten huilen, even kijken evt een speentje en een aai over de bol dan weer weg. zo elke 10 min tot ze slapen. Hier ging dat een week met drama daarna was het helemaal over. Nu leg je hem in bed met een knuffeltje en zeurt hij nooit. Zijn bedje is echt zijn plekje geworden en ik denk echt dat het komt doordat wij op een gegeven moment heel conseqent zijn geweest. Ik vond laten huilen echt verschrikkelijk en ik zat beneden echt 10 min mee te huilen. Maar denk nu wel dat sommige kindjes dat even nodig hebben.
Heel veel succes
hey son, 
kom ik jou hier weer is tegen 