@Marlous wrote:
Raak jij in paniek als je kind stikt, keihard valt etc etc…
Mateo is een lekkere bouwvakker, hij valt tig keer per dag en heeft altijd blauwe plekken…de paar keer dat hij bijna stikte bleef ik heel rustig…Klopte (hard) op zijn rug en hield hem zelfs ondersteboven…Geen paniek in mijn lichaam…
Maar de eerste keer dat hij een bloedneus had, en de eerste keer dat hij een tand door ze lip had, raakte ik volledig in paniek…Kreeg het benauwd en was ik echt even de weg kwijt…
Ik denk persoonlijk dat je aan situaties gewend raakt, want ik raak nu niet meer in paniek bij een bloedneus…(ok een beetje, maar niet meer dat ik niet weet wat ik moet doen)…
Wat voelen/hebben jullie?
Er wat vinden jullie hier zelf van??
Ik ben een stresskip wat dat betreft. Ben wel altijd van mening geweest dat het niet slim is om in paniek te raken om overduidelijke redenen. Het is niet wenselijk om in paniek te raken met je kind in de buurt. Dus ik probeerde altijd als mijn kinderen vielen o.i.d. heel rustig te reageren.
Heb het twee keer gehad dat ik volledig van de kaart was…1 keer toen buurkinderen kwamen melden dat mijn zoon op zijn hoofd was gevallen. Ik deed in eerste instantie nog heel koel, zo van : ow is het weer zover wanneer valt hij niet maar toen zag ik hem aan komen lopen…zijn hele gezicht was bedekt onder het bloed…aaaaaaaaaaaargh nou toen verloor ik het, en een keer bij mijn dochter toen zij haar duim tussen de deur kreeg. Ik rende meteen naar de kraan om haar vinger eronder te houden maar op het moment dat ik de straal erop hield klapte het topje van haar duim weg…vraag me niet hoe ik toen bij de eerste hulp ben gekomen maar ik was zo hysterisch dat ik van de dokter niet eens bij haar mocht.
