Mijn zoontje is erg geïnteresseerd geraakt in het herkennen van letters.
Spelenderwijs hebben we hem een aantal letters geleerd met een associatie: zoals de M van mama, de T van tafel enz. En op die manier ook andere woordjes met dezelfde klank proberen te bedenken.
In hoeverre stimuleren jullie je kind hiermee?
Aan de ene kant heb ik zoiets van: hij is geïnteresseerd, misschien moet je hem dit dan ook aanbieden en verder proberen uit te breiden…
Aan de andere kant is hij nog jong, hoeft hij er nog niets mee en heeft hij nog genoeg jaren school voor de boeg.
Daarnaast weet ik ook niet zo goed HOE ik het verder zou kunnen stimuleren. Het verschil tussen een A van appel en AA van aap is ook weer lastig uitleggen 
Ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan!
En of jullie nog leuke tips hebben om dit heel spelenderwijs aan te pakken.
Met Anne hebben we dat ook gehad, al erg vroeg, ze was nog geen 3 toen ze opa en oom schreef op de psz en de juffen zich rot schrokken. Toen heeft het even stilgelegen en nu gaat ze in haar eigen tempo verder.
Tip: leer hem alleen kleine letters te lezen en geen hoofdletters zoals die van het toetsenbord. Dat hebben ze mij als tip gegeven toen ik een gesprek had op de basisschool. Anne heeft al even ‘ik leer lezen’ van jumbo. Dat is in kleine letters en zo leren ze ermee spelen. Niet overstimuleren, maar mee omgaan en dan komt alles goed
Ik denk dat veel kinderen op die leeftijd wel interesse krijgen in letters. Aan Laura merk ik dat ze (sinds een half jaar of zo) steeds vaker letters herkent, zoals de eerste letter van haar naam, de W van WonderTeam, en de M van McDonalds natuurlijk :oops:
Ik heb zelf zoiets van, als ze ernaar vraagt, dan vertel ik haar wel wat voor letter het is, of soms vraagt ze me of ik haar naam op een papier wil schrijven, dan tekent ze dat na. (al lijkt dat vaak helemaal nergens op)
Maar ik ga het verder niet stimuleren, het komt vanzelf wel. Leuk dat de interesse er is, maar ik zie er niet zo het nut van in om veel te gaan oefenen of extra te gaan stimuleren, met dan misschien als gevolg dat ze straks ver voorloopt op leeftijdsgenootjes.
Als ze er uit zichzelf mee komt, is dat wat anders natuurlijk.
(en ik zou ook super trots zijn als mijn kind ineens uit zichzelf woorden gaat schrijven, mama van anne)
In het algemeen vind ik trouwens dat er wel erg vroeg begonnen wordt met leren lezen (ook op school, bedoel ik). Ik vraag me af of kinderen daar wel echt bij gebaat zijn - maar dat is misschien een discussie op zich.
Oh ja, waar je misschien wel rekening mee kunt houden als je met letters aan de gang gaat, is de manier van uitspreken die nu op scholen gehanteerd wordt.
Bijvoorbeeld de letter K, die wordt niet uitgesproken als kaa, maar als ku, dus meer zoals het klinkt in een woord zeg maar. Moet ik zelf nog erg aan wennen!
@Mejis wrote:
Oh ja, waar je misschien wel rekening mee kunt houden als je met letters aan de gang gaat, is de manier van uitspreken die nu op scholen gehanteerd wordt.
Bijvoorbeeld de letter K, die wordt niet uitgesproken als kaa, maar als ku, dus meer zoals het klinkt in een woord zeg maar. Moet ik zelf nog erg aan wennen!
Dat wilde ik inderdaad zeggen. Ik merk (als juf van groep 3) dat het ontzettend moeilijk is om de letters eruit te krijgen, die ouders erin hebben gekregen. Inderdaad de letters zeggen, zoals ze in een woord klinken. Bijvoorbeeld het woordje naam is nooit voor kinderen te plakken, als ze (e)n aa (e)m leren. Je hoort dan het woord totaal niet meer.
We spreken de klanken uit en geen alfabetletters.
Maar dan nog is de klank e de ene keer anders dan de andere keer.
Dus dat vind ik lastig. En inderdaad wil ik nu geen dingen aan hem aangeven die op school weer worden weggewuifd. Dat lijkt me niet zo handig.
Ik las zelf al kleine boekjes voordat ik naar klas 1 ging (groep 3). Als een kind daar aan toe is, dan denk ik dat het goed is om je kind ook dingen aan te reiken.
Ik besef me na jullie reacties dat ik het goed vind om met de ontwikkeling van het kind mee te gaan en dat niet in een vast stramien te doen. Maar wel heel spelenderwijs en alleen als hij er zelf om vraagt.
Dat wilde ik inderdaad zeggen. Ik merk (als juf van groep 3) dat het ontzettend moeilijk is om de letters eruit te krijgen, die ouders erin hebben gekregen.
Is het dan niet verstandig om ouders al eerder voorlichting te geven, bijvoorbeeld op de kleuterschool?!
ik ben er in de loop der jaren wat terughoudender in geworden wat betreft het stimmuleren. De oudste twee gingen op kleuterleeftijd ook de letters op de pot pindakaas ontcijferen. Dat was toen voor mij reden de eerste leesboekjes uit de bieb te gaan halen. Door samen te oefenen konden ze al wat lezen toen ze naar groep 3 gingen.
De derde en de vierde waren een ander verhaal. Die hebben echt zichzelf het allereerste begin aangeleerd. In groep 3 zijn we pas echt samen gaan lezen.
De vijfde had wat minder belangstelling voor letters en lezen in de kleutergroep. Maar eenmaal in groep 3 rolde hij door de avi’s heen.
Ook de zesde heeft niet zoveel belangstelling. Is natuurlijk welleens met letters bezig maar niet meer en niet minder. Ik lees veel voor, we rijmen hakken en plakken weleens. Maar de avi 1 boekjes blijven op de plank.
Laatst las ik een artikel over dyslexie waarbij men van uit ging dat een kind rijp moet zijn voor het leren lezen. Door veel stimmulatie zou je dat proces kunnen bespoedigen. En in deze tijd doen vele ouders dat.
Want eerlijk is eerlijk, je scoort punten als je kunt zeggen mijn kind zit nog maar in groep 2 en leest al avi 1-2 -3 etc.
Dit zou een verklaring zijn voor de toename van het percentage kinderen met dyslecie.
Ik kan jammer genoeg het stukje niet zo boven water halen. Weet ook niet of het daadwerkelijk zo is. Feit is wel dat de oudste twee kinderen die ik achteraf gezien te veel gestimmuleerd heb in het leren lezen nu uitgerekend dyslectie hebben.
Vandaar dat ik bij de jongste nu echt terughoudend ben met het echte leren lezen.