Hey meiden,
Momenteel ben ik bijna 9 wkn zwanger en ik weet het ik heb nog tijd zat, maar toch zit ik met deze vraag nu al te worstelen.
Ik ben voor borstvoeding en zou qua gevoel ons 2e kindje ook graag borstvoeding willen geven, alleen mijn verstand zegt iets totaal anders en ik weet het even echt niet…
Hopelijk willen jullie mijn verhaal lezen en jullie ervaring/mening geven.
Toen ik zwanger was van mijn zoon wist ik meteen dat ik borstvoeding wilde geven.
Ik had al het een en ander aan opleiding hier over gehad in mijn werk toendertijd , maar om me nog beter voor te bereiden besloot ik om verschillende borstvoedingsbijeenkomsten te volgen, me via internet goed in te lezen en heb ik het boek “Borstvoeding” tig keren doorgelezen.
Bij geboorte leek het goed te gaan, onze kerel werd meteen lekker op mijn borst gelegd en leek zijn weg goed te vinden.
Eenmaal thuis begon het drama, onze bink leek niet goed aan te happen aangezien mijn tepels steeds aan de boven kant wit en afgevlakt terug kwamen.
Kraamhulp deed haar best en heeft uiteindelijk een lactatiedeskundige er bij gehaald.
Eerst begonnen met tepelshoedjes welke niet werkte (ondingen), om mijn tepels rust te geven ben ik begon met kolven om mijn zoon vervolgens te finger en te cup voeden.
Ondanks dit en Bepanthen creme bleef het voeden ontzettend pijn doen en werd het, om het grof te zeggen een ware hel.
Al gauw kwamen de kloven, borstontstekingen, hoge koorts en alle andere ellende erbij
Mijn heerlijke kraamweek was letterlijk een voedings hel geworden 
Ik wilde niet opgeven en ben door gegaan, lactatiedeskunige kwam nog een paar keer langs maar haar tips hielpen jammer genoeg niet.
Uiteindelijk ben ik fulltime gaan kolven maar mijn productie liep al heel gauw terug naar amper 90 cc op een dag 
Ik was op een gegeven moment om het uur aan kolven en daarna aan het voeden om mijn productie enigsinds op peil te houden.
Op een gegeven moment dacht ik dat het aan mijn lag, dat ik niet moest piepen en heb besloten om mijn tanden op elkaar te zetten en dat het vast wel even doorbijten was.
Na 6 wkn was ik op en zat ik met kloven, borstontsteking, koorts en bloedende tepels bij de huisarts.
Die schrok werd boos en vondt dat het echt genoeg was geweest nu.
Na 6 wkn ben ik met heel veel pijn en vooral een groot schuld gevoel gestopt met het proberen geven van borstvoeding
Daarna begon voor mij het genieten en werd het volledig voeden met de fles echt een geniet moment tussen mij en mijn zoon die ik echt gemist had.
De tekens van die ellende zijn jammer genoeg nog steeds op mijn tepels zichtbaar
Door deze ervaring zit ik nu al in vreselijk in dubio, wat ik moet doen.
Ik ben zo bang dat al deze ellende zich weer zal herhalen en dat is iets wat ik absoluut niet wil.
Dit keer wil ik echt genieten van mijn kraamweek… ik weet het echt niet.
Ik ben voor borstvoeding, maar durf eerlijk gezegt niet zo goed meer
jeetje zeg, wat een rotverhaal
Ik kan me voorstellen dat je er nu helemaal tegenop ziet. Toch zou ik zeggen geef het nog een kans. Wie weet heb je nu een natuurtalentje en gaat het van een leien dakje, dat mag wel na zo’n ervaring…
En waak er dan voor dat je niet te lang doorgaat, zoals bij je oudste. Bespreek het ook met je man, zodat hij het ook in de gaten houdt en je niet door laat modderen.
Moeilijke beslissing Pris :hug: . Je hebt gelukkig nog even om een definitieve keuze te maken.
Wellicht gaat het een 2e keer wel goed en heb je niet dezelfde ervaring als de 1e keer. En als het wel weer dezelfde kant opgaat, dan kan je nu waarschijnlijk makkelijker een grens trekken.
:-*
Hier bij de oudste jammerlijk mislukte bv periode. 7 weken ploeteren en toen toch ‘opgegeven’ (zo voelde het voor mij tenminste wel).
Toch was ik zwanger van de 2e stellig dat ik het weer ging proberen!
Ik wist inmiddels dat ze echt wel groot zouden worden op kv, maar dat dat zeker niet mijn voorkeur genoot.
Ik heb 3x bijeenkomst bij contactpersoon van de VBN gevolgd en daar ook veel herkent wat er mis is gegaan bij de oudste.
En bij de 2e? Ging het super!
Al in de verloskamer lag hij snel aan (oudste was snel weg naar kinderafdeling) en na een paar uur thuis een super kraamhulp die na ons verhaal bv als prio 1 had en de rest zou mooi meegenomen zijn.
Hoewel ik dat helemaal niet op voorhand van plan was heeft hij uiteindelijk ruim 2 jaar gedronken zonder al teveel problemen (ja enorme prod. dips als ik ongesteld moest worden :roll: ).
Als het om bv gaat heb ik altijd zoiets: bij twijfel altijd beginnen! Stoppen kan namelijk makkelijker dan later alsnog beginnen.
Laat je voor de geboorte nog eens goed voorlichten bij VBN of LLL als je het graag wilt en je merkt het wel na de geboorte.
ow, wat vreselijk moet dat geweest zijn… :? Maar elk kindje is anders en elke zwangerschap en dus ook elke BV periode… wie weet gaat het deze keer wel in 1x goed! Zou het toch proberen als je er echt achter staat…!
Ik zou het idd. wel proberen…alle beetjes zijn tenslotte mee genomen!
Maar hou je voor dat je een goede reden hebt om evt. te stoppen en leg de lat niet te hoog…
Voel je niet schuldig.’
succes!
Ik heb 4 kids gevoed, de ene wat langer dan de ander. Geen kind is gelijk en geen bevalling hetzelfde…
Met de eerste had ik ook veel gedoe, maar met de tweede dacht ik, we zien wel hoe het gaat. En het ging beter dan met de eerste.
Maar volg vooral je gevoel, waar jij je het beste mee voelt. 
Tjonge… Dat moet een traumatische ervaring voor je zijn geweest zeg, wat erg Ik vind het dapper dat je ondanks alles toch bewust voor jezelf nagaat hoe je tweede kindje straks wilt gaan voeden. Dat je je daar nu zo vroeg in de zwangerschap (gefeliciteerd trouwens :D) al mee bezig houdt is denk ik een pluspunt; het geeft je ruimte om de mogelijkheden te onderzoeken en eventueel een gedegen plan van aanpak uit te stippelen.
Ik kan me indenken dat de angst voor herhaling diep zit en dat er eerst wel het één en ander moet gebeuren voordat jij een eventuele volgende bv-periode weer met een beetje vertrouwen tegemoet durft te zien. Het achterhalen van de precieze oorzaak van het probleem is denk ik een belangrijk onderdeel van dit proces. Uit je bericht blijkt, dat je al snel vaststelde dat er iets niet goed ging met het aanleggen. Een witte en afgevlakte tepel duidt erop, dat de tepel niet ver genoeg in het mondje van je zoontje terechtkwam; hij had waarschijnlijk niet voldoende borstweefsel in zijn mondje. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Soms is de timing net niet goed en heeft het kindje zijn mond nog niet wijd genoeg open. De voedingshouding kan een rol spelen; een onderuit gezakte houding kan bij zittend voeden invloed hebben op de ligging van de tepel in het mondje van de baby, waardoor de tepel tegen het harde gehemelte aan komt te liggen. Het met een vinger indrukken van de borst om het neusje van de baby vrij te houden tijdens het voeden kan dit effect ook hebben, evenals het aanbieden van de borst met behulp van de ‘sigarettengreep’.
Andere mogelijke oorzaken van niet goed (kunnen) aanhappen zouden kunnen zijn: een te kort tongriempje (baby kan de tong dan niet goed uitsteken) of een te lang lipbandje.
Omdat ik ten aanzien van jouw persoonlijke situatie destijds niet beschik over de specifieke achtergrondinformatie, kan ik geen gerichte mogelijke oorzaak noemen. Kun je daar zelf inmiddels de vinger op leggen?
Je hebt je tijdens je vorige zwangerschap voorbereid op het geven van borstvoeding door bijeenkomsten te volgen en veel over het onderwerp te lezen. Ik kan me voorstellen dat het daardoor misschien extra moeilijk te bevatten is, dat het toch zo mis heeft kunnen gaan
Ik weet niet bij wie je de bijeenkomsten hebt bijgewoond? Je zou kunnen overwegen om ook tijdens deze zwangerschap naar informatiebijeenkomsten te gaan? Contactpersonen van de VBN en leidsters vanBorstvoedingorganisatie LLL organiseren in heel Nederland regelmatig series informatiebijeenkomsten voor a.s. ouders. VBN-contactpersonen en LLL-leidsters hebben met hun eigen borstvoedingservaring als basis een opleiding gevolgd via hun organisatie en geven wetenschappelijk verantwoorde informatie over borstvoeding. Zij onderhouden hun kennis door o.a. regelmatig scholingsdagen te volgen. Je kunt sowieso altijd bij één van deze vrijwilligersorganisaties terecht voor informatie of met vragen over borstvoeding, maar het kan voor jezelf prettiger zijn wanneer je een contactpersoon of leidster al een beetje kent van de bijeenkomsten.
Je geeft aan dat er via de kraamverzorgende een lactatiekundige is ingeschakeld. Ik neem aan dat deze lk verbonden was aan de desbetreffende kraamzorginstelling, klopt dat?
Wat je zou kunnen doen, is al tijdens je zwangerschap contact zoeken met een vrijgevestigde lk? Zij kan samen met jou je vorige bv-periode in kaart brengen. Wellicht kun je zo meer duidelijkheid krijgen over de oorzaak van je problemen destijds en kan de lk je aan hand daarvan goede informatie, tips en adviezen aanreiken. Daarnaast is ze op die manier alvast op de hoogte van je voorgeschiedenis. Dat kan handig zijn wanneer je haar na de geboorte van je kindje eventueel inschakelt.
Een vrijgevestigde lk brengt kosten in rekening voor een consult. Steeds meer zorgverzekeraars vergoeden deze kosten geheel of gedeeltelijk; het is dus de moeite waard om uit te zoeken hoe jouw zorgverzekeraar dit heeft geregeld. Op bv.com is daar ook e.e.a. over terug te vinden: bv.com-lk NL.
Binnen de VBN en LLL kiezen contactpersonen en leidsters er regelmatig voor om door te stromen naar het betaalde beroep lk. In een lk met VBN- of LLL-achtergrond tref je een zorgverlener met hart voor bv en oog en oor voor moeder en kind. Op de site van de VBN is het volgende overzicht van VBN-lk’s samengesteld: VBN-lk. Op de site van LLL kan ik zo’n overzicht niet vinden, maar je kunt uiteraard altijd contact met deze vrijwilligersorganisatie opnemen voor de gegevens van een LLL-lk bij jou in de buurt.
Verder zijn op de site van de Nederlandse Vereniging van Lactatiekundigen de adresgegevens te vinden van lk’s die bij deze beroepsvereniging zijn aangesloten: NVL-zoek lk.
Ik denk dat het goed is om te weten, dat fulltime kolven ook een mogelijkheid is.
Ik hoop van harte dat je iets met bovenstaande informatie kunt. Mocht het toch vragen oproepen, reageer dan gerust hoor. In ieder geval een voorspoedige zwangerschap en sterkte gewenst met je afwegingen!
Yvonne bedankt voor je zeer uitgebreide antwoord en de andere meiden natuurlijk ook :thumbup:
De lactatiekundige die ik kreeg was idd iemand vanuit het kraambureau.
Volgens haar was het een combinatie probleem het aanhappen van onze zoon en een te kleine tepel(hof) bij mij (heb cup AA :oops: ) wat uiteraard niet hoeft te betekenen dat het niet kan lukken.
Maar als ik gewoon mijn borst zou aanbieden dan lukte het aanleggen zeker niet, dus moest ik mijn borst iets bij elkaar knijpen (onder/boven borst), tepel langs het mondje strelen zo dat het mondje goed open ging en dan tegen mijn borst “duwen” (klinkt heel vreemd als het zo getypt staat :lol: )
Liggende houding ging helaas niet omdat ik vanwege mijn reuma niet goed kan steunen om mijn schouders.
De Bijeenkomsten heb ik gevolgt via het algemeen ziekenhuis hier, thuiszorg organisatie en van het CB.
Op hun advies had ik ook het boek van Stefan Grootjes aangeschaft.
De angst voor herhaling zit idd diep :oops: Ik weet het, het is een andere zwangerschap maar het moeten stoppen met bv voelde voor mij echt als valen en ik ben er echt heel verdrietig om geweest
Ik weet dat ik nu weet wat er kan gebeuren als je te ver gaat, maar ik ken mij zelf ook heel goed…
Als ik het weer probeer en het lukt weer niet dan weet ik, dat ik niet zomaar de knop kan omzetten en kan zeggen ik stop er mee :oops:
Ik wil dan zeker weten dat ik alles geprobeerd heb, en ik ben bang dat ik dan weer in de ellende zit die ik niet nogmaals wil mee maken (klinkt het nog logies?? :oops: )
Daarom zit ik zo in dubio mijn hart zegt proberen, maar mijn verstand zegt uit zelfbescherming niet doen
Een :hug: voor jou; door er nu zo mee bezig te zijn, komt er vast veel bij je naar boven
@dragon wrote:
De lactatiekundige die ik kreeg was idd iemand vanuit het kraambureau.
Volgens haar was het een combinatie probleem het aanhappen van onze zoon en een te kleine tepel(hof) bij mij (heb cup AA :oops: ) wat uiteraard niet hoeft te betekenen dat het niet kan lukken.
Lieve Dragon, laat de ‘te’ en de :oops: maar weg hoor, echt waar :hug: Zoveel verschillende vrouwen, zoveel verschillende cupmaten en ook zoveel verschillende vormen borsten, ook een cup AA is gewoon normaal. Daar kan een kleine tepel en/of kleine tepelhof bij horen, in principe ook heel normaal. Het komt vaker voor dat een kindje moeite heeft met aanhappen. Een kleine borst kan in dat opzicht ‘lastig’ zijn, een grote borst net zo goed. Daarnaast kunnen zelfs de borsten van één vrouw onderling verschillend van elkaar zijn. Er bestaat dus niet zoiets als een perfecte borst, moeder en kind zullen door samen te oefenen de kunst van het voeden onder de knie moeten krijgen en samen leren om overweg te gaan met datgene waar zij mee uitgerust zijn. Dat zal bij het ene moeder-/kindpaar gemakkelijker gaan dan bij het andere. Een kleine tepelhof levert bij mijn weten sowieso geen problemen op. Als het gaat om de tepel, dan is het afhankelijk van wat er wordt verstaan onder ‘klein’. Een tepel die op prikkels en kou reageert door uit te steken en stijf te worden is gangbaar. Een vlakke tepel vertoont die eigenschappen niet, deze zal ook niet naar buiten komen als je de basis van de tepelhof zachtjes met je vingers samenknijpt. Dat kan het starten met bv lastiger maken. Met specifieke tips en extra aandacht en zorgvuldigheid kunnen moeder en kind daar uiteindelijk samen hun weg in vinden. Een ingetrokken tepel ziet er uit als een soort putje. Het voeden zal in dat geval zeker in het begin extra behandeling, aandacht en zorgvuldigheid vergen.
@dragon wrote:
Maar als ik gewoon mijn borst zou aanbieden dan lukte het aanleggen zeker niet, dus moest ik mijn borst iets bij elkaar knijpen (onder/boven borst), tepel langs het mondje strelen zo dat het mondje goed open ging en dan tegen mijn borst “duwen” (klinkt heel vreemd als het zo getypt staat :lol: )
Je bedoelt waarschijnlijk: naar je toe halen
Het afplatten van de borst kan het aanhappen idd gemakkelijker maken voor een baby. Het is dan wel belangrijk dat de borst in de juiste richting wordt afgeplat, dus in dezelfde richting van het mondje van de baby. Wanneer je in de Madonnahouding zou voeden, zou dat betekenen dat je hand de letter U vormt. Vormt de hand in dat geval de letter C, dan wordt de borst eigenlijk overdwars afgeplat en dat hapt alleen maar lastiger (denk aan een broodje hamburger, die zul je het liefst ook in de juiste richting willen afplatten ).@dragon wrote:
Liggende houding ging helaas niet omdat ik vanwege mijn reuma niet goed kan steunen om mijn schouders.
Dat zal idd vast niet fijn zijn, ik kan me voorstellen dat je voorkeur dan uitgaat naar een andere houding. Eigenlijk worden asymmetrische houdingen al heel lang gehanteerd. Suzanne Colson heeft zeer recent een andere stroming onder de aandacht gebracht, namelijk biological nurturing. Ik heb me daar nog niet voldoende in verdiept en kan daar dus verder nog niet iets over zeggen. Maar wellicht kun je er voor jezelf iets uit halen waardoor een bepaalde manier van liggend voeden voor jou wellicht een mogelijkheid kan worden? Verder moest ik nog denken aan mijn eigen ervaring met liggend voeden. Ik kon daar mijn draai totaal niet in vinden, vond het erg ongemakkelijk allemaal. Pas veel later toen ik op bv.com deze bijdrage van een moeder met een maatje minder las, ging er bij mij een lichtje branden… (ondergetekende is dus ook gezegend met een maatje minder
)@dragon wrote:
De Bijeenkomsten heb ik gevolgt via het algemeen ziekenhuis hier, thuiszorg organisatie en van het CB.
Ik denk dat je, wanneer je de informatiebijeenkomsten van één van de vrijwilligersorganisaties bijwoont, duidelijke verschillen zult bemerken…
@dragon wrote:
Op hun advies had ik ook het boek van Stefan Grootjes aangeschaft.
Ik denk dat het boek van Mary Broekhuijsen en Stefan Kleintjes (ja, echt waar, geen geintje :lol:) een fijn boek is om in huis te hebben
@dragon wrote:
De angst voor herhaling zit idd diep :oops: Ik weet het, het is een andere zwangerschap maar het moeten stoppen met bv voelde voor mij echt als valen en ik ben er echt heel verdrietig om geweest
Zó begrijpelijk! :hug: Heb je het allemaal een plekje kunnen geven?
@dragon wrote:
Ik weet dat ik nu weet wat er kan gebeuren als je te ver gaat, maar ik ken mij zelf ook heel goed…
Als ik het weer probeer en het lukt weer niet dan weet ik, dat ik niet zomaar de knop kan omzetten en kan zeggen ik stop er mee :oops:
Ik wil dan zeker weten dat ik alles geprobeerd heb, en ik ben bang dat ik dan weer in de ellende zit die ik niet nogmaals wil mee maken (klinkt het nog logies?? :oops: )
Aan je doorzettingsvermogen zal het niet liggen, dat is duidelijk. Nogmaals: ik kan niet zeggen wat precies de oorzaak is geweest van de problemen waar je tegenaan liep. Wat ik wel weet, is dat het vaak een sneeuwbaleffect is. De problemen stapelen zich op, de sneeuwbal wordt steeds groter en veroorzaakt uiteindelijk een lawine aan ellende. Mijn gevoel zegt dat je waarschijnlijk niet de juiste informatie, tips, adviezen en begeleiding hebt gehad op het juiste moment. Dat jij zo lang met zulke erge kloven en alle andere ellende door hebt moeten lopen had niet mogen gebeuren…
Wanneer je besluit om voor bv te gaan, zou je kunnen zorgen voor een betrouwbare achterban waar je op terug kunt vallen? Denk bijvoorbeeld aan een partner die ook de bijeenkomsten heeft bijgewoond en zich wellicht nog op andere manieren in bv heeft verdiept, een voor jou betrouwbare 'boezem’vriendin bij jou in de buurt, een VBN-cp of een LLL-leidster waar je al kennis mee hebt gemaakt, een lk met een betrouwbare achtergrond.
@dragon wrote:
Daarom zit ik zo in dubio mijn hart zegt proberen, maar mijn verstand zegt uit zelfbescherming niet doen
Moeilijk is dat heh? :hug: En jij bent de enige die deze beslissing voor jezelf kan nemen…
Miischien “gewoon” proberen, helemaal blanco erin gaan en meteen de eerste keer thuis of in het zkh hulp vragen en vragen of iemand meekijkt bij het aanleggen EN tijdens de voeding. Doet het weer zoveel pijn, word je er weer zo verdrietig van of sttat het je tegen, dan zou ik gewoon stoppen. (in ieder geval stoppen vóór het weer een zgn hel voor je is)
Echt ik ben voor borstvoeding, maar als het je kraamtijd overschaduwd door negatieve gevoelens enz, dan vind ik persoonlijk dat een moeder beter voor zichzelf kan kiezen dan tegen beter weten in doorgaan en ongelukkig/verdrietig/gestressed te zijn. Een baby heeft imo meer aan een gelukkige ontspannen moeder die de fles geeft dan aan een overspannen moeder met pijn, maar die wel bv geeft.
Heel veel succes ermee!!!
Knap hoor dat je het zo bij de eerste 6 weken hebben kunnen volhouden. En begrijpelijk dat je nu in dubio zit.
Bij de oudste was het ook een ramp. Hij kon goed aanhappen, ik gaf genoeg, maar ik hield enorme pijn houden en tijdens het drinken van Bas werd dat alleen maar meer. Ik zat huilend te voeden en de lactatiekunidge zei dat Bas goed aanhapte en dat zeiden er meer met ervaring. Ik heb een paar weken gekolfd en wilde toen ook rust en ben gestopt. Inmiddels is het een enorme bink geworden.
Bij Sanne ging het weer bijna mis, maar doordat ik een goede kraamhulp had en na wat zoeken ook de juiste tepelhoedjes, want daar zit veel verschil in, kon ik gaan voeden. Na 5 maanden voedde ik zonder tepelhoedjes en zonder pijn. Met tepelhoedje had ik ooit geen pijn. Sanne was ook nog eens een hele slechte happer.
Bij Lara was het de 1e 3 weken bikkelen, want ondanks dat ze goed aanhapte zoog ze zo hard dat ik de 1e minuut met kromme tenen zat de 1e weken, maar hierna was het genieten.
Zo zie je maar dat het steeds weer anders kan gaan. Ik heb het nu even kort door de bocht geschreven.
Volg je gevoel en vertrouw hierop. Geniet van je kraamtijd, want die komt niet terug.
Welkom, inderdaad, de kraamhulp is echt het beste wat je kan overkomen in je kraamtijd en de borstvoeding. Daar valt of staat het echt mee.
Mijn eerst werd in het ziekenhuis geboren. Mijj BV ging niet zoals verwacht. Maar er was een zeer lieve vp welke de tijd ervoor nam, en de energie. Mede daardoor kreeg ik ook moed.
Dat is o zo belangrijk.
Ik heb er ook aardig wat problemen mee gehad en zie ook een beetje op tegen wat er komen gaat.
Vertel het in elk geval tgen je verloskundige en tegen de kraamzorg tijdens de intake. Bij mij wordt er nu voor gezorgt dat er een kraamhulp komt met veel ervaring op borstvoedingsgebied, er komt in elk geval geen leerling. Ik heb dan ook geen leuke kraamhulp gehad en dus een slechte kraamweek. Dus nu bij een ander bureau aangemeld en al mijn zorgen uitgesproken.
Goed dat je het weer wilt proberen, maar zorg alsjeblieft dat je niet weer tever gaat. Zorg dat er mensen in je omgeving zijn die ervan weten, en je een halt toe kunnen roepen als je te ver/lang doorgaat als het niet toch niet lekker loopt.
Veel succes met je keuze :-*