Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op dit forum,ik heb eerst een paar avonden achter elkaar jullie verhalen zitten lezen!
Ik kan er alleen maar op zeggen,ik ben gelukkig niet alleen met dit probleem.
Ik zal even kort mijn verhaal doen.
Ik ben 28 jaar en probeer al vanaf 2004 zwanger te worden!
We hebben alles wat in onze macht ligt geprobeerd,maar helaas mocht niks baten.
Ik gebruik nu bijna een jaar ovu.testen en ik heb ook preseed gebruikt(speciaal glijmiddel voor stellen met een kinderwens)
Ik wilde elke keer naar de huisarts omdat je weet dat als je zo lang bezig bent er toch iets verkeerd moet zijn.
MAAR IK DURF NIET!!!
Mijn Man is nu zover dat hij met me mee wil naar de huisarts.
Aan de ene kant wil en moet ik maar ja … :think:
hoi zoe,
waar ben je bang voor?
je kan toch eerst een oriënterend gesprek doen met de ha?
hopelijk vind je de moed om langs te gaan, want dit lijkt me ook frustrerend voor je…hier kan je iig met lotgenoten praten
vind je wel je ei met ovu testen? en heb je al getempt?
heel veel succes, liefs sophie
Zoe, zoals sophie al zegt, je begint met een orienterend gesprek.
En wat het ook is je groeit er in, steeds neem je weer een stapje meer.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat het (zoals bij ons) het gewoon met een pil opgelost is.
En samen wordt je ook sterker.
Zo’n eerste stap is altijd eng en je moet je er even overheen zetten. maar je komt er wel altijd sterker uit.
wij hebben het (begin) traject ook gehad, en moet achteraf zeggen het viel toch best mee, moet het beetje met een knipoog en glimlach bekijken
(hier bedoel ik dus mee dat er samen met je partner het beste van moet maken, bv toen wij de samenlevingstest hadden dat je de "hoogebandjes " (hij was in die tijd erg populair) ziet zwemmen, of het beruchte “rode” potje)
succes
hoi,
Ja ik vind elke maand weer mijn ei met die ovu.testen,dus dat is ook zeker het probleem niet,
Ik heb ook een hele gelijkmatige cyclus van 28 dagen!
Ik kan er bijna de klok op gelijk zetten.
Ik ben bang als ik naar de arts ga,ik straks te horen krijg dat de kans klein is om zwanger te worden (aan de ene kant wil ik het wel weten maar aan de andere kant ook weer niet)
Misschien moet ik toch maar naar de h.a voor een oriënterend gesprek.
Ik had er ook moeite mee om naar de huisarts te gaan,
mijn man heeft me gestuurt, hij werd helemaal gek van me :?
De ha stelt alleen maar een aantal vragen en die stuurt je dan waarschijnlijk door.
Wacht niet te lang meer, want de onderzoeken om er achter te komen wat er aan de hand duren ook al lang.
Wij zijn nu ook al weer een half jaar verder en nog niet klaar :?
Ik heb nu spijt dat ik niet eerder gegaan ben, ik had ook een angst, van ze gaan me zeggen dat het niet gaat lukken.
bij ons ligt het bij mijn man, hij moest 3 keer een potje inleveren en daar moet ook weer 2 maanden tussen zitten, op de laatste uitslag zitten we nog te wachten.
En dan hebben ze bij mij nog niks gedaan eigenlijk.
Dus wat ik wil zeggen al die onderzoeken kosten ook weer zoveel tijd.
Heel frustrerend vooral al je iets al zo lang en graag wil 
@Zoe_28 wrote:
hoi,
Ik ben bang als ik naar de arts ga,ik straks te horen krijg dat de kans klein is om zwanger te worden (aan de ene kant wil ik het wel weten maar aan de andere kant ook weer niet)
.
Het positieve is dat je regelmatig ongesteld bent.
Maar een arts zal niet meteen zeggen dat de kans klein is.
Het is ook wel juist spannend, ik zag het juist dat er weer hoop was.
ja ik weet dat die onderzoeken lang duren!
Maar ik heb elke keer zoiets van mischien komt het wel op de natuurlijke manier!!(hoop ik dan)
maar elke keer weer die telleur stelling…gek word je er van… :wall:
Ik wacht even tot mijn ongie weg is en dan ga ik wel bellen voor een afspraak.
Als ik zo jullie verhalen allemaal lees,word het me wel erg duidelijk dat ik er nu eens voor moet gaan want 5 jaar is best een hele tijd! :shock:
Dank jullie wel voor de reactie’s :thumbup:
Groetjes Zoe
Zoe heel veel succes, al mooi dat je de eerste stap al heb gezet dat je wilt gaan bellen!! en achteraf valt het best mee…
is toch alleen maar mooi dat ze er dan achter gaan komen waar het aan ligt…dan kan het verholpen worden maar dan is er iig actie!!!
veel sterkte en praat er goed over met je hub!
laat je het nog even weten hoe het gaat allemaal
liefs sophie
we hebben vandaag de uitslag gehad van de laatste testen.
Vrijwel goed, dus dat is goed nieuws.
Maar omdat het al zo lang duurt gaan we verder.
Waarschijnlijk het inbrengen van het zaad.
Daarvoor moet ik een afspaak maken voor een intake gesprek
Ik vind het heel spannend
En we zijn heel blij dat er nu vaart achter komt 
ah schaap jullie gaan dus voor IUI spannend hoor
hopelijk gaat dat helpen 
@ schaap, hopelijk hebben jullie snel geluk ik ga duimen voor jullie. want is niet niks als het zo lang moet duren he :(.
we kunnen 20 april pas terecht voor het gesprek.
Ben heel benieuwd, we vinden het wel spannend.
Krijg je dan ook hormonen of is dat niet altijd? :think:
ligt eraan welke behandeling je moet gaan doen…
bij sommige is een paar tabletjes voldoende, sommigen moeten echt gaan spuiten… [zoals ik]
maar dat kan nog wel een hele tijd duren hoor… [ k wil je niet gek maken ofzo… ] maare sinds mijn eerste gesprek en het uiteindelijke begin van de behandeling zit wel meer dan een jaar [ zie mijn onderschrift… november 2007 al de eerste onderzoeken bij de gyn. gehad… ]
Eerst heel veel bloed laten prikken en onderzoeken enzo…
maja het is uiteindelijk allemaal voor het goede doel!!! 
Ik snap ook wel dat ik niet meteen volgende maand of volgende maand meteen zwanger ben.
Wij zijn ondertussen ook al weer een half jaar verder, vanaf het eerste onderzoek.
Maar we gaan nu wel weer een stap verder omdat het dus niet vanzelf gaat.
En zoals onze arts dat zei: staat daar wel de eis bij dat je minnimaal 2,5 tot 3 jaar bezig ben.
Dus ik zie wel een puntje licht in de duisternis.
En dat je zo weer een half jaar verder bent, dat is zo gebeurt.
Wat is nu tegenwoordig een maand, die is voorbij voor je het weet! :think: [/list]
Ik ben erg blij met dit forum, omdat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Mijn jongere zusje is inmiddels zwanger en als ik vertel dat het bij ons niet lukt, weet ik dat zij haar blijdschap gaat inhouden. En dat wil ik absoluut niet, want ook wij zijn heel blij oom en tante te worden. Dus vandaar dat wij er alleen met zijn tweetjes over praten.
Wij zijn nu ongeveer 4 jaar bezig om zwanger te worden en sinds kort hebben we toch maar besloten om daarbij “hulp” te zoeken via het ziekenhuis.
Die drempel was hoog. Je hoop gewoon dat het alsnog vanzelf lukt. Je wilt geen inmenging van buitenaf bij iets wat je graag alleen met zijn tweetjes wilt delen.
Maar toen ik de magische leeftijd van 30 bereikte, vond ik dat we toch maar eens een gesprek bij de h.a. moesten aanvragen.
Mijn cyclus is kort, maar redelijk regelmatig. Er is ook altijd een duidelijke eisprong. Mijn bloedtesten van voor en na de eisprong waren super goed. Ook zag mijn eierstokken, baarmoeder en slijmvlies er goed uit. Allemaal goed nieuws…maar waar ligt het dan aan? Misschien wel gewoon domme pech??
Het eerste zaadonderzoek was wat onder het gemiddelde maar zeker niet zo slecht dat je er niet van kan zwanger worden. Tijdens de samenlevingstest bleek de PH-waarde (6,5 ipv 7)van het slijmvlies iets te zuur en er waren helaas geen levende zaadcellen meer. Jammer.
Nu wachten we nog op de uitslag van de laatste zaadtest en dan horen we welke behandeling we ingaan.
De medische molen geeft mij vooral rust. Je hebt een soort van plan. Vertrouwen in dat het goed komt!! Het enige nadeel vind ik wel hoe ik me op mijn werk soms in bochten moet wringen om op het juiste moment in het ziekenhuis te kunnen zijn.
Wie herkent zich in onze situatie? Welke behandeling zijn jullie ingegaan? Hoe gaan jullie er op je werk mee om?
Hoi Susan,
welkom hier op dit forum…je vindt hier vast en zeker veel herkenning…
mijn hub had alleen bewegingloze zaadcellen en wij zitten vanaf febr. 2008 in de molen…
We zijn doorgestuurd naar AMC voor de TESE operatie…
gisteren Intake gehad en we gaan eerst voor zoek-icse…
hopelijk vinden ze bij jullie gauw de oorzaak
veel sterkte met de mmm
Hallo Suzan,
Welkom op het forum! Ik heb zelf een tijdje meegeschreven met de mei-stoppers, maar heb nu een jaar later nog geen goed nieuws kunnen melden. Heb een heel regelmatige cyclus en voor de rest ook geen vreemde zaken.
Inmiddels zijn mijn man en ik in de medisch molen gestapt, nou ja…we staan in de rij zeg maar 8) Vorige week naar de huisarts geweest en mijn man gaat een afspraak maken bij het laboratorium.
We staan dus echt op het punt van beginnen. Geeft mij ook wel wat rust.
Op m’n werk heb ik één voordeel: vorig jaar had ik een mannelijk collega die vaak voor onderzoeken met z’n vrouw mee moest en daar heeft mijn manager heel goed op gereageerd: ze heeft hem alle ruimte gegeven en hij op zijn beurt heeft soms thuis gewerkt om zaken toch af te krijgen.
Helaas reageert niet iedereen zo. En heeft niet iedereen de mogelijkheid om thuis te werken. Ik begrijp dat jij het nog niet hebt aangekaart? Misschien een optie om een vertrouwenspersoon of P&O te vragen hoe dit aan te pakken? Als je zegt dat het vertrouwelijk moet blijven, mogen ze volgens mij niks aan je leidinggevende doorgeven. Of wil je echt niets zeggen?
Ik heb nog de mazzel gehad dat ik op m`n vrije dag kon afspreken.
mijn man moest wel elke keer vrij vragen en daar hadden ze wel vermoedens uitgesproken, maar mijn man praat daar niet over.
Maar straks zal ik ook op een andere dag moeten, want dit zal niet te plannen zijn op je vrije dag 
Op mijn werk weten ze ook niks, vermoedens, maar meer niet.