Ik was eigenlijk benieuwd vanaf wanneer kinderen ongeveer in de "ik"vorm gaan praten.
Onze oudste zegt nog steeds over zichzelf: Lars wil/gaat/heeft/is…
Lianne heeft eigenlijk nooit in Lianne wil vorm gesproken.
C. is nu 2 jaar en bijna 9 maanden en die gebruikt al een tijdje de 'ik’vorm.
Melinda heeft ook altijd de IK vorm gebruikt en nooit Melinda vorm
Hier hetzelfde, maar dan met de naam Jayden 
Hier ook van het begin af aan de ik vorm.
Hier ook altijd ‘ik’ maar dat kan ook komen doordat wij zelf ook nooit hebben gezegd ‘mama wil…’ of ‘kom maar bij mama’. Dat heb ik altijd iets vreemds gevonden. Wij zeggen ook altijd ‘kom maar bij mij’ of ‘ik wil dat je…’
Daarom heeft hij denk ik nog nooit gezegd ‘Jurian wil…’
dito… Suus is net 2 en die zegt ook gewoon “ikke koekie?” of " broodje mij" Ze zegt niet Sussy koekie… Maar zoals al is aangegeven… ik vraag ook nooit aan de kinderen "wil Peter, wil Niek, wil mies of Wil Suus een koekje… maar altijd "willen jullie, wil jij een koekje…
Ow…oke… niet echt normaal dus :oops:
Nu moet ik wel erbij zeggen dat onze zoon een spraakontwikkelingsstoornis heeft, hij loopt ook bij de logopedie. Zij heeft er (nog) nooit iets van gezegd, ik zie haar volgende week pas weer.
Verder zijn we bij de kinderpsychloge, waarschijnlijk heeft hij een vorm van autisme. Wellicht dat het ook daar mee te maken heeft? :think:
“Kom maar bij mama”, dat zeg ik eigenlijk wel eens. Maar ook niet standaard hoor. Wij praten over het algemeen ook gewoon in de ik-vorm.
Nouja, zal vanzelf wel goed komen
@littlewonder wrote:
Hier ook altijd ‘ik’ maar dat kan ook komen doordat wij zelf ook nooit hebben gezegd ‘mama wil…’ of ‘kom maar bij mama’. Dat heb ik altijd iets vreemds gevonden. Wij zeggen ook altijd ‘kom maar bij mij’ of ‘ik wil dat je…’
Daarom heeft hij denk ik nog nooit gezegd ‘Jurian wil…’
Hier precies hetzelfde. Heb altijd gezegd"kom maar ff bij me’ of ‘zal ik je ff helpen’… Vind het dus altijd raar om te horen als mensen zeggen "laat mama dat maar ff doen’ Uh, je praat tegen je kind alsof je het over iemand anders hebt?
Maar goed dat het je opvalt en het na gaat vragen. Ik vraag het zelf weleens aan mensen (die dichtbij me staan dan, zoals de buurvrouw) waarom ze zo praten. EN het merendeel weet het niet eens… Een aantal anderen omdat ze dit met hun beroep ook doen (KDV) en dat vind ik wel weer begrijpelijk: Vond het zelf ook wel prettig dat ze telkens hun eigen naam zeiden ipv, want dan wist ik ook weer wie/wie was, haha
Ik praat wel vaak zo hoor, dus bijv ‘Wel bij mama blijven hoor’. Ik wissel het af, maar aangezien ik veeeeeel praat hoort ze dus ook vaak de ‘mama-variant’. Maar toch gebruikt ze de ‘ik’ vorm. Vraag me af of het daarmee te maken heeft. Ze moeten gewoon even de betekenis doorkrijgen van, ik, jij, wij, ons etc.
marieke, Elise heeft het tot 4 jaar bijna gezegd: Elise wil… Jesse heeft een (kleine) taalachterstand en zegt nu sinds 1,5-2 maanden Ikke wil…
en beide kinderen heb ik hetzelfde aangesproken. Ik zeg wel eens Mama wil… Maar ook dat wil IK niet… oftewel: ik weet niet of het echt daaraan ligt…
Maar het kinderdagverblijf vond het bij Elise wel grappig ( ze hoorden het dus niet veel vaker ) maar niemand heeft er ooit iets vreemds over gezegd, ook consultatiebureau niet die het toch ook wel hoorde.
Noa zegt meestal ik wil/ ik ga enz, maar zegt soms ook nog wel noa wil die. Haar zinnen zijn soms nog wel krom: ‘ik is lief’ ‘ik heeft …’
Ze zegt ook : mama is jij. Snapt het op zich wel, maar vindt het nog wel lastig.