Hanneke ik vind he advies echt niet betweterig overkomen
Gelukkig :oops:
Het lijkt me gewoon erg lastig, en ik wil graag meedenken. Het lijkt me gewoon dat jullie het goed doen, en nog is hij zo boos. Ik zou daar gewoon niet te lang mee doorrommelen, dat is voor iedereen zwaar.(en je hebt al genoeg voor je kiezen)
Bij mij in de klas zat een jochie (toen 8 jaar) die ook al jaren dit gedrag had. Pas nu (hij is nu 10) gaan ze er iets aan doen, maar ondertussen heeft dat mannetje gewoon wel jarenlang met die emoties gezeten waarmee hij niet goed kon omgaan. Moeilijk voor het kind, maar ook voor de ouders.
Hanneke, ik ben het met je eens. Als je als ouder twijfelt, trek gewoon meteen aan de bel. Is het niets, is het niets, maar is er wel wat, kun je meteen aan de slag. Mijn ervaring is dat het zowiezo ontzettend lang duurt eer je echt aan de slag kunt, dus gewoon meteen beginnen.
Heb je het cb al gebeld? Gewoon doen hoor, daar zitten ze voor. Succes.
De arts daar heeft ook al eens gezien hoe hij een woede aanval had toen hij een prikje moest.
Lune zal ik je mijn adres ff geven dan kun je meteen de kinderbescherming bellen om te zeggen dat ik mijn kind weleens een duwtje geef.
Kom op zeg je laat het overkomen of ik hem mishandel :naughty:
Wat een ongelooflijk kinderachtige reactie zeg :?
Ik vind het niet oke om je kind een duw(tje) te geven en als ik dat zeg krijg je dit? Kom op zeg. Als een kind probleemgedrag vertoont ligt het in heel veel van de gevallen simpelweg aan het onvermogen van ouders om goed te reageren en als ik dit dan lees. tja. Ik zeg helemaal niet dat je je kind mishandelt, maar dat ik van mening bent dat je proff. hulp moet zoeken.
Ik had toen Aniek bijna 2 was echt heeeeeel veeeeel problemen met haar. We zaten in een soort " lock" ik kon echt nergens meer normaal op reageren omdat ik altijd zat te wachten op 1 van haar buien. Die ook altijd kwamen en waarvan ik nu zeg… zelfvoorspellende profetie.
We hebben toen pedagogische vroeghulp gehad, er is 2x een dame langsgeweest die observeerde.
Ze gaf al snel aan dat ik erg chaotisch ben (klopt) en dat juist Aniek erg veel behoefte had aan duidelijkheid, napraten, uitleg, schema’s en structuur.
Kan je zeggen dat ik wel achter mijn oren stond te krabbelen.
Jemig… dat zijn allemaal dingen die absoluut niet in mijn systeem zitten.
Maar we zijn begonnen met dagritmekaarten, veel praten tot en met " nu doe ik je veters dicht, nu doe ik je ritsje dicht zodat je het lekker warm hebt" en meer van zulks aan toe.
S’ avonds bij het bedgaan namen we de dag door… ze was nog klein, dus ik vertelde meer zoals ik de dag met haar had beleefd en wat ik niet leuk vond en wat wel.
na ongeveer 3 weken ging het al heeeeeeeeeeeeeel anders.
We zijn toen dat pad ingeslagen en tot op heden werkt het nog immer.
Inmiddels zijn de oudsten zelf in staat om de dag te vertellen en aan te geven wat ze leuk en niet leuk vonden.
En Peter, Peter kan exact zulke buien hebben als jou zoon. Dan gaan we wat we zeggen opdelen.
Niet " kom hier want we gaan meteen naar boven omdat…"
Maar eerst alleen een " Petie, kom eens even bij mama, dan praten we even"
Dan kalmeert hij alwat en dan vragen we ter plekke waarom hij zo gebrand is op … (2 verhaaltjes ipv de gebruikelijk 1, niet zijn pyama aanwillen, niet boven naar de wc willen of zoals in jou voorbeeld… waarom wilde je nou persee in de kamer wachten?"
Hij krijgt de kans voor zijn kant van het verhaal, daarna leggen we kort uit wat onze kant is en stellen we iets voor. Soms een compromis of we vragen hem iets. Een vraag in de trant van " hoe hadden papa en mama jou dan weer naar bed moeten brengen dan?" " Snap je dat het nacht is en we allemaal willen slapen? dat papa morgen moet werken en mama morgen voor jou moet zorgen? Dat we moe zijn? Wat stel je papa en mama voor dan?
verbazingwekkend met hoe ze dan zelf oplossingen verzinnen. Maar het scheelt een hoop frustraties.
Want zo te lezen is jullie zoon erg gefrustreerd. :hug: Wellicht dat hij toch al meer snapt en kan dan dat jullie denken en verwachten?
Onze kleine “schat” plast in haar broek als ze boos is, verscheurt de post, gooit spulletjes van ons kapot, tekent op de muur en we krijgen ook van die prachtige teksten als “bemoei je er niet mee, dat maak ik zelf wel uit” voor onze kiezen. Ze is nu 3,5 jaar oud. Ik wil niet weten hoe ze zal zijn als ze echt gaat puberen :eh: :shock:
Wij blijven boven alles rustig. Al die driftige reacties heeft ze niet van ons, dat is zeker. Maar mijn man en ik waren vroeger ook kleine driftkikkers. Ze heeft het karaktertje dus wel van ons.
Op den duur wordt je gek van jezelf, maar het werkt. op den duur ziet madammeke ook wel in dat ze meer bereikt als ze op een rustige toon spreekt.
Langzaam aan worden de harde en gemene opmerkingen ook minder. Bij erg stoute acties (zoals het verscheuren van de post) zeg ik dat ik dat helemaal niet lief van haar vond en dat mamma hier erg verdrietig van word. En dat ze daarom maar even op haar kamertje moet gaan zitten om over haar actie na te denken. Als ze niet gaat, dan draag ik haar naar haar kamertje (een hele toer hoor zo’n spartelend ding de trap op krijgen ) en als ze er vanaf komt til ik haar er weer naar toe zonder ook maar een woord er aan vuil te maken.
Zodra ze er boijft zitten wacht ik eventjes. Meestal hoor ik dan een heel erg verdrietig meisje huilen en is alle drift verdwenen.
Ik praat er dan rustig met haar over en daarna zijn we vaak weer vriendinnetjes, knuffelen we samen en is de lucht weer voor even geklaard. De “sorrie” die ik dan krijg is ook echt gemeend.
Langzaamaan wordt het nu weer gezellig in huis en komt mijn oude vertrouwde lieve kleine meid weer terug. maar deze “draken-periode” is nu toch zeker wel een maandje of 2 aan de gang.
Als lezer van verhaaltjes zie je de persoon niet en zie je de gezichtsuitdrukking van de lezer ook niet. Op deze manier kan iets heel erg anders overkomen dan dat het bedoeld is.
Ik heb ooit ook eens verteld in mijn verhaal over mijn onhandelbare kleuter dat ik haar, na het plassen in haar broek onder een lauw/koude douche heb gezet.
Nou! Daar kwamen ook een hoop reacties op!
Maar ja, als ik een mening van iemand vraag, dan kan ik ook wel eens een mening krijgen die een beetje hard aankomt… persoonlijk maak ik daar niet zo´n punt van en denk ik over zo´n reactie na.
In mijn geval had ik begrip voor de verontwaardige reacties, maar bleef erbij dat het niet zo ernstig was als sommige mensen dachten.
Het kan ook een eye/opener zijn en dat je denkt het is inderdaad niet echt een vriendelijke actie om mijn kleine meid onder een lauw/koude douche te zetten
jij als ouder moet die afweging maken en de mensen die de reactie geven doen dat, lijkt mij, met de beste intenties.
Charity kan ook zo doordraaien hier heb ik het idee dat het vooral aandacht is wat ze wil.
ze is altijd wel druk en driftig geweest maar sinds Devano er is is het allemaal nog erger geworden.
Ze schreeuwt tegen me en slaat naar me als ze boos word gaat ze met haar speelgoed gooien of gewoon zitten krijsen als een baby.
En dat kan ze heel lang volhouden.
Ik zet haar vaker in de hoek of op de trap maar daar schreeuwt ze gewoon verder als ik dan ga vertellen dat ze terug mag komen als ze uit gehuilt is gaat ze gewoon door. En maar schreeuwen dat ze niks doet en dat ze niet wil opruimen of niet rustig wil doen etc.
helaas kan ik je dus niet helpen maar weet wel heel goed wat je doormaakt.
en hier ook op school en op de opvang heeft niemand problemen met haar ze doet het alleen thuis.En niet alleen als haar broertje er is maar ook als ze alleen met me is.
ik heb toevallig volgende maand een oproep gekregen om met haar bij de schoolarts te komen op het CB gelukkig want ik had er zelf al heen willen bellen.
De arts daar heeft ook al eens gezien hoe hij een woede aanval had toen hij een prikje moest.
Lune zal ik je mijn adres ff geven dan kun je meteen de kinderbescherming bellen om te zeggen dat ik mijn kind weleens een duwtje geef.
Kom op zeg je laat het overkomen of ik hem mishandel :naughty:
Wat een ongelooflijk kinderachtige reactie zeg :?
Ik vind het niet oke om je kind een duw(tje) te geven en als ik dat zeg krijg je dit? Kom op zeg. Als een kind probleemgedrag vertoont ligt het in heel veel van de gevallen simpelweg aan het onvermogen van ouders om goed te reageren en als ik dit dan lees. tja. Ik zeg helemaal niet dat je je kind mishandelt, maar dat ik van mening bent dat je proff. hulp moet zoeken.
Zeker kinderachtig van jou!
Ze vraagt om advies vanwege het gedrag van haar zoontje en jij valt over het ene kleine zinnetje dat ze hem een klein duwtje heeft gegeven.
Als je ECHT goed zou lezen, dan lees je de wanhoop tussen de regels door. En DAAR gaat het over. En om dan zo’n ophef te maken over dat kleine duwtje, en daarna te zeggen dat zij kinderachtig is?? kom op zeg.
Esmie: De tips die ik wilde geven zijn al gezegd, dus ik kom je nu alleen nog een hele dikke knuf geven! :hug: :hug: :hug: :hug:
dat geeft mij dan te denken, no offence, maar ik vind een heel klein duwtje ook gewoon niet kunnen. Het is respectloos en dan kan je respectloos gedrag terugverwachten.
Ik zou bij dergelijk gedrag proff hulp inschakelen.
Dit vind ik ook weer te ver gaan in reactie!
Net alsof niemand ooit een klein duwtje geeft naar hun kind toe, en dat je dan maar zelf zulk gedrag kunt verwachten zeg :eh:
Ik geef Levi ook soms een duwtje, want ook ik kan wel gaan zeggen links of rechts, maar dat snapt ie nog niet.
Dus tja dan geef ik hem weleens een zetje in de goede richting!
________________________________________________
Esmie.
Ik zou ook gaan proberen bij CB, of een andere instantie om wat handvaten te krijgen.
Denk dat je er op dit moment te ver in zit, om zelf nog een heldere blik te krijgen op “oplossingen” en/of veranderingen.
Maar ook ik wilde jullie even een compliment geven!
Dit voor het verhaal hier te schrijven (en hulp te zoeken) en voor de rust die jullie zelf nog enigzins kunnen vinden om hiermee om te gaan (in contact met hem).
Ook goed voor jezelf om nu hulp te zoeken, het zal allemaal niet positief werken namelijk als jij dadelijk ook nog eens er echt helemaal doorheen zit :hug: :hug: :hug: