Ik voel me een hele slechte moeder

Nou… ja, de titel zegt het eigenlijk wel.



Waarschijnlijk kunnen jullie er niet veel mee, maar ik had toch even de behoefte om het van me af te schrijven.



Ik voel me op het moment een hele slechte moeder.

Vandaag een hele drukke dag gehad (na een nachtrust van 4 1/2 uur, vanwege mijn werk) 2 uur in de file gestaan :x

Mijn zoontje opgehaald bij de oppas, snel naar mijn moeder in het ziekenhuis. Die onverwacht opgenomen was.



Komen we thuis, alles nog leuk en aardig. En ineens van het ene op het andere moment begint mijn zoontje te brullen, gillen, krijsen etc. En ik…ik handel het helemaal verkeerd af. Ik wordt gefrustreerd omdat ik niet door heb wat er aan de hand is en reageer het af op hem. :oops: :cry: Ik roep heel hard en kwaad dat het afgelopen is en pak hem stevig bij zijn armpje.

Achteraf wist ik eigenlijk wel wat er was, hij was gewoon ontzettend moe en met zijn speen en knuffel was hij zo weer rustig. Dit is namelijk niet de 1e keer dat hij zo reageert als hij oververmoeid is. En ook toen werd ik gefrustreerd en reageerde ik erg boos en gaf hem zelfs een tik op zijn billen :cry:

Ik merk aan mezelf dat ik op het moment een erg kort lontje heb en het makkelijk op hem afreageer.

Zelfs toen hij een glas cassis van tafel pakte en per ongeluk liet vallen waardoor de hele vloer onder zat. Terwijl ik nog geen half uur daarvoor gedweild had.

En ik heb dan zo’n gigantische spijt van naderhand van mijn reactie…



Ik ben zo ontzettend teleurgesteld in mezelf, hoe kan ik toch zo reageren op hem op dat moment. Ik ben ook kwaad op mezelf en schaam me ervoor dat ik die zituatie op die manier handle. Ik vindt ook niet dat ik dit gedrag mag afschuiven op mijn drukke dag etc.



Ik hou zoveel van dit ventje, waarom doe ik dit dan toch af en toe???



Heidi

Waarom? Omdat je van hem houdt en diegene van wie je houdt, bij die persoon kun je echt al je emoties kwijt… Hij bij jou en jij bij hem.

En dat komt niet altijd even goed uit.



Heb dit gedichtje ook op een andere plek ooit gezet, vindt het zo herkenbaar he… Het is vanuit een vader geschreven, maar net zo goed op moeders van toepassing.





Mijn grote jongen, op de meeste dagen

Ben ik zo haastig, heb voor jou zo weinig tijd

Dan geef ik je geen antwoord op je vragen

En wordt ik driftig om een kleinigheid



Maar 's avonds laat, dan kom ik altijd kijken

Hoe of je slaapt, ik geef je eventjes een zoen

Dan moet ik gauw nog langs je haren strijken

Zoals miljoenen vaders doen



Vaders met zwarte haren of met witte

Vaders in Afrika, in Zweden en Japan

Die 's avonds aan hun kinderbedje zitten

Ontzettend ernstig zijn ze dan



Ze willen allemaal wel nooit meer straffen

Ze denken “Morgen ben ik aardig voor dat joch”

Dat in z’n bed zo lekker ligt te maffen

t Is mijn grote jongen, toch



Als dan die kinderen 's ochtends aandacht vragen

Hebben die vaders weer ontzettend weinig tijd

Ze zijn gehaast, ze kunnen niks verdragen

Ze worden driftig om een kleinigheid

Dat slaat de spijker op zijn kop :cry: :cry:

ahhh lieve Heidi



allereerst een hele dikke :hug:



Wat een prachtig gedicht overgens…



Lieve een excuus zoeken om jezelf af en toe te laten gaan…

is onnodig…want iedere ouder zal zich zelf er echt eens in tegen komen.

hellaas

Want natuurlijk wil je je lieve manneke niet laten schrikken of bang maken…

maar het is en blijft een simpel gebrek aan ons mensen…



Ik hoop dat je lekker bij kunt tanken en je schuld gevoel op zij kunt zetten…Want je doet hem niet Bewust verdriet !!



Ieder die zijn eigen zwakte erkent is al een heel eind…

eneuh je hebt even genoeg voor je kiezen gehad…Hoop dat het met je moeder niet al te ernstig is :hug: :hug:



liefs Hann

Och meid, ik begrijp precies wat je bedoelt!! :hug: :hug:



Ik voel me soms ook echt een slechte moeder. Daarom schreef ik laatst ook al, dat ik misschien wel de drie kindjes veel te snel op elkaar heb gekregen. Voor mijn gevoel doe ik ze allemaal soms tekort. En af en toe sta ik hier ook te schreeuwen of pak ze wat hardhandig bij de arm en daar schaam ik me naderhand dan weer zo voor :doh:



Maar idd, dat gedichtje slaat de spijker op zijn kop! Zo voel ik dat vaak ook. De laatste dagen maak ik bewust meer tijd voor de kinderen en dat werkt echt beter, maar af en toe reageer ik me ook op (een van) hen af. Soms ook op Nynke. Ze gooide van de week haar melk om, nou dan mopper ik ook even flink op haar hoor. :oops: (kind is nog maar anderhalf) Maar ouders die ALTIJD geduldig zijn, volgens mij bestaan die niet!



En in jouw situatie vind ik het ook heel begrijpelijk dat je lontje wat korter is, je hebt heel wat voor je kiezen gekregen!

Lieve Heidi,



Morgen kom ik hier uitgebreid op je reageren, maar voor nu alvast een hele dikke knuffel. Je bent geen slechte moeder, echt niet meis. Het is zo herkenbaar allemaal!



Dikke, dikke knuff :hug: :hug: :hug: :hug:







:-*

Oh, je bent echt niet de enige hoor! Ik heb deze week ook een zeer kort lontje en (helaas) merken de kinders dat ook, zeker Timo. Vandaag heb ik me voorgenomen om tot 10 te tellen, en de kinders voor alles te laten gaan en het was een erg leuke dag, zowaar :mrgreen:



Herkenbaar trouwens @nneke, zat me deze week ook al te bedenken dat ik ze veel te kort op elkaar heb gekregen om ze allebei voldoende aandacht te kunnen geven. Morgen denk ik er vast weer anders over :wink:

Heidi, ik denk dat veel moeders dit herkennen. Je doet allemaal zo je best, maar na een rotdag (zo zou ik het dan maar even samenvatten), kan soms een kleinigheidje teveel zijn en reageer je zo een keer.

Mijn moeder heeft relatief ook altijd een kort lontje gehad en we hebben regelmatig een tik gehad, maar dat zegt niet dat ze een slechte moeder is. Ze gaf ons verder alles wat we wensten, zoals knuffels en deed veel activiteiten met ons. Ik merk dat ik dat een beetje heb meegekregen, maar gelukkig pas 1 x heb gehad dat ik iets harder dan de bedoeling een tik op de vingers heb gegeven. Meestal is tot 10 tellen al voldoende om te kalmeren.



Meis je bent een goede moeder en je lieve knulletje weet dat maar al te goed. Voor jou een hele dikke :hug:



Hoop dat ik bovenstaande goed omschreven heb.

Ik hou zoveel van dit ventje, waarom doe ik dit dan toch af en toe???????


omdat je een mens bent. en mensen zijn soms moe, op, en dan kunnen ze niet alles hebben. en mensen kunnen niet 24/7 de super goedgemutste moeder uithangen die vol begrip en geduld hun kind precies zo 'aanpakken' als volgens de boekjes en reclames zou moeten.

je denkt er over na, je voelt je er rot over. dan ben je al helemaal geen slechte moeder.... :-*

Oh zo herkenbaar, zo voel ik me afentoe ook :hug: :hug:



Wat Fiep ook zegt: je denkt erover na en voelt je rot, inderdaad alleen daarom ben je al geen slechte moeder maar de liefste moeder die jouw kereltje zich maar kan wensen :-*



Fiep, prachtig gedicht trouwens.

@Marieke_5000 wrote:





Fiep, prachtig gedicht trouwens.


dank je :angel:









ik vodn het gedicht van lydia nog net iets mooier :wink:

:wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall: :wall:

@fiep klophout wrote:

Ik hou zoveel van dit ventje, waarom doe ik dit dan toch af en toe???




omdat je een mens bent.



en mensen zijn soms moe, op

Dan kunnen ze niet alles hebben…

Mensen kunnen niet 24/7

de super goedgemutste moeder uithangen

die vol begrip

en veel geduld

hun kind precies zo ‘aanpakken’

als volgens de boekjes en reclames zou moeten.



je denkt er over na,

je voelt je er rot over.

dan ben je al helemaal geen slechte moeder…
:-*




prachtig gedicht toch fiep :angel:



:smiley:

haha ja ik praat natuurlijk altijd in poezie :mrgreen:

je citeert hier een van mijn betere werken overigens.

moet eerlijk bekennen dat ik een beetje heb geredigeerd :oops:





Maar Heidi, hoe is het nu??

hij staat idd in mijn dichtbundel als volgt:



omdat je een mens bent



en mensen zijn soms moe,

op

Dan kunnen ze niet alles hebben…

Mensen kunnen niet 24/7

de super goedgemutste moeder uithangen

die vol begrip

en veel geduld

hun kind precies zo ‘aanpakken’

als volgens de boekjes en reclames

zou moeten.



je denkt er over na,

je voelt je er rot over.

dan ben je al helemaal geen slechte moeder…




maar ik vind jouw aanpassingen niet verkeerd.



ja heidi, hoe is het meid? een iets minder naar gevoel over jezelf als moeder?

Nou zie je wel dat het toch een mooi gedicht van je was :mrgreen:

Hoi meiden,



bedankt voor jullie reacties en mooie gedichten!!! :-



Het gaat alweer een stuk beter. Mede dankzij jullie reacties!!! :thumbup: Toch “fijn” om te weten dat ik niet de enige ben die hier wel eens mee zit!



Maar wat zijn dat toch moeilijke momenten. En wat is het dan fijn dat je hier op KOK kunt spuien!!!





Liefs Heidi :-

Misschien is het tijd om wat mama-tijd in te lassen.



Een paar dagen vrij, even geen werk aan je hoofd omdat je andere zorgen hebt met die ziekenhuis-opname.



Wie weet tijd om iets leuks te gaan doen met z’n allen (ook al staat je hoofd daar niet super naar), al is het maar iets eenvoudigs. Even terug naar de rust. Dat zal je goed doen denk ik.



Je bent geen slechte mama (een echt slechte mama zou zichzelf niet slecht vinden, wohohoh wat filosofisch), maar je hebt het even te druk.



Lief zijn voor jezelf… tijd creëren… je werk kan best zonder je… wie weet zelfs minder werken… doe es gek, trakteer jezelf op tijd… iets leuks doen… zelf even kind zijn… lucht krijgen!

@lydia wrote:

Waarom? Omdat je van hem houdt en diegene van wie je houdt, bij die persoon kun je echt al je emoties kwijt… Hij bij jou en jij bij hem.

En dat komt niet altijd even goed uit.



Heb dit gedichtje ook op een andere plek ooit gezet, vindt het zo herkenbaar he… Het is vanuit een vader geschreven, maar net zo goed op moeders van toepassing.





Mijn grote jongen, op de meeste dagen

Ben ik zo haastig, heb voor jou zo weinig tijd

Dan geef ik je geen antwoord op je vragen

En wordt ik driftig om een kleinigheid



Maar 's avonds laat, dan kom ik altijd kijken

Hoe of je slaapt, ik geef je eventjes een zoen

Dan moet ik gauw nog langs je haren strijken

Zoals miljoenen vaders doen



Vaders met zwarte haren of met witte

Vaders in Afrika, in Zweden en Japan

Die 's avonds aan hun kinderbedje zitten

Ontzettend ernstig zijn ze dan



Ze willen allemaal wel nooit meer straffen

Ze denken “Morgen ben ik aardig voor dat joch”

Dat in z’n bed zo lekker ligt te maffen

t Is mijn grote jongen, toch



Als dan die kinderen 's ochtends aandacht vragen

Hebben die vaders weer ontzettend weinig tijd

Ze zijn gehaast, ze kunnen niks verdragen

Ze worden driftig om een kleinigheid






Wat een pracht gedicht tranen in me ogen