Hey Marda gefeliciteerd met je zwangerschap!
Het is idd wel zo dat er dus 3 echo’s vergoed worden tegenwoordig (tegenover 1 bij mijn eerste zwangerschap en 2 bij Jim en Sem) dat heeft mijn vk destijds al eens uitgelegd en die had daar ook wel haar problemen mee. Ik vraag me af of het in andere landen ook zo werkt. Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden dat verzekeringsmaatschappijen meer in te brengen hebben dan de artsen die het toch echt wel beter zullen weten. Maar dat is al heel lang zo, was eind jaren 80/begin jaren 90 al toen mijn moeder behandeld werd voor kanker en zij dus ook heel veel dingen niet vergoed kreeg van de verzekering omdat de verzekering het onnodig vond.
Heeft puur te maken met de bedrijfsuren die zo’n apparaat maakt. Er zit een beeldscherm in wat gemaakt is voor een x-aantal uren gebruik. Daarop wordt het apparaat ook afgeschreven natuurlijk. Maar ja de onkosten (afschrijving) wordt dus niet betaald/vergoed via de verzekeraar wanneer de echo’s niet vergoed worden. Ja hij staat er, maar nee gebruiken en staan zijn nog wel 2 verschillende dingen. Beetje vergelijkbaar met een auto (al schrijft die ook zonder kilometers maken zelfs al af). Medische redenen daargelaten, wanneer er een vermoeden is dus van een groeiachterstand en je wordt doorverwezen voor een echo wordt die ws wel gewoon vergoed, maar dan is er dus al iets aan de hand. Enkel een groeiecho voor gemoedsrust telt niet. Ik had ws naar de psych gemoeten of zo daarvoor. 
Die werd vast wel vergoed.
Tante soesa, dank je wel 
Ontopic:
Belachelijk dat het zo werkt! :thumbdown:
Fijn dat er in elk geval wel ‘menselijke’ artsen en verloskundigen zijn die wel in angst tegemoed willen komen… Maar wat triest dat de verzekeringsmaatschappijen een dikkere vinger in de pap hebben dan artsen in het algemeen :roll:
Kostenbeperking he, en steeds een beetje minder oog voor het menselijke aspect achter ‘zorg verlenen’ want ze zijn toch niet rechtstreeks betrokken bij de zorgvragers. Kun je ook veeeel makkelijker beslissingen nemen over de centenkwesties. Ik kan er al niet eens meer kwaad om worden enkel nog een beetje boos of frusti. Maar ja das ook idd omdat ik het wel getroffen heb met de begeleiding. :thumbup:
En toch blijft het me verbazen, want zelfs al heb je geen directe band met de zorgvragers, dan nog zou ik persoonlijk niet lekker in mijn vel zitten als ik dit soort ‘onmenselijke’ beslissingen, zou (moeten) nemen.
Nee voor mij geen baan bij dit soort verzekeringsmaatschappijen. Volgens mij zijn dat robots die dit beslissen zelfs tegen de wens van artsen, het zijn onmogelijk mensen met een menselijk hart. :silenced:
Ik meende ook te denken dat ze hier in België je niet veel langer dan 40 weken laten lopen. Maar zal inderdaad misschien wel afhangen van gyn. tot gyn.
Volgens mij zijn ze hier wel heel snel met de ruggeprik. Praktisch iedereen bevalt hiermee. Heb daar totaal niks tegen.
Maar weet nog toen ik bevallen was van Lucas, ik daar heel trots over was dat ik het zonder deed en het voor jullie eigenlijk bijna altijd zo is. :mrgreen:
Niet tegenstaande iedereen die bij mij op bezoek kwam zo’n ogen trok :shock: toen ze hoorden dat ik geen ruggenprik had gekregen. :oops: :shifty:
Moet eerlijk bekennen dat ik er op het laatste wel één had gevraagd maar ik gewoon al teveel ontsluiting had om nog één te krijgen. 
Wat echo’s betreft. Hier kreeg ik er bij ieder bezoek één. En als ik tussenin eens op bezoek ging werd er ook altijd een echo gemaakt. Ook iedere keer een inwendig onderzoek. 
Vond dat wel leuk om zoveel echo’s te hebben.
Ik vind het wel heel grappig om te zien hoe een meisje van 16 behoorlijk relaxed ligt te bevallen dankzij zo’n ruggeprik. In de eerste fase schieten ze allemaal in de paniek over de pijn die je bij een wee hebt, en na de ruggeprik staat de hele familie in de kamer alsof ze op een feestje zijn (dat is het natuurlijk uiteindelijk ook, maar ik moest er niet aan denken tijdens mijn bevalling :mrgreen: ).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij allebei mijn bevallingen geen moment de behoefte aan een ruggeprik heb gehad. De eerste bevalling verliep in eerste instantie vrij vlot, alleen de laatste centimeters gingen helemaal voor geen meter, achteraf hadden ze me toen al naar het zkh moeten sturen. Jim lag helemaal verkeerd en ik kreeg hem er met geen mogelijkheid uit. De vk kon ook maar niet voelen hoe hij precies lag, hij lag steeds te draaien. Uiteindelijk lag ik met persweëen in de ambu om 16.00 uur 's middags op de A2 tussen Maarssen en Utrecht is niet echt een pretje. De broeder vond me geen spoed, dus de chauffeur mocht niet over de vluchtstrook en geen sirene voeren. En ik dacht alleen maar als dat kind maar blijft zitten tot we er zijn, die man zat alleen maar naast me te schrijven terwijl ik de ene na de andere wee kreeg, hij vroeg niet eens hoe het met me ging! Ik wilde niet op eigen vervoer omdat ik al 2,5 uur aan het persen was, maar het had weinig verschil gemaakt geloof ik :roll: . Daarna heeft de gyn hem er even uit gesleept, die dacht dat doe ik even, zal haar wel tegengevallen zijn, de hele kamer incl. gyn zat onder het bloed en ze had alleen zo’n plastic schortje aan :mrgreen: . De vacuüm schoot 2x los en dus ging de gyn samen met vacuüm en mijn bloed een paar keer de kamer door terwijl ik hub in een hoekje wit zag wegtrekken (vond hem zo’n watje toen :oops: ). Jim lag scheef en heeft ook zijn sleutelbeentje gebroken, met als gevolg dat hij daarna een jaar lang fysio moest en ik met heel veel oefenen en geduld heb kunnen voorkomen dat hij een helmpje moest in verband met echt hele ernstige afplatting op zijn achterhoofd en linkerkant. Dat zie je nu nog als je het weet, maar het is acceptabel en hij zal er geen last van hebben.
Ik hoorde dus later op de kamer dat de gyn de vrouw voor mij gauw even met de vacuüm geholpen had omdat ik onderweg was en haar dienst er om 16.30 uur op zat. Jim is om 16.32 geboren. Heb de gyn daarna niet meer gezien, die moest vast even douchen :twisted: .
Ik sta er een beetje dubbel in.
Met mijn zoon liep ik vanaf week 26 met een torenhoge bloeddruk en moest ik wekelijks op controle die soms uuuuuren duurde omdat ik op de bloed- en eiwitwaarden moest wachten (je mag dan een ziekenhuis niet eens verlaten). Er zat continue eiwit in mijn urine maar die waarde bleef net onder het kritieke punt. En dat bleef het tot en met 39 weken en 6 dagen! Zo bleef mijn bovendruk ook tot die datum ook op 110 hangen!
Met de controle met 39 weken en 6 dagen kwam het “verlossende” woord, de waarden waren plots gestegen en ik kreeg het stempeltje “vrouw met pre-eclampsie”…ik werd gestript en direct opgenomen. Diezelfde nacht werd besloten in te gaan leiden. Maar…mijn baarmoedermond bleek niet rijp te zijn. Inleiding zou dus vooralsnog alleen kunnen met gel. Die gel moet ervoor zorgen dat je baarmoedermond zacht/rijp wordt, zodat een bevalling kan worden opgewekt.
Helaas…mijn ventje zat muurvast maar het meest frappante was wel dat mijn bloeddruk ineens zakte na de 3 gelpogingen. Om 10 uur savonds werden de handdoeken in de ring gegooid en mocht ik met rode blosjes, een niet-rijpe baarmoedermond en een bovendruk van 90 maar (dat was voor het eerst in 24 weken) terug naar de afdeling. De gyn gaf aan dat hij het 2 dagen wilde aankijken en daarna wederom een nieuwe poging ging wagen.
2 dagen daarna kwam er een andere gyn die vond dat het nog wat langer gerekt kon worden…totdat ie zelf kwam. :? Ik mocht niet naar huis, want ik was een risico maar ze konden/wilden me ook niet helpen.
Geloof het of niet, maar na veel pushen en heel wat emoties heb ik de gyn weten te overtuigen dat ik met 42 weken ingeleid kon worden. Daar is heel wat vergader aan vooraf gegaan. Met 42 weken sloeg de gel wel aan en 5 uurtjes later was de geboorte van Nicky in aantocht. Alles pais en vre totdat zijn harslag veranderde en voor de persweeen er een flinke groene golf vruchtwater naar buiten kwam. Hij werd gelukkig niet veel later geboren, zo groen als de hulk.
Als ik er nu nog aan terugdenk ben ik nog boos waarom ze mij zo lang hebben laten lopen en ik er zo veel moeite voor heb moeten doen om hem te laten komen. Geen haar op mijn hoofd dat ik nog zo’n weg zou bewandelen met mijn 2e kindje…Gelukkig gaf ze niemand daar aanleiding of kan toe, zij werd gewoon 3 weken te vroeg geboren.
Maar…de gyn vertelde mij voor mijn inleiding wel dat alles afhankelijk is van je baarmoedermond en welke risico’s er zijn van het forceren van een onrijpe baarmoedermond. Tja…wat is dan wijsheid.