Ik heb het even laten bezinken en bedacht of ik het wel zou vertellen…
Maar ik moet het toch van me afpraten…
Gisteren heb ik mijn dochter betrapt op STELEN!!!
En dan niet een dropje uit de pot bij oma, maar écht stelen…
Ik wilde haar schaar opruimen en deed het laatje onder de tafel open…
Daar vond ik ineens een heel mooi kralen kettinkje, een nieuwe roze rits en een sliert gekleurde paperclips…
Ik vroeg haar hoe ze daaraan kwam. Volgens haar had ze het kettinkje van mijn schoonzus gekregen, de rits van oma en de paperclips van haar lerares…
Ik geloofde haar niet echt, want als ze dat van mijn schoonzus had GEHAD had ze me het wel komen laten zien…
Ik vroeg haar dus of ze het écht van haar tante had gekregen… ze begon te huilen en wist niet wat te zeggen… Ik vroeg haar of ze het ECHT had gekregen…
Op dat moment gaat de telefoon, mijn schoonzus… Of B’Elanna weet waar het bloemenkettinkje is…
IK KON WEL JANKEN!!!
Ik ben vreselijk boos geworden en heb mijn man erbij gehaald, want ik vond dat ik dit niet alleen kon oplossen…
Hij werd ook boos en we hebben haar een week huisarrest gegeven, géén TV en niet spelen met vriendjes, niet mee boodschappen doen en dat soort dingen…
Ook hebben we haar naar bed gestuurd, maar daar kwam het ergste pas los…
De rits bleek ze niet van oma gehad/gestolen te hebben maar uit de handwerkwinkel waar we zaterdag waren geweest…
Ik voelde me een vreselijk slechte moeder, dat ik het niet heb gezien… Ze is een tijdje uit zicht geweest, het was een heel klein vol winkeltje… Ik was wol aan het kijken en B’Elanna was (dacht ik) stofjes aan het kijken…
Ik vind het zo vreselijk… Ik schaam me dood… Ze moet van mij zelf de rits terug gaan brengen, maar die stap met haar mee de winkel in gaan, lijkt me vreselijk…Ook moet ze zelf naar mijn schoonzus en ook op school het spul terugbrengen…
Gezien ze dik 6 jaar alleen is geweest en nu in één keer de aandacht moet delen, denk ik dat het een schreeuw om aandacht is, maar ik hoop toch zo dat we het kunnen stoppen, want dit is wel héél erg…
Ik kan wel janken…echt…
:hug:
Heb je haar ook gevraagd wáárom ze het gedaan heeft? Alleen straffen geeft wel aandacht, maar misschien niet de aandacht die ze werkelijk zoekt… En als je denkt dat het een signaal van haar is om aandacht, kan je dat dan van haar kant ook inzien? Je geeft al aan dat de komst van haar zusje er mee te maken zou kunnen hebben. Ze moet nu dus delen, maar krijgt ze ook nog exclusieve aandacht?
Sterkte ermee, het lijkt me een hele moeilijke situatie. Ik heb er geen ervaring mee, maar schrijf maar wat dingen die zo in me opkomen…
:-*
Sisil…Ik denk dat je iets heel goeds opbrengt…
Namelijk een klein nieuw zusje dat niet meer weggaat…
Het is natuurlijk een heel vervelende situatie, maar het is juist goed dat je het verteld. Zo kan je het kwijt en komen er misschien tips of gedachtes waar je wat aan hebt…
Ik zou de reactie van Sisil nog eens goed lezen…
Vergeet ook niet dat ze pas 6 is en nog maar net het verschil tussen goed en kwaad begint te leren. Tuurlijk moet je haar laten merken dat stelen niet kan, en ik sluit me volledig bij Sisil aan, maar dit maakt haar nog geen crimineel. Ik snap dat je waarschijnlijk bang bent dat ze het blijft doen, maar als je hier met je man goed mee om gaat zou ik me daar niet zo druk om maken.
En dat je het niet gezien hebt… had je het verwacht dan? Als je wist dat ze dat soort dingen deed, dan had je beter kunnen opletten. Maar hoewel we dat onze kinderen wijsmaken hebben we geen ogen in ons achterhoofd.
ik heb het als kind ook gedaan…
Ik voelde me afgewezen thuis en niet welkom. Dat had diverse redenen, in hoofdzaak was mijn moeder drukker met haar werk dan met haar gezin. Een nieuwe baby kan dat effect natuurlijk ook wel geven, maar net wat al is gezegd, haar zusje gaat niet meer weg, dus ze zal moeten leren dat het nu anders is.
De andere reden voor mij om te stelen was eigelijk heel simpel, doordat ik me zo alleen voelde deed ik van alles om dan binnen mijn leeftijdsgroep wel geaccepteerd te worden, mijn klasgenoten kregen van alles van hun ouders, ik niet. Mijn ouders geloofden niet in cadeautjes en door hun geloofsovertuiging vierden we ook al geen verjaardagen/kerst en zulks. Als vriendinnen met een rollykit aankwamen, dan kon ik daar alleen maar van dromen en al vroeg ik er om tot ik een ons woog, ik kreeg dat soort dingen niet. Dat vond mijn moeder allemaal onzin.
Uiteindelijk was de combi van ondergesneeuwd raken tussen het gebrek aan aandacht en de wens om toch ook wel eens iets moois te krijgen voor mij aanleiding om van vriendinnetjes te stelen maar ook om 25 gulden uit mijn moeders portmonee te stelen en zelf een rollykit te kopen…
Het is natuurlijk heel erg, maar op die leeftijd (ik was wel al 7) zijn het nog zeer basale behoeften en wensen en denk je echt nog niet na over mogelijke conseqeunties.
Ik kreeg de aandacht uiteindelijk via school toch… School gaf aan dat ze me erg in mezelf gekeerd vonden, mijn opa greep in en ging elke week een dag iets met mij alleen doen, vissen, winkelen (ja echt :inlove: ) eendjes voeren en tekenen en nog meer.
Sinds die tijd heb ik nooit meer iets gestolen, nooit meer behoefte toe gehad ook.
Sterkte ermee :-* , kan me indenken dat het een nachtmerrie is als je zoiets ontdekt, maar er zal echt wel meer achtersteken, ze zal het niet “zomaar” hebben gedaan.
:hug:
jeetje lastig zeg! Ik zou mij, als moeder, ook vreselijk rot voelen hoor.
Maar ik sluit me aan bij Sisil.
Ze heeft uiteindelijk verteld dat ze de andere dingen ook heeft weggenomen (iets wat heel moeilijk was, ze wist dat ze meer straf / boosheid riskeerde), dat vind ik toch heel wat waard.
Persoonlijk denk ik wel dat - als het een schreeuw om aandacht is - praten en afspraken maken (bijv hele bewuste moeder-dochter tijd: lezen, praten, knutselen, spelen ed) meer helpen dan (veel) straf. Tuurlijk moet ze weten dat het not done is om te stelen, maar ik vermoed dat ze dat ondertussen wel door heeft.
Sterkte ermee!
Alles wat ik zou willen zeggen is al gezegd, en du geef ik je alleen nog maar een dikke knuffel en als je de tips opvolgt en goed met je meissie praat dan komt het helemaal weer goed meis!
Ach jeetje wat zal jij je rottig voelen, maar je dochter waarschijnlijk ook. Ze doet zoiets niet voor niks. Het zou inderdaad goed kunnen zijn dat het te maken heeft met opeens een zusje hebben en niet meer alle aandacht krijgen. Dan gaat ze maar negatieve aandacht vragen als ze de positieve niet meer krijgt.
En het ligt niet aan jou. Heb jij haar geleerd om dingen stiekem te pakken. NEE toch. Soms doen kinderen die dingen nu eenmaal. Ik zou haar inderdaad wel straffen en goed met haar hierover praten. En ik denk dat ik zelfs terufg zou gaan naar die winkel, met het schaamrood op mijn kaken waarschijnlijk, en dan haar zelf laten teruggeven wat ze heeft meegenomen. Denk wel dat ik dat zou doen, weet het niet helemaal zeker.
Ik sluit me aan bij de eerder gegeven reacties. Ik denk dat ze het niet zomaar doet, ik zou als jullie allemaal weer wat gekalmeerd zijn er nog eens met haar over praten. Jullie komen er vast uit! :hug:
Wat naar!
Maar vergeet niet dat ze pas 6 is. Heeeeeel veel kindjes van die leeftijd nemen bv ook van school dingen mee naar huis die ze mooi vinden. Natuurlijk is het goed er aandacht aan te geven en het in de gaten te houden, maar ik zou er ook weer niet al te zwaar aan tillen!
We hebben juist al een echt uur voor B’Elanna ingevoerd, dan hebben we alleen aandacht voor haar…
Ik doe juist méér dingen met haar, dan dat ik voor de komst van Benthe deed…
Ik ben ook wel blij dat ze toch heeft verteld waar ze het andere spul vandaan heeft. Maar toch, zo bewust als ze de dingen mee heeft genomen… Vind het erg eng…
Ik hoop dat we tot haar kunnen doordringen en dit meteen ook de laatste keer is…
Ik hoef niets meer te zeggen, dat hebben mijn voorgangers al gedaan. Succes met de verdere afwikkelingen!! :-*
jee meis wat moeilijk…ik denk dat ze zelf nu ook zo geschrokken is(en ook van de gevolgen,dus jullie straf en boosheid) dat ze ws nooit meer doet.
en nee…ze is geen crimineel :-*
Schaam je niet en ga mee met haar terug naar de winkel om het terug te brengen. Zo steun je haar om het goede te doen. En wees dan niet meer boos. je bent boos geweest, hebt haar op haar falie gegeven en nu is het alleen nog zaak om het foute weer recht te zetten. Kan je haar meteen prijzen dat ze het goed heeft afgehandeld, minstens net zo belangrijk als haar vertellen dat stelen niet mag!
En het gebeurt heel vaak dat een moeder met kind bij de winkel staat met de mededeling dat dit zonder toestemming meegenomen was. Je bent echt niet de enige (mijn moeder heeft ook wel eens met mij in de jamin gestaan :oops: ) En het wordt zeker gewaardeerd door de winkels hoor!
:hug:
die kids zijn ook allemaal t zelfde he…
Mijn oudste van 6.5 jaar heeft dat ook al eens gedaan hoor. Wat ik haar als les gaf; zelf de toegeeigende spullen terug laten brengen met de melding hoe ze aan die betreffende spullen is gekomen.
Het is uiteraard niet leuk, maar onthoud, ze is pas 6
Schaam je niet hoor! En schaam je al helemaal niet als je terug gaat naar de winkel. Dat is juist een hele goede zet en dat zullen ze in het winkeltje ook vinden!!
Kan me wel helemaal voorstellen dat je je rot voelt. Verder is alles al gezegd!!
:hug: :hug: :hug: :-*