Mijn zoontje is net 1 geworden. Maar soms vraag ik me af of hij wel gelukkig is. Hij is vanaf zijn geboorte al heel bewegelijk en zeer actief. Hij ontwikkeld zich heel goed en vlot.
Maar het lijkt wel alsof zijn leven een groot sprongetje is. Hij is namelijk ontzettend aanhankelijk (misschien wel omdat hij ook bijna nooit bij een oppas is) en moet super vaak huilen.
Het is vooral erg als hij wakker wordt van zijn slaapje. Hij wordt namelijk nooit vrolijk wakker. Hij is vaak heel overstuur en bijna ontroostbaar. Dit vind ik een heel gek fenomeen. Als ik dan met hem beneden kom moet hij heel hard huilen als ik hem neerzet (waar dan ook) en kruipt hij me heel verdrietig achterna. Na wat drinken of eten knapt het ook niet op en soms wil hij dat ook niet. Dan gaat hij soms even lief spelen en dan vanuit het niets moet hij weer heel hard huilen. En zo gaat dat door.
Soms heb ik het idee dat hij constant moe is. Maar slapen wil hij ook niet. Hij spookt soms 1,5 uur in bed voordat hij eindelijk in slaapt valt. Waarna hij dan na een half uurtje al weer wakker wordt (dus niet vrolijk…).
Dan heb ik het idee dat hij gefrustreerd is, omdat hij bijvoorbeeld nog niet kan lopen. Sowieso is hij heel temperamentvol. Woest kan hij worden als ik iets doe wat hij niet leuk vindt of als ik iets verbied.
Dan bedenk ik dat hij misschien tandjes krijgt en dat hij daardoor huiligerig is.
Maar zo kan ik door blijven gaan! Ik wil gewoon weten wat er echt is! En of er wel wat is…
We krijgen misschien videohometraining thuis om te achterhalen waar het aan ligt en wat ik kan doen om mijn zoontje te helpen.
Gelukkig heeft hij ook betere dagen. Dan denk ik gelijk van o gelukkig het is over, maar de volgende dag is het weer mis of het volgende dagdeel…
Wie heeft er tips of wie herkend dit? Zijn dit symptomen van iets? Ik hoor het graag…
In ieder geval alvast bedankt voor het lezen van dit stukje, want het is aardig lang geworden!
IK heb helaas geen tips voor je meid…Ik begrijp dat je al hulp het gezocht omdat je videohometeraining krijgt?
Geen idee wat het is, maar is hij lichamelijk wel eens helemaal nagekeken door een Ka of dergelijk?
:hug:
:hug: Lijkt me niet makkelijk zo’n situatie dus ook van mij een dikke :-* en :hug:
Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar Jasper moet ook altijd rustig wakker worden. Dus als ik hem uit een slaapje haal, dan gaan we altijd eerst rustig op de bank zitten, tot hij aangeeft dat ie weg wil. En soms kan dat echt 5-10min duren 
En dat woeste herken ik ook van Jasper :shifty: Die wordt soms echt pissig omdat hem iets niet lukt of omdat mama of papa het wagen om nee te zeggen. Maar daar trekken wij ons eigenlijk niet veel van aan. Gewoon laten uitrazen en daarna gezellig verderspelen.
Ben er wel achter dat Jasper heeeeeeel veel behoefde heeft om te knuffelen en zo, dus dat doen we ook echt(en dan niet alleen saai op schoot maar ook echt ravotten). Gewoon bij ons op bed. Daar kan hij zo van genieten :inlove: Misschien heeft jouw zoontje ook iets wat ie heel erg leuk vindt en kun je ervoor zorgen dat je daar iedere dag wat tijd aan besteed. Misschien is dat goed voor jullie ‘bonding’ (niet dat ik zeg dat daar iets mis me is), maar het lijkt mij heel belangrijk om je kind ook vaak te zien genieten
Wie weet heb je hier iets aan of heeft iemand anders nog een handige tip voor je. Dikke kus iig :-*
hey jessica,
ik ken het probleem.
wessel heeft het met vlagen, dat oneindig huilen en je achterna blijven kruipen.
maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet zoveel aandacht aangeef.
kijk, ik laat men echt niet brullen hoor, als hij uit bed komt gaan we eerst knuffelen en drinken met een koekje.
daarna moet hij toch zichzelf even vermaken en soms gaat dat goed, soms ook niet.
ik hoop dat het bij jullie snel beter gaat want uit ervaring kan ik dus zeggen dat het niet leuks is als je kindje zo verdrietig is.
suc6 meid!!
Bedankt voor de reacties!
Gelukkig had Mattias vandaag een betere dag. Dat betekent dat ik
hem goed kan afleiden als hij moet huilen bijvoorbeeld
en dat hij vrolijk rondkruipt. Dat doet me goed 
Ik probeer inderdaad zo weinig mogelijk aandacht aan zijn boosheid te geven. Aan het gehuil geef ik meestal wel aandacht, hij gaat dan echt in mijn benen hangen en als ik hem niet troost dan is het de rest van de dag zowieso mis, want hij blijft dan zo in zijn huilen hangen…
Voor zijn slaapjes maak ik hem eigenlijk nooit wakker. Omdat ik al blij ben als hij langer slaapt als een uurtje. Niet dat ik het erg zou vinden als hij altijd een uurtje sliep, maar ik merk gewoon dat hij meer slaap nodig heeft.
Ik (en mijn man) stoei / speel inderdaad elke dag met Mattias dat hij moet schaterlachen enzo, dus hij heeft ook zijn goede momenten gelukkig. Maar hij kan echt heel snel van het ene uiterste (vrolijk en enthousiast) in het andere uiterste gaan (huilen, zeuren, driftig) dat maakt het zo lastig.
Ik hoop dat er nog meer mensen willen reageren!
misschien vind hij het “eng” om zijn eigen ik te worden, dat jij hem niet meer bent! en weet hij niet om met die gevoelens om te gaan!
die viseoprogramaa met wie ga je die bekijken?? het cb?? of de HA
lijkt me idd echt om je kindje zo te moeten zien worstelen, daarom een dikke knuffel voor jullie
Is hij verder helemaal goed gezond? Jim heeft namelijk ook zo’n tijd gehad en hij heeft achteraf al die tijd oorpijn gehad (ondanks dat dat altijd het eerste is waar ik naar laat kijken als hij weer eens verkouden is en niet lekker is). Wilde niet in bed werd altijd 's nachts gillend wakker (oorpijn is erger als je ligt) was de hele dag hangerig en wilde niks, was van een hele ochtend in zijn stoeltje hangen al doodmoe en kan dan 's middags ook weer uren slapen. Ik maakte me ook zorgen en kwam zo voor de zoveelste keer terug bij de KNO (een andere dan de vaste KNO die we hadden) en die vond buisjes wel noodzakelijk. Sindsdien hebben we echt een ander kind: vrolijk, slaapt goed en lekker actief. Ziek zijn kost heel veel energie en dat hebben wij aan Jim echt gemerkt!
Ik heb geen briljante tips, wil je alleen meegeven dat het me zaak lijkt uit te sluiten dat er iets lichamelijks (pijn? allergie voor iets?) aan de hand is, voor zover dat nog niet is gebeurd natuurlijk.
Je zou ook eens een bezoekje kunnen brengen aan een osteopaat misschien?
Moeilijk hoor,
Niels is ondertussen wat ouder en het heeft geduurt tot hij ongeveer 2 maanden zelfstandig liep. Hij huilde dan wel niet veel maar werd wel altijd huilend wakker, 's morgens , 's middags het maakte niet uit. De keren dat hij gezellig wakker is geworden zijn echt op 1 hand te tellen.
Je geeft zelf ook al aan dat je het idee hebt dat hij voortdurend in een ontwikkelingssprong zit, mss is dat wel zo. Heb je het boek Oei ik Groei?Misschien wat mutserig maar ik had daar veel aan omdat ik er veel uit herkende en daardoor niet alleen steun vond op gebied van herkenning. Maar vooral tips uit kon halen om er zo snel mogelijk uit te komen.
Wat ik ook in je verhaal lees is dat hij moeilijk in slaap komt en dan erg kort slaapt, slaapcyclussen(volgens mij schrijf ik dat niet goed :think: ) zouden eigenlijk 3/4 uur moeten duren, als een kindje eerder wakker wordt dan die tijd is hij wellicht gewoon echt niet uitgerust.
Gaat hij altijd op dezelfde tijd naar bed, mss van 2 slaapjes naar 1 slaapje overdag, dit is wel gebruikelijk rond 1 jaar maar de periode tot ze dat daadwerkelijk kunnen kan wel even moeilijk zijn. Wellicht zit je zoontje net in die periode.
Meid ik kan je niet echt helpen maar wil je wel veel succes wensen en hopelijk heb je iets aan de tips van anderen of aan mijn verhaal.
Natas