Suus is nu 1, op zich is het een vrolijke lachebek, dus zal men denken… wat mier je nou.
Ze kruipt/tijgert, zit goed, eet goed, slaapt goed enz.
Maar al vanaf baby af aan kreunt ze meer dan dat ze huilt.
Ze kreunt als ze pijn heeft, als ze honger heeft, als ze speelt, als ze ligt te duimen enz.
Het is haar alternatief voor praten en huilen.
Ze zegt nog geen woord, nog geen eens mama of papa… kreunt alleen bij alles en herhaalt veel klanken als “dish” “hai-ja” en zulks gebrabbel.
Nou lijkt dat praten me geen punt, dat komt vast nog wel.
Maar dat eeuwige monotone gekreun bij alles en haar overbeweeglijkheid in combinatie met weinig frequent maar wel lang slapen… baart me dus wel wat zorgen.
Ze zit noooooit stil… fladdert, wappert, wiebelt, draait, schud met haar hoofd, trilt heel bewust met haar hele lijf en rolt met haar ogen.
Allemaal gewoon bewust, omdat ze dat blijkbaar fijn vind.
We zijn nu vanuit een therapeute die hier komt voor Peter, maar ook vanuit het CB en een moeder van school die het herkende gewezen op "hou haar maar goed in de gaten want ze vertoont nogal wat signalen van adhd…
Nou laat ik me niet zo snel gek maken en wuif dit weg… maar het word alleen maar erger, frequenter, meer, aparter enz.
Ze kan in de box zitten spelen, trappelt dan en kreunt en als ze niet kan bewegen dan zet ze het wel op een brullen.
Slapen doet ze altijd lijkt wel op een aan en uit stand. Hup zo weg.
Maar ze slaapt al vanaf een week of 7 oud maar 1 x per dag en dan zo 6 uur aan 1 stuk.
De tussenliggende tijd is ze overbeweeglijk.
Nu ook… ze zit gehypnotiseerd naar haar been te kijken welke ze gewoon op snel tempo heen en weer aan het bewegen is… en ze kreunt er een partij bij…
Het lijkt gewoon alsof ze wel MOET bewegen en alsof ze wel geluid MOET maken…
Wie herkent het en roept es wat anders dan dat ze vast wel adhd zal hebben… want dat lijkt me echt bizar als mensen dat nu al signaleren…
ik herken het wel, en niet van adhd , fladderen , wiebelen gebiologeerd zijn door bepaalde bewegingen en daar een bepaald geluid bij maken in ons geval hmmmmmhmmmmhmmm, mijn zoon deed dat ook
maar of ik je daar nou blij mee maak :oops:
ik vind het alleen wel heeeel vroeg om die conclusie nu al aan zo n klein humpje te verbinden hoor, normal gesproken moet een kind toch wel drie a vier jaar zijn wil je echt kunnen uitzoeken of er wat is en zo ja WAT
dus ik zit je aan de ene kant te vertellen dat ik het herken en dat er bij ons wel wat aan de hand was ( namelijk autisme)
en aan de andere dat ik het veel te vroeg vind om daar bij jou al die conclusie aan te verbinden
beetje dubbel …sorrie :hug:
Niet erg hoor Kris,
Ik snap je wel :-*
Ik vind het zelf ook veel te vroeg om nu al dingen te gaan roepen, kap het ook steeds af.
Maar het is voor ons wel vervelend zeg maar dat er door diverse mensen onafhankelijk van elkaar zo’n opmerking kwam puur door wat ze van Suuske zien.
Blijkbaar “valt” haar gedrag dus echt op.
Dan ga je zelf ook opletten en merk je dat ze vrij lang ernstig gebiologeerd kan zijn door iets en dan gaat hummmenn… kreunen… hoe je het noemen wil.
Dat kan haar eigen been zijn, maar ook een klein touwtje… of een friemeltje stof.
Nietszeggend dingen…
Van de week zat ze doodstil, leeg starend voor de kast waar onze radio instaat en ik vroeg me af waarom ze zo stil zat.
Nou zoemt de radio zachtjes als hij aan is en er verder niets draait, dat gaat uit als je hem echt uit zet.
Vaak hoor ik aan het gezoem dat het ding de hele nacht aan heeft gestaan.
Ze zat dus naar de gezoem te luisteren en ik vond dat best wel eh… apart…
Daar tegenover is ze dan dus weer erg hyper als ze mag eten, als we haar uit bed halen, als ze moe begint te worden enz.
Dan beweegt alles.
Je echt aankijken doet ze ook niet, alleen als je zingt… maar dan staart ze weer gebiologeerd naar mijn mond.
Voor de rest is het knip… kijken… knip… weer weg.
Ik zit er toch een beetje mee omdat ik stomgenoeg wel wat angst heb dat er straks met Suus ook wat is… Vind het al pittig zat dat we Peet hebben met zijn dingetjes.
Maar we zullen het wel zien denk ik… :shifty:
ik snap je ontzettend goed
bij alles wat mijn meiden deden/doen ben ik alert. zouden ze ook? is dit wel normaal, is dat wel normaal?
S. doet het fantastisch, ik herken wel dat een beetje starre soms dat haar papa ook kan hebben en haar broer
maar papa heeft geen diagnose zegt alleen soms over zichzelf ach ik herken wel dingen hoor, alleen uit zich dat bij hem mild en op vlakken waar ik wel mee kan leven
ik denk dat ik een soort deformatie heb gekregen waardoor ik alle stereotiepe handelingen bij mn kindere met grote argwaan bekijk…
gelukkig is stereotiep gedrag wel vrij normaal bij mensen, en hangt t wel van de mate waarin af en de frequentie of je daar nu een consequente aan moet verbinden
maar ik heb t ook hoor, dat ik zo oplet…is ze niet drukker dan andere kindjes, doet ze “normaal”
je hebt toch al t een en ander meegemaakt he :hug:
Cell, ik denk aan hetzelfde als Kristalkindje. Niet iets waar ik je mee kan geruststellen dus, maar wiegen en fladderen (en hoe je haar verder beschrijft) is wel kenmerkend voor autisme/ass. Ik zeg maar gewoon waar t op staat, er om heen praten ben je ook niet mee geholpen he :-*
Ze is nog zo jong, te jong om conclusies te trekken, daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik begrijp dat je je toch wel zorgen maakt.
:hug:
Ook ik denk eerder aan ASS dan aan ADHD, ze is nu inderdaad nog wat klein, maar als op termijn blijkt dat haar taalontwikkeling erg achter blijft kun je er maar beter zo vroeg mogelijk bij zijn. Aanmelding bij een GGZ met een afdeling voor infant psychiatrie is dan wel een aanrader. Als je dat wilt kan ik mijn collega’s van de IP wel voor je vragen welke GGZ bij jou in de buurt een dergelijke afdeling heeft. Je mag me een pb’tje sturen als je dat wilt.
Ik raak gestress als Katie de hele tijd hmhmmhmmmmmmmmmmmhmmmmm doet… Voornamelijk als er iets is… Niet zozeer als ze pijn heeft maar als ze het zat is met bijv… achterin de auto zitten of als ze eruit wilt van der eetstoel! Bij huilen doet Katie als er echt mis is! Dus laat je niet gekmaken dat het adhd is… Maar Katie zegt dan wel weer woordjes en kan me dingen duidelijk maken…
Ik denk dat je eigen moedergevoel het meest leidend is… ergens heb je zelf dus het gevoel dat het niet “klopt” dus ik zou er iets mee doen als je dat wil. Wat geen idee, omdat ze dus idd jong is. Maar misschien kun je je verhaal eens doen op cb of op begeleiding van je andere zoon? Gewoon om je ei kwijt te zijn en eventueel vroeg erbij te zijn voor als er daadwerkelijk iets speelt?
Ze kunnen nog niets concreet onderzoeken volgens mij, maar ergens denk ik wel altijd dat er vooraf al signalen zijn. Kinderen zijn niet ineens adhd’er of zo, daar zitten al vooral bepaalde grdragingen in.
Sterkte!
lees in een flits, moedergevoel is leidend, dus altidj laten leiden door je gevoel!!
Verder heb ik bij de orthopedagoog gelopen met onze zoon. Slaapt zelden, zit nooit stil, klimt, klautert, loopt bijna los, en moet nog 1 worden.
Ze zei zelf, toen ik een keer adhd op tafel gooide, dat dit absoluut nu nog niet te zien is. Dat baby’s die rustig zijn, ook adhd kunnen hebben, en ons manneke kan wel heel rustig worden.
Maar anders gewoon aan de bel trekken bij een proff! zij hebben er immers verstand van!
Is het niet zo dat je er meer op let sinds je het is opgevallen en die moeder dat zei?
Ik weet niet hoe snel je iets kunt constateren, en zou ook niet weten of suus ‘wat heeft’.
Snap wel dat je je zorgen maakt, omdat je het wellicht niet herkent van je andere 3? En misschien is Suus net iets anders, doet ze dingen op haar eigen manier… En heeft ze gewoon wat aparte trekjes 
Maar goed, dat hoeft niets te zeggen… En anders is het toch rustig afwachten…
:hug: