Teun heeft het ook ontzettend de laatste tijd. ‘Ik kan het niet’ nog voordat hij geprobeerd heeft. Hij deed ook van die halfslachtige pogingen zodat mama hem toch kwam helpen.
Ik ben wat strenger geweest, geloof ik, gezien de reacties over het algemeen hier. Ik maak nu steeds een afspraak met hem wat hij zelf doet (bijv. bij het aankleden: pyjama uit, onderbroek, broek en sokken aan) en waar ik hem bij help.
En bij wat hij zelf doet, doet hij ook echt zelf, vooral omdat ik weet dat hij het heel goed zelf kan (op het kdv bijv. doet hij dat soort dingen al veel langer zelf :think: )
Sinds ik dit heb afgesproken met hem, werkt het een stuk beter. Eisen stellen en hem daarna uitvoerig belonen (waarbij hij echt beretrots is op zichzelf) helpt hier dus prima.
Ik heb het niet over ‘ik kan het niet, ’ van jasjes aantrekken etc. Die werd hier thuis ook wel eens geprobeerd maar die kon ze op haar buik schrijven.
Wat ik bedoel is: drie Castle logic ergens halverwege niveau 2 (het spel heeft 4 niveaus) achter elkaar maken zonder na te denken. Bij de vierde vast komen te zitten en onmiddellijk weglopen met de opmerking ‘ik ben hier toch niet goed in.’ En daar dan volledig van overtuigd zijn, waarbij mama (in het begin, nu gaat het beter) alles uit de kast kan halen om haar terug te laten komen, haar te laten kijken en haar na te laten denken. Waarop ze zonder al te veel moeite het alsnog kan. Een ander kind van haar leeftijd - het spel is van 3 tot 7 - komt op niveau 1 all in de ’ ik moet even nadenken’ fase. .En da’s met een heleboel dingen zo. Zij niet, zeker niet met het materiaal dat op bijvoorbeeld een pz voor handen is. En dan kan ‘ik kan het niet,’ aardig uit de hand lopen op het moment dat het ineens niet meer vanzelf gaat. En ja, daar heeft bij ons een deskundige naar gekeken. Die heeft ons gewezen op haar vermijdingsgedrag en het waarom erachter. Ze heeft ook verteld dat dit heel veel voorkomt bij kinderen die voorlopen. En dat maakt juist goed kijken naar hoe en wat zo belangrijk. Want de meeste dingen waarbij geroepen wordt ‘ik kan het niet,’ hoeven ze gezien hun leeftijd nog helemaal niet te kunnen. Poppetjes tekenen? Hoeft een kind van net drie niet te kunnen. Nieuw boekje mini loco 4 tot 6? Ze is pas 3. Nieuwe puzzel? idem. Andere kinderen die ergens vast mee zitten zien bijvoorbeeld op een pz andere kinderen dat wel doen. En gaan dan toch weer proberen. En leren daar dus mee die fase te overwinnen Gezond pedagogisch klimaat heet dat geloof ik. Een kind met een voorsprong heeft daar alleen niks aan, want er is op dat niveau letterlijk niets meer te halen. Lena, je kind loopt flink voor en ze heeft heel waarschijnlijk niemand om zich aan te spiegelen en zich aan op te trekken. Jij hebt grote kans dat dit wat nu een fase is, blijvend gedrag wordt als je haar niet ook cognitief uitdaagt. Maar ja, dan wordt je gezien als pushende ouder en als er ergens een taboe op rust… Terwijl als ik mijn kind zou helpen als ze af zou haken bij een insteker dat de normaalste zaak van de wereld zou zijn.
Ik zou doen waar jij je lekker bij voelt. Je kunt gaan stimuleren en uitdagingen gaan zoeken voor haar. Je kunt het ook gewoon lekker laten gaan, en er niet te veel aandacht aan geven Ik zou het in ieder geval niet al te serieus nemen 8)
Ik zou het in ieder geval niet al te serieus nemen 8)