merijn zit duidelijk in de ‘ik ben toe aan school’-fase…
Niet luisteren, snel verveeld zijn, energie niet kwijt kunnen etc etc…
Tot overmaat van ramp hebben we een echte copy-kat in huis, die werkelijk alles van zijn grote broer doet, nadoet… :roll:
Hij steekt hele tijd zijn tong uit als we hem wijzen op zijn vervelende gedrag, spettert met zijn tong om mensen en dingen nat te maken, Xander doet het lekker na… plaagt Xander op een vervelende manier. Op straat doet hij alsof hij een boze leeuw is tegenover andere kinderen…
het is hier dus regelmatig erg gezellig de laatste tijd, NOT :evil:
Af en toe mag de nanny hier wel eens over de vloer komen… Gelukkig zijn er genoeg leuke momenten hoor. Vooral als ie maar bezig gehouden wordt…
Overigens is hij op het KDV helemaal niet zo… Daar heeft hij een groepje vriendjes, the 5 musketeers en hij is de hele dag lekker aan het spelen etc… Ik maak me dan ook niet druk om zijn gedrag als hij straks naar school gaat…
Ik ga van de week langs de sportschool hier achter. kwam er gisteravond achter dat zij judo aanbieden vanaf 3 jaar. dus dat lijkt me een mooie gelegenheid voor Merijn om zijn energie kwijt te kunnen en andere kinderen te ontmoeten. We wonen nog maar pas hier en hebben door het slechte weer nog geen andere buurkinderen ontmoet in de speeltuin.
het vervelende van het verhaal, buiten de hele dag om politieagentje zijn, is dat Merijn momenteel zich niets lijkt aan te trekken van wat ik zeg als ik hem straf geef.
De 3e keer waarschuwen is op de strafplek. Hij loopt er zelf naar toe en gaat zitten trommelen op de prullenbak, stampen met zijn voeten etc… Het doet hem dus niets…
Negeren helpt vaker niet dan wel… Enige wat op een gegeven moment echt werkt, waar ik niet trots op ben is tegen hem zeggen dat hij anders maar weg moet gaan, want dat ik geen zin heb in een kind in huis die zo slecht luistert en vervelend doet… En dan loop ik bij hem weg. Dan komt hij bij me, mama ik zal lief zijn etc… Dit is niet de manier maar het enige wat dus effect op hem heeft.
Hoe kan ik hier nu het beste mee omgaan? Want ik ben beetje door mijn troeven heen…
Overigens mag hij helaas pas per 16 augustus (na de zomervakantie hier) naar school. De groepen zijn zo groot op zijn school dat er geen plek is om al te wennen in juni. Dat is het nadeel van eind juli jarig zijn…
wie heeft er tips?
Nou eigenlijk geen tips, maar ik herken het gedrag wel.
Amber lijkt ook enorm toe te zijn aan school.
Die twee dagen op het kdv gaat het hartstikke goed, maar thuis snel verveeld. Gelukkig komt het lekkere weer eraan. Er op uit naar de speeltuin doet het goed. Verder zouden die judo lessen ook wel eens goed kunnen uitpakken. Amber gaat op woensdag altijd een uurtje gymen, helemaal leuk.
Verder herken ik ook het niets aantrekken van waarschuwingen en straf.
Gelukkig is dit niet elke dag zo, maar elke week zit er wel zo’n dag bij.
Even volhouden maar, ik ga er van uit dat het een fase is. En na de zomervakantie lekker naar school.
Hoop dat er nog wat goede tips langskomen
hier doe ik het zo:
benoem wat je ziet, benoem wat je voelt of denkt dat de ander voelt, benoem wat je wilt of denkt dat die ander wil bereiken en bied een alternatief.
en in dat alternatief kan hier in huis tom meedenken.
veel mensen vinden het gekunsteld en zwaar vermoeiend en erg overdreven hoe ik met tom praat, maar het werkt hier als een trein.
we hebben hier ook wel minderen dagen, maar dat heb ik zelf ook 
maar door continue alles zo te benoemen merkt tom dat ik mij betrokken opstel en hem ‘zie’, en voelt hij zich betrokken bij de sfeer en wat we doen.
bv die leeuw: hier zou het zo gaan:
in de hal, klaar voor vertrek:
tom ik zie soms dat je een leeuw nadoet op straat, maar ik denk/zie dat je daarmee andere kindjes laat schrikken en dat is niet vriendelijk. als we thuis zijn kunnen we circus gaan spelen als je wilt en dan kan jij de leeuw zijn, is dat een goed idee? -gesprekje waarbij als hij zelf iets anders aandraagt dat prima meegevonden kan worden-
zullen we dan nu afspreken dat we op straat geen leeuw meer nadoen?
ook een consequentie aankondigen voor vertrek:
tom als het niet lukt en je wel een kindje laat schrikken dan -is hier in huis echt een straf- lees ik niet voor vanavond.-gesprekje waarbij ik voet bij stuk houd-
eenmaal op straat hoef ik dan alleen maar te zeggen: weet je nog wat we hadden afgeproken? je zou geen leeuw nadoen/andere kinderen laten schrikken, anders lees ik niet voor vanavond.
hier werkt dat bijna altijd :shifty:
gaat ie dan wel door dan pak ik hem bij de arm (zonder te trekken of te knijpen uiteraard) en haal hem uit de situatie en zeg alleen maar heel boos “nee tom!”
in de hoek zetten, op de strafmat of op de gang zet ik hem nooit.
hij voelt zich intens afgewezen daardoor.
we bespreken het in het ‘zien-voelen-anders doen’ schema en gaan verder.
vergis je niet in zijn gedrag en wat hij er werkelijk van vind: waarschijnlijk vind hij het echt niet fijn om op de strafmat te zitten en uit hij zijn frustratie en verzet door te stampen.
ook dat kan je dan naar hem toe benoemen ( ik zie en hoor dat je stampt met je voeten en ik denk dat je dat doet omdat je boos/verdrietig bent, maar je zit nu in de hoek omdat je niet deed wat ik je vroeg…ik wil graag dat je me helpt…heb jij zelf een idee hoe je mij kan helpen het gezellig te houden? enz.
De prullebak zou ik op een andere plek zetten.
als hij mij negeert maak ik grapjes over bananen in zijn oren die hij eruit moet halen (ontspant de sfeer) of zeg ik ‘tom je luistert niet naar mij en dat voelt niet fijn want…’
ik besef dat het nogal anders is dan politie-agent spelen en de hele dag nee mag niet zeggen…maar als je tips vraagt…is dit de mijne :shifty:
ow ik vergeet nog iets te zeggen :oops: :shifty:
het alles benoemen gaat ook de positieve kant op:
als hij goed geholpen heeft, goed luistert of iets anders fijn heeft bijgedragen dan zeg ik METEEN in die situatie " dank je wel tom dat de je goed luistert/luisterde/hielp/helpt enz dat vind ik fijn omdat…" enz.
ook kleine dingen als: fijn dat je goed stil hebt gelegen bij het verschonen (als hij opstaat), een high 5 of grote overdreven knuffel geven als er iets lukt of fijn ging enz.
zo benadruk ik zijn eigen rol en eigen verantwoordelijkheid.
ook als hij bv geen leeuw zou hebben nagedaan en het kindje was weg zou ik zeggen: wat knap van je dat je vriendelijk was zeg! fijn! zie je dat het fijn is om gezellig met elkaar om te gaan? en als dan het savond op voorlezen aankomt zou ik dan zeggen: omdat het vandaag zo goed ging en je geen leeuw hebt nagedaan om kindjes te laten schrikken lees ik nu een extra verhaaltje voor!
geduld, empathie en humor zijn hier de 3 kernwoorden die veel rust geven in de opvoeding.
succes!
Jet, heel herkenbaar…ik heb hier een leeftijdgenoot van Merijn in huis… :mrgreen:
Precies hetzelfde! Een klein draakje af en toe…
Als ik haar streng toespreek praat ze me ook nog na…
Als ik zeg dat als ze niet luisterd ze naar de gang moet zegt ze vrolijk dat ze mij er dan ook heenstuurd…
erg vervelend…zit soms ook wel met de handen in het haar hoor…van wat moet ik hier nu weer mee…
ik weet nog van Ruben dat hij precies zo deed en was de maanden voor hij naar school ging…eenmaal op school werd het weer een heel ander kind…
Ik merk soms ook wel aan mezelf dat ik zo bezig ben de politieagent uit te hangen, dat ik de positieve dingen vergeet te benoemen… :oops:
Die tips van Guusje ga ik ook uitproberen… :thumbup:
Ben het in deze met Guusje eens, dit zijn de dingen die wij met Ryan moeten doen (lang verhaal, komt ooit wel een keer) omdat de hele verdere ratteplan niet werkt hier.
Het Ãs dodelijk vermoeiend om echt álles te moeten benoemen maar het werkt wel.
Wij hebben ook een dagplanning gemaakt, zo kan Ryan zien wat er op een dag gaat gebeuren omdat hij heel veel structuur nodig heeft.
Nu is dat in jouw situatie misschien overdreven maar wellicht helpt het je zoon de dagen door te komen doordat hij weet wat er van hem verwacht word?
Zo ik kom eens even meelezen hier. Ik wilde net een topic gaan openen (heb nachtdienst hoor - zit niet vanwege slapeloosheid ofzo om 5 uur achter een pc)
Lasse is nu drie jaar en vier maanden en we worden langzamerhand af en toe hor en dol. Jet ik herken ook helemaal je verhaal en begin af en toe aan mezelf te twijfelen.
En het stuitert maar door en luisteren ho maar. Mijn vriend is de rustigste van ons twee maar die werd er vandaag ook aardig gek van.
Zat ook al te denken misschien moet dat kind op sport - of aan een riempje langs met de fiets gaan rennen (geintje)
En Lasse gaat drie dagen per week naar GO en daar heeft hebben wij dan de drie musketiers. Als hij dan vrij,za en zo thuis is mist hij ze volgens mij ook erg. Helaas geen kindjes van zijn leeftijd in de straat.
Gelukkig kan hij wel steeds meer naar buiten, lekker voor de deur fietsen enzo. Maar ja school duurt hier nog wel een tijdje.
Als ik wat wakkerder ben ga ik het stukjes van Guusje nog een keer lezen want ik realiseer me wel dat het negatieve zo de bovenhand gaat krijgen en dat moet gewoon niet de bedoeling zijn.
Gr Caroline
Als aanvulling op Guusje:
deze methode of een deel daarvan eigenlijk, is van Thomas Gordon ‘luisteren naar kinderen’.
Sinds kort is er een nieuw boek op de markt how2talk2kids (ze
hebben een website). Lijkt heel erg op Gordonmethode (ik zie dat je…)
maar is 1000x lekkerder te lezen
Ik heb hem net, omdat ik echt niet door Gordon heenkwam (10 jaar geleden
gelezen).
Methode werkt idd echt. Mijn tip is dus dit boek kopen, lezen en toepassen
van de site
Beschrijven in plaats van te (ver)oordelen
De filosofie van de methode is:
Accepteer alle gevoelens, alleen bepaald gedrág is onacceptabel
Leer situaties te beschrijven in plaats van te (ver)oordelen -> haal de persoonlijke angel eruit
Sta model voor de manier van communiceren
Praktijkvoorbeeld
Hanneke (38) moeder van twee kinderen:
‘Als er weer eens een glas drinken omging, reageerde ik in de trant van: “Hè, nou gooi je je glas weer om, ruim het eens op!� Sinds de cursus beschrijf ik meer de situatie: “Er is drinken gemorst, we hebben een doekje nodig.� Dit zeg ik op een toon waaruit blijkt dat ik mijn zoon vertrouw en ervan uitga dat hij er iets aan doet, en het werkt!’
Gevolg: je kind schiet minder snel in de verdediging en ervaart ruimte om zelf na te denken. Zo komt hij sneller zelf met een oplossing.
Jet, weer enorm herkenbaar en dan vooral het copykat verhaal. Je kent mijn twee ‘bob de bouwertjes’ om dat te beamen.
Ik merk hier dat rustig blijven het beste is, op het moment dat ik mijn stem verhef, zie je Robbert dichklappen en zich afsluiten. Hij reageerd dan alleen nog maar negatief.
Verder probeer ik het ‘probleem’ inderdaad bij hem te leggen.
Hier is er nogal een strijd over plassen voor dat we de deur uit gaan.
Hij wil erg graag naar buiten, maar van mij moet hij eerst naar de wc voordat we gaan. Komt er niks geen probleem, maar wel proberen.
Gaat hij niet, dan gaan we ook niet naar buiten. De eerste week kwam ik vaak te laat hoor :mrgreen: want ik meen wat ik zeg. Nu heeft hij dus dondersgoed door, dat als hij reuzelt we minder lang buiten kunnen spelen.
Sterkte in ieder geval.
Hier ook balen hoor. Robbert is van begin juli en mag dus ook niet van te voren, hij moet echt wachten tot na de vakantie.
Ik heb hier ook een klein draakje rondlopen, dat na de zomervakantie naar school mag, maar het liefst vandaag al zou willen beginnen. Dus het is nog even de laatste maanden uitzingen.
Wat hier wel helpt, is om gewoon veel uitdaging aan te bieden. We zijn dus lekker bezig met clubjes en lessen (ballet, gym, Spaanse les), en gelukkig is het nu weer mooi weer, dan kunnen we ook vaker naar buiten.
Ook wil ze graag dingen alleen doen en meer verantwoordelijkheid & vrijheid hebben. Alleen op straat lopen bijvoorbeeld (ik vind dat nog niet heel veilig hier op straat, maar ik heb nu met haar heel duidelijk een stukje afgesproken waar ze wel alleen mag lopen (de stoep op en neer tot de hoek en weer terug). Dat vindt ze heel fijn, ik sta dan zelf voor het raam en zie haar heen en weer huppelen.
Ze wil nu ook vaak alleen op haar kamertje spelen, of alleen in de tuin spelen, dan kan ze uren zoet zijn met ‘barbecuen’. 't Is dus echt even zoeken af en toe naar nieuwe dingen waar ze zich mee kan vermaken, en grenzen verleggen van wat ze al aankan en wat nog niet.
Maar goed, er zijn nog genoeg dagen dat ik haar echt wel achter het behang kan plakken hoor!
Op dit moment is ze een maandje met papa op vakantie, daarna gaan we in mei nog een weekje kamperen, in juni nog een weekje kamperen… dus al met al genoeg dingen om haar een beetje bezig te houden de komende tijd.
Nog vier maanden te gaan tot augustus…
Kroes het klinkt goed.
Het is net zoiets als bij feedback geven dat je ik boodschappen geeft ipv de ander aan te vallen. En gedrag te benoemen waar je moeite mee hebt enzo.
Ik ben op mijn werk een stuk professioneler dan thuis met mijn kind :shifty:
Ik ga eens op die site kijken.
Ik ben op mijn werk een stuk professioneler dan thuis met mijn kind
Ja, herkenbaar! Ik las dat ook eens een keer in een of ander tijdschrift als relatietip: behandel je partner met dezelfde beleefdheid als een collega....
(dat wil er nog wel eens bij inschieten)
Ow jet wat herkenbaar :roll: Lijkt wel alsof je het over mijn zoon hebt…
Ik ben zelf pedagogisch medewerker, maar vraag mij ook idd regelmatig af, waar mijn supernanny is :mrgreen:
@Mejis wrote:
Ik ben op mijn werk een stuk professioneler dan thuis met mijn kind
Ja, herkenbaar! Ik las dat ook eens een keer in een of ander tijdschrift als relatietip: behandel je partner met dezelfde beleefdheid als een collega…
(dat wil er nog wel eens bij inschieten)
Volgens mijn vriend heeft Daphne Deckers (waar we verder echt niets mee hebben maar dit heeft hij heel goed onthouden) dat ooit gezegd en daar wordt ik weleens aan herinnerd als ik een scheet laat thuis :lol:
ohhhhhhhhhhhhhhhh wat een oase van herkenning ineens zeg. Mijn oudste is echt niettt te pruimen zeg momenteel.
En hoe goed het ook werkt, mijn veelal -vind ik zelf dan :lol: -pedagogische verantwoorde insteek ( ik ben zelf afgestudeerd dramatherapeut en mijn referaat ging over Gordon, -tegenwoordig ben ik lekker concreet secretaresse trouwens hoor - ) laat het nu ECHT wel eens afweten .
lukt prima met andermans kinderen hoor , maar gordon raakte vast ook wel eens de draad kwijt bij zijn eigen kids ( had ie die eigenlijk ? :mrgreen: )
Het is echt om te janken, en om uit je vel te springe af en toe, voor de rest ga ik er maar vanuit dat het ooit weer overgaat… pfffffffffff
@Joy wrote:
Ow jet wat herkenbaar :roll: Lijkt wel alsof je het over mijn zoon hebt…
Ik ben zelf pedagogisch medewerker, maar vraag mij ook idd regelmatig af, waar mijn supernanny is :mrgreen:
idem… :oops:
en de mijne mag ‘pas’ in feb naar school… :shifty:
ik word echt af en toe dol van hem… hij kan me zo trickeren…echt, ik baal daar zo van… op mijn werk kan ik iedere situatie aan… en thuis bak ik er niets van, lijkt wel…
hier idem, ben ook pedagogisch medewerker en op het werk heb ik 15 peuters rondlopen en gaat het allemaal soepel, maar thuis :roll: voel ik me vaak een slechte moeder en kan ik het vaak niet opbrengen om rustig te blijven!
thijs is enorm jaloers naar zijn broertje van bijna 2, en duwt hem vaak, slaat, schopt, etc.
driftbuien heeft hij geregeld en als ik met hem wil praten dan word hij alleen maar bozer en bozer.
als ik 1 op 1 met hem bezig ben dan gaat het goed, maar moet dan wel continu worden vermaakt, das niet altijd mogelijk!
bij andere komt thijs rustig over en zelfs soms onzeker, maar zodra we de sleutel in de deur stoppen moet hij zich helemaal ontladen en barst de bom uit elkaar.
milan neemt zijn gedrag ook over en heeft tegenwoordig ook vaak last van driftbuien en zit in een echte nee-fase.
ik heb nu rescue remedy bach bloesem in huis gehaald en geeft dit 4x daags aan thijs, zodat hij zijn onrust ook een plaatsje kan geven, en wij vermoeden dat het ook echt werkt!
thijs is op het moment een stuk rustiger geworden en speelt vaker samen met zijn broertje.
ook praat hij nu meer met zijn broertje (zoals bijv: milan ga jij maar hier zitten en dan ga ik jou een boekje voorlezen) of (zullen we samen in onze tent spelen)
doordat hij nu rustiger is luisterd hij ook veel beter en zien wij weer een hoop positiviteit terug bij hem en geniet ik weer volop van mijn 2 kereltjes.
succes allemaal.