Woensdagavond moest onze dochter voor het naar bed gaan overgeven. We hebben haar verschoond en mijn vriend is met haar onder de douche geweest en daarna mocht ze in ons bed omdat haar dekbed vies was. Rond een uurtje of 4 werd ze hysterisch wakker en was ze niet voor rede vatbaar en was druk aan het trappen en slaan. Troosten hielp niet, pappa en mamma moesten weg. Uiteindelijk kwam er uit dat ze een flesje wilde en na het flesje was ze weer als vanouds en ging ze braaf slapen. Donderdagmiddag na haar middagslaapje van 2 uur en gisternacht het zelfde liedje. Gisternacht was ze voordat ze hysterisch werd boos (in haar slaap?) aan het praten en had ik het gevoel dat ze een vervelende droom had. Ik probeerde haar te troosten en bood haar meteen een flesje aan want ik dacht omdat ze de vorige keren rustig werd na het flesje dat ze tijdens haar buien dacht dat ze nog steeds aan het dromen was en omdat ze altijd een flesje krijgt als ze 'sochtends wakker wordt dat ze zich dan zou realiseren dat ze wakker was en de droom voorbij is, maar dat hielp niet. Ze moest eerst nog ruim 10 minuten schoppen en slaan voordat ze enigszins rustig werd en om haar flesje vroeg. Ook vanochtend en gisterochtend was het bal, maar toen was ze niet hysterisch alleen hartstikke sjacherijnig en mocht ik niet eens naar haar kijken. Zijn die buien van haar een reactie op, dromen, het overgeven van woensdag of op de geboorte van haar broertje vorige week of een combinatie van die dingen? Ze is overdag heel lief voor haar broertje en geeft hem continue kusjes en knuffeltjes en ze krijgt ook nog steeds heel veel aandacht van ons al moet ze nu wel af en toe wachten wat nooit haar sterkste punt is.
Kan goed dat ze erg geschrokken is van het spugen. Dat is voor kids soms een heel beangstigende ervaring…
Ik hoop voor je dat dit gauw weer over gaat! :hug:
Gefeliciteerd met de geboorte van je mannetje! 
Dana heeft dit ook een tijdje gehad, voor de geboorte van haar zusje. Ze had het met name als ze wakker werd van haar middagslaapje, dan was ze chagarijnig, meestal met hard huilen, en als ik haar wilde troosten idd ook schoppen en slaan en dan mocht ik haar niet aanraken (dat vond ik altijd heel erg moeilijk, als ze zo deed 
).
Ik heb de indruk dat het kwam door ofwel vervelend dromen, ofwel vervelend (moe, gedesoriënteerd) wakker worden. Bij Dana is het nu niet meer ter sprake omdat ze geen middagslaapje meer doet. 's Ochtends wordt ze eigenlijk altijd wel goed wakker, vrolijk en kletsend. Heel inicidenteel slaapt ze nog wél 's middags en dan wil ze nog wel eens huilend wakker worden, maar niet meer zo extreem als toen.
Ik vermoed dat het een fase is die weer voorbij gaat. :hug:
Bij Dana merken we mbt de geboorte van haar zusje vooral dat ze meer exclusieve aandacht vraagt, wil meer knuffelen en het bedritueel is langer geworden, ook dan moet er uitgebreid geknuffeld worden. Hier geven wij ook wel aan toe (niet eindeloos, maar wel langer dan voorheen).