@~Marion~ wrote:
Suuus, ik vind het knap dat ze zeggen dat ze weten dat hun honden NOOIT een mens zullen aanvallen. Het is een dier. Die zijn en blijven onvoorspelbaar. Hoe goed ze ook getraind zijn.
Mee eens, ik ben er ook niet gerust op…
Mee eens, ik ben er ook niet gerust op…
@~Marion~ wrote:
Suuus, ik vind het knap dat ze zeggen dat ze weten dat hun honden NOOIT een mens zullen aanvallen. Het is een dier. Die zijn en blijven onvoorspelbaar. Hoe goed ze ook getraind zijn.
Mee eens, ik ben er ook niet gerust op…
@~Marion~ wrote:
Suuus, ik vind het knap dat ze zeggen dat ze weten dat hun honden NOOIT een mens zullen aanvallen. Het is een dier. Die zijn en blijven onvoorspelbaar. Hoe goed ze ook getraind zijn.
Mee eens, ik ben er ook niet gerust op…
Mijn mening (als hondenliefhebber)…je hebt het over een pup, die moet nog alles leren. Dus ook niet springen etc. Dat de hond likt is teken van onderdanigheid, ze zien je als meerdere…ikzelf vind dat geen probleem (hondentong is erg schoon), maar het moet niet door blijven gaan en dat moet deze pup nog oa leren. De eigenaren spelen daar de belangrijkste rol in natuurlijk. Als je een baby hebt huilt die bv een hele tijd als je ergens op visite bent…dat is niet fijn, maar iedereen heeft er begrip voor…een pup moet ook nog alles leren…MAAR…baas moet ermee bezig zijn…als je bij deze mensen binnenkomt in 1e instantie zowiezo de hond negeren…niet aankijken, niet mee spelen, niet aaien…rustig gaan zitten en als de pup komt en tegen je aanspring, gewoon aan de kant ‘duwen’ en NEE zeggen…wellicht snapt het baasje dan ook dat die er iets van kan zeggen.
Ik zou e rniet zo moeilijk over doen en gewoon mijn grens zelf duidelijk maken naar d ehond, maar dat is makkelijk gezegd als je je leven al met honden opgegroeid bent.
Als mensen hier komen, stuur ik de honden wel in de mand, maar wat ik irritand vind is dat mensen ze dan toch gaan aaiën.
De kat komt niet bij vreemde mensen en opsluiten in een kamer doe ik ook niet, is dadelijk alles ondergezeken :sick:
buiten dat de kat woont hier en de visite niet 
Maar ik vind dat je dat best mag zeggen hoor dat je dat niet prettig vind…, juist wel, anders blijven er ergernissen ontstaan…en daar word de sfeer ook niet beter van.
wij hebben zelf een hond (boxer)
als er vriendinnetjes komen spelen dan zeg ik erbij dat wij een hond hebben,
ik ga m niet steeds opsluiten, er is 1 vriendinnetje die er een beetje bang voor is , ik neem dan als hun buiten zijn de hond mee naar binnen en rommel zelf wat in huis, of ik laat hun voor spelen en hij ligt achter…
de geur komt voornamelijk door dat prutweer (teminste met regen ruik ik m zelf ook)
helaas kun je hier niks aan doen, al was je m iedere dag de geur krijg je niet weg…
betreft bezoek a.s. zondag, ik zou je zoon gewoon hoog zetten en niet op de grond leggen, dit is de goden verzoeken. en een uitnodiging tot hond om mee te spelen.
om dit moment zal hij omdat hij nog een pup is druk zijn, maar zal wel wat minder worden.
Want misschien tegen het springen werkt… geen aandacht aan de hond geven. en als hij rustig is dan pas aanhalen…
en als je de hond zit, niet je handen in de lucht (dit nodigt uit tot springen)
maar even door je knieen gaan dat je op dezelfde hoogte komt…
Ikzelf hou niet zo van honden en begrijp dat je het niet prettig vind bij alle familieaangelegenheden de aanhankelijke pup tegen te komen, zeker als zo’n beestje (nog) geen Nee of Ga af begrijpt.
Hopelijk gaat het met goede opvoeding gewoon over. De geur valt waarschijnlijk niet zoveel aan te doen. Hopelijk gaat het sneel beter, anders gewoon vertellen dat je het minder prettig vind
Ik heb zelf een over enthousiast jack russeltje. Ja dan denk je: zo’n klein hondje, nou dit klein hondje kan heel hoog springen.
En dat vinden mensen niet altijd fijn. Ik houd het altijd wel in de gaten. Vooral bij kinderen is ze enthousiast.
Soms te en dan roep ik haar terug. Meestal, bij volwassenen, is het even aangehaald willen worden en dan is het goed. Dan gaat ze brokjes eten.
Ik zal mijn hond nooit opsluiten. Behalve als iemand allergisch is voor honden of echt heel bang is.
Maar ik sluit mijn beestje niet op omdat iemand niet zo van honden houd. Ze weten dat hier een hondje woont.
Als ik ergens ben en een hond blijft te lang om me heen dwalen dan zeg ik zelf, hup in je mand of laag.
Zo een druk bezocht topic
Ik heb een dochterrje dat heel bang is voor honden, en dan bedoel ik ook panisch :? Nou hebben mijn zwager en schoonzus een hond die niet erg goed opgevoed is. Hij kan best rustig zijn maar is erg verwend, mag altjd bij zwager op bed in de huiskamer lggen ( vanwege handicap slaapt hij daar) op de bank, en krijgt altijd iets als hij bededelt.
Ze wonen ook erg ver weg van ons, 1 uur en 45 min rijden dus als we daar komen zijn we er vaak de hele dag/ middag. Omdat mijn zwager dus aan bed gekluisterd is zijn we ‘gebonden’ om ddar de familievieringen te doen zoals kerst en sint enz.
Maar ja onze dochter is dus zo panisch dat zij dus de hele dag niet van de bank komt, alleen maar kijken waar hij is en aan mij vast klampen. Ze durf zelfs niet eens de bank af om op de salontafel een pepernootje te pakken.
Nou vinden wij dus eigenlijk dat het hondje dan ook gewoon een tijdje in de gang kan. Daar staat ook zijn mand maar als hij er 10 ligt dan begint mijn nichtje al weer te vragen of hij niet alweer naar binnen mag, wat dan ook mag…
Ik wilde vorige keer dus ook al niet meer mee met haar. Vind het gewoon zielig een kindje van 3 dat echt 5 uur op een bank zit bij mama…
Mijn persoonlijke mening is dan ook dat het hondje gewoon even in kantoornof gang moet kunnen blijven, als mijn zus komt dan moeten mijn katten ook naar boven ivm allergie. Maar ja ik lees hier ook al andere meningen
Karin waarom is je meisje zo bang voor honden?
is ze een keer gebeten, aangevallen ect ?
Karin: ik zou eens met haar angst aan het werk gaan. Samen hondje aaien etc etc. Dieren weghouden of wegblijven is niet de oplossing. Dan blijft ze bang.
Tja, ik wilde ook al reageren dat je beter iets aan de angst kan doen dan de hond wegstoppen.
Meerdere vriendjes/vriendinnetjes van Anne hebben/hadden angst voor honden, en wij hebben er dus 1.
Een kindje in het bijzonder, bij haar is toen ze 2 was een hond in de buggy gesprongen. Resulteerde in erge angst bij het kind. De eerste keer toen ze hier kwam sprong ze gewoon in mijn armen…ze wist wel dat we een hond hadden. Rustig hebben we het opgebouwd, met de hond bekijken vanaf een afstandje, zien wat ze doet…uitleggen wat dingen betekenen die ze doet…wandelen met de hond, de riem vasthouden, de hond aaien en na een paar weken was de angst (voor onze hond) verdwenen. Ondertussen zijn we weer een 1.5jaar verder en ze houdt van houden. Ze is bedachtzaam, maar ze durft ze te aaien en in de buurt te zijn. Super gewoon. Zo zijn er meerdere kinderen in deze buurt van hun angst voor honden afgekomen. Dus ik zou echt eraan gaan werken die angst weg te nemen, dan de hond weg te stoppen. Met een grote ALS, de hond niet vals is…hij moet niet grommen, bijten etc…natuurlijk.
Ook al vind je bv zelf honden niet geweldig, wil niet zeggen dat je je kind zou moeten voeden met angst (ik zeg niet dat je dat doet, dat is een algemeen iets wat je bij veel mensen ziet die zelf niet van houden houden…onbewust voeden ze angsten van hun kind en dan vinden ze het raar dat hun kind niet met honden om kan gaan)
Het duurt even, maar de aanhouder wint en de angst is echt overheen te komen…
@Duimelijntje wrote:
Als mensen hier komen, stuur ik de honden wel in de mand, maar wat ik irritand vind is dat mensen ze dan toch gaan aaiën.
Dat herken ik! Wij hebben ook honden. Als er visite komt kunnen ze even enthousiast zijn, maar zoeken daarna hun plekje weer op of ploffen ergens neer.
Ik weet meestal wel of mensen honden leuk vinden of niet. Het is ook vaak snel te merken :wink: Soms proberen de honden wel eens aandacht te krijgen door bij iemand te gaan zitten en hun kop op de leuning te leggen. Ik stuur ze dan meestal zelf al weer weg.
Maar het komt ook wel voor dat ik merk dat iemand de hond 'even zat' zat en dan roep ik hem, maar ze blijven hem op z'n kop aaien. Of zodra hij ook maar langsloopt gaat er een hand over z'n rug. Of hij hoeft maar bij ze te staan en ze kroelen hem onder z'n kin. Tja, dan blijf ik hem niet steeds in z'n mand sturen hoor, dan is het logisch dat hij steeds terug gaat.
Maar verder zijn wij en de honden heel makkelijk. Ze kunnen gerust een tijdje in de tuin of in de garage. (zit aan huis vast en zit een kachel in, daar drogen ze ook op na een natte wandeling)
En als er kinderen komen spelen die bang zijn voor honden, dan gaan ze ook naar de tuin of garage. Ik zou het sneu vinden als kinderen hier niet willen spelen ivm de honden.
(dan moet dochterlief wel ophouden met wilde verhalen vertellen...dat ze katten opeten enzo :roll: )
Trouwens, dat wij honden hebben betekend niet dat ik alles accepteer van de hond van een ander. Ik houd er zelf ook niet van als een hond tegen me aan springt of op schoot wil of steeds aandacht vraagt. :shifty:
Anne…
super van je… :thumbup:
hier is het vriendje vd oudste ook heel bang voor honden…
maar dat begint nu ook steeds beter te gaan,
hij vraagt ook van mag ik hem wat brokjes geven,
hondlief geeft dan pootjes gaat liggen zitten…
is een charpei,
en beestje doet echt geen vlieg kwaad… :thumbup:
ik doe hem wel naar buiten als hij komt,
maar met dit weer ligt hij lekker bij de verwarming achter een tafel…
tis een lief beest,
en ik sluit hem niet altijd op als er bezoek komt,
beestje is 8 jaar, likt en springt niet…
en ik ga hem niet zo 123 zonder reden naar buiten doen.
het is dit huis, en het beestje hoort er gewoon bij…
bezoek met allergie is wat anders,
maar haren en weet ik wat liggen toch in huis,
dus eigenlijk zie ik daar zo het nut niet van in.
ik stofzuig wel elke dag, en dweil met dettol ook elke dag.
maar voor een allergie kun je niet alles weghalen!
Wij voeden de angs van onze dochter niet, ze was nooit echt bang, hebben zelf twee katten in huis, maar toen ze 1,5 was waren we oo verjaardag bij vrienden en toen kwamen er opeens 3 hondjes naar binnen gestormd waarvan de grootste, formaat labrador tegen haar opsprong in een hoek van de keuken. Ze kon dus geen kant op. Sindsdien is ze dus angstigs, elke keer als we een hindje buiten zien dan zeggen we " hondje is lief, hondje doet niets alleen maar ruiken" zolan we uit de buurt zijn zegt zij dit ook maar als we langslopen dan begint ze te gillen en weg te kruipen. Wij tillen haar bewust niet op dan maar gaan tussen haar en het hondje lopen.
Het hondje van schoonzus heeft ze nu al zo’n 20 keer gezien, en als we thuis zijn dan zegt ze ook dat hij lief is. Maar als we in de auto zitten naar hun toen dan begint ze dat ze naar huis wil en niet naar hondje.
Tja en hulp zoeken, ik hoop dat het als ze ouder word en snapt dat als zij geen aandacht aan de hond besteed hij ook geen aandacht aan haar besteed dat het dan minder word. Want waar kan je hulp zoeken?
Maar hier word de angst niet gevoed door ons, tenminste dat denken wij en onze zwager zegt ook dat we het goed aanpakken zo.
Vind het alleen zo zielg voor haar omdat we daar dus altijd minstens 4 uur blijven en dat is best lang. As het hondje dan bv 2 uur in de gang zo kunnen maar ja dat gaat dus niet…
het is dit huis, en het beestje hoort er gewoon bij....
Ben ik ook wel met je eens maar ja als ik dan zeg dat ik niet 2 zaterdagen achter elkaar wil komen met haar dan vind de rest van de familie het niet fijn en begint op me in te praten.
karin heb je verhaal gelezen waarom ze zo bang is…
:hug:
je hebt bij sommige dierenasiels iets voor kinderen mee uitlaten ect…
Ik hoop wel dat ze van haar angst afkomt,
maar ja ze nog jong,
dus ik denk dat die angst wel overgaat…
en ik snap heel goed dat je je meisje echt niet 4 uur bang op de bank laat zitten…
beetje meegelezen hier.
Kwakje, ik denk dat jij je eigen het beste kan richten tot het familielid en kan zeggen dat je het gewoon niet prettig vind dat de hond zo doet. Dat kan en mag je best zeggen. Niks mis mee!
Het is aan hun om die hond dan een andere plek te geven.