Wij hebben een aantal jaren geleden na een periode van 5 jaar afscheid genomen van onze lieve grijze roodstaart.
Lang heb ik mezelf verweten dat ik een fout had gemaakt, door dat de vogel stress had vanwege de geboorte van de kinderen, een verbouwing etc.
2 weken geleden kwam ik door bizar toeval erachter dat alle vogels uit het nest waar onze gaai uitkwam overleden zijn, waarvan de onze en nog een andere in hetzelfde weekend,op dezelfde manier.Dat kan natuurlijk geen toeval zijn, en er moet dus genetisch iets niet in de haak zijn geweest.
Ik heb hier heel lang veel verdriet van gehad, de gaai was van mij, mijn kindje en ik heb me vreselijk gevoeld.
Mijn man en ik missen de vogel nog steeds, en we denken eraan om weer opnieuw een grijze roodstaart te nemen. Er zit een kweker bij ons op 5 km afstand die een jong nest heeft. We krijgen goede papieren mee, ook al hebben we gemerkt dat ook dat geen garantie is.
Ik vraag me alleen af hoe andere ouders dit doen met jonge kinderen een een gaai? Onze kids waren 1 en 2 toen de onze overleed.
Hoe zorg je ervoor dat de vogel rust krijgt, dat hij netjes opgevoed wordt, met 2 van die belhamels?
:mrgreen:
We hebben natuurlijk onze 5 jaar gehad en weten best hoe we hem moeten verzorgen. Het is alleen een flinke uitgave (rond de 600 euro incl kooi) en ik wil het gewoon goed doen…en ben nog onzeker.
Wie heeft ervaring met het houden van een papegaai met kinderen?
Voor een goed en stabiel leven mag je ze eigenlijk niet alleen houden. Ze leven niet solitair, maar kiezen een partner voor het leven… 1 zo’n vogel in een kooi vind ik zoooo zielig :shifty: … Sorry!
Maar goed, ervaring met kinderen:
Mijn ouders hadden er vroeger 1 (ja erg…) toen ik klein was.
Beest was vreselijk vals, echt gevaarlijk, behálve tegen mijn moeder, die kon er alles mee.
Ik heb dat wel vaker gehoord, dat ze aanhankelijk zijn naar 1 persoon en de rest er niet bij in de buurt mag komen. Ik ben ermee opgegroeid dus bleef wel uit de buurt, dat leer je vrij snel als je zo’n snavel ziet happen hahaha.
Ik vind papegaaien niet echt huisdieren eigenlijk, en dat lees je ook wel op internet. Als je toch zo’n beestje wil, kies dan voor zijn geluk en neem er twee… In een kooi wordt hem al zoveel afgenomen/ontnomen (niet meer vliegen en zo…) dat dat laatste beetje geluk hem niet óók nog zou moeten worden afgenomen.
Maar goed dat is mijn mening!
Tja, dat was niet helemaal mijn vraag.
Ik denk dat er eindeloze discussies zijn over het houden van dieren als huisdier. Er zijn genoeg dieren in kooien waarvan ik vind dat ze geen huisdier zijn. Dieren die meegezeuld worden in tasjes, op fietsen e.d. Een hond is van origine ook niet gemaakt als huisdier, dat hebben mensen ervan gemaakt. Daarbij is het bijtgevaar met een hond vele malen groter, een labrador en een golden retriever staan op 1 wat betreft bijten, en toch zijn ze huisdier nummer 1.
Onze gaai was lief,sociaal en liet zich door iedereen aaien. Vaak is het zo dat mensen banger zijn voor een gaai dan voor een hond, omdat dat meer sociaal geaccepteerd is?
Een koppel is financieel geen optie.
Het gaat mij meer om hoe we een zo prettig mogelijke omgeving kunnen creeeren voor het hele gezin en de vogel.
Nou ja, je vraag was inderdaad hoe je een zo prettig mogelijke omgeving kan creeren. Je schreef zelf:
We hebben natuurlijk onze 5 jaar gehad en weten best hoe we hem moeten verzorgen. Het is alleen een flinke uitgave (rond de 600 euro incl kooi) en ik wil het gewoon goed doen…en ben nog onzeker.
Een hond is een gedomesticeerd dier, een papegaai is een wild dier! NIET te vergelijken. Ik begrijp dan ook niet zo goed waarom je perse zo’n dier wil maar dan wel in zijn eentje. Het gaat toch om de welzijn van het dier? Een dier die sociaal wordt gehouden zal gelukkiger zijn en dan lijkt het me ook veel makkelijker om dat in een gezin te passen. Tegen wat lawaai kan hij heus wel, maar hij maakt natuurlijk ook veel lawaai. Je kunt kinderen toch uitleggen niet te dicht bij de kooi te komen in het begin, zodat de dieren rustig kunnen wennen.
Tja, dat het financieel niet kan vind ik geen goed argument. Gaat -nogmaals- om dierenwelzijn, toch? In dit geval geen huisdier, dus niet te vergelijken met een hond o.i.d.
Papegaai aanschaffen
Papegaaien moeten gezien worden als wilde dieren in gevangenschap. Zij zijn niet gedomesticeerd en dus niet geschikt als huisdier. Wilt u toch een papegaai aanschaffen, informeer uzelf dan goed over het natuurlijke gedrag en de biologische achtergrond van het dier. Alleen met die kennis kunt u goed voor een papegaai zorgen. Koop nooit een papegaai alleen, maar altijd met minstens een soortgenoot. Als u geen ervaring hebt in het houden van papegaaien, kies dan liever voor grasparkieten of valkparkieten. De grotere papegaaiensoorten zoals ara’s en kakatoes vereisen aanzienlijk meer gespecialiseerde aandacht en lijden veel meer in onervaren handen. Besef u goed hoeveel tijd en energie een papegaai nodig heeft om zijn welzijn te kunnen waarborgen.
Contact
Van nature leven papegaaien in paren of groepen. In zo’n groep kennen ze regels, duidelijkheid en veiligheid. Er bestaat een rangorde met een groepsleider. Het gedrag van de papegaai is erg gericht op contact: ze zoeken elkaars gezelschap en zitten vaak dicht tegen elkaar aangedrukt. De meeste papegaaien zijn monogaam. Als ze eenmaal met zorg een partner hebben uitgezocht, blijven ze hun hele leven een paartje. De paartjes hebben een sterke band en ze zijn steeds samen, strijken elkaars veren glad, voeden elkaar en vliegen zo dicht bij elkaar dat hun vleugels elkaar bijna aanraken.
Bron: http://www.sophia-vereeniging.nl/
Er zijn ook sites die uitleg geven over papegaaien en kinderen.
Mijn ervaring als kind: ik had er niet zoveel mee, liet hem met rust. Dan liet-ie mij ook met rust hahaha! Ik denk dat het belangrijk is alle partijen rustig te laten wennen. Dan komt dat vanzelf wel goed.
Mijn vader was kweker van papegaaien (amazones en grijze roodstaarten), en zo ben ik ook aan mijn Fonske gekomen. Zijn moeder verstootte hem, en ik heb hem met een couveuse in huis gekregen, omdat hij anders zou overlijden. Ik heb hem iedere 2 uur gevoed (ook s nachts). Toen mijn oudste zoon geboren werd merkte ik dat hij onrustiger werd, en de stress van een opgroeiende (en onverwachte geluiden en bewegingen makende) kinderen was niet goed voor mijn Fonske. Hij is uiteindelijk naar andere mensen gegaan, omdat hij echt niet gelukkig meer was bij ons. Hij maakte veel ongewenste geluiden, werd gefrustreerd en hij werd steeds minder lief en jaloers. Ik zou hoe gek ik ook ben van papegaaien (erfenis van mijn papa… die liefde voor vogels) nu niet meer kiezen voor zo’n dier in een huis met kinderen.
Ook komen er zoveel dingen kijken bij het houden van zo’n dier (bijvoorbeeld de teflon uit koekepannen zorgt voor gasvorming die voor papegaaien giftig is). Ook moet je op zoek naar een dierenarts die verstand heeft van papegaaien. Wij moesten hiervoor kilometers rijden (met een ziek dier in stress).
Dus hoe gek ik ook ben van die super lieve intelligente dieren, ik zou er niet meer voor kiezen om ze in huis te houden, zolang de kinderen nog klein zijn (en er bijvoorbeeld nog veel speelgoed ligt waar het dier aan kan knagen… want als ze los vliegen slopen ze nogal eens wat)
Is zoeken via een asiel of vogelopvang een optie? Misschien dat de kosten dan lager zijn en je evt alsnog een koppeltje kunt vinden. Deze tijd (recessie) gaan er zoooooveel dieren de opvang in omdat de kosten niet meer op te brengen zijn. Sla je twee vliegen in 1 klap.
Zelf heb ik altijd of parkietjes gehad en later een albino valkparkiet (die kon apporteren :lol: ) allemaal via een neef van me die echt ongelofelijk goed kan kweken met alle soorten gaaien en parkieten. Hij deed/doet het niet voor zijn broodwinning maar ‘red’ ze uit situaties waar de beestjes niet meer passen in een gezin bv. En heeft daarvoor zijn hele berging en bijkeuken opgegeven en omgebouwd tot vogelverblijven. En klinkt ook raar maar echt de beestjes missen 0,0 de menselijke aandacht want ze zitten liever samen. Hij komt alleen bij de vogels om de kooien schoon te maken en ze te voeren. Hij houdt ze dus niet als gezelschapsdieren daarvoor heeft hij een hond. 
Zelf denk ik ook dat een papagaai of ara of zelfs een parkiet degene die de meeste verzorging en aandacht geeft gaat zien als ‘partner’ waardoor er meestal ook maar 1 iemand in een gezin is die die zorg op zich neemt/kan nemen. Niet te vergeten dat ze heel vaak het ‘baasje’ overleven…
Onze buren hebben kinderen en hadden een grijze roodstaart. In begin was alles leuk, de rommel, het gekrijs, het neurotisch gedrag. Uiteindelijk overstemde de papegaai het geluid van de kinderen die aan het spelen waren en kreeg hij een doek over zijn kooi. Nadat het niet hielp werd hij in de kelder opgesloten, daarna werd hij kaal en ging hij dood.
Ik denk niet dat het genetisch bepaald is, een papegaai heeft gewoon soortgenoten nodig, een ruimte om zijn vleugels te strekken.
Kijk maar hoe de kweker zijn papegaaien houdt.
Het is toch vreselijk om in zo’n beperkte ruimte te moeten leven, zonder soort genoten.