Hmmmm ik ben een beetje onzeker.
Onze kleine man is nu 4x naar de psz geweest. Is 2 ochtenden per week. Met wisselende resultaten. Hij heeft geen oppas gehad en we hebben hem ook nog nooit weggebracht.
Wel is hij wel eens een uurtje / paar uurtjes bij oma. Of zij bij hem, natuurlijk.
Okee, natuurlijk kon ik van tevoren wel indenken dat hij zou huilen.
Maar hoe vinden jullie dat de leidsters daarmee om moeten gaan? Voor mijn gevoel doen ze helemaal niks, ze sturen niks, geven geen adviezen wat ik het beste kan doen (langer blijven? korter blijven? aangeven ga nu maar?). Ze geven me alle vrijheid.
Bij flink doorvragen en aangeven dat alle adviezen welkom waren, gaf een van de twee als idee dat ik misschien wat later kon komen (bijv half tien ipv 8.45) en dat langzaam uitbouwen naar langer. De andere van twee zei schoorvoetend iets als ja hij wel gehecht aan jullie hè… (hmmm niet heel gek voor een mannetje van 2 lijkt mij?).
Wil niet kijken naar een andere psz omdat er maar één is op ons dorp en deze kindjes mogelijk klasgenootjes worden later. Dus wil het gewoon hiermee doen.
Hoe deden jullie dat?
Maak ik mezelf te onzeker? Hij heeft 1 van de 4 gehad dat hij de hele ochtend huilerig bleef (ik denk papa iets te vlug weggegaan), de andere 3 ochtenden was het even huilen maar daarna stilletjes rondkijken.
Het frustreert me dat ik niet gestuurd word door de leidsters terwijl ik daar wel om vraag. Zij hebben dit toch al duizenden keren gezien? Niet overdreven want 1 van de 2 werkt er al iets van 28 jaar.
En: hoe kondig ik aan aan het mannetje dat ik wegga? Zeg ik: het is nu half 10, om 10 uur gaat mama weg? Dan gaat hij bij voorbaat al huilen :think:.
Tips om dit aan te pakken, please, zat zelf in de psz te huilen vorige week en dat is toch wel te zot voor woorden :shifty:.
Lianne is nu bijn 11 maand, een erg andere leeftijd dus.
Maar misschien heb je iets aan “ons” afscheidsritueel.
We komen binnen op de creche, pakken dr bakje, doen jas uit en doen dr jas in dr bakje, zetten bakje terug.
Ik ga dan nog ff met dr knuffelen, zeg dan tegen haar je bent vandaag bij juf.
Geef dr dan aan juf, lopen samen naar de deur.
Ik geef dr bij de deur nog een dikke kus en ga dan weg.
@Marcella1975 wrote:
En: hoe kondig ik aan aan het mannetje dat ik wegga? Zeg ik: het is nu half 10, om 10 uur gaat mama weg? Dan gaat hij bij voorbaat al huilen :think:.
:think: nee, zou geen tijd aangeven (denk dat ie daar nog te jong voor is)
Hier gelukkig een meisje dat vanaf dag 1 al niet meer mee naar huis wilde :wink: maar goed daar heb jij niks aan natuurlijk.
Wel hebben álle kindjes op onze speelzaal eenzelfde 'ritueel': ze komen binnen, jas ophangen, fruit in de mand leggen en dan samen met degeen die 't kindje brengt een puzzel maken, boekje lezen, tekening maken.
Als bv de tekening af is wordt er bij het raam nog even gezwaaid, dikke kus/knuffel en dan is het speeltijd. Gaat bij heel veel kindjes goed...
Denk dat 't voor jouw mannetje misschien ook wel een idee is om per keer een activiteit te verzinnen, en dan vooraf aankondigen: als je tekening af is, het boekje uit is,... .... ... dan gaat mama daarna naar huis, en jij mag hier leuk met de kindjes verder spelen!
Geloof dat dat makkelijker te begrijpen is voor kindjes van 2 dan zeggen 'over een half uurtje gaat mama weer naar huis'...
Hier pakt de juf trouwens wel kindjes over hoor, die écht niet willen dat de papa of mama weggaat. Dan is het éventjes keihard brullen, maar écht: je bent het schoolplein nog niet af of het is over :wink:
Zou wel proberen heel duidelijke afspraken te maken met de leidsters over wanneer zij jou bellen etc.
Vind het wel heel apart (en jammer :? ) dat zij jou niet (genoeg) steunen... een peuterspeelzaal moet léuk zijn, en buiten dat zou je zeggen dat ze heus wel ervaring hebben met kindjes die het afscheid nemen moeilijk vinden :?
In ieder geval, hoop dat het snel beter gaat en je mannetje nog met heel veel plezier naar de speelzaal zal gaan :thumbup:
Hier gaat’t ook met fasen zo dat Jasper huilt bij’t afscheid. En dan kan er wekenlang net een kusje vanaf omdat meneer het al weer druk heef :roll: Jasper zit overigens al op het kdv sinds hij goede 6md is, dus hij zou’t nu wel gewent moeten zijn 
Daar heeft het dus niet zo veel mee te maken denk ik.
En ja tuurlijk is hij erg gehecht aan jullie. Wat een stomme uitspraak voor een leidster :eh: Het zou eerder gek zijn als hij dat niet was, toch? Ik denk overigens dat het voor een groot gedeelte in het character van het kind ligt hoe gemakkelijk hij/zij afscheid neemt. Jasper moet altijd een tijdje wennen. Niet alleen op het kdv maar ook wanneer we op visite gaan… En andere kinderen gaan zo met iedereen mee, maar ja of dat zo veel beter is :think:
Wat bij ons werkt is idd een activiteit en daarna gaat mama weg, bijvoorbeeld puzzelen, dan zeg ik tegen hem dat we eerst samen 1 puzzel leggen en dan gaat mama weg. Dus eerst schoenen uit en iedereen begroeten, dan kijken wat hij wil doen. Eerst ff samen iets doen, bijv. dus 1 puzzel leggen, daarna nog 1tje pakken en idd weggaan. Maar altijd van tevoren aangeven en tijdens het puzzelen herhaal ik het ook nog een paar keer. Ik denk dat hij zich dan eerder een voorstelling kan maken van wanneer ik nou echt wegga, want klokkijken kan hij nog niet
Er zijn ook kindjes op het kdv die dan graag samen met de leidster nog ff naar mama/papa willen zwaaien wanneer die buiten weer langslopen. Een moeder loopt aan twee kanten langs(gebouw heeft heel veel ramen) en doet bij het eerste raam altijd een kushand en bij het tweede zwaait ze enthousiast met 2 armen… En weer anderen willen graag bij de leidster op schoot.
Overigens vind ik juist dat het gemakkelijker is om afscheid te nemen wanneer ik vroeg ben en het dus nog niet zo druk is. Dan hebben de leidsters ook wat meer tijd om hem eventueel af te leiden… Dus ja hij gaat wel ietsje langer, maar het begin is ook beter en rustiger
Succes iig. Ik weet hoe’t is om de deur achter je dicht te trekken en je kind nog te horen huilen (gelukkig weet ik dat het tegen de tijd dat ik buiten ben meestal al weer afgelopen is en krijg ik hem ’s avonds ook bijna niet mee naar huis omdat ie’t zo leuk heeft :roll: , anders zou ik niet rustig kunnen gaan werken)
Bedankt voor jullie reacties!
Vanochtend bij het aankleden vroeg ik hem:
weet je welke dag het is vandaag? (ja nee natuurlijk niet)
maandag! En waar gaat Kevin dan naar toe?
Hij kijkt me wat achterdochtig aan: oma.
Nee, niet naar oma. Naar de kindjes! Jippieeee!
Mama mee? met een pruillipje
Was was later gegaan, 09.30 ipv 08.45 omdat ze rond die tijd om de tafel gaan zitten voor een activiteit. Z’n aandacht dus meteen gevangen met braaf aan tafel moeten zitten en eigenlijk na 5 minuten al vrolijk (uhuh) weggegaan. Wel huilen, maar hoorde dat het snel over was na even op schoot bij de attentere leidster.
Op weg ernaar toe vrolijk erover gebabbeld enzo en ach ja het ging dus wel. Nog niet op die manier dat ik echt ontspan de tijd dat 'ie weg is, maar dat komt vast wel goed.
En het dan om 11.00 al niet meer houden in huis, terwijl hij pas tussen 11.30 en 11.45 opgehaald mag worden op 3 minuten lopen van huis.
Hahaha, ja ik weet het, het mannetje is niet degene met een probleem in dit verhaal :lol:
Hoi Hoi…
Ik heb twee meiden nu inmiddels al op de basisschool zitten maar wat een verschil de oudste of de jongste dochter met weggaan bij de psz!
De oudste vond het allemaal wel oke en nou ik weet nog als de dag van gisteren hoe rot ik me als moeder heb gevoeld dat ik mijn kindje moest achterlaten bij de leidsters van de psz (al wisten ze uiteraard heel goed wat ze deden maar ja he…ik had haar 2,5 jaar alleen om mij heen en dat viel voor een paar uurtjes weg) maar de tweede keer merkte ik al op dat ze daar met veel plezier heen ging dus had ik er ook vrede mee en genoot ik ook wel van even wat vrijheid te hebben!
De tweede dochter echter gaf de eerste weken een drama bij het weggaan (wat ik dus absoluut niet had verwacht vanwege de eerste dochter) maar ze brulde echt onwijs hard en dat ging tot overgevens toe heel erg vond ik het maar wist dat ze daar absoluut niet slecht af was!
Het was een machtspelletje van haar en die verloor ze keer op keer en na verloop van wat weken zag ze dat gelukkig ook wel in en vanaf die tijd ging ze dan ook met veel plezier naar de PSZ!
Maar denk dat het inderdaad ook wel aan de leidsters ligt hoe ze jou als ouder en het kind opvangen!
K’wens je alle succes toe en het komt vast en zeker allemaal goed!
Liefs
Mama Bianca
Moeilijk he :hug: Je kindje loslaten. Ik weet er alles van. Hoe vaak ik wel niet huilend de klas uit ben gegaan omdat Max huilde of Victor. Pfff En dat terwijl Max en Victor heel vaak logeren bij mijn ouders. Zelfs nu Max al bijna 9 is, als hij moet huilen huil ik direct mee :oops:
Bij ons op de kdv mochten de ouders nog een spelletje meedoen aan tafel. Een puzzeltje ofzo.Als dat bij jullie ook zo is dan zou je kunnen zeggen dat je na het spelletje weg gaat. Dat is dan voor hem een duidelijk moment.
ik heb het ook gehad, en helaas heeft het bijna een jaar geduurd.
Ben ook echt in staat geweest om hem er af te halen, maar ik ben heel heel blij dat ik doorgezet heb.
Ik zorgde dat ik altijd als eerste met hem op de psz was dus net iets voor 8.45 en ging altijd gewoon met de andere ouders uiterlijk om 09.00 weg. Maar zo had ik wel een kwartier de tijd om met hem te spelen, zodra ik aankondigde dat ik weg ging begon hij te huilen. De juf nam hem dan over en ging met hem zwaaien, al huilend deed hij dat dan soms wel of niet.
Ik wist dat het zo over was en zo niet bellen ze je altijd. Wel ging ik hem altijd als eerste halen maar niet eerder of later dan de andere kinderen want ze zijn ook op 2-jarige leeftijd al slim genoeg om te ontdekken dat er een uitzondering voor ze wordt gemaakt.
Veel succes hoor, want het is heel naar je huilende kindje achterlaten.
natas