Zijn hier mama’s waarvan hun kindje hoog sensitief is?
Genoeg denk ik…
(Oh volgens mij had ik nooit op je laatste berichtje gereageerd).
Bij Jo is (tot nu toe) nog geen "labeltje"geplakt,maar zowel KA als psycholoog zien een zeer gevoelig kind wat veel (heeeeel veel) oppikt, opslaat en bezig is…(in zijn hoofd).
Nu hoeft daar ook geen naampje voor te komen…de KA noemde in juni dit jaar zijn vermoeden “hypersensitief”. Na wat speurwerk en leeswerk beginnen steeds meer puzzelstukje op zijn plaats te vallen…
Dit ook besproken met zijn juffen (dit jaar 4 in totaal). Die herkennen er ook veel van in bij Jo…
Door mede met tips van de psych Jo anders te gaan benaderen (en vooral veel erkennen dat we weten wat er in hem omgaat) merken we dat zowel de lichamelijke problemen stukken beter gaan als zijn emtionele gestel…
Hoef er ook geen naam meer voor te hebben…Jo is Jo…achteraf heel jammer dat we dit niet eerder wisten…je loopt toch al bijna 5 jaar rond met een gevoel “Er is iets,maar kunnen ons vinger er niet op leggen”.
Ik denk dat er genoeg te vinden zijn hier op kok…al is het lastige wel dat en groot deel van de reguliere “zorg” het moeizaam erkent en eerder wil denken in problemen en stoornissen…dit is alles behalve een stoornis…
Het is gewoon anders dan anders…
Over Eli doen we nog geen uitspraken…die neigt veel kanten op…maar zit gewoon totaal anders in elkaar om het meteen te vergelijken…
Ik heb ook het vermoeden dat Juul een hsk is. Dus het is (nog) niet bevestigd door een professional. Nu ben ik er ook niet zo heel erg mee bezig op dit moment.
Juul is van de eerste dag na de geboorte al een ontzettend gevoelig kind, hij was een huilbaby en is een echte kat-uit-de-boom-kijker.
Regen vind hij verschrikkelijk, de zon doet hem pijn aan z’n ogen, de blazers die soms bij de ingang van de winkel hangen (die blazen warme lucht), vind hij absoluut niet leuk, harde muziek en drukte vind hij ook verschrikkelijk.
Juul is ook een slim kereltje, heeft ook een heel goed geheugen.
Maar bij “contact” is een topicje over hsk… Daar kun je ook wel wat informatie vinden…
Heb jij een vermoeden dat jouw kindje hs is?
ja, onze jongste is hoogsensitief, hypermobiel en heeft een sensorische integratie stoornis (waar ze heel veel last van heeft o.a. door hoogsensitiviteit)
@Moosje wrote:
Ik heb ook het vermoeden dat Juul een hsk is. Dus het is (nog) niet bevestigd door een professional. Nu ben ik er ook niet zo heel erg mee bezig op dit moment.
Juul is van de eerste dag na de geboorte al een ontzettend gevoelig kind, hij was een huilbaby en is een echte kat-uit-de-boom-kijker.
Regen vind hij verschrikkelijk, de zon doet hem pijn aan z’n ogen, de blazers die soms bij de ingang van de winkel hangen (die blazen warme lucht), vind hij absoluut niet leuk, harde muziek en drukte vind hij ook verschrikkelijk.
Juul is ook een slim kereltje,
Wij hebben ook een klein vermoeden dat Melinda een nieuwe tijds kind is ofwel HSK
Ze is ook vrij wijs en slim voor haar leeftijd en hetgeen wat jij boven beschrijft herken ik veel in melinda terug
Hee San27, gaan jullie actie ondernemen, of laten jullie het zo als het is?
hebben we eigenlijk geen idd van nog .
We willen eerst ff afwachten of het zich nog verder ontwikkeld
Met 2 jaar kunnen ze ook nog niet zoveel…behalve je begeleiden in hoe je je kind het beste kan benaderen. Maar veel van die info kan je ook zelf vinden op het i-net.
Jo is 5,5 jaar. Het eerste plan was wel om hem te testen op niveau e.d.,maar gezien zijn leeftijd is dat lastig. Het kan wel,maar aangezien hij nog vollop in ontwikkeling is kunnen ze nog niet veel met de uitslag. Het kan nog vele kanten op gaan en eerst moet duidelijk zijn op welke gebieden hij vast gaat lopen…zolang dat nog niet aantoonbaar is gebeurt is het gewoon doorgaan…
De conclusie is wel al getrokken,maar meer dan wat tips en adviezen (om door te gaan zoals we nu gaan) kwamen er (nog) niet…
Dat zal met 2 jaar zeker nog lastig kunnen worden. Vaak zie je dat als een kind zich verbaal steeds beter gaat uiten, je er beter op in kan spelen.
Jo was met 2 jaar verbaal ook sterk,maar kennelijk zat er toch nog veel frustratie…krijg die er maar eens uit als je het niet onder woorden krijgt.
B. is hsk.
Dat weten we al jaren eigenlijk.
Voor hsk is geen officeel medisch diagnose te krijgen. Maar goed daar gaat het me niet om, het is zo en dat weten en daar kunnen we naar handelen.
Maar ik was eigenlijk benieuwd of jullie hier ook een vorm van begeleiding in hebben.
Ik ga anders wel eens even kijken bij contact.
De enige tips die we van de psycholoog hebben gekregen is juist veel herkenning geven naar Jo toe…aangeven dat we weten hoe hij zich voelt, weten wat er in zijn hoofd omgaat en beetje doseren…duidelijkheid scheppen…
Naast het gevoelige speelt bij Jo ook mogelijk een bovengemiddelde intelligentie…dat laatste komt vaak voor i.c.m. hooggevoeligheid…(ze pikken veel meer op).
Jo is cognitief, lichamelijk en emotioneel niet in balans zeg maar…het een TE ver voor, het ander misschien juist achter c.q. naar leeftijd…
Hij vraagt (overvraagt) teveel…daar mag je wel op inspringen,maar het liefst gedoseerd…niet teveel tegelijk. De rem er een beetje op houden.
Verder bij zo’n beetje alles wat je doet voorbereiden. Waar gaan we heen,wat gaan we doen, wie komen er en als je ergens bent geregelt vragen hoe het gaat en als je merkt dat ze anders reageert even apart nemen en goed praten. Aangeven waar hij een rustig plekje kan vinden als hij even alleen wil zitten…vaak loopt het wel los,maar nieuwe mensen zijn altijd een drama…het lijkt op verlegenheid,maar het is soms zelfs volledig blokkeren en heeeeeeeel vreemd gedrag als hij zich onveilig voelt.
Als Jo zich “lastig” gedraagt (tot aan wezeloos aan toe),dan is daar ALTIJD een oorzaak voor. Drukte, verlegenheid, onduidelijkheid, spanning…vorige week blokkeerde hij lichamelijk helemaal,omdat hij zenuwachtig was voor iets wat nog stond te gebeuren.
Dat moet je erkennen en samen oplossingen zoeken. Erkennen doet al heeeeel veel goed…hij denkt soms dat wij het niet zien…
Eigenlijk zoals je bij zwemles al gedaan hebt…goed naar je kind kijken en verder kijken als blijkt dat iets niet werkt.
Hier hebben we de juffen er bij betrokken en die herkennen er veel van…zo beoordelen ze Jo ook niet puur op wat er op een moment gebeurt,maar staan even stil bij waar zijn reactie vandaan zou kunnen komen…(ipv “hij luistert niet”, zien dat er wel heel veel prikkels in de klas zijn op dat moment,waardoor hij niet kan luisteren).
Je zou kunnen kijken naar diverse vormen van therapieen,maar daar moet je wel iets voor voelen. Heb op aanraden van een vriendin bij Jo Cranio therapie geprobeerd…Ji zegt zelf het heel fijn te vinden en er echt ontspannen van te worden. We zien ook verandering…
Nu gaan we alleen als Jo er zelf om vraagt…laatste keer was okt/nov. Jo zei dat hij wild begon te worden en niet kon stoppen…hij wilde weer masseren…hij gelooft er in…daar gaat het om.
De juffen gaven als tip dat lichamelijk bezig zijn veel kan helpen…in vormen van dans, kinderjoga e.d.
Lastig is het wel…het is namelijk iets heel moois,maar wel iets waar “de buitenwereld” iets te vaak overheen walst…“Ach het zijn maar kleuters”. Dat is zeker niet altijd waar…
In jan. hebben we nog een telefonische afspraak voor Jo en nog een keer KA (ivm zijn lichamelijk reactie er op die uit de hand is gelopen).
Dan kijken ze verder of eventuele hulp of begeleiding nog nodig is…
Hier weten we het eigenlijk al vanaf haar geboorte, maar vanaf dat Rhodé 3 jaar is, is het door een pedagoog vastgesteld.
We krijgen geen hulp, maar hebben dat wel gehad. Gewoon om wat handvaten te krijgen in hoe we haar het beste kunnen begeleiden op school, in haar angsten naar andere kinderen, in haar extreme verlegenheid enz…
Ik heb het als erg positief ervaren!