… zucht…
Worden jullie ook wel eens moe van jezelf? Heb wat werkdiensten gedaan, moe daardoor, niet erg vooruit te branden, zeer gevoelig voor wat manlief wel / niet zegt / doet, en ervan overtuigd dat dat allemaal aan m’n man ligt. Ik wil aandacht, aandacht, aandacht. Boos op 'm dat dat niet zo gebeurt als ik in gedachten had.
Ik weet dat als ik niet zwanger ben, ik heeeel erg tevreden ben met mannetjelief. Dus zal het waarschijnlijk tijd zijn voor weer wat vrije dagen.
Maar als ik zo’n bui heb, kan ik daar heel moeilijk uitkomen. Aandacht van manlief zou zeker helpen, maar die heeft dan ook al een poosje dekking gezocht en denkt: laat maar weten als je weer uit die bui bent.
Iemand herkenning? Tips? Als ik straks thuiskom (tot 2300 werken), slaapt hij al, ik ga dan toch iets nijdig slapen (weer geen aandacht), word ook bokkig wakker, spierpijn door het niet rustige slapen, manlief die mij ook ontwijkt omdat ik morgen een donderwolk ben… tegen de tijd dat hij morgen moet gaan werken zijn m’n tranen niet te stoppen omdat ik contact wil…
ZUCHT
En normaal zijn we zo makkelijk :-))
Dikke :hug:
Heb je er al eens met manlief over gepraat? Ik denk als jij kan uitleggen hoe je je voelt (en erbij vertelt dat het door je hormonen komt) en bij hem aangeeft wat je van hem verlangt (als is het maar een extra zoen op je wang als je in bed komt liggen) dan wordt het voor hem ook duidelijk.
In ieder geval moet je niet je gevoelens gaan binnenhouden want op een gegeven moment barst de bom.
Hormonen zijn nou eenmaal iets vreselijk onhandigs en ik weet zeker dat je man je bij wilt staan maar dat hij geen idee heeft hoe.
Sterkte! :hug: