pgggg ik ben enorm blij met onze zwangerschap, maar ik wordt gek van de hormonen in mijn lijf… :oops:
ik kan werkelijk waar niets hebben… met een ontplofende bom met een erg kort lontje… om het minste of geringste barst ik in huilen uit en mijn humeur wisselt net zo snel als het tikken van de klok…
vandaag bij de echo bleek ik ook een week korter zwanger te zijn dan gedacht, en ben nu dus pas 6 weken zwanger.
aangezien ik voor mijn nod al een positieve test in handen had, vraag ik me af hoeveel hormonen ik in hemelsnaam aanmaak :S aangezien ik toen dus nog geen 3 weken zwanger was…
herkent iemand dit?? iemand tips om er beter mee om te gaan of moet ik gewoon afwachten en hopen dat het snel verdwijnt??
neemt dit ook af na een bepaalde periode??
ik ben echt een heks voor zowel man als kind… (hoewel, meer voor man als kind want reageer alles op manlief af)
Ik heb het ook… Je kan er vrij weinig aan doen, gewoon aan overgeven is het beste… In ieder geval, succes ermee. Want af en toe is het erg ververlend! :hug:
voor jou ook veel succes ermee dan!
het is idd vervelend… zowel voor manlief, dochterlief als voor mezelf… :hug:
Ja voor iedereen in je omgeving… En ik vind het vooral voor jezelf erg vervelend.
Maar goed. Het hoort er nou eenmaal bij. En ik had wel dat het in de eerste weken heel erg was en daarna ietsje beter. Maar af en toe heb ik het nu ook heel heftig. En de mensen om je heen die moeten proberen er mee om te gaan, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Als je laat weten hoe je je voelt zal het wel ‘geaccepteerd’ worden
geaccepteerd wordt het ook wel, al kan mijn man er niet altijd goed mee omgaan… :oops:
ik vind het ook vooral voor mezelf erg, maar des te meer aangezien ik ook zoooo weinig kan hebben van mijn meisje…
voorheen haalde ze me nooit uit mijn doen, nu continu…
ik kan echt niets hebben en als ze zeurt om haar fiep of niet luistert dan kan ik al uitschieten. :oops: (in stemgeluid welliswaar, niet in mijn handelen naar haar toe!)
ik herken het ook niet vn mijn vorige zwangerschap. toen was ik wel dood en doodziek, maar meer ook niet…
nu ben ik niet ziek maar een kreng… :oops:
Ik heb tijdens mijn zwangerschap van Merlijn al 3 dagen voor mijn NOD een positieve test gehad en tijdens de echo bleek ik een week korter zwanger zijn. Ik vond dat erg vreemd en het maakte me erg onzeker.
2 weken na die eerste echo kreeg ik mijn 2e echo en toen bleek ik gewoon zolang zwanger te zijn zoals ik zelf al dacht.
Toen gaf de echoscopiste aan dat het bij de eerste echo’s echt om MM opmeten gaat en dat kan dus wel een week schelen.
Whaha (sorry), ik moest even lachen om je laatste opmerking…
Dan weet ik niet wat beter is !
Ziek zijn is ook zwaar beroerd maar dit is ook niet leuk.
Mijn ventje kon er in het begin ook niet mee omgaan ( nu gelukkig wel & hij laat me ook met rust als dat nodig is of hij kruipt me juist enorm aan omdat ik dat gewoon even nodig heb)…
Ik denk dat het even tijd nodig heeft… Voor je meisje weet ik het niet, want dit is ons eerste :mrgreen: :mrgreen: … Ik zeg misschien tot 100(.000) tellen en proberen rustig te blijven want als jij ‘hysterica’ word zal zij dat ook vernemen en zich wellicht ook anders gaan opstellen.
Maar goed zoals ik al zei, geen ervaring…
Ik zou wel je emoties laten gaan want anders krop je alles op en dan is het op een gegeven moment BOEM! 
@Mama_jeanet wrote:
Ik heb tijdens mijn zwangerschap van Merlijn al 3 dagen voor mijn NOD een positieve test gehad en tijdens de echo bleek ik een week korter zwanger zijn. Ik vond dat erg vreemd en het maakte me erg onzeker.
2 weken na die eerste echo kreeg ik mijn 2e echo en toen bleek ik gewoon zolang zwanger te zijn zoals ik zelf al dacht.
Toen gaf de echoscopiste aan dat het bij de eerste echo’s echt om MM opmeten gaat en dat kan dus wel een week schelen.
mmm dus het kan gerust zijn dat ik volgende week toch weer op mijn "oude"uitgerekende datum zit??
Ik kan ook weleens een hormonster zijn. Vooral als mijn zoontje aan het klieren is de hele dag, dan kan ik wel ontploffen. Niets aan te doen. Ik let er wel op, want het is niet leuk voor de omgeving.
Knipoogje, had je een duidelijke streep op je test?
Dan kan het net zo zijn als mama_jeanet…
Ikzelf had op NOD (maar door onregelmatige cyclus???) een positieve test in de vorm van een heeeeeel licht streepje (maar met digitale test stond er zwanger!). En bleek bij de eerste echo ook net 6 weken zwanger te zijn. 3 weken daarna weer een echo gehad en was precies 3 weken verder dan op de 1e echo!
Tsja die kleine weet je nu ook uit je tent te lokken want ze merken dat er iets anders dus gaan ze grenzen opzoeken.
Wat bij mij hielp in de zwschap van Jorre bij Merel is haar oppakken en op de bank zetten en ik ging even naar de wc ofzo, even weg uit de situatie.
Afkoelen ipv afreageren.
Ik zei ook wel eens tegen merel, wil je gewoon doen, mama is moe en snel boos, ik wil een gezellige dag samen oké, mama lief doen, merel ook.
Dat heilp ook wel.
Of ik zei niets meer na 3x waarschuwen pakte haar gewoon op en zette haar op de gang en soms al na één keer :lol:
Merel was er een ster in met verschonen :roll: , dan zette ik haar gewoon in haar ledikant, liep weg deur dicht, potje janken op bed en dan ging ik weer verder :lol: , soms wel 4x met aankleden en verschonen :roll:
Maar het hielp wel 
Erge is dat je je al rot voelt en door je korte lontje helemaal, vaak is het geschreeuw/ gesnauw er al uit voor je er erg in hebt.
Probeer uit de situatie te stappen als het lukt en tot 10 te tellen.
Succes meis :-*
Enne zeg af en toe als je in een rustige bui bent tegen je man dat je hem lief vindt of koop een kleinigheidje, vinden ze niet nodig, maar Roon kon het wel waarderen met mijn buien, dat ik ook inzag dat het voor hem ‘zwaar’ was
:oops: sorry heel verhaal geworden
evelien: maakt niet uit hoor, dat het een heel verhaal is!
vind het allang fijn dat je het met me wilt delen.
ik doe nu ook vaak tegen sophie zeggen dat mama niet zo gezellig en lief is, maar dat wanneer zij luistert naar mama, mama ook niet hoef te mopperen op haar.
En dat lijkt soms best goed te helpen 
en wat betreft een kleinigheidje voor manlief: dat kan ik wel eens doen. heeft ie wel verdient!
ik heb vanmorgen ook beetje te boos gereageert op nikki
die was om 6.00 wakker en normaal 8.00/9.00
verwend dus eigenlijk :oops:
en ze huilde en wilde beneden :twisted: ze wilde niet bij mij slapen ze bleef erbij naar beneden te willen en schreeuwen in me oor.
ik ben even boos geworden :oops:
ik zei en nou kappen met dat gejank :oops: :oops:
hormonen
heb het inmiddels dubbel goed gemaakt geknuffeld en lekker flesje bij mij op schoot gedronken samen broodje eten en bumba kijken.
maar o wat schaamde ik me :wall: