:? wat moeten we hier nou mee?? Zoonlief bonkt sinds kort als ie bv z’n zin niet krijgt (hij krijgt een ‘nee mag niet’ te horen, of z’n zus pakt iets af wat hij in z’n handen heeft, dat soort situaties) hard, heeeel hard met z’n koppie op een harde ondergrond.
Soms staat ie dan bij de bank, dan is 't niet zo heel erg (want is zacht), maar na 3x bonken heeft ie dat door, en is ie z’n frustratie nog niet kwijt, dus gaat ie vervolgens op z’n knietjes op de grond liggen en beukt dan op de grond 
Rand van de salontafel is ook favoriet, net als het blad van z’n kinderstoel en de rand van de box.
Toevallig was ik afgelopen donderdag bij 't CB met 'm, bij de arts. Daar ook aangegeven, en gelukkig ( :? voelt raar om dat te zeggen, maar was blij dat ie het daar liet zien) deed ie het daar ook. Ze zitten/liggen dan op zo’n zacht aankleedkussen tijdens de onderzoeken, en daar bonkte ie eerst op. Tja, was niet hard genoeg naar meneer z’n zin en húp daar ging z’n koppie op de tafel. 't Klinkt zo gemeen hard, en hij gaat net zolang door tot ie z’n boosheid kwijt is lijkt het wel.
Arts vroeg of ie dit doet om in slaap te vallen, maar da’s dus niet het geval, hij uit z’n boosheid, frustratie, agressie op deze manier.
Volgende vraag was of ik dit al had aangekaart bij de wijkverpleegkundige… uhm nee, hij doet 't nu sinds een week of 3, 4… en was al een aantal maanden niet meer bij 't CB geweest, en ik kaartte het nu toch aan… Maar goed, da’s bij de arts (is ook onze huisarts) en heb 't idee dat die meer over de medische kant dan over deze kant gaat eigenlijk.
Nu was ie vandaag in 't huis van opa&oma, en die hebben plavuizen… zal onder de spoiler foto’s van hoe z’n hoofdje er nu uit ziet plaatsen…
hier glimt de bult van de vallen&stoten-gel, maar daar zie je goed hoe groot de buil is…
Iemand énig idee wat we hiermee aan moeten???
Negeren werkt niet, afleiden werkt niet, 'm tegenhouden werkt niet (dan gaat ie ons bijten :shifty: hard…), straffen (als in in de box zetten) heeft geen zin: dan beukt ie daar vrolijk verder…
Hij móet iets kwijt, en zodra ie klaar is, is het ook over… wrijft ie alleen heel zielig over z’n koppie, want tja het doet natuurlijk zeer :doh: maar hij is niet meer boos ofzo. Maar dat is dus pas op 't moment dat hÃj vindt dat ie genoeg gebonkt heeft…
:shifty: hoop echt dat iemand DE tip heeft, want dit is zó sneu…
:oops: let op de eerste 2 foto’s niet op z’n smerige snuitje 
hij is ook nog eens verkouden en hij was daar aan het eten :mrgreen:
Ach toch… 
Ik kan me voor stellen dat het door merg en been gaat!!!
Ons ventje doet het ook wel eens, meestal ook uit vermoeidheid, maar niet zo heftig als jullie ventje.
Ik kan je er verder niet bij helpen.
Ik hoop dat er iemand anders een tip voor je heeft, en dat het even een tijdelijke fase is!
Heel veel succes ermee en een dikke :hug:
Groetjes, Marieke
Issie trouwens misschien druk bezig met leren lopen ofzo??
Ons ventje heeft ook een tijdje gehad dat ie nogal snel prikkelbaar was… duurde een week of wat… en ineens liep meneer de kamer rond :inlove:
Misschien dat het even frustratie is van iets willen, maar maar nog niet kunnen ??? (lopen dus) :think:
Bedankt voor het meedenken!
Uit moeheid hoofdbonken kende ik wel ja, dat hoor je wel vaker (ook dat ze dan tegen 't hoofdeind van het bed bonken totdat ze in slaap vallen bijvoorbeeld).
Hij loopt nu ruim een maand goed los, dus dat is 't ook niet… verder wil ie wel vanalles wat nog niet lukt, maar of het bonken daar vandaan komt?? Ik weet 't niet… :?
't Lijkt echt een uiting te zijn omdat ie boos is, hij mag iets niet, of hij krijgt op z’n donder (hij heeft er nogal een handje van om met z’n eten te gaan gooien als ie niet meer hoeft, dan worden wij boos en hoppa, daar gaat ie weer…)
Vanochtend ziet z’n koppie er nog erger uit dan gister, de plek wordt steeds donkerder, zo zielig…
Jeetje wat moeilijk zeg.
Ik zou als je ziet dat hij het wil gaan doen hem vast houden en dan gewoon stevig want dan zal hij wel nog bozer worden. En dan proberen rustig tegen hem te praten.
Ik heb er geen ervaring mee maar misschien helpt dit het in elk geval voorkomen dat hij er blauwe plekken en bulten aan over houd.
Pff wat zielig zeg… ze kunnen hun frustratie gewoon soms niet kwijt denk ik.
Succes en ik hoop dat deze fase snel weer voorbij is voor jullie :-*
Vast/tegenhouden proberen we ook, maar dan wordt ie inderdaad nóg bozer. Op zich geen ramp, maar dan gaat ie ons dus bijten (en hard :shifty: ). Reactie van ons daarop is om 'm in de box te zetten, en tja dan beukt ie weer :?
Weet niet zo goed of we 'm dan, ondanks dat ie bijt, toch vast moeten blijven houden tot ie weer rustig is…
Vanochtend was 't binnen 10min alweer 2x raak :? en waarom?? Omdat ie het haarspeldje van z’n zus niet af mocht pakken… :wall: :wall:
misschien kun je de box bekleden met iets zachts en hem daar dan inzetten al hij boos is?
maarre, hebben ze je op het cb geen tips of adviezen gegeven omtrent zijn gedrag?
heel veel sterkte hiermee, ik kan je verder geen advies of tips geven
Wat je eigenlijk wilt bereiken is dat hij zijn boosheid op een andere manier gaat uiten… Moeilijk want hij is nog klein, met een groter kind kun je beter overleggen en iets zoeken wat ook zo oplucht.
Ik zou iig bij het eten niet meer boos worden, maar gewoon rustig zeggen dat je niet met eten gooit en zn bordje opruimen (misschien ook al voldoende aanleiding…? maar ja, dat is dan maar zo).
Verder zou ik denk ik toch hem op schoot gaan houden. Misschien lukt het om hem zo vast te houden dat hij niet kan bijten en anders als hij uitgeraasd is daar nog even over praten. Misschien voordoen hoe hij hard in een kussen kan stompen of papier kan verscheuren ofzo, misschien gaat hij daar wel makkelijk in mee.
@mama_desiree wrote:
maarre, hebben ze je op het cb geen tips of adviezen gegeven omtrent zijn gedrag?
Nee.. arts vroeg alleen of ik 't al met de wijkverpleegkundige hierover had gehad, en hij zei dat 't hopelijk een korte fase was...
@Lune wrote:
Wat je eigenlijk wilt bereiken is dat hij zijn boosheid op een andere manier gaat uiten…
:thumbup: ja inderdaad!!
Maar hoe… hij is pas 15mnd, kan zelf nog niet duidelijk vertellen wat er scheelt.
Over het eten: zodra ie met z’n eten begint te gooien zeggen we (boos, dat dan weer wel :oops: ) dat het niet mag en na een keer of 2 waarschuwen zetten we inderdaad z’n bakje aan de kant. En net wat je zegt: ook dan gaat dat koppie weer :? Maar goed, een plastic tafelblad is beter dan een betonnen vloer
Ga toch 'ns kijken of 't lukt om 'm op schoot te houden als ie zo’n bui heeft, en er inderdaad over praten later. Nu laten we 't maar zo als ie klaar is. Vreemd eigenlijk nu ik er zo over nadenk, dat deden we allebei bij z’n zus heel anders.
Ga ook proberen of ik 'm zo af kan leiden met iets van in een kussen stompen of papier scheuren dat ie vergeet dat ie wil bonken :thumbup:
Dank voor de tips!
Had vanochtend ook 't CB even gebeld; wijkverpleegkundige van 't spreekuur belde net al terug.
In eerste instantie zei ze dat we dan maar een kussentje onder z’n hoofd moesten leggen op de vloer, maar dat accepteert ie niet: hij begint ook weleens op de bank maar da’s niet hard genoeg :? hij gaat dan net zo lang op zoek naar iets harders…
Nu moeten we 'm maar z’n gang laten gaan, mits ie zich niet bezeerd.
Het bijten moeten we negeren ( :shifty: hoe?? auw… ) en vooral veel, heel veel positieve aandacht geven…
Moet nu een dag of 5-7 bij gaan houden wanneer ie het doet (zij dacht aan teveel prikkels, of moeheid, maar voor zover wij nu zien is 't pure kwaadheid) en dan opnieuw contact opnemen, dan met onze eigen wijkverpleegkundige. Eventueel een extra afspraak op 't bureau maken, of een huisbezoek.
:roll: hij heeft de 3e ‘aanval’ ook alweer gehad; hij mocht de telefoon niet hebben: beng daar ging ie weer :wall:
Moeilijk lijkt me hoor!
Ik heb hier een knul (inmiddels 7) die ook veel moeite heeft zijn boosheid te uiten, nog steeds heel sneu soms.
Ik denk dat het ook goed is om er over te praten met hem, ook al is hij nog klein, hij begrijpt toch een hoop wel.
Terwijl je hem op schoot vasthoudt het bijten proberen af te weren en rustig zeggen nee, we gaan niet bijten, dan doe je mama pijn. Of als hij wil gaan bonken hem oppakken en zeggen ‘zo doe je je hoofd zeer. Wat ben jij boos zeg, kom sla maar eens heel hard op het kussen, kijk zo!!’
Ipv nee dat mag niet vertellen ‘hoe we iets wel doen’ klinkt ook al wat positiever en kan ook helpen.
@Lune wrote:
Ipv nee dat mag niet vertellen ‘hoe we iets wel doen’ klinkt ook al wat positiever en kan ook helpen.
Heb je helemaal gelijk in! Denk dat we dat nog niet zagen (manlief en ik zien alleen de pijn die 't hem doet denk ik :? ) en geloof zeker dat het omdraaien naar hoe 't wél kan gaat helpen!
Want 't is heus niet zo dat ie niet boos mag zijn van ons… túúrlijk heeft ie daar recht op, en tuurlijk mag ie driftig worden en laten zien dat ie het ergens niet mee eens is, da’s alleen maar gezond. Alleen de manier waarop hij zich nu uit is niet goed. Hij doet zichzelf bewust pijn, en dat kan gewoon niet.
Ga er dadelijk mee aan de slag, 'ns kijken of ik iets kan vinden waar ie z’n frustraties op kan uiten!
Had gewild dat ik advies had, Riley deed het ook tot voor kort, hij doet het nu heel soms nog… en hoe het is begonnen en ook weer is gestopt… beat me… ik weet het niet
Heel herkenbaar, mijn jongste doet/deed het ook. Inmiddels is zijn bonken al veel verminderd, maar nu is hij overgegaan op hysterische gil partijen. Echt zit soms echt met mijn handen in het haar. Van negeren gaat hij nog harder gillen of bonken, vasthouden maakt het ook erger weet soms echt niet wat ik moet. Vaak laat ik hem razen en daarna flink troosten.
Sterkte weet hoe frustrerend en machteloos het is
Mijn oudste sloeg als dreumes met haar hoofd tegen de muur of tegen mij (au!)
De jongste heeft denk ik wel een jaar met haar hoofd op de grond gebonkt, dagelijks. We hebben van alles geprobeerd, niets hielp. De jongste had soms een heel blauw voorhoofd of een dikke bult.
Het was bij allebei het niet kunnen uiten van frustratie en boosheid, bij de jongste vooral boosheid. En het was/is zo’n lief schattig meisje :mrgreen:
Het enige wat ik kan je kan meegeven is dat het overgaat, maar daar heb je nu niks aan. We hebben wel altijd geprobeerd met ze te praten en ze iets anders in handen te geven. Ga daar maar mee gooien, samen lekker stampen etc. Maar ze is het toch nog lang blijven doen, tot het tot haar doordrong dat ze zich pijn deed :roll:
De oudste beet ons, daar hebben we altijd tegen gezegd: au, je doet papa/mama pijn. Zonder boosheid, maar wel resoluut weghalen. Of het echt hielp? Na een half jaar stopte ze er weer mee.
Tegen het bijten zou je een handdoek op je arm? kunnen leggen maar ja dan moet je het wel bij de hand hebben.
Verder lijkt me het een heel vervelende situatie ja. Ik hoop dat het snel over gaat. Ik heb gister de hele avond oplossingen proberen te bedenken (heb op mijn werk ook iemand die hoofdbonkt maarja die is volwassen en zetten we in een stoel met polsbanden, en tja dat kun je eigenlijk niet maken) maar kan helaas nog geen oplossing bedenken.
Veel succes :hug:
Zie dit topic nu pas en ben erg benieuwd hoe het is afgelopen met het bonken…
Hier nl ook een woed/frustratie ‘hoofdbonkertje’… maar ik hoop er inmiddels al zo’n 3 jaar op dat het ‘maar’ een fase is… 't Is nu wel een stuk minder dan in het begin (sinds 1,5-2 jaar wisselt hij af met ‘hielbonken’ en/of stampen :roll: ), dat gelukkig wel, maar het is toch over het algemeen nog steeds wel een aantal keer week ‘raak’.
Op schooltje schijnt hij ook weleens gefrustreerd te zijn, maar echt maar af en toe en dan uit hij dat nooit met bonken - is dus echt alleen thuis.
Z’n broertje heeft het helaas van hem overgenomen (zie je duidelijk aan wanneer en hoe hij het doet), maar die doet het inmiddels gelukkig echt bijna nooit meer (heeft denk ik ontdekt dat hij meer een ‘voetenstampertje’ is :wall: ).