Luca is sinds deze week begonnen met bonken van zijn hoofdje tegen de muur.
Hij doet dit voorwaarts en achterwaarts en gaat er meestal mee door totdat hij huilt… 
Ook slaat hij zichzelf op zijn hoofjde als hij gefrustreerd raakt als iets niet lukt.
Ik vind dit zo vervelend om hem zo te zien. :?
Nu kan ik mij vaag herinneren dat dit vaker voorkwam rond deze leeftijd en dat het ook weleens samen gaat met het leren lopen, klopt dat??
Kan iemand mij geruststellen want ik vind het zo akelig om te zien en moet dan gelijk aan mijn werk denken (gehandicapte zorg) waar ik dit dus ook zie. :roll:
Helaas meid, ik kan je niet geruststellen. Ik heb hier nog nooit van gehoord. Het lijkt me idd vreselijk om te zien. Maar denk nu niet meteen het ergste. Luca is toch een kei gezond ventje verder.
Connor kan alleen zo hard aan zijn oren trekken soms (vooral ook tijdens het warm eten) dat het wel lijkt of ie zijn oren ervanaf trekt
Daar word ik ook niet vrolijk van.
Nou, succes meid. Hopelijk kunnen anderen je wel gerust stellen.
:-* Jeanine
Hoi,
Ik weet dat sommige kindjes dit gaan doen. Ik kan je alleen geen oplossing geven. Ik weet dat er een topic over is geweest, dus wie weet kan iemand je een tip geven.
ik weet van mijn zusje in ieder geval dat ze het heeft gedaan totdat ze zich met woorden kon uiten :?. Kan dus wel even duren helaas .
Suc6.
Groetjes
Arri
He meis…
Echt geruststellen kan ik je niet.
Ik herken het alleen wel van mn neefje…die heeft het inderdaad ook gedaan to hij zich met woorden kon uiten. En dat heeft zeker tot zn 2e jaar geduurt. Maar probeer je niet al te veel zorgen te maken. Probeer het hem af te leren…cq verbieden…al was het maar om te voorkomen dat hij zichzelf pijn doet.
ik wens je veel sterkte!
Liefs van mij.
Chris heeft ook zo’n periode gehad… Bonken met hoofd, slaan op z’n hoofd, aan z’n oren trekken (en die zijn al zo groot :shifty: ) en aan z’n haar trekken… Ook rond de 11 maanden… Het is weer over gegaan, en ja, toevallig ging hij drie dagen voor zijn verjaardag lopen… :eh:
Bedankt voor de reacties.
Kan me herinneren dat er hier ooit al eens een topic over geweest was maar kan hem niet vinden.
Fijn te horen dat het vaker voorkomt.
Dat ik het met mijn werk ascocieer is logisch denk ik omdat ik met mensen werk die kwa ontwikkeling op hetzelfde niveau zitten als Luca ondanks dat ze al veel ouder zijn.
Niek, ik denk ook niet dat het kwaad kan maar kan er verder niet veel over zeggen omdat Kian het niet doet (komt misschien nog).
Ik zou me niet te veel zorgen maken.
:-*
Kindjes kunnen dit inderdaad gaan doen rond deze leeftijd. Ze kunnen nog niet praten of ze kunnen nog niet wat ze eigenlijk willen, bv lopen enz.
Voor hun is dit een manier om zich te uiten en hun frustraties kwijt te raken. Het is inderdaad een naar gezicht en ze kunnen zichzelf ook wel pijn doen.
Te verbieden zou ik niet doen, daar snapt ie nog niks van en daar wordt ie alleen maar gefrustreerder door. Probeer hem af te leiden.
Als je je er echt heel veel zorgen over maakt dan kun je natuurlijk ook het consultatiebureau bellen.
Succes.
Ik probeer hem nu af te leiden maar het is soms zo zielig.
Dan zit hij met zijn hoofdje achteruit tegen de muur te bonken en begint dan te huilen.
Als ik dan tegen hem praat en mijn handen uitsteek (waarna hij normaal altijd gelijk naar me toe komt gekropen) dan blijft hij doorgaan en blijft dus ook huilen.
Ik moet hem dan echt oppakken en ergens anders met hem naar toe gaan om hem te laten stoppen met bonken.
Ik ben op het internet aan het zoeken geweest en daar spreken ze vaak over bonken in bed om bv in slaap te komen maar dat doet hij nou weer niet.
Hai niek,
Wat vervelend niek. Lijkt me ook naar om te zien. Op zich kan het geen kwaad. Meer kindjes doen dat. Sommige omdat ze zich niet kunnen uiten, anderen omdat ze boos zijn of gewoon om in slaap te komen. Ja een veemde manier van in slaap komen, maar dat werkt bij sommige kids beter dan schaapjes tellen. :roll: Het zal vanzelf weer over gaan. Tot die tijd kun je er weinig mee. Ik kan je dus ook niet helpen, maar wilde je toch proberen gerust te stellen.
:-*
Thanx :-*
Hiloo Niek,
Kan me voorstellen dat je dit heel vervelend vind. Ik weet van Wim’s moeder dat Wim dit als kind lang heeft gedaan. K zal bij haar en bij Wim eens navragen hoe/wat misschien weet mijn schoonmoeder nog wat ze deed. Wij kijken iig niet raar op als Kris het ook gaat doen, want hij lijkt al in meer dingen op Wim.
Je hoort nog van me! iig succes en maak je niet teveel zorgen 
groetjes,
Marieke
Ik breek hier ff in 
Ik ben ook zo’n muurbonker geweest. Ik was toen ongeveer 2 jaar en bij mij was het pure nijd. Heb dus 1 keer zo hard tegen de muur aangebonkt dat ik een flinke hersenschudding had. Ik was heel laat met lopen (bijna 2 dus) en heel vroeg met praten (voor mijn 1e jaar), maar weet niet of het daarmee te maken had. Een halfbroertje deed het zelfde alleen dan languit liggend op de vloer (hoofd op vloer bonken dus). Hoe mijn ouders er mee omgingen weet ik niet, maar ik heb er verder niks aan over gehouden gelukkig! En ben altijd nogal eigenwijs en koppig gebleven :oops:
Hoop dat je toch een beetje gerustgesteld bent? :-*
ik hep ur ook niks an ovur gehouwe hoor! 
Maar serieus: Zelfs ik heb er wel eens van gehoord, dus het zal wel niet abnormaal zijn. Groeit ie wel voorbij.
In de tussentijd: Een helmpje misschien?
…
kinderen doen dat soms ja, om hun frustratie te uiten…
wat wij op 't werk doen is zo’n kindje op een veilige plek zetten. als hij/zij bv met z’n hoofdje op de grond bonkt, leggen we hem/haar op de dikke speelmat. kan ie zich in elk geval geen hersenschudding bonken!
als het gaat om uiting van woede, kan je ook op de grond gaan zitten en je kind tegen je lichaam houden (ónder je gezicht, om gebroken neuzen en blauwe ogen te verkomen!) tot hij/zij rustiger wordt.
meestal betert 't wel als ze gaan lopen of praten, 't is alsof ze woest worden omdat ze voor een sprongetje staan maar ze geraken maar niet over de drempel…