Ik ben toen mijn dochter 6 maanden was gaan afbouwen omdat ik doodop was doordat ze 3/4 keer per nacht kwam.
Ook vond ik het vervelend dat we zo slecht uitkwamen met de bijvoeding enzo
en ook dronk ze vaak erg slecht overdag en dat haalde ze natuurlijk snachts in.
Omdat ik 32 uur werk en best wel een stress baan heb en we de drukke tijd ingingen heb ik alles op 1 hoop gegooid en besloten om af te bouwen op dat moment stond ik er helemaal achter en voelde het besluit ook goed.
Maaarrr nu is dat wel anders…
Het afbouwen ging enorm snel binnen een week zat ze volledig op de nutrilon en heeft ze daarna nog 2x een avond bij mij gedronken dit had ik niet ingecalculeerd ik verwachtte veel langer bezig te zijn met afbouwen minstens een maand ofzo…
Wat wel meespeelde dat het zo snel ging is dat ik een paar dagen plat heb gelegen met buikgriep en toen heeft ze volledig nutrilon gekregen omdat ik op dat moment gewoon niks had.
En nu mis ik het gewoon enorm
heb spijt van dat ik niet gewoon heb doorgezet
en helemaal als ik dan lees dat het vaak een periode rond de 6/7 maanden is dat ze dan snachts vaker komen…
Maar ja het afbouwen is gebeurd, en ik weet ook wel dat het een keuze was en ik nu niet meer terug kan maar als ik dan over borstvoeding lees of ik zie de foto`s hier op het forum dan blijft het knagen…
Nou wilde gewoon even mijn gevoel kwijt en misschien dat het er ook wel gewoon bij hoort.
He wat vervelend voor jullie :hug:
Ik begrijp wat je bedoelt, ik was zelf wel klaar met de bv nou ja vooral met 2x per dag kolven op kantoor (werk ook 32 uur, ook een stressvolle baan). Het kolven ging me echt tegenstaan, dus ik wilde eigenlijk afbouwen naar ochtend / avond voeding.
Alleen…mevrouw had haar nieuwe tandjes niet onder controle :roll: Na de 4de voeding binnen een week waarin ik flink hard gebeten werd, was ik er klaar mee en zijn we volledig op fv overgestapt.
Ik ben er wel trots op dat ik het 6 maanden heb volgehouden. Maar ik heb het ook enorm gemist, dat intieme met z’n tweetjes :inlove:
Nu kijk ik er gewoon met voldoening op terug. Zes maanden is al een hele tijd :thumbup: het is niet iedereen gegeven en die start heb je je meisje toch maar mooi meegegeven.
Ja hier was ook het bijten wat mee speelde tot het besluit om af te bouwen.
En ik besef me ook wel dat het een fantastische periode is geweest en ben ook erg dankbaar dat ik haar zolang heb kunnen voeden maar toch ondanks dat ik me dat besef raak ik gewoon niet dat gevoel kwijt.
Heeft even tijd nodig denk ik, voelt als een soort verwerking ofzo…
Het gevoel zal wel slijten denk ik.
Ik had het bij mijn oudste ook wel, ik wilde nog helemaal niet stoppen maar ik werkte destijds vrij veel en hij ging weigeren aan de borst, vond de fles veel makkelijker… Daarbij kolven wat niet makkelijk ging, einde verhaal…
Ik heb het daar ook wel moeilijk mee gehad hoor, maar het slijt wel.
Bij mijn derde ben ik ook eerder gestopt dan ik eignelijk had gewild. Ze weigerde zowel borst als fles en het steeds kolven, fles aanbieden enz gaf zoveel stress dat ik had besloten toen het evne wel goed ging te stoppen als het weer slecht ging.
Dat heb ik gedaan en hoewle het denk ik de juiste beslissign was voelt het nog steeds neit helemaal goed.
Hoop dat het bij nummer 4 beter gaat!