hoi
mijn schoonvader is erg ziek, heeft asbestkanker. en gaat nu erg achteruit. hoe kan ik mijn dochtertje van 2 jaar en 3 maanden vertellen dat opa erg ziek is en dood gaat. ze ziet wel dat opa niet meer kan wat hij vroeger nog wel kon. ligt nu alleen nog maar op bed. en soms vind ze hem ook eng met die slangetjes van zijn drains en de zuurstof. merk ik doordat ze niet altijd bij hem wil zitten of een kus wil geven. terwijl ze dat voorheen wel altijd deed.
we hebben van de week een boekje van lieve oma pluis gekocht, wat over dood gaan gaat. maar heeft iemand nog andere tips of ervaring.
ook vraag ik mij al af of ik haar straks als hij dood is mee moet nemen naar de begrafenis etc… ze is nog jong, maar ik denk dat we haar er toch bij moeten betrekken, juist omdat t haar opa is. als het iemand was die verder weg van haar stond, dan was de keus makkelijker.
hopelijk hebben jullie tips… want ik ben bang dat t niet heel erg lang meer duurd…
Ik denk heel veel uitleggen in simpele woorden, maar dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan!
Misschien nog even in bibliotheek neuzen voor meer boekjes?
In ieder geval veel sterkte :hug:
ooow moeilijk :hug:
ik denk dat ze idd wel de leeftijd heeft dat je haar moet betrekken, ze zal merken als hij er neit meer is, dus heeft ze ook ‘recht’ te weten hoe of wat. Erbij betrokken worden hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dat op dezelfde maneir gebeurt als bij een volwassene, dus bijv begrafenis lijkt me op die leeftijd niet noodzakelijk om het afscheid te kunnen begrijpen.
Boekjes lijkt me heel slim, er bestaat ook een boek over kikker en het vogeltje geloof ik, die je allicht ook kunt lenen.
Er is al eens een topic over geweest met best zinnige tips (niet zeggen dat ie voor altijd is gaan slapen bijvoorbeeld, omdat kindertjes dan niet meer durven te slapen), dus allicht die even via de zoekfunctie opzoeken?
Sterkte met alles! :hug:
Ik lees even mee, mijn schoonvader is ook ziek en gaat achteruit…ook een aflopende zaak al bleek op de laatste controle dat de medicijnen aanslaan. 
Ik hoop dus dat opa hier nog een dikke 10 jaar meegaat…ik zou namelijk niet weten hoe ik dat aan de kinderen moet uitleggen. 
helaas is mijn schoonvader donderdag na zijn ziektebed overleden.
we hebben t uiteindelijk samen bij mijn schoonouders verteld dat opa dood is en naar de hemel is. en naar boven gewezen. had dat die week ook al eerder gedaan toen de kat van hun overleden was. t eerste wat maaike dus zei poesje ook.
nu geeft ze af en toen kusjes naar de hemel. ze vraagt wel naar opa en dan hebben we het over de hemel…en dan wijst ze ook zelf naar boven…
t is gewoon heel moeilijk, maar ik denk dat dit maar het beste is dat we het haar zo verteld hebben.
kers ik wil jou heel veel sterkte wensen voor de aankomende tijd…en geniet van de momenten die jullie met zijn alle nog samen hebben…
Mijn dochter is nu 2jaar en 9maanden. Mijn schoonvader is bijna 8weken geleden overleden ook van kanker en ook een lang ziekbed. 
We hebben eigenlijk heel weinig uitgelegd. Ik dacht dat t nodig was, maar dat is helemaal niet nodig. Alleen als het zo uit kwam, bijv als ze stil moest zijn (meer stil dan anders) voor hem, dan legde we dat uit. En zo met alles op de momenten zelf.
Ze voelen veel meer aan dan je zelf denkt…
We hebben onze dochter overal bij betrokken. Ook bij zijn overlijden. Ze heeft hem ook nog gezien na zijn dood. En een tekening die ze had gekleurd voor opa, in de kist meegegeven.
Ik denk dat dit geneog was. sindsdien is het ook goed voor haar. Daar tussen heeft ze wel veel gehuild. Omdat hij er niet meer was, end e spanningen van andere denk ik die combinatie niet dat ze het echt snapte, maar deels misschien onbewust toch…
Maarja voordat hij overleed ja weetje kinderen hoef je niet echt uit te leggen, als iemand ziek is. Ze passen zich vanzelf wel aan. Omdat ze nog alles als vanzelfsprekend aan nemen en niet de lading bij ziekte en dood hebben die wij hebben.
Dus ja daarom zou ik zeggen gewoon overal bij betrekken!
Ze is overigens niet bij de begravenis geweest alleen bij het afscheid.
Begravenis vonden we te heftig.
En nu houden we het levendig met verhalen en foto`s. Ze vond het laatst wel gek dat ze niet stil hoefde te zijn. Ze zegt dat nog elke keer als we er bijna zijn mamma stttt he? Maar ja eigenlijk was het moeilijkst, vlak voor zijn overlijden, en er vlak na. Na het afscheid, haar afscheid dus van haar opa, leek ze er rustig mee te zijn. Echt heel apart was dat. Ook hoe ze toen op dat moment reageerde.
Dus volg gewoon je gevoel en speel in op hoe je kind reageert. Dat is het aller beste denk ik op deze leeftijd.
O ja!! En wat ook nog: De kleintjes zijn zo gewoon nog. Niet verdrietig, toen hij al h eel ziek was, gewoon lief voor opa. Gezellig. Lachen. Kusjes geven. Dat is ook fijn, voor de gene die zelf ziek is! Dat t allemaal niet zo beladen is…
Heel veel sterkte, het is moeilijk
O zie nu pas je tweede berichtje!!
Gecondoleerd :kaars:
Ja zo is het ook het beste indd. Wij zeggen ook opa is bij de wolken in de lucht en nog hoger, en bij de sterren savonds…
En we laten dus vaak foto`s zien. Zodat ze het herinnert. En danhebben we het over de leuke dingen. Dat vind zij ook leuk. Nu gaat ze vaak spontaan kusjes op een foto van opa geven. En dan blaast ze het naar de lucht. :inlove: