Moeder van een vriendinnetje van mijn dochter ken ik nu zo’n 2 jaar, soms doen we wel eens iets samen met de meiden en 1 x per jaar ga ik met de mama naar de huishoudbeurs. In begin speelde het meisje hier regelmatig, maar echt samen spelen komt echt zelden voor (we dachten dat het kwam omdat ze geen broertje/zusje had of weinig met leeftijdgenootjes speelde), delen dat vind ze zo ontzettend moeilijk. Pakt werkelijk alles af. Mijn dochter deelt echt alles, zoekt echt contact met andere kindjes. Als ze samen op een stoel zitten dan is het zoo vaak gebeurd dat ze mijn dochter gewoon van haar eigen stoel af duwt. Mama treed nauwelijks tot niet op (ik zeg er zelf ook vaak iets van, als mama haar mond niet open trekt). Aantal keren op het meisje gepast toen mama moest werken. En hebben hier toch echt heel wat gezeten in de tuin met de meiden, we hebben een grote tuin en hun wonen in een klein appartement tegenover ons zonder tuin, dus vond het logische dat ze vaker hier waren en kon het meisje ook heerlijk spelen hier in de tuin. Maar wij zijn daar miss 4 x geweest incl 2 x een verjaardag. Altijd wil ze hier spelen, krijg ook regelmatig een berichtje dat het meisje met mijn dochter wil spelen.
Sinds een half jaar zit ze ook bij mijn dochter op school (en na de zomervakantie zelfs bij haar in de klas, en zie de bui al hangen van het telkens willen afspreken), en hoe graag ze ook blijkbaar wil spelen volgens de moeder met mijn dochter gaat het elke keer mis. Dan zie ik dat ze mijn dochter van de fiets op school af duwt of komt mijn dochter thuis dat ze expres op haar vinger heeft geslagen met een schep (ze had wel straf gekregen), ik vertel dat tegen de moeder en zegt gewoon doodleuk, ze deed het per ongeluk.
Mijn dochter heeft best aardig wat vriendinnetjes die hier komen spelen, en spelen allemaal heerlijk samen. Soms valt er wel eens wat voor maar dat lossen ze prima op. Maar als het andere meisje komt spelen is het altijd bonje, kindje pakt constant alles af, wil totaal niet samen spelen.
Vanmorgen kreeg ik ook een berichtje van de moeder met de vraag wat ik vandaag ging doen en of haar dochter mocht spelen vandaag (moeder komt dan ook altijd mee en blijft uren hangen, soms is dat leuk maar kom zo gewoon ook totaal niet toe aan mijn eigen dingen) En later in de ochtend was ik het onkruid aan het wieden in onze voortuin en hun liepen aan de overkant met de hond en kindje kwam naar ons lopen. Mijn meiden waren heerlijk aan het spelen met een paar bakken water en bellenblaas, hup meteen werd de bellenblaas afgepakt, en 2 minuten later schopt ze de emmer water omver. Mijn dochter brullen natuurlijk, en moeder zegt doodleuk tsja ik heb het niet gezien. Dus ik zeg dat zoiets echt niet lief is, en bleef kijken naar de moeder totdat ze ingreep en toen gaf ze het toe en zei ze sorry.
Het meisje mag ook niet bij andere kindjes spelen of andere kindjes bij hun van school, vaker te horen gekregen dat ze alleen maar met mijn dochter wil spelen. Ook al aantal keer gezegd dat ik dat wel raar vond omdat ze totaal niet samen spelen of alleen maar katten.
En ik draai er nu elke keer maar een beetje omheen als ze wil afspreken, en ik wil eigenlijk gewoon eerlijk zijn zonder haar te kwetsen dat ik liever de eerste tijd niet wil dat de meiden samen spelen. Maar hoe pak ik dit aan ?
Ik zou eerlijk aangeven dat jij waarneemt dat ze op dit moment niet leuk samen kunnen spelen.
Als ze samen willen spelen kunnen ze dat doen op school in het speelkwartier en na schooltijd wordt er niet meer af gesproken.
Wil je dochter zelf wel met dit meisje spelen?
Het komt nooit van mijn dochter af. Ze vraagt nooit van school of ze met haar mag spelen, het zijn altijd andere vriendinnetjes. Alleen als het meisje het zelf vraagt dan wil ze het wel. Maja 1maal thuis is het alleen maar bonje. Met andere vriendinnetjes speelt ze constant samen, dan eens op de trampoline of zandbak of ze maken samen een puzzel etc.
Mijn dochter vraagt wel eens of ze met iets mee wil doen, maar dan geeft ze vaak geen antwoord en gaat der eigen ding doen, waarom ze dan met elkaar willen spelen geen idee, misschien alleen puur omdat wij een grote tuin hebben met zoveel speelgoed etc dat het eigenlijk gewoon een speeltuin is ?
Maar moeder is ook wel een beetje verantwoordelijk voor dit gedrag. Net zoals we op haar verjaardag waren en mijn dochter met een roze ballon zat te spelen, en opeens pakt ze die ballon af en mijn dochter pakt hem terug. Na aantal minuten pakt ze de ballon weer af en dochter begint te huilen en ze blaast een nieuwe roze ballon op en geeft die aan mijn dochter. Daarmee keurt ze gewoon goed dat haar dochter dingen af pakt.
En zo zijn er nog 100 andere dingen. En vind het dan ook sneu voor mijn dochter, ze bijt aardig van zich af maar bij haar slaat ze vaak dicht. En als ik zie dan het bij alle andere kindjes anders gaat, hoeft het spelen op deze manier voor mij gewoon niet.
Heb je al een keer aan je dochter gevraagd of zij het leuk vindt om met dit meisje te spelen ?
Ik denk dat haar wens ook relevant is in dit verhaal.
Je kunt niet bepalen of het moeders is die wil dat haar dochter met jou dochter speelt of het kind zelf maar je kunt wel zelf gesprek met je dochter aangaan of zij het leuk vindt om met dit meisje te spelen.
Als je dochter er geen plezier uithaalt, tja dan zou ik ook aangeven dat je dochtertje er even geen zin in heeft en misschien later weer eens.
En als je eerlijk wil zijn, dan zul je haar ook kwetsen, dat gaat nou eenmaal niet echt anders.
Je hebt kritiek op de manier van omgang van dit meisje en de manier waarop haar moeder hier mee omgaat, beter gezegd haar gebrek om het gedrag van haar dochter in goede banen te leiden en haar correct sociaal gedrag bij te brengen.
Als je echt eerlijk tegen haar wil zijn dan ontkom je er niet aan om haar ook kritiek te geven op een voor veel mensen gevoelig punt. Maar dat wil niet zeggen dat je het daarom moet ontwijken, denk alleen goed na over de manier waarop je het brengt.
Wij hebben in hetzelfde schuitje gezeten met mijn oudste. Niet leuk!
De moeder van het vriendinnetje van Rhodé is ook nog eens mijn vriendin, dus zeg dan maar eens dat het gewoon niet ‘klikt’ tussen onze dochters.
Op een gegeven moment (toen ze weeeeer wilde spelen) heb ik gewoon aangegeven dat ik het helemaal niet leuk vond hoe ze samen speelden.
Dat er continue een competitie tussen die 2 was, en dat Rhodé er doodmoe van werd.
Haar reactie was dat haar dochter nou eenmaal zo speelde. Toen heb ik gezegd dat ik dat helemaal niet prettig vond, en dat ze voorlopig ook niet meer samen gaan spelen.
Dit alles op een heel aardige en rustige manier 
Ik had dan nog het geluk dat ze mij goed kende, maar ik vond het net zo spannend om het te zeggen als jij!
Dus…wél zeggen en aangeven hoe jij (en je dochter) en zich bij voelt, en dat je het beter vind om voorlopig even niet af te spreken.
Waarom grijp je niet in dan?
Als een moeder niet zou reageren, zou ik zelf (en het liefst nèt iets te hard zodat moeder het duidelijk hoort :mrgreen: ) dat meisje aanspreken op haar gedrag.
Wat vind je dochter dan van haar ‘vriendinnetje’? Je kunt namelijk ook proberen uit te vragen hoe zij dit ervaart en haar stimuleren om met andere kindjes af te spreken/geen dingen laten afpakken etc.
Succes!
Clair: Mijn dochter zegt wel elke keer, en nu speel ik nooit meer met haar, want ik vind haar niet lief etc. Maar de volgende keer als ze weer komt vragen dan is ze gewoon enthousiast. Maar als er iets voor is gevallen dan bespreken we dat, en dan zeg ik ook regelmatig dat ze dan maar niet meer moet spelen als ze zo onaardig doet en met vriendinnetjes moet spelen die wel aardig voor haar zijn :oops: . Ze zegt ook dat ze het niet leuk vind dat ze in haar klas komt, en dat ze dan niet met haar wil spelen.
De kans was 1 op 4 dat ze bij haar in de klas zou komen, kindje zat in een instroomgroepje. Ik had het al met de juf besproken dat ik liever niet wilde dat ze bij elkaar in de klas zouden komen. Maja juf kon niets aan de indeling doen, dus begin van het nieuwe schooljaar ga ik wel aangeven dat ik de meiden niet naast elkaar wil hebben en dat ze het even in de gaten houden hoe het gaat.
Rhode:: Reageerde de moeder goed, en hoe gaat het inmiddels met de meiden ?
Pé: Ik grijp juist zo vaak in. Maar vind het ook zo lullig om een kind ergens op te wijzen terwijl haar moeder erbij staat. Ik leg vaak uit dat zoiets niet lief is en dat mijn dochter dan verdrietig is als ze iets afpakt, maar ga er niet diep op in waarom ze dit doet.
@romata wrote:
Maja juf kon niets aan de indeling doen, dus begin van het nieuwe schooljaar ga ik wel aangeven dat ik de meiden niet naast elkaar wil hebben en dat ze het even in de gaten houden hoe het gaat.
Dat zou ik dan weer niet doen, het meisje gaat de komende school periode veel bij leren en in haar gedrag zal ook gaan veranderen. Op school kunnen ze leren hoe ze op een goede manier met elkaar om kunnen gaan. Prima toch?
Lastige situatie, maar het is denk ik een leersituatie voor beide meiden.
Ook voor je dochter, want zij moet gaan leren dat ze ook ‘nee’ mag zeggen als het meisje wil spelen, door te bedenken dat het de vorige keer niet leuk was. Daar is ze denk ik ook nog wel jong voor, maar in de toekomst is dat toch wel goed om te kunnen.
En daar leert het ‘vriendinnetje’ ook weer van door te gaan beseffen dat andere kinderen niet meer met haar willen spelen als ze dingen afpakt enzo.
Ik probeer zelf steeds vaker de keus bij mijn zoon te laten. Hij zegt best wel eens ‘nee’ als zijn neefje wil spelen. Hij speelt sowieso al 3 x per week daar, als ik werk, en heeft dan niet altijd zin om de overige dagen ook nog met hem te spelen. Ik stimuleer hem dan om eerlijk te zeggen dat hij even geen zin heeft, of bijv eens met iemand anders wil spelen. En dat pikken ze beiden prima op.