sorry meiden…ik blijf maar met vragen komen :oops:
maar hoe leer je je dreumes om bij je blijven terwijl je bv aan het wandelen bent? ik zie andere kleine kindjes keurig bij hun moeder in de buurt blijven terwijl die van mij precies de andere kant op rent er en er constand een spelletje van maakt om weg te lopen. :lol:
ook wil hij steeds de straat op rennen wat natuurlijk niet mag… :naughty:
zodra de voordeur opengaat dan is hij verdwenen :roll: ik kan praten als brugman maar hij doet nergens wat op uit en als ik zijn handje wil pakken dan word hij me toch een portie kwaad zeg :shock: .
ook als ik dan doe alsof ik gewoon wegga is hij daar totaal niet van onder de indruk en rent gewoon rustig de verkeerde kant op…
ook hier tips en adviezen graag…ik heb wel zo’n riempje in huis voor om zijn pols,maar die heb ik nog niet gebruikt en ik hoop hem ook niet te hoeven gebruiken dus als jullie me kunnen helpen dan heel graag :-*
Ik denk dat het ook wel veel gevraagd is van een dreumes van 1,5 jaar om netjes bij je te blijven. Mijn oudste loopt nu een dikke maand, hij loopt alle kanten op en wil idd ook lang niet altijd aan de hand mee. Toen hij nog maar net ook buiten op straat met me mee mocht lopen protesteerde hij trouwens harder tegen het handje vasthouden dan nu. De jongste loopt nu een week of twee, en loopt sinds kort ook buiten. Die protesteert nu heel hard tegen het handje vasthouden. Ik ga er vanuit dat als hij wat meer gewend is aan het buiten op straat lopen dat hij ook wel makkelijker mee aan de hand loopt.
Ik heb best even geduld om ze te laten ontdekken buiten, maar als een van de twee heren écht niet mee wil lopen hebben ze pech: dan worden ze = onder luid protest - opgetild en draag ik ze. Hebben ze pech dat ze met zijn tweeën zijn, dan moeten ze zich denk ik toch net iets sneller aanpassen.
Twee net lopende dreumessen is voor mij net zo hard wennen als voor hun, vermoed ik :mrgreen:
Ik weet niet hoe lang Ivan nu (mee buiten op straat) loopt? Misschien gaat het met hem ook makkelijker gaat als dat voor hem ook wat ‘gewoner’ is. En ik zou denken: niet teveel aandacht schenken aan protest 
floris loopt al vanaf 12 maand dus je zou denken dat hij het nu toch eens wat onder de knie zou moeten hebben? :think:
ja optillen doe ik ook als hij niet wil luisteren en we echt weg moeten op dat moment.
Oh, verkeerde naam in mijn vorige post :oops: :oops:
Ik denk dat er niets anders op zit dan geduld hebben :think: Veel meer dan steeds uitleggen dat hij een handje moet geven op straat zit er niet op denk ik. Ik zou me trouwens ook niet teveel blind staren op moeders met dreumessen die het veel braver lijken te doen. Vaak lijkt het alleen maar zo denk ik, of de kindjes zijn weer net iets ouder dan het misschien lijkt, en ik geloof niet dat er dreumessen zijn die er nooit eens vandoor gaan op straat :mrgreen: (en zo wel dan zou ik dat geloof ik veeeeeeel vreemder vinden…)
HET probleem van elke mama met een ondernemende dreumes :mrgreen:
Bij Aniek wist ik het ook niet, dus zij liep wel degelijk met een tuigje…
Tot we tips kregen en die hebben bij haar, bij Peter en nu bij Michel gewerkt.
Probeer het lopen samen niet alleen te doen op momenten dat je echt een richting op MOET.
Zo’n dreumes heeft een eigen wil en als ze kunnen lopen willen ze graag ook eens de routebepaler zijn.
Hier zijn we dus zeker de eerste tijd ook minimaal 1x per dag voor de lol gaan lopen en dan mag hij bepalen waar we heen gaan.
soms loop je dan 10 keer het zelfde stuk op en neer, andere keren scharrel je bij elke straathoek weer een andere kant op.
Als je dit regelmatig doet, krijgen ze plezier in het lopen en als hij dan een keer mee MOET, is dit minder ingrijpend.
Neem ook meer tijd als je een keer wel ergens heen moet. Ik heb de eerste keren dat hij los mocht lopen naar school echt 20 minuten berekent voor een wandeling van 3 minuten. Meegaan in zijn geklets, steeds vragen wat hij dan ziet en ook dingen aanwijzen. Kijk daar mies, wat een mooie tuin, kijk daar, wat een leuke vogel enz.
Blijf steeds alles benoemen wat je wil.
Mies, mama wil een handje want hier rijden auto’s, dan mag je zo weer los.
Dat ben ik blijven zeggen, herhalen herhalen herhalen.
Nu is hij 21 maanden ruim en als we nu ergens zijn waar het druk is, zegt hij zelf al " hattie" en dan wil hij een handje.
Maar zodra hij ziet dat er geen weg is en dus geen auto’s is het " los!"
Om een kind daarin te trainen moet je echt blijven benoemen en blijven oefenen.
Als je niet dagelijks erop uit gaat, zal het langer duren eer ze het snappen.
Ik heb vanaf het begin gezegd dat als ze wilde lopen en niet in de wagen, ze mijn hand moest vasthouden. Deed ze dat niet, dan mocht ze niet lopen.
Dus in het begin heel veel aan de hand gewandeld en nu loopt ze veel los en ik merk aan de reacties van mensen dat ze heel goed luistert.
Wat ik met B´Elanna nooit aandurfde, kan met Benthe wel: los over de markt heen.
Denk het ook per kind verschilt, maar denk zoals met bijna alles: eerst kort houden en dan loslaten met stapjes.
Dus eerst aan de hand, dan op een veilige plek hand loslaten, maar met de opmerking dat als hij wegloopt hij weer aan de hand moet, of erger: in de wagen!!!
Ryan loopt ook niet altijd even goed mee, Maar ik ren er niet meer achteraan. Kwam er cahter dat hij dat wel een heel leuk spelletje vind en vanaf toen ben ik blijven staan. En hem zeggen dat die terug moet komen en dat mama anders boos word. En het helpt nog steeds (ok…ook niet altijd)
Ook weet die heel goed dat die op de stoep moet blijven en dat is echt super want daar komt die ook niet vanaf zonder dat iemand zegt dat die mag komen.
Ik wissel wel heel vaak af met aan de hand of niet. Stukken waar het niet hoeft daar doen we het ook echt niet mag die dus zelf lopen. En waar het dan wel moet, daar moet het ook echt! En hij weet dus dat die op een ander stuk wel weer los mag lopen.
Ryan loopt pas vanaf 1jr en 8mnd ongeveer…
Lucas en Merlijn bleven altijd keurig bij mij als ik met ze ging lopen maar onze Pepijn was een wegloper voor hem heb ik toen zo’n “telefoonkabel” van jippie gekocht bij prenatal :mrgreen: die ik bij hem en bij mij om mijn pols deed zo had hij toch wat "vrijheid maar bleef hij toch bij me in de buurt.
ik gebruikte bij mijn zoon die dezelfde kuren vertoonde wél het polsbandje.
Ook daar ging hij tegen in protest hoor, net als tegen het handje geven, maar dat was snel afgelopen.
Ik vertelde hem wel altijd vooraf waar we heengingen en dat we zouden gaan lopen en dat hij dus het bandje om moest.
als we dan buiten stonden en hij begon zich te verzetten tegen handje of bandje dan draaide ik per direct weer om en ging weer naar binnen. Hup schoentjes weer uit, jasje weer uit en klaar met de wandeling.
Vooral als we naar de kinderboerderij of iets anders leuks zouden gaan vond hij dat dus een drama!
Maar na 2 of 3 keer terug naar boven in een week had hij het wel door, het was handje/bandje of niet.
Bij ons werkte het als we meteen aangaven dat als ze niet luisterden ze linea recta weer in de wandelwagen moesten. Dus bij gevaarlijke situaties en niet luisteren was dat de directe consequentie. Ik heb regelmatig met een krijsende dreumes in de wandelwagen gelopen, maar alles beter dan een krijsende dreumes onder een auto!
Ze hebben het dan ook vrij snel door dat als er over gestoken moet worden of als er een andere situatie is waarbij ik hen graag aan de hand heb dat ze wel moeten luisteren.
Maarrr, ik moet wel zeggen dat het ook van je kind afhangt want vrienden van ons hebben een zoontje en die schiet werkelijk nog steeds (nu 2) alle kanten op! Echt niets helpt! Hij gaat dus regelmatig aan een tuigje mee want hij kijkt echt niet uit en kan anders zo onverwacht de weg op rennen!
Lotte heeft nu op het KDV geleerd dat ze de wagen vast moet houden als dat gevraagd wordt en dat doet ze nu ook uit haarzelf bij mij. Vind ik erg fijn en geeft mij veel rust ook.
@Ellen69 wrote:
Bij ons werkte het als we meteen aangaven dat als ze niet luisterden ze linea recta weer in de wandelwagen moesten. Dus bij gevaarlijke situaties en niet luisteren was dat de directe consequentie. Ik heb regelmatig met een krijsende dreumes in de wandelwagen gelopen, maar alles beter dan een krijsende dreumes onder een auto!
.
Hier net zo…
@Vicky wrote:
@Ellen69 wrote:Bij ons werkte het als we meteen aangaven dat als ze niet luisterden ze linea recta weer in de wandelwagen moesten. Dus bij gevaarlijke situaties en niet luisteren was dat de directe consequentie. Ik heb regelmatig met een krijsende dreumes in de wandelwagen gelopen, maar alles beter dan een krijsende dreumes onder een auto!
.
Hier net zo…
hier net zo…
nu loopt hij naast de kinderwagen en houdt deze vast… hoef er niet eens om te vragen…
hij wilde mijn hand niet meer vasthouden toen kon hij kiezen of ik grijp hem vast of hij houdt de kinderwagen vast… hij koos voor de kinderwagen :mrgreen:
nu durft hij op weg naar school ( 300mt ofzo) vooruit te rennen, maar stopt wel bij de oversteekpunten ( twee doodlopene straatjes) en wacht op mij…
maar het is idd concequent zijn in wat je zegt en ook doen wat je zegt als ze neit luisteren…
hier was het ook niet luisteren…dan gaan we per direkt naar huis! geen discusie gewoon omkeren en gaan. ( toen hij niet meer in dekinderwagen ging)
Dave was (is nog steeds) gek op wandelen…en vond dat verschrikkelijk…
dus na een paar keer de ‘foute’ keus te hebben genomen ging hij steeds beter en langer luisteren.
Een strenge en consequente “UH!” als ie van de stoep af wilde gaan lopen. Aan z’n armpje terug de stoep op als ie het toch deed.
Verder inderdaad in zijn tempo meekeutelen en die tijd dus van tevoren in plannen (ik reken ook kwartier voor wandeling van 5 minuten).
Ook regelmatig stukjes voor de lol lopen. En dan eindeloos geduld hebben omdat iedere struik en iedere meterkast en ieder stoepje bekeken, bevoeld en bezeten moet worden. :lol: En als er bloesems op de grond liggen, lekker omhoog gooien. Voor jezelf: buiten zijn om het buiten zijn en niet met een doel van ergens heen, gewoon relaxen.
Enkel handje verplicht bij oversteken (idd: "we gaan nu oversteken. Mama wil dat je een handje geeft. Er zijn veel auto’s en dat is gevaarlijk. Op de stoep mag je weer los).
Met duidelijk aangeven dat van de stoep af nÃet geaccepteerd werd, is de oudste altijd een prima meelopend (wel langzamer dan me lief was soms) kind geweest (en nog). Nu wil hij helpen met de buggy duwen (en dat doet ie ZOOOOO goed 
).