Ik heb twee meiden: B´Elanna van 9 en Benthe van bijna drie.
Als ik Benthe alleen heb, is het het heerlijkste kind wat je je maar kunt indenken, zelfs als ze geen aandacht krijgt van me.
En dat zijn niet alleen mijn woorden, maar zeggen alle mensen die haar kennen.
B´Elanna is ook een lieve meid, maar heeft alleen een erg klein lontje, als ze er überhaupt wel een heeft 
Het is erg moeilijk om tot B´Elanna door te dringen. We hebben al zoveel geprobeerd, maar het lijkt niet aan te komen.
Als ik die twee meiden samen heb, zoals nu in de vakantie, is het bijna de hele dag bal.
Benthe is heel makkelijk, maar wil graag wel duidelijke uitleg hebben.
Het woord opruimen is te groot, dus ik zeg altijd zoiets als: Benthe, we gaan zo eten, dus moeten we even opriuimen, de boekjes terug in de kast en je speelgoed in je hoekje.
Dan snapt ze dat.
Dat zeg ik ook altijd tegen B´Elanna, doe het nu zo, dan gaat het goed.
Maar B´Elanna´s manier is dan: Benthe opruimen! en gritst dat waar Benthe mee zit uit haar handen en dan zet Benthe het (begrijpelijk) op een brullen.
Dit is maar één voorbeeld, maar wel een duidelijke. Ook als Benthe aan speelgoed van B´Elanna komt, wat B´Elanna heeft laten slingeren, is het meteen: Benthe NEE!!! en gritst het uit haar handen. Zeg ook zo vaak: Lég nou uit waarom zij niet aan die spullen mag komen…
En niet alleen in de omgang met Benthe is ze zo, ook tegen ons is het constant grote monden.
Ik weet dat ze lang alleen is geweest, maar we proberen het echt netjes te verdelen.
Maar als ze straf krijgt voor iets wat ze gedaan heeft, is haar visie: Benthe krijgt NOOIT straf, alleen ik. Dat ze dan zelf fout is geweest na alle waarschuwingen ziet ze niet…
Ik weet het echt niet meer, soms denk ik wel eens: moet ze nou echt met een proffessioneel iemand praten, zou er dan wat met haar zijn??? Want ik weet het niet meer…
9 jaar… pre puberaal gedrag, grote mond, heel egoistisch zelfbeeld enz… is allemaal vrij normaal hoor.
Het leeftijdsverschil is gewoon nogal groot.
Ze is nog zo jong en dan is iets op de juiste manier " uitleggen" wellicht toch wat te veel. Ze is gewoon meer met zichzelf bezig.
Misschien probeer je iets te hard de situatie gelijk te trekken.
Je hebt nu eenmaal 2 totaal verschillende meiden en het is heel normaal voor een pre puber en ook voor een puber om te roepen dat niemand hem/haar begrijpt en dat zij de enige is die ooit straf krijgt.
Niet te veel op in gaan… niet gaan uitleggen dan Benthe ook heus wel eens straf krijgt maar ga haar gevoel wat meer erkennen…
Ik snap dat jij het oneerlijk vind ogen, hoe had je het dan gedacht? Straf hoort wel bij wat je hebt gedaan, hoe past je zusje in jou plaatje dan?
zulke vragen.
En als er opgeruimd moet worden, dan moet niet zij degene zijn die Benthe aanstuurt. Jij bent Benthes mama.
Hier is Aniek bijna 6 en die loopt zich al steeds te bemoeien met Mies, maar ik ben daar heel kort in en roep meteen… " Ho aniek, ik ben mies zijn mama en 1 is genoeg" dan bind ze in.
Ik heb veel gehad aan het boek " how to talk to kids"
Dan leer je al snel om meer de gevoelens van kinderen te erkennen en niet overal maren en verklaringen voor te geven.
Maar vind haar gedrag niet raar voor een 9 jarige hoor, dus proffessionele hulp… tja, als je er echt niet uit komt wellicht, maar vooralsnog zit ze gewoon in een wat moeilijkere leeftijdsfase.
Hoi,
ik heb er niet helemaal op jouw manier ervaring mee maar snap wel wat je bedoelt.
ons buurmeisje is ook 9 en reageert op dezelfde manier op haar broertje van 6 (en op mijn dochter van 5, die vaak met elkaar spelen)
soms denk ik dan ook, jemig, doe niet zo kinderachtig, jij bent al 9.
aan de andere kant wil ze heel volwassen zijn, is enorm aan het tutten enz.
ik denk dat het wel klopt wat Cell zegt, dat ze aan het prepuberen is.
ik kan me voorstellen dat je er moedeloos van word…
sterkte!
Misschien verwacht je teveel van je oudste…
Zij is pre-puber, maar echt nog een kind, en heeft geen inzicht in wat een bijna driejarige wel of niet kan. Zij denkt niet zoals jij denkt.
Je kunt wel vragen haar aan haar zusje uit te leggen waarom iets niet mag, maar ik denk dat je je opvoeding op 2 verschillende kinderen moet aanpassen en niet op 1. Dat werkt met dit leeftijdsverschil niet, het gaat hier trouwens ook vaak zo :mrgreen:
Ik lees trouwens (onbewust denk ik) je enthousiasme over je jongste, waar is je oudste leuk en goed in naar haar zusje toe?
Dat ik enthousiast ben over Benthe lees je wel goed Lydia, maar ik hou niet minder van B´Elanna. Ik word alleen zo moedeloos van haar gedrag.
Waar B´Elanna goed in is met Benthe? Haar commanderen en laten doen wat B´Elanna wil… Dan is ze “leuk” bezig met Benthe, als we dan even vergeten dat ze dan meestal de regels breekt.
Zoals rennen in huis, Benthe optillen… Zulke dingen.
Wat met B´Elanna ook zo vermoeiend en moeilijk is, is dat als ik haar straf, er altijd een wraakactie volgt.
Stuur ik haar naar de keuken om tanden te poetsen, omdat ze voor straf naar bed moet, vind ik bijvoorbeeld het eten wat nog op de bordjes is blijven liggen op de ramen, die heeft ze dan met een lepel " geschoten", of ze knijpt haar tube tandpasta leeg achyer de koelkast en tegen de kelderdeur…
Zulke acties maken het zo moeilijk om toch positief te blijven. En het doet pijn, want ik hou zielsveel van haar. Maar dit gedrag naast het gedrag van Benthe is zoooo moeilijk.
Ikwil zo graag dit doorbreken en zien hoe we haar kunnen bereiken, want ik geloof dat dat een groot probleem is.
Vanavond weer zo´n aktie: we moesten met spoed met Benthe naar het ziekenhuis, want ze was een gat in haar hoofd gevallen. Ze wilde in de wachtkamer even bij Will zitten, maar omdat ik haar op schoot had met een lap op haar hoofd, leek het ons geen fijn idee om haar over te hijsen. Plus dat B´Elanna geschrokken was bij het uitstappen in de auto, bij het zien van het gat. Dat zij dus bij Will wilde blijven… Dat zij even de aandacht van papa had terwijl ik de behandelkamer inging met Benthe.
Toen we klaarwaren en het gelijmt was, wilde Benthe bij papa zitten. Dus Will wil haar oppakken en meteen steigert B´Elanna, dat ZIJ naast papa wilde zitten…
Dan denk ik echt: Zie je dit nou echt niet, kun je dit zelfs niet hebben?? WAAROM???
Ik denk idd dat jou grote meid aan het pre-puberen is. Onze oudste heeft het nu ook. Nooit kregen we een grote mond van haar. Nu in ene wel. Altijd deed ze wat er van haar gevraagd werd. Nu is er altijd eerst een dikke zucht en een moeilijk gezicht.
Natuurlijk is zij bezig om zich los te maken van ons. Afzetten tegen je ouders hoort hier bij. Soms worden wij er ook moedeloos van. Maar ik probeer altijd te onthouden dat ze nog maar 9 is. Het is gewoon nog een kind.
Wat hier heel erg goed heeft gewerkt is eigenlijk heel erg simpel: We zijn met haar in gesprek gegaan. Haar laten vertellen wat zij van de situatie vind en hoe zij het graag zou willen zien. Tijdens haar verhaal hebben wij haar niet een keer onderbroken met de zin: “ja maar…jij bent/ doet…”
Toen zij haar verhaal had verteld hebben wij onze visie duidelijk gemaakt. Zij mocht hier over nadenken en later zijn we weer in gesprek gegaan. Wat ik heel erg belangrijk vond dat zij ons zou vertellen hoe zij het graag zou zien en zeker wat zij van ons verwacht.
Uiteindelijk hebben we afspraken met elkaar gemaakt en daar proberen we ons goed aan te houden. Zowel wij als zij. En als iemand de fout in gaat mag hij of zij er door de anderen op aangesproken worden.
Nu proberen we regelmatig met elkaar over dingen te praten die belangrijk zijn voor onze meid. En altijd probeer ik met een open visier naar haar verhaal te luisteren en haar gevoelens serieus te nemen.
Laatst gaf ze zelf aan dat ze het wel fijn vind zoals het nu is. Natuurlijk zijn haar kleine zusjes wel lastig, maar ze heeft nu niet meer het gevoel dat de rest voorgetrokken wordt.
Ik weet niet of je iets aan mijn verhaal hebt, maar ik wil je heel veel wijsheid en vooral heel erg veel geduld wensen. Want dat heb je wel nodig. Succes
@wisje wrote:
Toen we klaarwaren en het gelijmt was, wilde Benthe bij papa zitten. Dus Will wil haar oppakken en meteen steigert B´Elanna, dat ZIJ naast papa wilde zitten…
Dan denk ik echt: Zie je dit nou echt niet, kun je dit zelfs niet hebben?? WAAROM???
In de eerste plaats :hug: . Ik denk dat ze het echt niet ziet want ze is nog gewoon maar 9 jaar en wil graag aandacht…negatief of positief…
Ze is jaloers op de aandacht voor haar zusje en onbewust zal ze zeker merken / voelen dat je het even met haar hebt gehad. Dus natuurlijk steigert ze… zit zij eindelijk bij haar vader moet ze haar plek afstaan…
Mocht je serieus overwegen om prof. hulp in te schakelen zou je kunnen denken aan een pedagoog.
Sterkte in ieder geval!
Groetjes
Ellen