Ik weet niet of het typisch iets is wat komt doordat ik twee dreumessen tegelijk heb… maar ik vind het de laatste paar weken moeilijk om het overdag nog gezellig te houden in huis (of tuin 
). Voor mijn gevoel loop ik de hele dag alleen nog maar te zeggen ‘nee dat mag niet’ ‘nee daar moet je afblijven’ ‘nee niet doen’. :?
Vooral aan tafel onder het eten is het momenteel écht heel erg. Ik zit altijd (nou ja, meestal) alleen met hun aan tafel omdat ik alleenstaand ben. Maar ik kan dus niet langer dan 30 seconden met één van de twee bezig zijn, want dan zit ondertussen de ander bovenop tafel, staat rechtop in zijn stoel, zit met zijn handen in mijn bord met eten, heeft mijn mes te pakken, en zo kan ik nog wel meer bedenken. En dan probeer ik ook vaak negatief gedrag te negeren, om te voorkomen dat stoute dingen doen dé manier is om aandacht te krijgen.
Ik ga op het moment al zo ongeveer met tegenzin met de jongens aan tafel zitten en dat helpt natuurlijk ook niet. Dan merk ik dat ik al een korter lontje heb dan wanneer alles gewoon lekker loopt. De laatste paar weken heb ik echt regelmatig het gevoel dat ik maar weinig vat heb op de jongens 
Zo is het ook ontzettend leuk om met alles te gooien. Met speelgoed, houten blokken, schoenen, of er vliegt tijdens het eten ineens bestek over de tafel :o . En dat vind ik nou eigenlijk geen dingen om maar gewoon te negeren. Driftbuien zijn tegenwoordig ook aan de orde van de dag. Vanmorgen nog: driftbui van Loek omdat hij een slabber om moest, driftbui omdat hij na het eten zijn sandaaltjes aan moest, driftbui omdat hij niet voor op de fiets mocht maar achterop werd gezet… ik was zo ongeveer blij dat ik ze naar het kdv kon brengen :?
Iemand tips om het met een dreumes (twee dus eigenlijk) gezellig te houden? :shifty: Hoe gaan jullie om met ongewenst gedrag? Negeren? Zeggen dat het niet mag? (hier heeft dat als neveneffect dat dat broerlief juist op ideeën brengt… hetzelfde met afleiden). Ik geloof zelf dat het bij een dreumes niet zoveel zin heeft om te straffen, maar ik verlies dus wel af en toe mijn geduld en dan word ik boos en dat wil ik eigenlijk niet :?
Allereerst :hug:
En ja, ook ik vond en vind het soms zwaar, en dan heb ik 2 van verschillende leeftijden, dus niet wat de een doet, doet de ander na Bovendien kan ik Jasper nu ook gewoon dingen uitleggen…
Maar dat wil niet zeggen dat er hier geen spullen door de kamer vliegen die zoals hij het zegt 'niet meewerken :roll: '(mijn uitdrukking… , hoezo kinderen houden je een spiegel voor :silenced: ) en dat het hier altijd gezellig is.
Wat voor mij goed werkt is eigenlijk een stap of 2 terug gaan. Meestal word ik namelijk zo AAAARRRRRGGGGG :twisted: :evil: :twisted: als ik én dit wil én dat. En tja soms gaat dat goed, soms niet. Maar als ik me besef dat het heus niet zo erg is om een keer eerst B dan A te doen, dan lukt het in eens een stuk beter. Bovendien merk je dan dat je veel dingen voor kunt zijn.
Als je alleen bent kun je dus maar één kind tegelijk aandacht geven / in de gaten houden :shifty: , dus om even bij je voorbeeld van het eten aan tafel te blijven: zet de jongens ver genoeg van elkaar, voor je neer en geef eerst hun eten voordat jij zelf gaat eten. Kunnen/willen ze niet netjes eten? Nou dan worden ze gevoerd. Gaat het niet snel genoeg? Dan hebben ze dus pech. JIJ bent de degene die bepaald wat er wanneer en hoe gebeurt
Gaan ze staan in hun stoel? Er bestaan tuigjes om te voorkomen dat ze uit hun stoel klimmen. En ja ik weet dat het beter is om het gewoon af te leren, maar nu eerst de controle terug krijgen, dan weer opvoeden Ga dan pas zelf eten, geef hun intussen al hun toetje of gewoon wat te spelen. En ja, ik weet dat het leuker is om samen te eten, maar heel eerlijk: hoe leuk is het nu? :shifty:
Gaat dat goed dan kun je ze weer een beetje meer los laten en straks zelf ook mee eten :mrgreen:
Oh en speelgoed gooien is bij ons meteen zeggen: “NEE, dat mag niet, je mag er wel mee…” , gebeurt het nog een keer dan pak ik het af en leg ik het op een plank waar Jasper niet bij kan. Ik leg hem dan uit dat hij blijkbaar niet van z’n speelgoed houdt omdat ie ermee gaat gooien en ik wil niet dat het stuk gaat(of dat hij er iemand anders mee pijn doet). Als hij laat zien dat ie weer netjes kan spelen, krijgt hij het weer terug, tot die tijd PECH :snooty: maar ik hoor wel vaker (van andere) dat ik best streng ben :shifty: , dus kijk maar of dit wat voor je is :-*
Negeren doe ik overigens alleen zeurderig gedrag, zoals 10x vragen om een koekje :roll: gebeurt er iets wat niet mag, dan zeg ik daar meteen wat van, maar maak er niet meteen een big issue van. En ik zeg het ook (vooral) als het wél goed gaat
En soms(heel vaak eigenlijk :think: ) zet ik juist de jongens weer op de eerste plaats: hoezo 's ochtends stressen dat ik op tijd op mijn werk ben, ik heb van tevoren aangegeven dat ik het liefst pas vanaf 10 uur in geroosterd word, dus dan is het HUN probleem als ik’t een keer niet red om er om 9uur te zijn :evil:
Of zoals gisteren: natuurlijk moest het huis opgeruimd, de was opgevouwen, de keuken geboend en wat voor mijn werk gedaan worden, maar het was prachtig weer en die 2uurtjes bij het pierenbadje waren zo leuk :inlove: daarna hebben de jongens lekker 1,5uur geslapen en kon ik alsnog wat doen :mrgreen:
Bedankt voor je uitgebreide antwoord! Ja, zeggen dat ze zo leuk samen aan het spelen zijn doe ik regelmatig, ze kunnen ook wel gewoon echt heel lief zijn, en ze willen vooral heeeeel erg graag mama meehelpen. Is niet altijd handig om met drie-en tegelijk te stofzuigen :mrgreen: maar goed.
Tuigjes heb ik niet meer in de stoelen sinds ze er zelf in en uit gaan. Toen 's ochtends een keer een van de jongens in zijn stoel zat terwijl ik hem toch echt op de grond had gezet heb ik de beugels eraf gehaald. En de tuigjes werkten toen ook niet meer, daar hangen ze zichzelf zo ongeveer in op :shifty: en gaan staan lukte ze ook wel mét tuigje.
Ja, ik moet denk ik maar weer eens even eerst de jongens goed laten eten en dan pas zelf eten. 's morgens hoef ik nooit te haasten, want ik werk als freelancer meestal vanuit huis. Dus kindjes naar het kdv en dan ga ik weer terug naar huis. Ik wil 's morgens ook altijd de tijd nemen voor uit bed halen en aankleden, zodat ze niet het idee krijgen dat ze snel mogelijk de deur uitgewerkt worden. Maar dat thuiswerken heeft ook een nadeel: je bent nooit klaar, en vaak is het op de dagen dat de jongens thuis zijn tussendoor toch even de mail checken enzo.
Als ik plannen heb dan loopt de dag altijd veel makkelijker dan een dag thuis. Ik ben altijd heel makkelijk, als het anders loopt dan loopt het anders, heb daar niet zo’n moeite mee. Ik heb er denk ik meer moeite mee om ze thuis de hele dag te vermaken. Dus ik ga ook gewoon weer overdag thuis mijn best doen om ze meer aandacht te geven, meer samen te spelen (dat doen we nu ook wel natuurlijk, boekjes voorlezen op de bank enzo, samen aan tafel zitten puzzelen, kleuren etc). Ik ga eens kijken of ik iets kan bedenken om de jongens allebei wat individuele aandacht te geven. Valt meestal niet mee, want als de één in de gaten heeft dat de ander aandacht krijgt, dan wil hij natuurlijk óók.
Ach ja, alles in fases he… dus deze fase zal ook wel weer voorbij gaan :roll:
Precies :thumbup:
Tuigjes zijn dus iig geen optie , wij hebben ze nooit gehad, maar ik ken ze van kennissen, en ik moet zeggen dat ik ze met onze wiebelkontjes soms wel handig zou vinden :shifty:
Dat van thuis uit werken ken ik (werk in’t onderwijs, dus ook altijd werk mee naar huis :roll: ), maar ik probeer dus echt die momenten dat ik werk, en de momenten dat ik wat met de jongens doe ook in te plannen
Dat aandachtsprobleem ken ik ook :roll: al is’t bij mij vaak de oudste die dan plotseling ‘pijn’ heeft of iets heeft laten vallen :roll: en die kleine piept gewoon als ik de grote op schoot heb :shifty:
Bij ons zijn de momenten van individuele aandacht er vooral wanneer de één slaapt, maar ik neem aan dat jouw jongens tegelijk slapen 
En tijdens het luierverschonen/aankleden. Dan kun je toch maar 1kind per keer hebben dus dan maak ik er een feestje van: liedjes zingen, kiekeboe spelen, voetjes ‘opeten’, op buiken/bovenbenen blazen, kietelen… alles kan en mag 
:dance: :lol:
hier ook maar 1 dreumes maar hier vliegt alleen maar de hele dag speelgoed door het huis hoor.
En bestek gooien is sinds kort ook heel leuk, het ene moment zit hij lief te eten en dan ineens vliegt je een vork langs je gezicht.
Het is dus echt heel normaal maar dat korte lontje herken ik ook.
Ik ben ook alleenstaand en al is mijn dochter al ouder ook die leeftijd is niet makkelijk.
Mijn dochter is als jou Loek om alles huilen en driftbuien om niks.
En haar broetje zit haar alleen maar te slaan en klimt bovenop haar.
soms voel ik me alleen nog maar een scheidsrechter…
:hug:
Herkenbaar, ik kom er zo ff op terug :mrgreen:
Ik zou erop teriug komen :oops: :mrgreen:
Hoe houd ik het hier leuk, zo nu en dan mn dreumes vooraf laten eten.
En dan zelf eten als ze op bed ligt.
In de tuin zet ik juist dingen neer waar ze mee mag spelen, eigen schepje, emmer, loopauto en een krukje.
Met haar eigen schepje mag ze ook in de tuin wroeten.
Maar ze mag er niet in “rollen” .
Samen was ophangen, daarna mag ze nog ff met de knijpers spelen.
Tijdens het verschonen hoe gekker doen hoe beter :inlove:
Lianne vind momenteel boekje lezen super leuk, misschien ook iets voor jouw boys?? :think:
Wat een rust nu zeg :oops: ze zijn dit weekend bij papa. Maar ik mis ze toch ook meteen als ze weg zijn.
Meer aandacht overdag werkt geloof ik wel. Ik heb ook altijd nogal de neiging om te zeggen ‘ah joh, gaat prima in mijn eentje, helemaal niet zwaar. Twee kindjes veel werk? Nee hoor, volgens mij niet veel meer dan eentje.’ Maar soms is het gewoon wél zwaar :?
Ik kén mezelf ook helemaal niet met kort lontje, dat heb ik eigenlijk nooit.
Kreeg gisteren wel een goede tip van iemand: binnenkort een keer een dagje alleen Rubin naar het kdv brengen zodat ik die dag alleen met Loek heb, en een week later omgekeerd. Lijkt me een heel goed plan, kost me wel twee dagen waarin ik normaal gesproken mijn werk doe maar ik vind het de moeite wel waard geloof ik. Lijkt me heerlijk om een dagje 1 op 1 te hebben. Die momentjes heb ik dus nauwelijks. Verschonen/aankleden is hier idd echt een momentje dat de aandacht helemaal voor één kind alleen is.
Pooh, ja ik heb ook vooral veel dingen voor de jongens in de tuin, het is meer dat ze dan ineens met schepjes en emmers gaan gooien, in de schutting klimmen ( :shock: ) en alles van elkaar afpakken etc. Hoe hou je dat dus leuk zonder dat je de hele dag alleen nog maar politie-agentje loopt te spelen?
Boekjes lezen doen we ook regelmatig, Kikker en Dribbel zijn favoriet :inlove: Maar de laatst tijd zijn ook dat soort dingen ineens lichter ontvlambaar ofzo :eh:
Maar ik geloof dat ik alweer een lading nieuwe energie heb 
Super zware periode waar je in zit hoor! Het is ook een fase waar ze in zitten. Alles onderzoeken, grenzen verkennen…
Zijn ze nog wel lief voor elkaar? Hier trekken ze soms de haren uit elkaars hoofd :roll: En je staat er dan ook nog alleen voor… Zeker een goed idee om wat apart te gaan doen met ze. Heb er ook wel eens een in de kinderstoel gezet met wat speelgoed en de ander laten lopen en dan omwisselen. Samen staan ze sterk :mrgreen: Succes!
Bij mij helpt het wel om me gewoon “over te geven”. Op de grond gaan zitten, bij de kindjes, en meespelen. Zij komen wel speelgoed aandragen. Eentje kroelen, een ander een boekje lezen. Ze komen het zelf wel brengen. Ze spelen super dan.
En op voor mij heel slechte dagen heb ik wel eens schijt aan mijn eigen opvoedregels en dan eten we gewoon voor de tv. Zitten zij in trance, schuif ik hun eten erin én proef ik mijn eigen eten.
De volgende dag heb ik dan weer energie om me aan mijn eigen regels te houden en aan tafel te eten. En ze krijgen een speeltje om zich te vermaken. Opvoedkundig geen 10, maar wel ontzettend praktisch voor de rust aan tafel.
Ik lees mee, dit is (helaas) zo herkenbaar!
Ik ben 2 weken in de maand alleen dus als je het stokje niet even over kan geven is het dubbel zo zwaar.
Elke dag 100 keer “nee” zeggen is voor jezelf ook niet lekker. Tegenwoordig negeer ik meer en dat lijkt wel te gaan werken. Maar pfoe, wat een moeilijke fase is dit. Het opvoeden begint nu…
:hug: