Hallo,
ons dochtertje van 2 jaar en 8 maand wil van de ene op andere dag niet meer slapen.Smiddags niet meer,waar ik geen drama van maak,maar savonds ook niet meer.Ze gilt dan zo erg dat ze helemaal buiten zichzelf raakt en ze blijft gillen.
Ze lijkt wel bang.ik mag niet weg,ik moet bij haar liggen,de lamp moet opeens aan,de deur open,de brommers komen haar pakken.
En dit alles van de een op andere dag.Er is naar mijn weten nix gebeurd waardoor ze bang zou moeten zijn.Ik word er onzeker van.Wat is nu wijsheid.Door laten krijsen,ze gaat op de gang voor t traphekje staan,of er naar toe.
Als we dat laatste doen,helpt t ook niet echt.Ze klampt zich aan me vast en ik moet bij haar blijven of ze wil in ons bed.Aan die laatste 2 geef ik niet toe,want ik wil niet dat dat een gewoonte wordt.
Mn vriend heeft zoiets van laat haar maar krijsen,maar na 3 kwartier dat gehoord te hebben,trek ik dat niet meer.
Wat te doen?
@Sunce wrote:
Hallo,
ons dochtertje van 2 jaar en 8 maand wil van de ene op andere dag niet meer slapen.Smiddags niet meer,waar ik geen drama van maak,maar savonds ook niet meer.Ze gilt dan zo erg dat ze helemaal buiten zichzelf raakt en ze blijft gillen.
Ze lijkt wel bang.ik mag niet weg,ik moet bij haar liggen,de lamp moet opeens aan,de deur open,de brommers komen haar pakken.
En dit alles van de een op andere dag.Er is naar mijn weten nix gebeurd waardoor ze bang zou moeten zijn.Ik word er onzeker van.Wat is nu wijsheid.Door laten krijsen,ze gaat op de gang voor t traphekje staan,of er naar toe.
Als we dat laatste doen,helpt t ook niet echt.Ze klampt zich aan me vast en ik moet bij haar blijven of ze wil in ons bed.Aan die laatste 2 geef ik niet toe,want ik wil niet dat dat een gewoonte wordt.
Mn vriend heeft zoiets van laat haar maar krijsen,maar na 3 kwartier dat gehoord te hebben,trek ik dat niet meer.
Wat te doen?
ik herken het wel, niet zo extreem, maar ook hier sloeg opeens de angst toe. Ik denk dat het een soort bewustzijn is wat ze opeens hebben waardoor ze gevaren gaan zien waar ze vroeger geen weet van hadden.
Mijn zoontje is altijd een makkelijke slaper geweest, heeft in zijn leven veel gelogeerd en dat was nooti een probleem. en opeens van het ene op het andere moment vindt ie slapen bij opa eng, wil ie op zijn eigen kamer een extra lampje aan (en liefst ook de grote lamp aan en de deur open…). Zijn fantasie begint ook op te spelen, dus zitten er opeens piraten en kabouters op zijn kamer waar hij bang voor is.
Hoewel ik het soms best vermoeiend vind, laat ik hem wel weten dat ik er ben, en loop ik dus 's avonds een aantal keren naar zijn kamer om de piraten weg te jagen, de kabouters buiten te zetten (en ook om poppies truitje aan te doen, aap een kus te geven :? ). Ik hoop, ook voor hem, maar dat het een periode is. Ik kan me indenken dat het best een beangstigend gevoel is als je opeens inziet dat er her en der wat gevaren zijn in het leven, dus daar help ik hem graag doorheen (en door de kabouters naar buiten te zetten ben ik natuurlijk zijn grote held!)
(bij mijn zoon ging het overigens behoorlijk gepaard met het slapen zonder speen. dat heeft het bij hem duidelijk aangewakkerd)
was hier ook zo.
ineens de m,eest enge fantasieën: de wormen komen door de gaatjes van de luxaflex, de slangen pakken hem, er zitten bijen in zijn oren, beestjes in zijn bed enz…
laten huilen heeft hier geen zin gehad, en ik vond het zielig ook, want hij was echt bang.
ben er bij gaan zitten, rustig elke avond hetzelfde ritueel;
tanden poetsen, papa knuffelen, boekje lezen in bed, muziekjes aan, licht uit.
en pas weggaan als ie rustig was.
begon het huilen dan weer, dan ging ik na een minuutje terug en ging gewoon in het donker bij hem zitten. over zijn bolletje aaien.
dan weer weg.
heb ook gemerkt dat hij het echt nodig had om wakker te zijn als het afscheid kwam, want als ik wegging als hij sliep, dan werd ie helemaal panisch wakker.
we hebben ook van die lichtgevende visjes aan zijn plafond gehangen in die tijd, die gaan langzaam uit en het heeft echt een ‘wow’ effect als je er veel hebt :mrgreen: dan deden we het licht een paar keer aan en ik ging er naast liggen en dan keken we samen als het licht uit ging een paar keer.
het is een fase, het ging bij ons redelijk snel weer over, denk dat het een paar maanden heeft geduurd.
nu heeft ie weer een fase om lollig zijn bed uit te komen een stuk of 80 keer :mrgreen: ook leuk… :wall: