Hallo mama’s
Mijn dochter heeft ruim 2 weken geleden in het ziekenhuis gelegen omdat ze bij een koorts van 41.6 een koortsstuip heeft gehad. Ze heeft er 4 dagen gelegen en het bleek dat ze een ernsitge keelontsteking had en enorm ontstoken amandelen.
Nu ruim 2 weken later heb ik weer de hele nacht met haar over de vloer gelopen. Zelfde klachten, oren pakken, speen niet willen, hoesten en slecht eten/drinken. Ik vermoed dus weer het zelfde probleem.
Ze ligt nu weer lekker te slapen en heeft met zerpil nu al 39.2 graden koorts.
Ik ben dus nu zo bang voor herhaling, het is nog zo vroeg op de dag en haar koorts zal dus vanmiddag beduidend hoger zijn.
De kinderarts gad aan dat als kindjes ooit een koorststuip gehad hebben de kans groter is dat ze het weer krijgen, maar dat dat ook niet hoeft.
Zijn er mama’s die een kindje hebben die ooit een koortsstuip heeft gehad en die mij kunnen vertellen of hun kindje het vaker heeft gehad of eenmalig?
Ik ga zo even de huisarts bellen voor haar, zou ik normaal nooit zo snel doen, maar gezien haar algehele ziektegeschiedenis ga ik het nu niet aankijken.
Groetjes Joy
Ow meis wat sjips voor Tes en jullie. :hug: Ik heb de ballen verstand van koortsstuipen maar als je het echt niet vertrouwd bellen idd. Alleen al dat je met de angst zit is reden genoeg. De HA of anders KA kan haar keeltje nakijken (mss amandeltjes?) en wie weet kunnen ze zelfs iets anders voorschrijven om de koorts te onderdrukken. :-*
Hey Rhi, bedankt voor je lieve berichtje, ik voel mij gewoon een beetje verdrietig en emo nu…
Het houd hier gewoon nooit op lijkt het wel…
Heb de huisarts gebeld kan om 09.10 komen. Mijn moeder heeft Mik net opgehaald om hem naar het KDV te brengen.
Ik heb het zo gehad zeg, zie de bui al helemaal hangen vandaag met Tes, ook mijn werk spookt mij door mijn hoofd. Ik ben al zo vaak afwezig geweest ivm Tes, dat ik verwacht eerdaags “op het matje geroepen te worden”
Mss zie ik wel hersenspinsels hoor, maar het voelt gewoon dubbel. Mik bracht ik onder als hij ziek was en ik geen vrij “kon” krijgen. Ik heb nu wederom gemeld dat ik niet kwam, ipv gevraagd of ik vrij kon krijgen en dat kan natuurlijk niet te pas en te onpas, ik heb ook de verplichting naar mijn werk.
Mijn kind gaat voor, tuurlijk en ik weet ook wel dat het ons allemaal maar overkomt en dat ik er ook niet voor kies, maar toch voel ik mij rot over beide partijen: Tes en mijn werk…
Vandaag niet druk maken om je werk! Eerst Tes vandaag en als zij zich eind van de middag weer beter voelt is er nog tijd genoeg om zelf initiatief tov je werk te nemen.
Zij weten waar je doorheen bent gegaan, dat het al bijna een wonder is dat je geen giga burnout hebt/overspannen bent/ aan de AD etc.
En het lijkt me dat ze het zouden waarderen als jij ze persoonlijk op de hoogte brengt van wat er de afgelopen tijd gespeeld heeft. Ze weten vast ook hoe het de vorige keer met koortsstuip is gegaan en dat je daar vandaag heel erg bang voor was/bent/(en dat het gelukkig niet gebeurd is hoop ik voor je).
En klinkt mss raar he…maar is het een idee om voor jezelf na te gaan in hoeverre je niet idd tegen overspannen aanhikt? Het is altijd beter dat te voorkomen dan genezen, dat duurt langer. Als je toch bij de HA bent is het evt iets wat je kunt aankaarten. Kan voor je werk ‘beter’ zijn dat ze bv weten dat ze je tot eind dit jaar in de ziektewet hebben en volgend jaar met volle energie weer terug dan idd af en aan missend met inval regelen. Je hebt veel te verwerken gehad en wie weet heb je het niet eens allemaal al verwerkt (als sommige stukjes al te verwerken zijn, iig kan het een plekje in je hoofd krijgen :hug: )
Succes meis en ik hoop bijna dat Tes idd een keelontsteking oid heeft zodat je weet waar de koorts wegkomt en dat ze dat kunnen onderdrukken. :-*
Ow bedenk me net, therapeutisch werken is ook een optie…maar genoeg over werk!
Dikke knuf voor Tes en jou! :-*
@Joy wrote:
Zijn er mama’s die een kindje hebben die ooit een koortsstuip heeft gehad en die mij kunnen vertellen of hun kindje het vaker heeft gehad of eenmalig?
Het houdt gewoon echt niet op bij jullie: daarvoor een :hug:
Om antwoord te geven op je vraag: mijn dochter heeft met 14 maanden na de BMR-inentingen een stuip gehad…ben me toen wezenloos geschrokken en raak nu nog steeds in paniek als ze koorts heeft. Gelukkig heeft ze er daarna nooit meer een gehad, maar er was ons idd wel verteld dat het weer kon gebeuren…
Een tijdje terug had ze ook weer behoorlijke koorts, en ik merk dat ik dan toch eerder bij de HA aan de bel trek, ook al zeggen ze dat je pas mag komen als de koorts langer dan 3 dagen aanhoudt.
Heel veel sterkte meid, en knuffels voor je kleine meid!
Ben weer terug van de huisarts. De ha heeft Tes getest op de mexicaanse griep, niet dat ze dat heeft, maar ze wil het zekere voor het onzekere nemen, omdat Tes volgens haar een kwetsbaar kindje is. Morgen krijg ik hier de uitslag van.
Ook heeft ze nu een plaszakje voor en moet ik deze vandaag weer inleveren.
Heb nu gewoon hoofdpijn van de spanning…
Rhi, na alle ellende in Groningen ed ben heb ik een burn-out gehad, ik heb daar ook hulp bij gezocht voor de verwerking (you know 
) Desalniettemin voel ik wel dat mijn lontje erg kort is en ik weet dat ik daarvoor moet waken… :-*
Joy die spanning lijkt me niet zo raar…
Mens je hebt met Tes zoveel meegemaakt, en ik las andere berichten over je familie, overlijden, zoon die voor het eerst naar school gaat en meteen begint te feesten ;-), zus die niet opschiet met bia-en, het is niet echt rustig ofzo he bij jullie…
Ik heb geen verstand van koortstuipen, maar misschien is het niet zo raar om eens met iemand van personeelszaken/bedrijfsarts/bedrijfsmaatschappelijk werk te praten want je lijkt me ook geen type die fulltime thuis zou willen zijn. Maar dat weet ik niet zeker he. Maar het moet wel kunnen, zorgen om je thuis en gewoon werken. Misschien is er tijdelijk een andere oplossing mogelijk ofzo. Straks heb je weer een burnout, en als je al zegt dat je weet dat je er voor op moet passen, nu ben je nog op tijd om er wat aan te doen.
:hug: voor jou en Tes.
Lydia :-* Ik ben idd geen type om hele dagen thuis te zitten. Ik werk nu 2 dagen sinds de geboorte van Tes en ik heb 1 dag in de week ouderschapsverlof. Ik ben nu idd wel geneigd om te zeggen van joh, ik neem voor langere tijd onbetaald verlof totdat Tes was ouder is, maar buiten dat dat financieël absoluut n iet haalbaar is weet ik ook niet of ik dat echt zou willen.
Begrijp mij niet verkeerd, als het moet heb ik alles over voor mijn kinderen, maar werk is voo rmij ook mijn uitlaatklep en ik doe er weer energie op.
Het blijft gewoon het “ongrijpbare” wat Tes betreft, ik ben zoveel malen bezorgder om gaar dan dat ik om Mik ooit ben geweest. Toen was het allemaal veel ongecompliceerder. Nu weet ik wat er allemaal kan gebeuren en hebben we mee gemaakt wat er allemaal met haar is gebeurd, het gevoel haar in je armen te zien sterven (wat godzijdank niet gebeurd is) maar die angst zit zo verankerd en die is zo snel weer aanwezig dat maakt dat ik een zenuwpees ben, emotioneel een wrak. Ik heb hartkloppingen, ben licht in mijn hoofd heb ettelijke malen het gevoel gehad deze week van mijn stokje tegaan en ik WEET dat er weer veel is gebeurd en ik ben net herstekd van mijn vorige burn-out dus ja ik moet heel erg oppassen.
Ik ga zeker om tafel met mijn baas (al is die net terug van een burn-out, zou het besmettelijk zijn? )
Het zijn gewoon nu weel alle losgekomen angsten en emoties, eerst even de komende dagen aankijken hoe Tes het doet, steeds bouw ik weer iets vertrouwen in haar op en steeds gebeurt er weer wat wat dat finaal weer de grond instampt en ik weer van vooraf aan moet beginnen…
Om moedeloos van te worden, het voelt als een gebed zonder einde…
Als je lontje maar niet helemaal opbrandt…in de eerste plaats schiet jij daar niets mee op maar ook je werk niet hoor. Naar je muren staren thuis is ook bagger, vandaar ook het therapeutisch werken als suggestie. Je staat dan boventallig op de groep en dat haalt de stress van het ‘moeten’ en je gevoel van in de steek laten mss wat weg. Alles wat je aan stress kunt elimineren is meegenomen toch? En aangezien je al open lijntjes hebt met MW etc hebben ze een dossier van je…een belletje is zo gepleegt en wie weet hebben ze een tip voor je. Het zal voor Tes ws toch geen mexicaanse griep zijn maar wel lief dat de HA dat allemaal uitsluit. Mss is het wel koorts omdat er een tandje doorbreekt…ze zit wat koorts betreft ook een beetje in een lastige baby-periode. :hug:
En ik weet helaas uit ervaring dat heel veel stress er pas later uitkomt. Juist als je denkt dat je er weer vol tegenaan kunt, hoppa schrik je van het ‘gewone’ leven. Want echt ‘gewoon’ zal het nooit zijn zoals je zelf al aangeeft. Burnout is vast niet besmettelijk 
och lieffie… :hug: :-* :-
Om mijn hoef je je geen zorgen te maken hoor :-
Hopelijk is Tes gauw weer beter, en voel jij ook weer wat beter :hug:
Meis hoe is het vannacht gegaan? :-*
Meid dikke :hug:
Ik heb helaas heel veel ervaring met koortsstuipen, want fieke heeft er nu al meer dan 10 gehad en
schrik er nog van, want t is gewoon n akelig zicht :-*
Ik heb in de koelkast n rectiool liggen. Moet ik zelf bekostigen overgens, maar die plaats ik rectaal als ze
n stuip heeft en die zorgt er voor dat de stuip sneller op houd. Deze bewaar je in de koelkast en is
heel erg lang houdbaar
Tips
- zorg dat ze op haar zij ligt op bij jou op haar zij ligt ivm met t inslikken van de tong (stabiele zijligging)
- zorg dat als je met zetpillen begint dat je die ook met regelmaat zet, want n stuip wordt veroorzaakt door
t snel oplopen van de temp. Ik doe fieke iedere 4 uur n zetpil zetten en dus ook in de nacht en dat ongeacht
wat haar temp is
Verder heb ik geloof ik niet heel veel tips, ja luchtig kleden, maar zulke dingen hoef ik je zeker niet uit te leggen :lol:
Heel veel sterkte meid :-*
Lieve Bianc,
Dikke :hug: voor jou je bent zo’n kanjer. Ben echt super trots op je hoe je jezelf iedere keer weer weet op te peppen. Ik denk dat als je met een arbo arts praat je gelijk in de ziektewet mag om te herstellen trouwens. Dus niets onbetaald verlof :naughty: een burnout is trouwens gewoon ziek zijn. Kan me voorstellen dat het super moeilijk is om toe te geven aan een rustige situatie want het is idd een goede afleiding om te werken. Maar misschien als je alle tijd voor jezelf en die kleintjes hebt je meer kunt gaan genieten van de mooie momenten liefie. Door alle spanning en continu stress kun je waarschijnlijk niet eens meer genieten en dat is zo belangrijk om je gelukshormoontjes weer een beetje op peil te krijgen.
Lekker paar uurtjes per week arbeidstherapeutisch en geen verplichtingen voelt dan misschien veel prettiger dan “moeten” werken en je verantwoordelijk te voelen als je er door omstandigheden “weer eens” (zoals jij dat zegt) niet kunt zijn.
Kijk maar wat je ermee doet hoor schat…in ieder geval een dikke :-* en :hug: