Ons meisje weet al een tijdje dat er een baby onderweg is. We hebben boekjes gelezen, ze is mee geweest naar controles, ze is verhuist naar een nieuwe 'grote meiden’kamer, we hebben bewust gewacht met het strippen en afbreken van haar oude kamer en hebben haar een tijd geleden zelf de oplossing laten bedenken over waar de baby moet gaan slapen.
Maar… op de één of andere manier wil ze er niets (meer) mee te maken hebben. Ik heb het idee dat ze alles ontwijkt wat met de baby te maken heeft en begin me nu dan ook zorgen te maken over hoe het straks na de bevalling zal gaan.
Daarom mijn vraag: hoe hebben jullie je oudste kind voorbereidt op de komst van de baby?
onze duco is wat ouder als jou oudste dus misschien dat hij het makkelijker oppakt
hij weet het vanaf mei al en moet dus ook best lang wachten tot het zo ver is
hij hoeft niet te ruilen van kamer want hij heeft nu al de grotere
wij hebben ook boekjes gelezen en hij gaat ook mee naar de vk
alleen hij vind spelen soms leuker dan de gesprekken dus roepen we hem alleen als we echo gaan maken of hartje luisteren
hij komt zelf vaak met dingen voor de baby en wij hebben het er over al hij er zelf over begint
vanmiddag zelfs nog toevallig
ik had een uitzet lijst gemaakt via internet en was dit aan het controleren op de baby kamer toen ik eenmaal weer beneden was riep duco vanuit boven ik heb een beer voor de baby van mijn beren uit gezocht dus die zet ik in het bed en ik krijg ook vaak kusjes op mijn buik en dan knuffelt hij even maar er zijn ook dagen dat hij het er niet over heeft
Wij hadden Anique (die weer iets jonger was) ook overal bij betrokken.
Ook hebben we haar een cadeautje laten kopen voor de baby. Zo had ze een lief knuffeltje gekocht en die mocht ze dan in het bedje zetten.
Ook samen kleertjes uitzoeken enz.
Toen Reno geboren was heeft ze het 4 dagen “moeilijk” gehad. Maar dat was meer omdat het allemaal opeens anders was.
Mama lag boven met de baby, papa was hele dagen thuis, veel visite, kraamhulp enz.
Maar na die 4 dagen was het goed en ze is nu nog gek op haar broertje :inlove:
Dave hebben we ook telkens mee genomen ( alleen niet naar de echo’s dat mag hier niet)
en we hebben boekjes gelezen er over gepraat ( voor zover mogelijk)
kleine kleertjes samen kopen… hij heeft meegeholpen met het kamertje inrichten :lol:
samen de kleertjes in de wasmachine gedaan
samen op het kamertje gezeten en uitgelegd dat de baby daar gaat slapen…en daar een schone luier krijgt daar de kleertjes in hangen…
meer kan je niet doen… behalve afwachten tot de baby er is.
dan en samen de baby bekijken, samen in bad doen aankleden, samen in bed doen…
en als de baby slaapt echt even tijd voor de oudste alleen maken. samen eten en knutselen ofzo… haar tijd zonder het over de baby te hebben.
Dave heeft een moment gehad waarop hij liet zien dat hij het moeilijk had.
Toen gooide hij een (gelukkig) kussen op Jade… toen heb ik hem uitgelegd dat hij best HEEL boos mag zijn… maar niet op Jade, maar op papa en mama. baby’s kunnen helemaal niets er aan doen.
daarna geen rare dingen meer gebeurd.
heel veel sterkte de laatste loodjes :-*
Y wordt 4 in sept.
We proberen hem zoveel mogelijk overal bij te betrekken.
Hij heeft een stoere jongenskamer gekregen en heeft in de baby kamer geholpen met kleine klusjes. Knuffel in bed leggen, muurstickers helpen plakken etc. Gaat mee naar iedere controle en is ook bij de 30 wkn echo geweest. Met 37 weken gaat hij ook weer mee naar de echo.
Hij is niet van het kusjes geven op mijn buik enzo maar vind het wel geweldig. Hij gaat zijn broertje (dat weet hij ook) leren springen, rennen etc. :inlove:
We hadden twee namen bedacht en Y mocht mee kiezen welke hij het leukste vond. Die had uiteindelijk ook onze voorkeur dus voor zijn gevoel heeft hij de naam bedacht.
Al met al zal het wel goedkomen denk ik. Tis en blijft wennen voor ze maar uteindelijk zijn ze vast dol op elkaar.!
Ik had zo hier en daar informatie ingewonnen hoe we ermee om moesten gaan. Maar onze goede intenties zijn toch niet helemaal op het gewenste resultaat uitgelopen.
Wij hebben het veel te vroeg aan Maaike verteld. (nog voor de eerste 3 maanden) en nu wordt ze een beetje ongeduldig. Ze is behoorlijk enthousiast over de baby omdat we constant hebben benadrukt hoe belangrijk haar rol is als de baby er is. Zij is al zo groot, dus zij mag helpen met wassen en voeden, ze heeft geholpen met de inrichting van het kamertje, enz, enz…
Tôch vertelde ze van de week doodleuk tegen mijn buik "ik vind je wel lief hoor zusje, maar je mag niet met mijn speelgoed spelen, waarna ze mijn buik weer een kusje gaf.
Ik denk bovendien dat het “jij bent een grote meid, jij mag ons helpen-verhaal” ook een beetje averechts uitpakt, want nu wil Maaike heel vaak als babytje behandeld worden. :?
Dan moeten we haar weer in een handdoek wikkelen na het douchen en gaat ze zachtjes alsof-huilen. Ze wil dan constant geknuffelt worden en wij moeten maar roepen wat een lief babytje ze is…
Nou ja… we doen het maar…tis ook wel lekker om zo “gepampert” te worden…dat begrijp ik wel.
Maar ik hoop dat dit over gaat.
Één baby is al druk genoeg… :shifty:
@Happy mommy wrote:
Ik denk bovendien dat het “jij bent een grote meid, jij mag ons helpen-verhaal” ook een beetje averechts uitpakt, want nu wil Maaike heel vaak als babytje behandeld worden. :?
Dan moeten we haar weer in een handdoek wikkelen na het douchen en gaat ze zachtjes alsof-huilen. Ze wil dan constant geknuffelt worden en wij moeten maar roepen wat een lief babytje ze is…
Ik zou geloof ik hard in lachen uitbarsten als mijn kind dat ineens zou zeggen! :mrgreen: En dan vervolgens hij zelf ook weer.
Hier ook redelijk vroeg verteld, na 3 maanden. En de tijd is voor hem ontzettend lang. We hebben het nu aan verjaardagen opgehangen: "eerst ben jij jarig, dan opa en áls die oom jarig is, dan komt de baby bijna....
We hebben hier een heel leuk boek van de Bruna, mijn moeder heeft het gekocht. Het heet "Luuk wordt grote broer". Daarin wordt met leuke platen verteld dat een baby in het begin alleen nog kan slapen en eten en plassen, terwijl Luuk zo graag met de baby wil spelen.
Een reeël beeld lijkt mij.
Ik kijk nu met mijn zoontje vaak foto's van toen hij zelf een baby was en dat er dan ook een mevrouw komt (kraamverzorgster) die mama moet helpen met de baby omdat mama in het begin veel in bed ligt en een beetje moe zal zijn. En dat papa hem dan wel van de creche moet halen (dat is wel een beetje gek he, mama?)
Ik denk zelf dat als je het allemaal te rooskleurig vertelt, je kind dan alleen maar teleurgesteld is straks. Want tja....de vraag is of hij de baby ook zo leuk gaat vinden natuurlijk. Wij hopen uiteraard van wel :inlove: Maar gaan er ook van uit dat hij nog steeds zal vinden dat het wereldje om hem draait...... :wink: