Jim is een echte Olvarit fan :x . Zo gauw hij dus iets voorgeschoteld krijgt wat wij ook eten, en het maakt echt niet uit of ik het hetzelfde op zijn bord kwak als bij ons, het helemaal fijn maak zodat het op olvarit lijkt, hij weet precies wanneer het geen potje is blijkbaar :roll: . Dan schuift hij dus resoluut zijn bordje opzij en wil het niet. Vlees wil hij meestal wel eten. Ik wil er geen strijd van maken en hem dwingen om te eten. Hij krijgt dus behalve een stukje fruit dan ook niks anders en het kan hem eigenlijk ook niks schelen. Doordat het met Sem de eerste 10 maanden echt moeilijk ging en die altijd rond etenstijd begon te spoken heeft Jim dus in die tijd veel olvarit potjes op omdat wij gewoon vaak niet aan fatsoenlijk koken en eten toekwamen. Maar ook voor die tijd wilde hij alleen maar Olvarit eten en deed hij zo gauw hij mijn prakjes voorgezet kreeg al of ik hem wilde vergiftigen :eh: .
Zoals gezegd maak ik er liever geen strijd van, maar ik vind dat hij eigenlijk te weinig eet dan, hij is niet echt super actief thuis (waarschijnlijk door weer te grote neusamandelen en oortjes) maar toch… Iemand nog goede tips?
Geen potjes meer geven.
Natuurlijk wil je dat hij eet.
Maar een ventje van Jim zijn leeftijd weet ook heel goed dat hij ‘nee’ kan zeggen.
Tegelijkertijd zal hij zich echt niet laten verhongeren.
Ik ben het met joseetje eens. Op deze leeftijd gaan kinderen grenzen zoeken. En dan liefst die van hun mama, want ze weten dondersgoed dat hun mama toch wel van ze houdt, dus dat is lekker veilig. Weg met die veel te dure Olvarit potjes, en gewoon stug een bordje voor blijven zetten met je eigen prakje, dan gaat hij vanzelf wel eten.
Heb ik ook mee gemaakt met mijn dochter. Die wilde nooit vast voedsel, ook niet uit potjes, dus bleef ik haar bijvoeden. Toen ik ermee stopte, met het bijvoeden dus, ging ze op een bepaald moment toch goed eten, dus heb ik haar toen uitgebreid geprezen. Dat heeft gewerkt, want nu eet ze bijna alles!!!
ik ben het met mijn voorgangers eens,
gewoon anbieden wat de pot schaft, en geen aandacht aan schenken als het fout gaat, en de hemel in prijzen als het goed gaat.
Het valt heus niet mee als je je kind een week niets ziet eten, maar een kind zal zich niet uithongeren
Zoals alle andere zeggen: dus stoppen met potjes geven. Laat hem lekker meekijken hoe je kookt, eten mee uitzoeken in de winkel als hij dat leuk vind, zelf laten opscheppen, en dan maar zien hoe hij reageerd aan tafel. Als jullie klaar zijn met eten hem bv nog 10 minuten geven en dan zn bord wegpakken en niks meer geven tot de volgende dag. Het is erg moeilijk, maar de aanhouder wint.
Ik sluit me helemaal aan bij de voorgaande reacties.
Misschien wel goed om rekening te houden met niet te scherp of te kruidig eten. Olvarit is nogal flauw…
Grote kans dat hij zijn smaak nog een beetje meer moet ontwikkelen op dat gebied.
Ik kon niet uit je verhaal opmaken of je het eten ook prakt…Maar Misschien niet meer prakken? De aardappels, groente en het vlees heel laten?
Ik geef het eten ook vaak verzonnen namen…zo is broccoli bij ons “sesamstraat bomen”
Vooral bij Esmee werkt dat goed. Die wou nooit broccoli eten tot het die andere naam kreeg… :mrgreen:
Verder doet het applaus het goed bij ons. Heel soms is het nog nodig hier…bij nieuwe gerechten…eerst papa een hap…allemaal klappen, dan mama, dan…enz…
Misschien heb je er iets aan…succes!