Hoi allemaal,
Wie kent het niet, het gevoel van verlangen naar een kindje.
Misschien klinkt het heel stom, ik heb 2 jaar geleden een miskraam gehad. En daarna besloten we even te stoppen met de kinderwens. Ik ben ook vorig jaar geopereerd aan mijn pols (Ganglion) waardoor het niet door ging. Nu gaan we eind van het jaar er weer voor. Mijn man wilt absoluut niet eerder omdat we eerst financieel het 1 en ander op te lossen hebben. Maar nu komt het gekke, ik heb mijn gevoel niet goed onder controle. Ben ik nou gewoon gek aan het worden of doen mijn hormonen dit omdat ik graag een kindje wil?
Ik heb aardige vreetbuien, ben iedere dag wel stiekum aan het surfen over kinderen op internet.
Ik leef zeg maar op een wolk en wil liever vandaag nog aan een kindje beginnen dan morgen. Uiteraard besef ik dat het echt pas eind van het jaar kan. Ik moet wel realistisch blijven. En vanaf mijn miskraam ging dat prima. Maar nu lijkt het wel 10 x zo sterker. Net of mijn hart en gevoel het moeten winnen van mijn verstand.
Ik vraag me af of jullie dit ook gehad hebben en hoe hebben jullie het opgelost? En is dit nou normaal wat ik allemaal voel?
Groetjes van SalliBalli 
Het is een drang van binnen die alleen maar sterker wordt!
Ook bij mij was het na uitblijven van de menstruatie (ondanks sterilisatie) dat ineens die drang vorig jaar Januari op ging spelen uit het niets zelfs…je hebt er ook geen controle over,maar eind van het jaar is toch ook een fijn vooruitzicht, kan ook rond oktober zijn… 
herkenbaar gevoel ik zal er een andere keer effe op doorgaan heb nu geen zin en tijd maar las het en dacht tja zo herkenbaar :?
:-* :-* :hug:
denk dat het wel logisch is… ik denk dat jij je gevoelens maybe wat onderdrukt hebt en dat komt nu in alle hevigheid naar boven en meld zich…
maar dit moet je niet verkeerd opvatten hoor ik ken je situatie niet maar financieel is er toch eigelijk nooit een goed moment want er is altijd wel wat…
dit was voor mij namelijk eerst ook een reden om niet aan kinderen te beginnen terwijl ik het wel graag wou… ook mijn vriend wilde wachten omdat hij nog geen vaste baan heeft en dus geen zekerheid…maar na een gesprek met mijn moeder hierover hebben wij gewoon de stap genomen…
mijn moeder vertelde namelijk dat ze zelf bij de sociale dienst zaten toen ze zwanger was van mij en schulden had… dus jah… ze zei als je kinderen wilt dan moet je de stap gewoon nemen… het kan wel een jaar duren voor je zwanger bent en dan kan de situatie wel heel anders zijn…
stel je wacht tot eind van het jaar en het duurt daarna nog een jaar voor je zwanger bent… ondertussen moet je je gevoelens wel onderdukken… lijkt mij erg moeilijk…
maar zoals ik als zei ik ken je situatie niet maar ik hoop dat alles snel goed komt en dat jullie er voor kunnen gaan… :hug:
Hier wil ik wel even op reageren.
Bedankt allereerst voor de reacties.
Wat ik bedoel met financieel is de kleine schulden aflossen (oa, wehkamp, we hebben toendertijd een tv gekocht met aktie nu halen in 2007 betalen…en neckermann)
Ja onze eigen schuld maar goed we zijn nu hard op weg om deze schuldjes af te lossen dan houden we per maand toch 200 euro meer over. Natuurlijk is er altijd wel wat maar wij willen liever helemaal geen schuldjes meer hebben. We kunnen ze dit jaar nog aflossen dus dat gaan we dan ook doen. Want zeg nou zelf 200 euro per maand is toch een aardig bedragje nietwaar? Onze vakantie geld gaat er ook heen en dan gaat het al aardig hard. Zoals het er nu uitziet kunnen we binnen 6 maanden alles weg gewerkt hebben. En dan hebben we alle ruimte (financieel dan) om helemaal voor een kindje te gaan.
Veel dingen hoeven we niet te kopen, heb al veel van me schoonzus gekregen en van een vriendin van mij. (kreeg ik toen ik 2 jaar terug zwanger was maar miskraam kreeg).
We zijn gewoon bang dat als we niet eerst die schuldjes aflossen het er nooit meer van komt met een kindje erbij. Althans niet zo snel.
Groetjes van Salli
Wij zijn ondanks ook dergelijke schulden 3 jaar geleden toch gegaan voor een eerste en het is ons alles mee gevallen.
Wel ben ik een aantal besparende dingen gaan doen zoals bijv. wasbare luiers ipv papier aangezien me dat bijna 2000 eur over de hele luierperiode scheelt. Koop ik regelmatig 2e hands kleding, dat er nog als nieuw uit ziet en gebruik bijv. baby producten en potjes van kruidvat of liddle ipv zwitzal en olvarit.
't zijn vaak kleine dingetjes waar je het meeste mee bespaard.
zodat je toch kunt aflossen.
Met de kinderbijslag er bij hebben we eigenlijk nog zo veel ruimte dat een 2e nu ook welkom is.
zelfs als je er financieel goed voor staat, kan het toch opeens niet mee zitten. beetje creatief zijn en het lukt allemaal toch.
Die kleine schulden zijn toch vrij snel afgelost ondanks we een klein kindje hadden.
Daar zou ik me niet zo druk om maken, en wie weet duurt het nog even voordat je zwanger bent. Het is niet altijd 1,2,3 raak.
Ik ben het met de anderen eens. Maar persoonlijk vind ik wel dat je er beide klaar voor moet zijn.
Bij mij was dat de reden.
Voordat ik mijn vriend (inmiddels man) leerde kennen was ik eigenlijk al aan kinderen toe. Alleen kon ik dat toen goed onderdrukken omdat ik single was.
Vervolgens leerde ik mijn vriend kennen, gingen we samenwonen en dan begint het weer behoorlijk te kriebelen.
Toen mijn beste vriendin zwanger was (geplannend, maar niemand had van haar verwacht dat ze ooit moeder wilde worden) had ik het opeens ook heel moeilijk.
Dat is ook de eerste echte keer dat ik er heel serieus met mijn vriend over heb gepraat.
Hij was er gewoon nog niet aan toe. Alles ging al zo snel en door de markt was zijn eigen bedrijf ook niet alles helemaal zeker etc.
Ik heb toen weer rustig gewacht en bij mijn man is op een gegeven moment het besef gekomen dat hij ook best de volgende stap wilde maken en wat zijn bedrijf betrof daar moet je het niet van af laten hangen. Stel dat hij failliet zou gaan, dan waren er altijd wel weer andere mogelijkheden.
En toen heeft hij nog wel naar het juiste moment gezocht om mij ten huwelijk te vragen. Want hij vond dat we ook moesten trouwen als we kinderen wilde hebben 
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
WIj wilden ook graag een 2e maar ivm kans op ziekte tijdens de zwangerschap wilden we nog even wachten. Maar ik had wel heel erg de wens voor een zwangerschap. Het hielp voor mij heel erg om een datum af te spreken waarop we er weer voor zouden gaan. ENin de afgesproken maand zijn we er ook weer voor gegaan.
Dat maakt het minder onduidelijk. Stel dat we tegen elkaar zeiden: ergens volgend jaar gaan we ervoor dan zou ik dat erg onzeker vinden. Dat zou ik steeds denken: is dat nu, is dat over 4 maanden. Misschien kun je een datum afspreken.
jah ik snap je situatie idd heel goed…
ik zat ook heel erg met de financiele kant hoor dat zal ik niet ontkennen… maar door het gesprek die ik met mijn moeder heb gehad heeft het mij perspectief geboden dat je eigelijk nooit zekerheid hebt met financien…
maar het is jullie keuze je moet je er wel lekker bij voelen en anders idd gewoon eerst alles afronden en dan met een schone lei beginnen