Ik heb bij de vorige zwangerschappen wel wat last van mijn heupspieren gehad, maar nog geen bekkeninstabiliteit, maar mijn fysio zegt dat het dat nu wel is en ik ben dus doorverwezen naar een andere fysio. Deze mensen hadden op zijn vroegst pas over 2 weken een keer tijd, dus maar verder gezocht en nu kan ik vrijdagmiddag terecht. Deze mensen hebben speciale ervaring met het behandelen van bekkeninstabiliteit.
Het begon 2 weken geleden met lichte pijn in mijn been en heup en dat verergerde snel. Dus maar eens wat rustiger aan gedaan en naar de fysio, maar helaas toen werd het dus slechter. Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik wel heb gerommeld en niet steeds rustig heb gedaan, maar zodra ik wat meer voelde deed ik een flinke stap terug. Kids weinig thuis gehad, dus dat scheelt ook. Gister weer terug voor behandeling, maar na 10-15 minuten stopte hij ermee, want terwijl hij bezig was kreeg ik al meer klachten en hij gaf aan dat hij vermoede dat het meer was en dat hij bekkeninstabiliteit liever aan iemand overliet die er verstand van heeft.
Ik kan het zelf nog niet bevatten. Ik heb nu bijna de gehele dag pijn en in bed hou ik het al helemaal niet vol. Vannacht nauwelijks geslapen en om 5.00 uur maar eruit gegaan van de pijn. Zitten op een harde stoel is toch het gemakkelijkst en meestal het minst pijnlijk. Ging net naar de wc en dat ging goed, toen naar de hal om iets weg te gooien, 10 stappen of zo verder en toen schoot het er weer volledig in en kon ik nauwelijk naar de stoel komen en nu verga ik dus weer van de pijn. Om 12.00 uur belt de fysio voor een tel consult ivm de pijn en hopelijk kan ze me wat meer aanraden, wat wel en wat niet. Kids naar de oppas en morgen en donderdag zijn ze altijd onder de pannen. Vrijdag zien we wel weer.
Ik had gewoon niet verwacht dat ik dit met deze zwangerschap nog zo zou krijgen, maar helaas dus wel. Ik heb al een niet leuk jaar achter de rug en dan dit er nu nog bij, ik kan wel janken, maar op de een of andere manier komen er geen tranen. Frustreerd ben ik wel omdat ik nu alles uit handen moet geven en dat is niks voor mij.
Het lucht wel een beetje op om het van je af te schrijven. Ik heb veel medelijden met mensen die het veel erger dan mij hebben, ik snap niet dat ze met de pijn kunnen omgaan. Bij mij moet nog wel vastgesteld worden in welke mate ik het dus echt heb, maar de eigen fysio verwacht in lichte mate en dat de banden gewoon nu geirriteerd zijn en daardoor zo pijnlijk reageren.
Zojuist belde de fysio terug en die heeft me een hoop vragen gesteld en daardoor is het vermoeden dat het niet om bekkeninstabiliteit gaat maar om een hernia. Dus advies van haar even de ha voor advies en mogelijke pijnstilling.
Dus ha gebeld en die geeft aan dat doorsturen naar de neuroloog geen zin heeft, want foto’s, mri scan of wat dan ook mag niet ivm de kleine. Pijnstiller alleen paracetamol, maar helaas werken die niet. Rust en bewegen wat kan, maar goed dat ging net dus ook finaal fout met alleen een paar stappen.
Ik ben nu eindelijk ook ontploft en heb eindelijk de tranen de vrije loop kunnen laten. Zijn advies zolang de klachten zo zijn niet langere tijd alleen met de kids, hooguit een uurtje en dan wel dat er backup bereikbaar is. Rust, rust en rust en daar tussen bewegen en toch paracetamols gaan slikken, want het heeft altijd wel ergens een effect zij het dan niet pijnstillend dan wel ontstekingsremmend. En dan toch vrijdagmiddag naar de fysio voor behandeling bekkeninstabiliteit ookal zit die er dus vermoedelijk niet, maar het is wel dezelfde therapie. Als het erger en erger gaat worden wordt ik opgenomen in een prive kliniek bij de ha in het dorp en mag ik daar dus zeker 4 weken gaan liggen. Nou geen denken aan, want ik regel nog liever een bed voor hier in de kamer, dan dat ik ergens wild vreemd kom te liggen.
Ik besef dat ik geen keus heb, maar het zo ontzettend moeilijk om te accepteren, als je normaal niet snel hulp vraagt. Het is al het mee zit voor een paar maanden, maar ik vind het ook rot voor de kids en manlief. Hij heeft het druk met zijn werk, dan ook met de kids en nu gaat mijn beestenbende en een gedeelte van het huishouden ook nog op zijn schouders terecht komen en dan komt er ook nog bij dat we met de bouw van een garage bezig zijn, waar af en toe ook nog wat geholpen moet worden. Alles bij elkaar is me nu teveel en ik kan alleen maar janken. Ik wil het rustig aan doen, maar wat is nu het beste, liggen, zitten, ik weet het niet. Vk belde al terug en die is erg behulpzaam, maar kan ook nu niks voor me betekenen. Door alle spanning nu bij elkaar kan ik nauwelijks ontspannen en dat is echt wel zwaar. Vanavond wil ik toch naar de paranormaal therapuit, want die kan die spanning hopelijk een beetje wegnemen.
Och meid :hug:
Laat je emoties maar ff lekker de vrij loop. Maar onthou, hoe zwaar het ook wordt voor de anderen, JIJ hebt er ook niet voor gekozen om zo,n pijn te hebben. Maar ik kan me voorstelen dat je je zo beroerd voelt.
Thanks voor je berichtje :-*
Ik weet me nu echt geen raad met mezelf. Rond 23.30 uur lag ik ongeveer te slapen in een bed beneden, want naar boven is geen optie op dit moment meer. Om rond 1.00 uur alweer wakker van de pijn, dus advies van fysio proberen op te volgen, ga op je rug liggen. Na een half uur proberen en alleen maar zenuwpijnscheuten, maar gestaakt en gaan proberen maar uit bed te komen, zodat ik op een stoel kon gaan zitten. Om 2.15 uur was ik er dan na veel pijn uit. Toen moest ik zo nodig plassen dat ik in de keuken een bakje heb gepakt en daarin heb geplast, maar goed bakje natuurlijk te klein en broek nat. Manlief toch maar uit bed gebeld, makkelijker dan roepen en die is me komen verschonen, ik voel me net een klein kind. Nu zit ik dus eindelijk op een stoel.
Ik weet niet tot hoever ik dit kan laten gaan. Ik durf nauwelijks meer naar bed doordat ik daar toch wel de meeste pijn krijg, maar ik moet toch een keer gaan slapen. Morgenvroeg toch maar weer de ha bellen, want ik heb het idee dat het weer wat verslechterd is en heb echt geen idee wat goed of slecht is. De kleine moet nog even blijven zitten en ik wil het liefst thuisblijven, maar dit is zo ook geen goede situatie voor thuis.
Zo we gaan maar verder met spelletjes spelen, want wat kan je nog meer doen om 2.30 uur 's nachts? 
Titel aangepast, want ik zou graag willen weten of er andere moeders ervaringen hebben met hernia tijdens de zwangerschap, in welke mate, pijnlijkheid en hoe er mee om te gaan?
Wat ontzettend vervelend meid!
Ik heb ervaring met een hernia femoralis, d.w.z. dijbreuk.
Hier ben ik inmiddels 2 weken geleden aan geopereerd, als ik nu geen nierstuwing had gehad waren mijn nachten vast fijner geweest, maar van de hernia pijn ben ik af!
Wat zijn nu de plannen verder??
Sterkte!!!
Ik moet wel zeggen dat ik moest liggen omdat lopen/bewegen, etc erg zeer deed, bij een dijbreuk schieten de 3 bloedvaten naar je been toe door je buikwand heen, als ik lag, kon ik het terugduwen, maar je kan dus niet lekker liggen.
Hopelijk ben je snel met iets geholpen :hug:
Ik moet zelf kijken wat de makkelijkste en minst pijnlijke houding is en die de meeste tijd nemen. Ik kan sinds vannacht 4.00 uur weer wat afwisselen tussen bed en zitten, lopen is waardeloos, dat kun je meer manken noemen, maar anders kom ik niet vooruit van de pijn. En als het er in schiet dan ril ik als een rietje door mijn hele lijf.
Als het vrijdag gaat wordt ik behandeld door een fysio en morgen komt mijn paranormaal therapuit langs om de scherpe randjes van de pijn weg te nemen. Ik heb er hopelijk baat bij. Ik mag/moet nu ook 4 x daags 2 paracetamols slikken.
Jij hebt het dus ook niet makkelijk gehad en nu weer niet :hug:
@welkom wrote:
Zojuist belde de fysio terug en die heeft me een hoop vragen gesteld en daardoor is het vermoeden dat het niet om bekkeninstabiliteit gaat maar om een hernia. Dus advies van haar even de ha voor advies en mogelijke pijnstilling.
Dus ha gebeld en die geeft aan dat doorsturen naar de neuroloog geen zin heeft, want foto’s, mri scan of wat dan ook mag niet ivm de kleine. Pijnstiller alleen paracetamol, maar helaas werken die niet. Rust en bewegen wat kan, maar goed dat ging net dus ook finaal fout met alleen een paar stappen.
Ik ben nu eindelijk ook ontploft en heb eindelijk de tranen de vrije loop kunnen laten. Zijn advies zolang de klachten zo zijn niet langere tijd alleen met de kids, hooguit een uurtje en dan wel dat er backup bereikbaar is. Rust, rust en rust en daar tussen bewegen en toch paracetamols gaan slikken, want het heeft altijd wel ergens een effect zij het dan niet pijnstillend dan wel ontstekingsremmend. En dan toch vrijdagmiddag naar de fysio voor behandeling bekkeninstabiliteit ookal zit die er dus vermoedelijk niet, maar het is wel dezelfde therapie. Als het erger en erger gaat worden wordt ik opgenomen in een prive kliniek bij de ha in het dorp en mag ik daar dus zeker 4 weken gaan liggen. Nou geen denken aan, want ik regel nog liever een bed voor hier in de kamer, dan dat ik ergens wild vreemd kom te liggen.
Ik besef dat ik geen keus heb, maar het zo ontzettend moeilijk om te accepteren, als je normaal niet snel hulp vraagt. Het is al het mee zit voor een paar maanden, maar ik vind het ook rot voor de kids en manlief. Hij heeft het druk met zijn werk, dan ook met de kids en nu gaat mijn beestenbende en een gedeelte van het huishouden ook nog op zijn schouders terecht komen en dan komt er ook nog bij dat we met de bouw van een garage bezig zijn, waar af en toe ook nog wat geholpen moet worden. Alles bij elkaar is me nu teveel en ik kan alleen maar janken. Ik wil het rustig aan doen, maar wat is nu het beste, liggen, zitten, ik weet het niet. Vk belde al terug en die is erg behulpzaam, maar kan ook nu niks voor me betekenen. Door alle spanning nu bij elkaar kan ik nauwelijks ontspannen en dat is echt wel zwaar. Vanavond wil ik toch naar de paranormaal therapuit, want die kan die spanning hopelijk een beetje wegnemen.
Oh… wat vervelend zeg :hug:
Een MRI-scan mag overigens wel hoor, als je maar langer dan 12 weken zwanger bent is het geen enkel probleem (het zijn geen rontgenstralen). Misschien is dat nog te overwegen. PB maar als je meer wilt weten.
@welkom wrote:
Ik moet zelf kijken wat de makkelijkste en minst pijnlijke houding is en die de meeste tijd nemen. Ik kan sinds vannacht 4.00 uur weer wat afwisselen tussen bed en zitten, lopen is waardeloos, dat kun je meer manken noemen, maar anders kom ik niet vooruit van de pijn. En als het er in schiet dan ril ik als een rietje door mijn hele lijf.
Als het vrijdag gaat wordt ik behandeld door een fysio en morgen komt mijn paranormaal therapuit langs om de scherpe randjes van de pijn weg te nemen. Ik heb er hopelijk baat bij. Ik mag/moet nu ook 4 x daags 2 paracetamols slikken.
Jij hebt het dus ook niet makkelijk gehad en nu weer niet :hug:
Het was niet fijn (en nu die nierstuwing ook zeker niet, dat is nog 1000x erger dan dijbreuk), maar geloof dat een hernia in je rug een stúk akeliger is, dan weet je echt niet hoe je moet liggen/zitten/lopen van de pijn, ik slik trouwens voor die nierpijn ook 4x daags 2 pcm (en daarnaast nog andere troep voor die nier), voel me er zo niet goed bij, ben helemaal niet iemand die snel naar pcm grijpt, maar goed het is (voorlopig) even goedgekeurd door de VK en GYN.
Sterkte!!!
Ik heb vandaag voor mijn gevoel toch wat gewonnen en overweeg zelfs om boven te gaan slapen, als ik tenminste kan traplopen, het liefst zou ik ook nog in de douche gaan, maar dat kan ik beter bewaren voor morgenvroeg.
Volgende week dinsdag een afspraak bij de neuroloog, maar verwacht eerlijk gezegd niet dat ik zomaar een scan zal krijgen, maar goed ik heb een hoop vragen en die kan hij dan mooi wel beantwoorden. Morgen komt mijn paranormaal therapuit en vrijdag ga ik naar de fysio.
Bij mij hebben ze ook gecheckt of het een hernia was of BI.
En heel kort door de bocht gezegd was het bij mij geen hernia omdat je dan heel veel pijn moest hebben als ze je benen omhoog deden terwijl je op je rug lag.
Terwijl bij BI juist je ene been niet zelf op kan tillen als je op je rug ligt.
(dit is wel heel erg versimpeld zo natuurlijk maar misschien weet je zo wat voor jou het ergst is).
Hier dus BI met de hele ratteplan aan thuishulp en revalidatie.
Ik kan je wel zeggen dat afwisselen daarvoor het keywoord is en toch vaak een kwartiertje liggen zodat je die spieren ontspant.
sterkte zeg! En ik hoop dat je er snel achter komt wat het is. :hug:
Ik kan als ik op mijn rug lig mijn benen optrekken, maar inderdaad doet dit bij de zere kant echt pijn. Als ik het heel langzaam doe kan ik wel een stukje komen zonder zenuwpijn, maar als ik net te snel ga, ga ik door de grond. Dat was de reden dat de fysio die specialisatie heeft in BI zei dat ze vermoedde dat het om een hernia ging.
Het afwisselen bevalt me goed al heb ik er een hekel aan om uit bed te komen, want dat voel ik het meeste, al weet ik nu hoe ik het me doen.
Vannacht gewoon beneden geslapen en ipv 2 1/2 uur totaal voor de nacht heb ik er nu bijna 5 uur slaap gehad voor de nacht, we boeken vooruitgang :dance: . Ik wilde eigenlijk vandaag alleen naar boven om te douchen, aangezien dat dat ook al 3 dagen niet is gebeurd en wat ik aan heb er ook niet bepaald een schoonheidsprijs krijgt, maar ik heb besloten om dat vanavond pas te doen als de kids te bed liggen en mijn man in de buurt is. Ik voel me echt een vet varken en dan komt vanmiddag ook nog de therapuit, maar goed het is niet anders.
Ik heb me natuurlijk wel een beetje steeds opgeschoond, maar de douche is toch veel lekkerder.
Nu gegeten, even spelletje doen op dit kl*re ding en dan gaan we maar weer even plat.
Ik was vanmiddag nog happy dat ik zoveel al gewonnen had, maar ik ben in één klap terug bij af. Waardoor weet ik niet, maar opeens was er weer die zenuwkrampen. Nu na 1 1/2 uur maar weer uit bed, want ik trek het er niet. Ik baal want ik denk dat ik gistermiddag net iets te lang achter elkaar zittend heb doorgebracht, al had ik dat de dag ervoor ook gedaan. Durf me nu nauwelijks te bewegen.
Ik had een nekhernia tijdens de zwangerschap van Sam. Vanaf ong. week 23.
Heb idd ‘gewoon’ een mri scan gehad en ben een week opgenomen geweest om de scherpe kantjes van de pijn af te halen met morfine. Heb thuis nog ruim 2 weken morfine gebruikt en dat daarna afgebouwd.
Het ‘voordeel’ van een nekhernia is dat dat meestal vanzelf overgaat na zo’n week of 8 en dat was in mijn geval ook zo. Met rughernia’s is dat natuurlijk vaak anders.
Maar kwa pijnstilling kan er best wel veel hoor, hier overlegde de neuroloog steeds met de gyn en ben ik weliswaar aardig stoned maar met 50% minder pijn die weken doorgekomen.
Ik wens je heel veel sterkte!!
Het is zó niet leuk om zoveel pijn te hebben :hug:
Ook vervelend een nekhernia, gelukkig hebben ze je er goed doorheen geholpen.
Ik heb na mijn berichtje van vannacht veel weer gewonnen en hoop dat het zo blijft gaan. Ik heb nu mijn dochtertje zelfs op schoot zonder een pijntje.
We gaan even boterhammetjes eten.
Zo net kom ik van de fysio af en die had toch misschien fijn nieuws.
Ze heeft me oefeningen laten doen, die ik zelf ook mag doen en daarmee is ze al een beetje tot de conclusie gekomen dat het misschien alleen een beklemde zenum is in mijn bil en ja dat was bij de zwangerschappen van Bas en Sanne ook, maar toen kon mijn ander fysio het wel verhelpen. Ze zegt ook lekker de afspraak door laten gaan bij de neuroloog, want het is al knap dat ik er zo snel terecht kan en dan volgende vrijdag terug bij haar. Wel nog volledige rust met speciale oefeningen, maar ik ben stiekum alweer een beetje gerustgesteld.
Ik heb wel ervaring met hernia. Alleen niet tijdens de zwangerschap.
Ik heb een 3 dubbele hernia. Althans, nu nog 2 want er is er eentje 6 weken geleden geopereerd.
Bij jou heb ik het vermoeden dat het om ischias gaat. Deze kan ontstaan door zwangerschap of bevalling.
Maar ook ischias is erg vervelend en pijnlijk. Je mag nu alleen pcm nemen helaas. Probeer rust en gedoseerde beweging met elkaar af te wisselen. Geen plotselinge bewegingen maken en laat het tillen aan anderen over.
Sterkte! :hug:
Andere symptomen die kunnen wijzen op ischias zijn:
Pijn in de onderrug, die wordt versterkt door hoesten, niezen en persen.
Een branderig of verdoofd gevoel.
Spierzwakte en krachtverlies.
Tragere reflexen in benen en voeten.
Tintelingen en/of pijn in benen, voeten en tenen.
Spierkramp en pijn bij druk op bepaalde plaatsen van de zenuw.
Van de bovenstaande symptomen heb ik hooguit last van de laatste. Gisteren heeft de fysio namelijk de meeste symtomen uitgesloten. Ik heb goede reflexen, geen tinteliningen, geen branderig of verdoofd gevoel, mijn onderrug voel ik alleen als ik langere tijd een andere houding aanneem en zodra ik goed ga zitten is dat ook binnen een minuut weg. Wel pijnlijk bij druk op bepaalde zenuwen.
Balen zeg voor je een 3 dubbele hernia. Mijn vriendin heeft er ook al twee gehad en is er aan alle twee geopereerd. Eentje aan de late kant waardoor ze nu een "klap"voet heeft. Beterschap voor jou.
Probeer rust en gedoseerde beweging met elkaar af te wisselen. Geen plotselinge bewegingen maken en laat het tillen aan anderen over.
Daar ben ik nu inderdaad mee bezig en dat helpt goed, alleen langer dan 1 - 1 1/2 uur in bed liggen lukt nog nauwelijks. Ik lig dus nu ook beneden zodat mijn man rustig kan slapen en ik kan gaan computeren of zo als ik het beu ben met liggen, net als nu. Ik ben nu ook alweer 1 1/2 uur bijna op, dus we gaan het maar weer eens proberen tot 7.00 uur. Ik ben zelfs met de kids nu hooguit een half uurtje alleen en dan is manlief of iemand anders rond huis buiten en ik zit rustig op de bank of stoel.
Niet prettig is dat hè. En dan ook nog zwanger erbij. :hug:
Ik vond liggen wel prettig. Dan had ik de minste pijn. En met zitten even en dan voorover gebogen en met een been uitgestrekt.
Was een raar gezicht :shifty:
Ik hoop dat het gauw minder pijn gaat doen 