Hoi hoi,
Ik heb het volgende probleem. Mijn oudste zoon Thom van 3,5 praat sinds een flink aantal weken ineens heel erg kinderachtig. Hij doet zijn broertje na en ons oppaskindje van 1,5. Ik heb geen idee meer hoe ik ermee om moet gaan. Negeren helpt niet…boos worden niet…hem nadoen niet…ik weet het niet. En waarom hij het doet? Wanneer hij het doet in een situatie waar vreemde mensen bij zijn kan ik het nog verklaren met dat hij niet weet hoe hij zich moet gedragen…maar tegenover mijn man en mij? Ook is hij de laatste paar weken ineens…soms om niets…zo ontzettend boos! Hij schreeuwt dan gigantisch en is heel brutaal! Hij heeft al lange tijd een peuterpuberteit waar je u tegen zegt…maar dit?! Af en toe zit ik met mijn handen in mijn haar.
Thom is een heel gevoelige jongen. De komst van zijn broertje was ook moeilijk voor hem…maar dat ging al erg goed en Thies is alweer een jaar. Sinds januari hebben we een oppaskindje…maar dat gaat ook heel goed. Ik zit maar allerlei eventuele redenen te bedenken waarom hij zo reageert. Het feit dat mijn moeder heel erg ziek is geweest heeft het ook erger gemaakt…alleen is het daarmee niet begonnen.
Herkennen jullie dit…en hoe gaan jullie ermee om? Alvast bedankt voor de reacties…want die doen altijd erg goed! Groetjes,Monique.
Ps er is 1 ding wat ik nog niet na heb laten kijken…zijn oortjes…telkens wanneer hij aan nieuwe buisjes toe is vertoont hij ook moeilijk gedrag…maar zo erg?!
wendy gedraagd zich momenteel ( is nu 4) ook als baby, ( komt door haar vriendinnetje waar ze vele mee omgaat is, 2,5 en diens zusje, 3 maand ) ze vindt het “leuk” op haar manier baby te zijn.
Soms geven we even die aandacht spelen er in mee, maar zeggen dan ook even later, wendy het is nu goed zo, nu ben je weer wendy, als het echt te gortig wordt bijv onder het eten, bord weg op de gang!
Of als op de fiets is, stoppen er af zetten en dan wegfietsen + de belofte thuis is straf.
Maar soms tijdens het spelen vindt ze het leuk, de aandacht en het herkenbare,het vertrouwde wat wegvalt…
Bij ons was Bart (ook zo’n gevoelig ventje) met die leeftijd ook erg euh (tja hoe zeg je dat netjes van je kind…) vervelend :mrgreen: . Gelukkig waren er meerdere kinderen toen van dezelfde leeftijd die dat ook hadden. Het lag bij ons ook wel aan de komst van de 2e, maar niet helemaal. Wij denken dat hij er gewoon erg aan toe was om naar school te gaan. Een nieuwe uitdaging zeg maar. Thuis was alles wel ontdekt en hij was er ook aan toe om met andere kinderen te gaan spelen, buiten de psz om. Nou is op straat spelen voor ons geen optie, drukke doorgaande weg. Eigenlijk was hij te groot om altijd thuis te spelen.
Hoe zijn wij daar mee omgegaan…
We deden wel eens mee met het “babyspel”, maar niet altijd. “Ga maar weer eens laten zien hoe een grote jongen jij al bent”, “kun je mama of papa even helpen, we hebben een grote jongen nodig en geen klein baby’tje, want die kan dat nog niet zo goed als jij…”.
Het brutale en schreeuwen hebben we nooit geaccepteerd. Bij ons is de “strafplek” de deurmat en daar mocht hij dan even gaan nadenken.
Ik moet zeggen, sinds hij naar school gaat is het ook echt een heel stuk beter. De dagen van thuis rondhangen zijn voor een groot deel over en hij gaat echt graag naar school. Lekker daar bezig zijn en als hij dan uit school komt, kan hij weer gezellig met alles spelen ipv hangen en miepen.
Succes!
vaak zitten ze dan ook in een groeifase
dat kan in de lengte zijn, maar meestal meer in de ontwikkeling
bijvoorbeeld denkwijze of qua spraak.
en dan zitten ze even zichzelf in de weg, weten ze niet wat er geneurt en hoe ze daarmee om moeten gaan.
blijf consequent in wat je toelaat en niet toelaat.
het is even doorbijten, maar gaat weer over
Dank jullie wel voor jullie antwoorden! Toch altijd wel weer fijn dat er meer mensen zijn in deze situatie. Ik denk idd dat het ook wel zo is dat Thom eraan toe is om naar school te gaan. Mijn man en ik zijn allebei consequent en staan gelukkig op 1 lijn. Dus als hij brutaal is weet hij eigenlijk wel waar hij aan toe is en gaat na waarschuwingen naar de gang. Desondanks vind ik het wel een moeilijke periode.
Groetjes,Monique.
Het was hier ook een vreselijke periode, maar er waren zeker ook leuke momenten. Daar genoten we dan maar extra van! En echt, hier is het nu veel beter, doorbijten dan maar…
Pfffffffffffff wat weer een vreselijke dag! We zijn een paar dagen bij mijn ouders die niet naast de deur wonen en Thom schreeuwt zelfs gigantisch tegen mijn ouders wanneer hem iets niet aanstaat. Ik zit zo nu en dan met mijn handen in het haar. Het kinderachtige gepraat loopt de spuigaten uit, er zijn nog nauwelijks momenten op de dag dat hij wel normaal praat. Ik weet het even niet meer.Ook vind ik het best zielig voor Thies…die krijgt niet erg veel aandacht…in mijn ogen dan.
Oh, wat herkenbaar allemaal!
Tim (zou het aan de naam liggen? :mrgreen: ) doet de laatste ook zo kinderachtig praten. En hij zoekt momenteel ook echt mijn grenzen op :twisted: Moet ook zeggen dat ik het best moeilijk vind hoor. Hij zit om de klipklap op de gang. Heb soms echt het idee dat ik hem de hele dag aan het corrigeren ben.
Hoop maar dat dit snel over gaat, want echt gezellig is het niet… 
Inderdaad lijkt het wel alsof je de hele dag alleen maar minder leuke dingen moet zeggen he…en ze zitten zoooooo vaak op de gang…of waar dan ook. Ik zat vanavond weer eens een stukje te kijken van de opvoedpolitie…en dan lijkt het toch allemaal wel weer mee te vallen… :lol: …
Hopelijk gaat het idd beter wanneer ze naar school gaan…maar dat duurt nog wel even. Af en toe weet ik het echt even niet meer. Laten we elkaar maar een beetje steunen he…lang leve het forum… :lol:
Groetjes,Monique.
nou mijn dochter is net 5 en gaat ook heel kinderachtig praten
of ze gaat de hele dag je na praten ook heel leuk :?
als ik vraag waarom ze dat doet zegt dat ze dat op school leert
ja ammehoela ik heb met de juf gepraat en die zegt dat ze op school normaal praat
hahha
ja maar ja maar thuis is mama!!!
en mama is velig.
op school moeten ze hun best doen, meedoen met de groep en wil je natuurlijk niet afgaan.
en thuis is thuis, kunnen ze even zichzelf zijn.
dat terugvallen komt meestal doordat ze een ontwikkeling mee maken.
dat kan in groeien zijn, of een vaardigheid oid.
kan ook zijn dat er op school net iets te veel van haar gevraagd word.
meestal kom ik er pas later achter waardoor het kwam.
jan is nu ook niet echt de gezelligste
zegt al een paar dagen dat hij niet zo lekker is.
spanning voor de cito of het schoolreisje?
ik weet wel dat hij aan het groeien is ( heeft groeipijn)
kan ook zijn dat hij gewoon moe is.
Mijn zus d’r oudste ging ook kinderachtig doen toen ze ene babybroertje kreeg. Dan zei m’n zus iedere keer dat ze dat deed: je gaat naar bed. Als je een baby ben ga je nar bed want baby’s slapen heel de dag. En dan legde ze haar ook op bed. Welk tijdstip het ook was. Dat gedrag was dus binnen een paar dagen voorbij en dan zei m’n nichtje: ik ben geen baby.
Misschien is het een tip voor je. En m’n zus was echt heel consequent erin.
Het kinderachtige gepraat is nu…afkloppen…stukken minder…alleen nu heeft hij weer iets nieuws! Hij kruipt nu de hele dag! Zijn knieen zijn volledig blauw en we kunnen praten als brugman…of negeren…het helpt niet. We wachten af wat er hierna weer komt.