Hallo,
Ik vroeg mij af of jullie mijn gevoel delen of dat het aan mijn hormonen ligt :mrgreen:
Toen ik zwanger was van onze dochter toen hadden we enkel de termijn echo en over andere onderzoeken en echo’s werd toen niet gesproken (ok 4 jaar geleden)
Nu ik zwanger ben van deze frummel is het voor mijn gevoel zo anders…
Ik wil wel vermelden dat ik in december 08 een mk heb gehad, dat zal misschien meespelen.
Maar goed.
Al bij de intake krijg je een formulier mee met informatie of je mee wilt doen aan een test m.b.t syndroom van down. Dan bij de volgende controle krijg je info over de 20 weken echo, wat ze allemaal bekijken en zouden kunnen zien indien er iets niet goed mocht zijn.
Ik ervaar dti als een druk. Ik ervaar het veel minder ontspannen dan de eerste zwangerschap. Je wordt nu zo met de neus op de feiten gedrukt op wat er mis zou KUNNEN gaan. Ik vind dat soms best ‘eng’.
Begrijp me niet verkeerd, ik voel ook heeel veel voor de andere kant hoor. Dat er al op tijd belangrijke zaken worden ontdekt etc etc daar sta ik zeker achter hoor. Maar gewoon het gevoel wat ik erbij krijgt…
Snappen jullie me een beetje? En herkennen jullie dit?
x
Kan me ergens wel vinden in hoe jij dit ervaart… Dat is helaas de keerzijde van de mogelijkheden tot prenatale screening en diagnostiek.
Ik had in principe gekozen voor geen triple test en serum test ( waaronder nekplooimeting) omdat ik dacht dat gezien mijn leeftij ( 31) de kans klein was op Down.
Tijdens de 12 weken echo was echter de nekplooimeting van een van de twee ukken enorm dik: de norm is tot 3,5 mm, bij ons was het 9 mm. Schrikken dus. Daarna wordt je doorverwezen naar een klinisch geneticus, academisch ziekenhuis, alles komt heel snel op de af met heel veel enge en onrustige ziektebeelden.
Lang verhaal kort te houden: waarschijnlijk is er niets aan de hand, maar je hebt wel veel stress. Toch vind ik het goed dat je als vrouw/ toekomstige ouders de keuzemogelijkheid hebt om e.e.a uit te laten zoeken indien je daar behoefte aan hebt. …
Ik herken het ook wel. Ik was/ben 36 bij mijn tweede zwangerschap en kon dus ook kiezen voor de onderzoeken. Mijn keuze was om niet te testen. Tja, waarom?? Kan ik niet goed uitleggen, misschien omdat vrouwen vroeger wel vaker op latere leeftijd moeder werden. Het is mooi dat het onderzocht kan worden, maar ik vind het allemaal zo medisch worden.
Mijn gevoel zei dat het wel goed zat en bij de 20 weken echo word er ook van alles bekeken.
Als ik jouw verhaal zo lees denk ik toch ook dat je mk erbij van invloed is.
Doe waar jij je goed bij voelt, ik hoop dat je een fijne zwangerschap mag hebben en een mooi en gezond kindje krijgt.
Oh Ingrid laat je niet gestresst maken hoor! De mogelijkheden die ze bieden zijn precies zoals de naam al aangeeft; mogelijkheden. Absoluut geen verplichtingen. Je bent ook geen ‘ontaarde moeder’ als je geen gebruik wilt maken van de mogelijkheden. 
Vroegâh waren er juist veel vrouwen die de mogelijkheid niet geboden kregen en daarvan juist gestresst raakten.
Persoonlijk vind ik nog steeds dat de prenatale zorg best wat uitgebreider en beter mag in ons kikkerlandje, maar ja wij zijn dan ook een geval apart helaas. En wij krijgen nu ook alle zorg die we wensen en ook ik had dat liever niet gehad maar grijp het echt met beide handen aan. Maar ook wij beperken ons tot dingen die er voor ons toe doen, dus geen vruchtwaterpunctie etc maar wel prenatale diagnostiek bv. The best of both worlds in zekere zin. En ik trek ook de grens bij dingen die me meer stress zouden opleveren dan dat ze me rust danwel zekerheid geven. De kans bv (hoe minimaal ook!) op een miskraam bij een VW-punctie levert mij teveel stress op tegenover wat het oplevert.
Na een bepaalde termijn (weekje of 30) een wekelijkse echo, in het prille begin ook wekelijks een echo tot ik het kindje voel bewegen en daar mijn ‘zekerheid’ uit kan halen, poliklinisch bevallen met CTG en inleiding als we over de 38 weken zijn en de kleine er ‘klaar’ voor is (gewicht lengte etc).
Misschien praktisch om voor jezelf het perspectief even te bepalen? Wat vinden JULLIE belangrijk? Een termijnecho, leuk! De 20 wekenscreening wordt al anders gevoelsmatig? Of zou het al anders voelen als diezelfde 20 weken screening bij je eigen VK zou kunnen ipv het ziekenhuis?
Enneuh klinkt mss raar he, maar die ‘druk’ die je ervaart kan dat ook komen doordat je nu je al eenmaal moeder bent je ook de kwetsbaarheid van de zwangerschap/ het kindje in je buik meer beseft? Dat je dus sowieso anders in de zwangerschap staat gevoelsmatig? En een eerder doorgemaakte miskraam helpt natuurlijk ook niet echt om zorgeloos te zwangeren…
En dan heb ik nog maar niet over het verschil evt tussen wat je hebt ervaren als ‘zorgeloos’ die eerste keer of dat het wellicht toch eerder ‘naïef’ is geweest? Niet ten nadele van jezelf bedoeld oid, maar meer naïef in de zin van ‘onwetend’ mbt ellendigheden, zorgen, angsten etc. Ik hoop vooral voor je dat je ondanks alle druk die je ervaart je vooral blijft genieten! En laat je geen onderzoeken aansmeren waar jij je niet goed bij voelt! En laat je ook geen schuldgevoel aanpraten dat je je kindje wellicht tekort zou doen oid als je geen gebruik maakt van alle geboden mogelijkheden. Jij draagt de kleine en je hebt moederinstinct en intuitie
Zwanger ze! :mrgreen:
Meiden bedankt voor jullie reacties.
Rhiannon
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Doet me goed hoor!
Ik weet dat de hormonen, de mk en het besef (wat jij ook aangeeft) hoe kwetsbaar een kindje is, hier zeker aan mee speelt.
Ik probeer ook zeker te genieten maar soms heel soms ben ik bang dat er toch een donker wolkje over drijft.
Ik kan ook niet geloven dat we naast een eerst gezond prachtig kindje nu weer dit geluk mogen meemaken.
Of zeg ik nu iets raars? :oops: [/list]
even met 1 hand tikken Casper heeft dorst :lol:
gevoel is nooit raar! ieder gezond geboren kindje is een Wonder…of het nu de 1e 2e of 5e is en ik denk dat veel moeders (en ws ook wel vaders) je gevoel herkennen. waarom zou juist ‘ons’ een goeie zwangerschap en een gezond kindje gegunt zijn? en soms speelt een vorm van schuldgevoel ook mee…wij hadden iig zoiets van; waarom zouden we uberhaupt nog een keer zwanger (kunnen) worden? er zijn zoveel mensen die al zoveel langer wachten etc. en dan ook nog ‘vragen’ om een gezond kindje? tssss veeleisend 8)
het enige wat ik je kan zeggen; Geniet! geloof met alles wat wij hebben meegemaakt is er 1 ding wat ik helemaal zeker weet; je kunt de tijd niet terugdraaien, je kunt niet met terugwerkende kracht genieten en ik geloof dat er nog niemand ooit spijt heeft gehad te hebben genoten van het zwanger zijn. sterker nog, super dat je zo goed je zwangerschap doorkomt dat je zonder al teveel lich. kwaaltjes etc kunt genieten.
en dan straks na de bevalling weer genieten van het Wonder! :inlove: zo ontzettend cliche maar verrek zeg heel veel cliche’s blijken ook gewoon waarheid te zijn. ow en niet vergeten, donkere wolkjes hebben de minste ‘macht’ over je als je ze accepteerd (ze zijn er nu eenmaal soms), je weet deels al waar ze wegkomen, ik heb mijn laatste zwangerschap soms hele doemscenario’s uitgedacht :wall: maar zo groeide wel mijn besef dat ik het allemaal hoe dan ook aan zou kunnen (want ik had het deels gevoelsmatig al meegemaakt in mijn hoofd om het maar niet te hebben over het echte deel :silenced: en er zijn met ons ws miljoenen aanstaande moeders die vaag dromen over kids vergeten in de bus/ziekenhuis etc van de trap laten vallen, in badje laten verdrinken en dat scheen iets te maken te hebben met aanvaarden van het verantwoordelijk zijn voor je kind dag en nacht meer dan fulltime en 99% van alles wat ze dromen of denken is nooit uitgekomen :dance: ).
en ook dat ik ondanks alles en wat er ook kon gebeuren ik echt 200% wilde genieten *ik ben oud besef ik me ineens :o 8) :lol: ga ff grijze haren spotten in de spiegel voor ik naar de dierenarts vertrek 
*[/i]
Ik kan ook niet geloven dat we naast een eerst gezond prachtig kindje nu weer dit geluk mogen meemaken.
Of zeg ik nu iets raars?
Vooral dit gevoel herken ik heel erg! Dit was ook het eerste wat ik zei bij de intake van de derde zwangerschap… Dat ik bijna niet kan geloven dat ik na 2 probleemloze zwangerschappen, bevallingen én gezonde kindjes nu weer zwanger mag zijn én dat alles weer goed gaat! Maar de vk keek me lachend aan en zei: "nou, dit kan echt hoor ’
En daar had ze helemaal gelijk in :mrgreen: . Dus ja: ik herken je gevoel zeker wel, maar laat het niet overschaduwen…
Ohja, ik wilde geen testen, maar heb wel de echo gedaan.
He Ingrid, volgens mij kennen wij elkaar nog van de maand van onze oudste kids…augustus toch?
Als eerst van harte met je zwangerschap!
Ik denk dat er inderdaad elk jaar wel weer wat “nieuws” bijkomt…
Bij Jo mocht ik me pas melden tegen de 12 weken, echootje doen en dan wachten tot je 20e week…
Maar bij Eli belde ik pas met 8 weken naar de VK en bleek al rijkelijk laat te zijn,want ik mocht meteen komen voor echo en intake…inderdaad vanwege die extra echo en combitest die ze jou dus ook aangeboden hebben. Ik stond ook wel verbaasd van deze ommezwaai ineens…nog geen 2 jaar ervoor moest ik gewoon netjes de eerste 12 weken afwachten en hopen op het beste…
Voorheen werden deze testen enkel aangeboden als je in een risicogroep viel (leeftijd e.d.),maar nu wordt hij aan alle zwangeren aangeboden,maar is zeker niet verplicht! Alleen moet je daarvoor wel op tijd zijn met aangeven of je dat wilt…vandaar de vroege intakes dus kennelijk…
Ik denk dat het wel veel stress zal schelen als de informatie goed wordt gegeven! Dus niet om je bang te maken,maar je bewust maken van je mogelijkheden…
Goede communicatie is dus erg belangrijk…zeker als je al wat onzeker bent (ivm je trieste ervaring in december) dan ga je helemaal twijfelen waar je nu goed aan doet…
Mijn VK was erg nuchter en eerlijk…zij schetste me de situatie voor bij een “twijfelachtige” uitslag…100% uitsluiten kunnen ze namelijk niet. Ze geven je een indicatie voor de kans…dus 1 op weet-ik-veel-hoeveel-duizend. Mooie cijfers,maar niet bindend…
Mijn VK zei me gewoon dat we dus op voorhand ons moesten bedenken of we uberhaupt iets met de uitslag konden als we zouden testen (m.a.w. waren we bereid tot beeindigen van zwangerschap op basis van een twijfelachtige uitslag). Nee dus…m.a.w. geen extra testen gedaan. Hadden we bij Jo tenslotte ook niet gedaan…dus waarom deze wel…
Wat je ook doet, geniet van dit mooie wonder!!!
Hoi Ingrid,
Ik snap helemaal wat je voelt, maar ook weer niet.
Misschien omdat we er allebei anders tegenaan kijken…
Ik ben nu zwanger van ons 3e kindje en dit keer was het nog erger wat betreft de zorgen of het allemaal wel goed gaat met ons kindje.
Bij de eerste ging ik eigenlijk heel naief de zwangerschap in (kreeg alleen een termijnecho met bijna 11 weken.)
Bij de tweede ben ik vanaf het begin af aan onzeker geweest (in het eerste trimester dan…) over of het frummeltje het wel zou doen. Dolblij was ik met de termijnecho die aanwees dat zij het deed… We kregen daarna nog een 20 weken echo (was net ingevoerd, dus kreeg er nog net één), maar die zag ik eigenlijk alleen maar als een soort pretecho… :oops:
En nu lijkt het wel of ik mij alleen maar zorgen heb gemaakt. En dat terwijl de echo’s alleen maar goede dingen lieten zien. Het is nu wel veel minder aan het worden; kijk reikhalzend uit naar de geboorte van ons mannetje enz.
Maar ik denk wel dat het bij elke zwangerschap erger wordt.
De vraag die door mijn hoofd spookt is: “Zou het voor een derde keer zo mogen zijn? Nog een gezond kindje?”
Voor mij geldt dus dat ik erg blij ben met deze echo’s. Wij hoefden bijvoorbeeld niet te weten of wij kans hebben op een kindje met het syndroom van Down. Wij wilden alleen wel graag weten of er andere situaties zouden komen waar we nu al rekening mee konden houden.
Dat werkte voor ons en een ieder ander heeft natuurlijk weer een andere opvatting.
Dat jij dit ziet als extra druk bij je zwangerschap is natuurlijk gewoon normaal. Ik denk dat je je gewoon maar moet overgeven aan je gevoel. Als jij geen 20 weken echo wilt, moet je dat gewoon niet doen. Maar ik ben wel blij dat die mogelijkheden tegenwoordig aangeboden worden…
Ik hoop dat je een fantastische zwangerschap hebt!
Groetjes Kirsten!
Bedankt voor julllie reacties meiden.
Ja mandy volgens mij ken ik je daar nog van he?
hihi leuk
Ik probeer het wel wat los te laten hoor, maar soms als je dan weer aan de 20 weken denkt dan vind ik het toch wel eens eng.
Ik moet zeggen door jullie verhalen en herkenning dat ik het voor mezelf wat beter kan accepteren. Dat het niet raar is dat ik zulke gedachten heb dat dat gewoon mag maar dat ik ze niet ga laten overheersen.
En ja zeker ik geniet ook wel, dat hou ik me zeker voor ogen.
En inderdaad weet je hoe kwetsbaar een kindje is! En wat voor wonder het is als het uiteindelijk gezond en wel op de wereld mag komen.
Ik moet zeggen dat dit weer ook zeker mee draagt aan het genieten, wanneer het buiten somber is voel je je zelf dat ook sneller.
Maar nogmaals bedankt voor jullie reacties.
En we gaan wel voor de 20 weken echo hoor. Die kans is er en zal ik ook grijpen, het is zeker niet zo dat ik afwijzend tegen over al de ‘nieuwe’ onderzoeken sta hoor. Ik vind het ook heel goed dat de mogelijkheden er zijn! Maar het maakt je ook bewust van de redenen waarom men voor het aanbieden van die mogelijkheden kiest. Daarom af en toe die ‘angst’/ onzekerheid.
:-*
O Ingrid, ik had echt klamme handjes voor de 20 weken echo. Vond het doodeng. Wat jij voelt is dus echt allemaal niet zo gek!
Veel plezier met genieten! :mrgreen:
En we gaan wel voor de 20 weken echo hoor. Die kans is er en zal ik ook grijpen, het is zeker niet zo dat ik afwijzend tegen over al de 'nieuwe' onderzoeken sta hoor. Ik vind het ook heel goed dat de mogelijkheden er zijn! Maar het maakt je ook bewust van de redenen waarom men voor het aanbieden van die mogelijkheden kiest. Daarom af en toe die 'angst'/ onzekerheid.
Grappig (niet je verhaal natuurlik, meer het gegeven), ik weet niet beter of die 20-weken echo is standaard! Die kreeg ik bij Jo en Eli gewoon standaard gepland....zonder extra info...alleen bij Eli werd me bij 14 weken een nekplooimeting en combinatietest aangeboden...
Voor de rest bleef de 8 weken en 20 weken echo normaal....
Ik snap nu dat het kennelijk niet bij alle VK's normaal is/was dat je er 2 krijgt..
Had je dat bij Brigitte niet dan? Ik bij Jo wel...