HELPP syndroom

Ik heb even een vraagje…

Mijn zusje is nu 37 weken en 4 dagen zwanger is afgelopen vrijdagavond opgenomen met een indicatie van zwangerschapsvergiftiging. Haar bloeddruk was/is 145/100 en uit het bloedonderzoek is gebleken dat ze een variant heeft van het HELPP syndroom (rode bloedplaatjes verlaagd, eiwitten in urine, vocht vasthouden, etc).

Nu sprak ik haar vanmorgen en had ze het er over dat ze misschien naar huis werd gestuurd vandaag. Ik voel me daar dus helemaal niet prettig bij als bezorgde zus zijnde!!

Is dat normaal? Ik heb zoiets van halen die kleine waarom nu nog zo ver in de zwangerschap risico lopen terwijl het niet nodig hoeft te zijn.

Ze voelt zich trouwens niet lekker en is vandaag misselijk…

Ik hoop maar dat het goed gaat. Heb trouwens geen ervaring met dit syndroom…

Wat raar… Toen ze bij mij Hellp hadden geconstateerd was ik drie dagen later bevallen… (ingeleid) en ik mocht echt niet naar huis hoor. :think:

Ik vind het ook maar vreemd. Ik ben (bij m’n eerste) opgenomen met Pre-eclampsie, een ‘variant’ van het hellp-syndroom. En 2 dagen later ben ik ingeleid. Ik mocht ook echt niet naar huis!



Ze kunnen iemand met een te hoge bloeddruk die ook eiwitten verliest niet meer naar huis sturen… alsof deze conditie overgaat.

Er is maar 1 manier om te ‘genezen’ van hellp of vormen daarvan en dat is bevallen. Zodra het kind eruit is gaan de klachten (met de tijd) weg.

Heeft ze een variant van het HELLP syndroom, zwangerschapsvergiftiging?? Ik had nl ook zwangerschapsvergiftiging met zo’n bloeddruk, eiwitverlies en vochtvasthouden. Ik moest vaker op controle komen en toen het bleek dat het slechter werd, werd ik opgenomen. Ze nemen je vaak pas op als het echt slechter wordt maar ik voelde me voorderest ook goed en zoals ik hoor voelt je zus zich echt niet goed.

Ik vind dit eigenlijk ook vreemd klinken!

Ikzelf ben met 34.1 weken zwangerschap opgenomen ivm pre-eclampsie. Mijn bloeddruk was niet schrikbarend (niet boven de 100), maar er werd wel snel duidelijk dat ik in elk geval voor de bevalling niet naar huis zou mogen!

Ik heb er 2,5 weken gelegen, toen ik spontaan beviel (stuit, dus er werd niet ingeleid)

Ik heb er wel een kamergenote gehad met hetzelfde euvel, die wel even naar huis mocht, maar die was een week of 3 korter zwanger dan ik, en die heeft zelf net zo lang gesmeekt tot ze haar lieten gaan. Ze was overigens binnen een week weer terug, en na een paar dagen heeft ze toen een spoedkeizersnee gehad.



Ik zou ook bezorgd zijn als ik jou was. Ik kan het absoluut begrijpen wanneer je zus graag naar huis zou willen (ik had ook niets liever gewild toen, het leek zo uitzichtloos dat 'tot aan de bevalling’moeten blijven. Maar diep in mijn hart wist ik dat ik beter af was in het ziekenhuis), maar met die zwangerschapsduur, moeten er toch ook nog andere opties zijn??

Hallo,



Ik heb zelf eerst een zwangerschapsvergiftiging en later ook HELLP syndroom gehad…vanaf het moment dat ze erachter kwamen dat ik een zwangerschapsvergiftiging had ben ik in het ziekenhuis opgenomen. Ik heb in totaal 19 dagen in het ziekenhuis gelegen onder streng toezicht!



Sterkte met je zus!



Liefs Hannah

Ook ik ben opgenomen met het helpp syndroom en mocht zeker niet naar huis. Tijdens de opnamen met 36W ging het steeds slechter en uiteindelijk mocht ik ook geen bezoek ontvangen ben met 36w4D ingeleid maar toen ging het goed mis (bloeddruk 210/120) en hartslag van de baby zakte van 150 naar 90 dus met spoed onder volledige narcose een keizersnede gehad. Dus al met al vindt ik het erg vreemd als ze naar huis mag.



Ik wil jullie geen angstig maken maar mocht ze naar huis mogen moet ze goed thuis rust houden en goed naar haar eigen lichaam luisteren en bellen als ze bv. tintelingen in vingers, licht flitsen voor de ogen, hoofdpijn, extreem vocht vasthoyden etc. Ook als ze de baby niet goed meer voelt of twijftelt altijd bellen met gyn of vk. (maar ik neem aan dat ze onder strenge controle van de gyn komt te staan als ze naar huis zou mogen).



Heel veel sterkte

Annamarie

Ik ben toen ook naar huis gestuurd tijdens de zwangerschap van Benito, ik moest wel volledige bedrust houden en om de 2 dagen op controle,ik had ook pre eclampsie bloeddruk was onder 105 en boven 210

Op het moment dat er sporen van eiwitten in mijn urine zaten moest ik de volgende dag terugkomen en zou ik worden ingeleid.



Bij de middelste wel opgenomen en na 2 dagen volledige bedrust ook ingeleid omdat het erger werd



en Bij de oudste ook ruim een week in het ziekenhuis gelegen ,toch weer naar huis gestuurd met volledige bedrust en na een week kwamen de weeen opgang,vlak voor de geboorte bloeddruk gevaarlijk hoog en ingeleid

ik vind het erg raar dat ze naar huis mag!!!

Ik zou hier echt niet mee akkoord gaan. Vind het echt eng zulk soort dingen :oops:

Hoi,



Ook ik ben met 34 weken van mijn eerste opgenomen in het ziekenhuis vanwege pre-eclampsie… Ik zou na 2 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen weer naar huis mogen toen mijn vliezen spontaan braken. Ik ben dus bevallen met 34 weken. Maar als dit niet het geval was geweest was ik ook gewoon weer naar huis gestuurd. Mijn bloeddruk was weer gedaald en de eiwitten waren niet extreem meer, wel kreeg ik op mijn hart gedrukt dat ik werkelijk bijna niets mocht doen thuis alleen maar naar het toilet en daar hield het wel mee op en deed ik meer ik alsnog opgenomen zou worden in het ziekenhuis.



Maar ja die waarschuwing was dus helemaal voor niets want die kleine van mij wilde niet meer blijven zitten.



Ik zou me niet teveel zorgen maken om je zus, ze sturen je echt niet naar huis als dat niet medisch verantwoord is. Je zus moet zich alleen enorm in acht nemen en zich er ook aan houden en zich enorm laten vertroetelen door iedereen…



En als ze zich echt niet goed voelt lichtflitsen en of sterretjes voor de ogen, tintelingen in je vingers, extreem vocht vasthouden, hoofdpijn en het kindje minder voelt meteen de arts waarschuwen. Nou eigenlijk gewoon meteen naar het ziekenhuis gaan lijkt me. Ik wens jullie sterkte en veel plezier met je aankomende neefje of nichtje…



Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Als je nog vragen hebt mag je me ook pb-en hoor…



Liefs Patricia :-*

Ze mocht uiteindelijk niet meer naar huis. Vannacht is haar toestand ernstig verslechterd en waren al haar bloedwaarden afwijkend. Met medicatie via het infuus hebben ze geprobeerd haar te stabiliseren. Ze lag ook te ‘stuipen’ in haar bed. Vanmorgen meteen ingeleid en vanmiddag bevallen van een dochter, lynn. ZE weegt 3680 gr. En dat met 38 wkn! :shock:

Lynn had een moeizame start en kwam niet vanzelf op gang hier. Ze is ook helemaal suf van de medicatie die mijn zus heeft gehad en moet hierdoor in de couveuse blijven. Mogelijk krijgt ze nl nog ademhalingsproblemen.

Met mijn zus gaat het nog niet heel goed. Ze krijgt nog steeds medicijnen en moet tot het weekend blijven. Maar ik ben blij dat het achter de rug is nu kan het alleen maar beter worden. YES ik ben tante!!!

gefeliciteerd meis…!!! “goed” nieuws… ben iig blij dat ze er nog iets mee gedaan hebben… heb geen ervaring met dit syndroom maar na de gelezen reacties schrok ik wel hoor!! hoop dat je zus en haar dochter snel opknappen en dat jullie lekker genieten van het nieuwe wonder… ben zo blij voor je (en je zus en fam) dat alles goed gegaan is… :thumbup:

Smurf78,



Allereerst van harte met je tanteschap.

Hetgeen je zus uiteindelijk heeft gekregen noemt men een eclampsie. Men zegt dat deze onstaat uit een zeer ernstige pre-eclampsie, waarbij je uiteindelijk stuipen krijgt zoals een epileptische aanval. Het is van belang dat je dan zo snel mogelijk magenesiumsulfaat toegediend krijgt om dit tegen te gaan. Ook krijgt ze mogelijk nog een middel om de bloeddruk te verlagen.

Ik heb ook een eclampsie gekregen bij 36 weken zwangerschap, toen thuis mijn vliezen braken. Gelukkig dat mijn man snel reageerde en toen ben ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Nadat ik stabiel was ben ik spontaan bevallen van een pracht van een zoon van 2440 gram. Zoals ik het hoor was je zus gelukkig op het ziekenhuis toen het gebeurde, dus heeft men snel gereageerd. Als alles goed gaat dan zul je haar zienderogen zien opknappen na de geboorte van haar kindje. Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen. Ik was eigenlijk na twee weken alweer helemaal de oude (heb ikzelf ook als heel vreemd ervaren overigens) Wat ik naderhand van mijn mand en zus heb begrepen is dat het voor hun als toeschouwers aan de zijlijn een zeer schokkende ervaring was om mee te maken. Zelf leef je toch in een roes, want je bent op dat moment gewoon heel ziek.

Veel sterkte voor jullie allen en geniet van je kleine nichtje.

Bedankt voor jullie reacties!

Klopt ze heeft magnesium gekregen en diazepam. Als haar bloeddruk laag blijft vandaag mag ze nu pas van de magnesium af.

De artsen hebben verteld dat ze hellp heeft gekregen met bijverschijnselen van inderdaad (pre)eclampsie. Dit schijnt nl wel vaker zo te zijn. Haar bloedplaatje en rode bloedcellen waren verlaagd en ze had nier en leverproblemen op het eind. Ze zijn echt door het oog van de naald gekropen. Volgens de arts konden ze haar op een gegeven moment niet meer van de lakens onderscheiden :? zo wit was ze. Na de bevalling had ze een hb van 4 door het vele bloedverlies (haar bloedstolling werkte niet goed door die lage bloedplaatjes) en heeft ze 4 zakken bloed gekregen. Gisteren was ze al weer een stuk opgeknapt en had weer praatjes. Wel is ze heel moe en mag ze haar bed niet uit nog.



Lynn heeft het nog steeds moeilijk van alle medicijnen die ze via mijn zus heeft binnen gekregen dus ze ligt nog in de couveuse aan de hartbewaking. Soms daalt haar hartslag nl en wordt ze blauw. Gelukkig kan ze zich steeds zelf weer herstellen.



Ik hoop maar dat ze er geen van 2-en schade aan overhouden…

Gefeliciteerd met het tanteschap. Ben blij om te lezen dat alles “goed” is verlopen. Laat je zus de tijd nemen om op te knappen. Zodra ze uit het zk komt ook zeker in het begin geen tot weinig kraamvisite (ik weet het is moeilijk) en heel veel rust.



STerkte

Annamarie