Ik vraag me af of er nog meer vrouwen zijn met hetzelfde probleem.
Ik heb een schat van een moeder en ze woont nu erg verweg, maar nu de kleine er is komen ze weer in de buurt wonen om niet te veel te missen. Daar ben ik enerzijds erg blij mee!!! maar m’n moeder wil nu ook wel erg graag oppassen, terwijl m’n schoonmoeder dat gaat doen.
M’n moeder is een hele lieve vrouw, maar verschikkelijk druk en elke keer dat m’n zoontje haar ziet moet hij huilen omdat ze hem zo wild benadert, ik vind ook dat ze niet voorzichtig genoeg met hem is ( hij is 3 maanden)
M’n schoonmoeder is een schat en ik ben echt gek op haar Zij is integenstelling tot m’n moeder een hele rustige vrouw. M’n zoon wordt heel rustig en tevreden van haar.
Ik heb mijn moeder al laten doorschemeren dat m’n schoonmoeder de hoofdoppas wordt en dat begrijpt ze, maar ik wil eigenlijk m’n zoontje pas laten logeren wanneer hij kan zitten, praten enz,…maar tja daar kom ik natuurlijk niet mee weg.
wie heeft tips
hihihi, grappig eigenlijk…bij ons is het net andersom…schoonmoeder is erg druk, en ja beide passen nog niet op op ons kleintje van 3 mnd. ik ben thuisblijfmoeder met nog 2 oudere kids. Maar mocht ik echt oppas nodig hebben, dan komt mijn moeder,
niet echt leuk voor mijn schoonmoeder, maar zij vind het tot dusver best geloof ik.
Dus ik heb geen tips voor je helaas…
Groetjes van Mij
debseloniki, het lijkt net of je mijn moeder en schoonmoeder beschrijft! :mrgreen: Behalve dat ik in paniek zou raken als mijn moeder dichterbij zou komen wonen. :oops: Gelukkig blijft ze ver weg wonen dus geen pijnlijke situaties.
Als ze toch moeilijk zou doen, zou ik haar rustig en duidelijk uitleggen waarom ik het zo wil en dan hopen dat het overkomt. Wat vaak helpt is argumenten aandragen waarvan ik weet dat ze er zelf in gelooft en soms zelfs in haar eigen woorden, maar dan “verdraaid” naar mijn situatie. Dan weet ik zeker dat ze me begrijpt.
Zorgen dat ze haar kleinkind vaak genoeg ziet onder mijn toezicht of dat van mijn man. En als ze hier is zeg ik af en toe dat ze wat kalmer aan moet doen ofzo als ze te druk is en soms stuur ik haar gewoon de kamer uit als het te erg word. Niet op een gemene manier maar wel netjes uitgelegd en zo rustig mogelijk.
bedankt voor jullie reakties tot dusver, had eigenlijk verwacht dat ik misschien voor gek verklaard zou worden aangezien ik me toch in een luxe positie bevind, van 2 moeders die willen oppassen!!!
En enerzijds is dat natuurlijk ook wel zo maar ja, het voelt gewoon niet zo.
Voor ik zwanger werd dacht ik altijd dat ik het enig zou vinden dat ik m’n moeder een kleinkind zou geven en dat ze er veel tijd mee zou kunnen doorbrengen…
Maar nu m’n zoon er is wil ik hem beschermen en de rust en regelmaat geven die hij nodig heeft.
Ik ben overigens zelf wel heel erg opgevoed met rust regelmaat etc,… maar je weet hoe dat gaat met opa’s en oma’s!!!
Misschien wordt m’n moeder wel rustiger als ze hem wat vaker ziet, dat is nu immers onmogelijk en dan gaan er alweer gauw 3 tot 4 weken voorbij en dat is natuurlijk veel als je kleintje nog maar 3 maanden is
Ik heb hetzelfde met mijn schoonmoeder. Ze zegt dingen waardoor ik denk: onze opvattingen over opvoeden liggen zó ver uiteen, dat ik niet denk dat zij goed voor Leonie kan zorgen. In ieder geval niet voor vast, incidenteel zal best een keer kunnen (en dan zal ik niet lekker zitten :shifty: ). Mijn moeder zou wel op mogen passen, wij hebben dezelfde opvattingen over opvoeden. Maar zij wil niet voor vast :lol: . Dat snap ik wel hoor, mijn jongste zusje is nu 12, net van de basisschool af, en mijn moeder heeft voor het eerst sinds mijn geboorte weer tijd om te werken (ze is weer begonnen toen mijn jongste zusje naar de basisschool ging en heeft haar uren steeds verder uitgebreid). Ze wil met alle liefde incidenteel oppassen!
duidelijk zijn en op je strepen staan is het enige wat werkt.
zeker als ze straks dicht woont moet je oppassen dat ze zich niet op gaat dringen of je zogenaamd wat uti handen wil nemen en zo stukje bij beetje je grenzen overschrijdt.
hier mogen opa en oma voor geen goud oppassen.
ze zien gevaar niet, zijn makkelijk (want dat mogen opa’s en oma’s) en begrijpen niets van allergieen hoe goed zn hun best ook doen.
zoals het nu loopt was helemaal niet de bedoeling in de zwangerschap, maar het is niet anders, en mijn man en ik zijn heel streng en duidelijk.
nee is nee.
spelen mag, oppassen niet en nog lang niet.
pas als tom zelf begrijpt wat gevaarlijk is dan wel…misschien :shifty:
Volgens mij is het het beste om gewoon eerlijk te zijn tegen je moeder of niet ??? Ik ken je moeder natuurlijk niet en ik weet niet wat het handigst is … :?
Mijn schoonmoeder is ook erg rustig en mijn moeder erg druk. Bas kan gelukkig wel wat drukte hebben.
Ik heb Bas met 3 maanden een keer uit logeren gedaan naar mijn moeder en dat ging super, volgens mijn vader (de rustzelve) was mijn moeder een heel stuk rustiger dan normaal doordat ze merkte dat Bas daar meer om gaf. Hij is daar niet meer uit logeren geweest, maar dat komt omdat we geen avond meer zijn weggegaan zonder Bas of hij was naar mijn schoonouders, want die wonen langs om.
Lijkt me een lastige situatie…
Misschien moet je je moeder het voordeel van de twijfel gunnen en gewoon een keer kijken hoe ze met je kind omgaat. Niet gelijk haar alleen laten met de kleine, maar haar observeren hoe ze met je kind omgaat. Als dat heel druk is, kun je er ter plekke wel iets van zeggen lijkt me…
Ik zit zelf niet in die situatie. Mijn moeder is vaste oppas van Sander (3 dagen per week) en zij is gelukkig heel rustig. Ik ben ook voorstander van rust en regelmaat en zij is dat ook, dus ik hoef haar niks uit te leggen. Zij is soms iets TE rustig, want zij vindt het al vervelend als Sander met papa aan het stoeien is. Nou ja… Dat moet natuurlijk wel kunnen af en toe. Maar verder ben ik erg blij met mijn moeder als oppas!
ik ken het dillema. Mijn moeder is heel lief voor mijn zoontje, maar sommige dingen snapt ze gewoon niet.
zo wilde ze hem laatst softijs geven (alex was 3 maanden en krijgt alleen nog maar bv) Toen ik haar zei dat het echt niet kon was haar redenatie: softijs is toch ook melk?
Nee, alex gaat eerst nog niet naar mijn moeder als ik oppas nodig heb.
Mijn moeder is chaoot nr.1 echt :shifty:
Ik ben blij dat ze op wil passen en heb zoiets van…die ene dag overleeft Celiza wel 
Heb me eraan over gegeven en weet je…als ze alleen zijn zijn ze toch anders ermee…en ik heb maar 1 regel bij die ene dag…
ik wil haar levend terug :eh:
Verder laat ik het los…en maak ik heel goed duidelijk wat écht niet mag en kan en verder vult ze de dag maar zelf in…wat opvoeden betreft…die ene dag kan zij echt niet onze opvoeding verspesten hoor :snooty:
Ze doet maar…bij Renzo hoefte we alleen maar te roepen als hij ‘‘raar’’ deed 's avonds Uhm je bent weer bij papa en mama hoor dusuh even normaal!! :mrgreen: snapte hij prima 
@greet wrote:
ik ken het dillema. Mijn moeder is heel lief voor mijn zoontje, maar sommige dingen snapt ze gewoon niet.
zo wilde ze hem laatst softijs geven (alex was 3 maanden en krijgt alleen nog maar bv) Toen ik haar zei dat het echt niet kon was haar redenatie: softijs is toch ook melk?
Nee, alex gaat eerst nog niet naar mijn moeder als ik oppas nodig heb.
:shock: :o Dán zou ik dus wel flippen!!! :doh: :naughty: :roll:
Onze oudste was nog geen jaar:
Twee maal in de week patat eten…
Kreeg hem een keer terug (iets ouder dan een jaar), had hij kibbeling, gebakken vis, stuk broodje haring en 2 bekers nutric… chocomelk gekregen. Dus het zou niet gek zijn als hij niet wilde eten… Kind werd kotsmisselijk wakker en heeft 2 dagen gespuugd. Toen waren we het zat. Hij komt (inmiddels bijna 4 en kan al best wat hebben natuurlijk) eigenlijk nauwelijks bij mijn moeder en haar man…
Lastig blijft het, maar het belang van je kind staat voorop en hoe graag oma en opa ook willen verwennen, met bovenstaand wordt een kind echt niet blij…
Sandra
ik wil ook niet dat mijn moeder oppast
ze is erg druk elke keer als zij er was werd senna s’nachts huilend en gespannen wakker.
helaas neemt ze me dit erg kwalijk dat ze niet mag oppassen (terwijl ik nu helemaal geen oppas nodig heb omdat ik thuismoeder ben) om mij een soort hak te zetten is ze na duitsland verhuist :? en ik heb nu geen contact met haar.
ze komt 1 keer in een paar weken de kids bekijken en verder spreek ik haar niet meer
Ze was hier een paar weken geleden en toen vertelde ze dat de buurjongentjes helemaal weg van haar zijn en dat ze op hun gaat passen nou volgens mij is dat allemaal bla bla om mij jaloers te maken maar dat lukt haar niet meer
mijn schoonouders passen soms een uurtje op als ik even weg moet met 1 van de kinderen
@lizzy wrote:
ik wil ook niet dat mijn moeder oppast
ze is erg druk elke keer als zij er was werd senna s’nachts huilend en gespannen wakker.
helaas neemt ze me dit erg kwalijk dat ze niet mag oppassen (terwijl ik nu helemaal geen oppas nodig heb omdat ik thuismoeder ben) om mij een soort hak te zetten is ze na duitsland verhuist :? en ik heb nu geen contact met haar.
ze komt 1 keer in een paar weken de kids bekijken en verder spreek ik haar niet meer
Ze was hier een paar weken geleden en toen vertelde ze dat de buurjongentjes helemaal weg van haar zijn en dat ze op hun gaat passen nou volgens mij is dat allemaal bla bla om mij jaloers te maken maar dat lukt haar niet meer
mijn schoonouders passen soms een uurtje op als ik even weg moet met 1 van de kinderen
ik wil ook wel he dat weet je! :mrgreen:
heb een paar goede vriendinnen die met alle liefde oppassen en mijn schoonmoeder ook zo af en toe , verder heb ik 1 vaste oppas als ik ooit nog weer aan het werk kom.
maar mijn moeder… noooooooooooooooooooooit weer ! heb nu ook al 3 jaar geen contact meer met haar dus ik hoef de keus niet meer te maken , maar sil is daar wel een poos geweest toen we nog wel contact hadden en het arme kind kwam altijd volledig van slag thuis…
Jeetje, er zitten hier soms best indrukwekkende verhalen tussen hoor!
Mijn moeder is een werkende vrouw die niet eens TIJD heeft om op onze zoon te passen hoe graag ik dat ook zou willen! Ik deel haar kijk op de opvoeding ook niet, maar ze is oma!
Mijn schoonmoeder is overleden en ik mis haar verschrikkelijk!!! Ze heeft haar kleinkinderen nooit gekend en ik weet zeker dat ze mij aan alle kanten zou helpen!
Eigenlijk kan ik dus niets zinnigs zeggen over oppassende oma’s! Ik ben een thuismama en wanneer nodig kan ik ons zoontje kwijt bij mijn zus, mijn moeder (ze is nu een tijdje thuis vanwege een hartinfarct) en bij vrienden, maar over het algemeen slepen we ons zoontje lekker overal met ons mee!
Mijn moeder woont ook wel een half uur rijden hier vandaan hoor!
EN, onze oudste is 17 dus die past ook heel regelmatig op! Een wereldmeid!
Sterkte met de oppasperikelen en zoals iemand schreef JULLIE zijn de ouders, maak je standpunt duidelijk en wanneer dit om welke reden dan ook niet wil, dan het op subtiele manier duidelijk maken! Je kindje vertrouwd 100% op jullie!
Kabouterknuffel!
Mijn eigen moeder kan helaas niet oppassen, ze heeft een hele zware vorm van reuma. Mijn schoonmoeder had al voordat we uberhaupt aan kinderen dacht gezegd dat ze wel op wilde passen als ik zou blijven werken.
Maar toen Lucas geboren was bleek hij het KISS Syndroom te hebben en erg overprikkeld te zijn op de minste geringste verandering in zijn dagelijkse ritueel.
Alles moest bij hem echt via rust en regelmaat, dus we hielden de dagen het liefste zo saai mogelijk voor hem (bijna elke dag was dus hetzelfde) maar dan was hij echt het liefste en makkelijkste kind wat er bestond.
Na mijn zwangerschapsverlof had ik expres 3 maanden (onbetaald) ouderschapsverlof opgenomen zodat ik pas hoefde te gaan werken toen hij 7 maanden oud was. Mijn schoonmoeder heeft heel wat “inwerk” dagen gehad van ons. En ik had alles uitgetypt hoe de dagindeling van Lucas was, alles was zeg maar al voorgekauwd ze hoefde zich er alleen maar aan te houden :roll: .
Maar we merkte meteen de eerste dag al dat ze andere dingen had gedaan dan wij deden (op zich hadden we dat wel verwacht natuurlijk), maar ze was de hele dag met hem op stap geweest en toen ze terug thuis (ons huis) was kwamen er nog wat vriendinnen van haar om te keuvelen.
Lucas was gigantisch overprikkeld en ik moest dus de volgende dag weer werken . Ik werkte toen nog in de kraamzorg, en tja dan moet je 8 dagen achter elkaar werken en dat was behoorlijk heftig als je 's avonds ook nog een huilende baby erbij had die 's nachts ook de hele nacht aan het spoken was.
Gelukkig was ik toen al zwanger van Pepijn en kon ik na een aantal maanden gewoon niet meer werken door mijn rugklachten en vroege harde buiken. Toen kon ik eindelijk weer zelf het ritme voor Lucas bepalen en sindsdien ging het weer goed.
Toen pepijn geboren was, had ik voor de zekerheid ook weer 3maanden ouderschapsverlof opgenomen, maar door samen loop van omstandigheden ben ik gestopt met werken. En ben ik daarop bijna 1 jaar een thuisblijfmama geweest zodat ik zelf bij onze kids kon zijn.
Maar omdat ik toch ook wel iets voor mezelf wilde ben ik afgelopen februari 2 ochtende in de week gaan werken.
Lucas en pepijn waren toen al 2,5 jaar en 1,5 jaar en toen “mocht” mijn schoonmoeder weer op komen passen, omdat de jongens nu wel weer wat gewend zijn .
Maar ze blijft dus structureel de dingen anders doen dan wat wij willen, maar hebben ons er maar bij neergelegd (hoe moeilijk dat ook was) we zijn blij dat ze 2 ochtenden in de week (en soms vaker, om wat tijd voor mezelf te hebben).
Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik er straks wel tegenop zie, als onze 3e ukkepuk geboren is, want dan ga ik wel na 10 weken alweer werken en dan heeft mijn schoonmoeder 3 kleine kindjes op om te passen.
Ik hoop echt dat onze beeb een makkelijk kindje is die niet zo aan een vast ritme vast zit, maar goed dat zien we dan vanzelf.
En als hij/zij uit zijn/haar doen is door de oppas ochtend van oma dan heb ik nu het geluk dat ik de volgende dag vrij ben…