Lev heeft ontdekt dat hij met slaapzak en al uit zijn ledikant kan klimmen.
Even voor de info; het is een jaren zeventig bedje ongeveer vergelijkbaar als op de foto.
Anna Sofie deed dit eigenlijk alleen maar 's morgens maar hij heeft nu een truuk gevonden om zichzelf er uit te kiepen.
Vervolgens gaat hij boven het traphekje staan krijsen (mamaaaaaaaaaaaaaaa) en ik leg hem consequent terug.
Gisteravond heb ik hem na een uur even bij me genomen, geknuffeld en gezegd dat hij nu echt moet slapen en dat werkte, dus ik dacht net: dat probeer ik weer…
Maar hij wil er NIET in. Hij gaat gewoon niet slapen, trek ik de deur achter me dicht, staat hij alweer achter me :wall:
Goede timing van hem en ik zit er nu mooi mee.
Tips?
De timing is echt ruk ja, maar hier was het echt het teken dat ze toe was aan een groot bed. Ze slaapt sindsdien weer heerlijk, strak door en langer ook in de ochtenden. Ook de middagslaapjes, die ze niet meer wilde doen maar wel nodig heeft, doet ze nu weer zonder problemen…
Ah zo’n bedje hadden we ook ooit in een vakantiehuisje in Frankrijk.
wel mooi niet zo praktisch.
Maar heb je niet een campingbedje waar hij niet uit kan klimmen?
hier hebben we 2 maanden een probleem gehad met mischa, zo rond zijn 2e verjaardag… hij klom er niet uit, maar gillen niet willen slapen elke avond en nacht weer.
Tot we hem in een peuterbedje legden… probleem was per direct over!
hij kwam wel eens snachts naar mij toe, maar dan kon ik hem meestal zo weer terug in zijn bedje leggen.
Misschien vind hij zich wel te groot voor zijn bed, en is een peuterbedje (of ff matras op de grond om uit te proberen) een oplossing.
STERKTE!!
hij ligt nu boven het trapgat achter het hekje te slapen…
@lydia wrote:
hij ligt nu boven het trapgat achter het hekje te slapen…
:lol: :lol: :lol:
Kan de lattenbodem uit het bedje, zodat het matras op de grond kan? Soms is dat verschil in afstand net genoeg dat ze er niet meer uit kunnen klimmen!
Succes met de draakje :mrgreen:
Hoi,
Dat hadden wij ook van de een op andere dag :?
ze had blijkbaar geen zin om te slapen huilen, ik hoor de deur, ik kijk zat ze al op de tweede tree van boven :shock: ( terwijl ik die avond nog dacht , zal ik het hekje dichtdoen :think: dacht nee, hoeft niet ze komt er toch niet uit :oops: )
drama gehad tot 00;25 mijn man het licht eruit gedraait matras naast het ledikantje en stil was het, volgende dag een peuterbed gehaald en gind toen in het paddestoelen tentje liggen, nadat ze die op een gegeven moment uit elkaar gehaald had, heb ik hem weg gehaald en nu ligt ze gewoon in haar bed :inlove: :thumbup:
Gr melanie.
euhm… wat is dat toch met die gekke kinders… :mrgreen:
die van mij… doet t oooook…
Nenna heeft t nooit gedaan… veuls te bang om hard te vallen…
Hij valt, doet zich zeer… zegt even:auwww… en gaat gewoon verder…
Laat zich wel 100x eruit vallen als t moet…
Consequent terugleggen… grr… ja weet ik… maar erger me dood man… kost veel energie… en dan ben IK niet eens zwanger… :hug:
Hier hebben we de zijkant eruit gehaald… van ledikant… maar hij blijft het doen… hij komt er nu alleen maar makkelijker uit…
Lattenbodem eruit ga ik niet eens proberen Af… mijn zoon sloopt t ding… gaat net zolang duwen/rukken/trekken tot ie eruit komt of ledikant omver duwt…
Hij is ZOOO sterk… soms gaat ie op zn anderhalf jaar oudere zus zitten en dan komt zij er echt niet onderuit… :shifty:
ik hoor dit ook zo vaak van moeders, esmee heeft dit nog niet ontdekt gelukkig… nu ligt ze ook heel laag en kan er volgensmij niet uitklimmen…
mijn nichtje van bijna 4 deed dit ook toen ze 2,5 was… mijn zus heeft toen een peuterbed gekocht en het was na 4 nachten uit bed komen helemaal over… dus misschien tijd voor een groter bedje…
Hier vanaf 2jaar een peuterbed en een fase gehad dat hij ook eruit rende en niet wilde slapen maar ‘boekie lese’.
Weet niet of je de nanny wel 'ns gezien hebt: terugleggen, terugleggen, terugleggen.
Met je dikke buik niet echt een aanrader (misschien een partner of iemand anders die hierbij in wil springen). Maar consequent volhouden. Ik heb 3 zeer drukke avonden gehad met 104, 78 en 50 keer terugleggen. Gaat erom dat je het willetje breekt en dat kun je als volwassene omdat de volwassene juist weet wat ie doet. Iedere avond worden het minder keren en de peuter geeft altijd op (als de volwassene maar lang genoeg volhoudt met zwijgend terugleggen, zwijgend terugleggen, zwijgend terugleggen).
Misschien heb je bijv een zus die een weekje rond bedtijd er kan zijn en het slapengaanritueel kan doen. Degene die in bed legt, moet ook degene zijn die steeds en steeds en steeds teruglegt.
Succes!
Nadien weer :thumbup: en komt er niet uit (tenzij hij huilt en we te diep slapen).
hier ook zon klimmert…
met slaapzak en al, zo uit de ledekant.
gelukkig kan zijn raam niet open, en alles staat hoog op zijn kamer.
ik heb een haakje op de deur gezet.
want hij klimt gewoon over het traphekje heen naar beneden…
en een peuterbed… zit daar wel aan te denken…
Mijn ervaring is dat die oude bedjes een stuk lager zijn als de nieuwe.
Nu ga je natuurlijk geen nieuw ledikantje meer kopen (Denk ik 
) maar misschien is een campingbedje dan wat?
Die is vast hoger!
ik wil geen campingbedje gebruiken…
Ik wil dat hij luistert en in bed blijft 
De laatste dagen in het weer raak en het punt is dat ik 's avonds altijd alleen ben en hem nu na de ks echt niet consequent terug kan leggen. Ik kan hem niet een aantal keer achter elkaar oprapen van de grond :wall:
Oh en hier de beloofde foto :evil:
Wat een ellende joh…
En het ergste is dus dat je zelf rustig moet blijven :evil: (waar ik dan dus niet zo goed in ben…)
Ligt hij nu wel in een peuterbed? Anders zou ik dat toch proberen hoor. Is het terug leggen ook wat makkelijker.
Annemieke heeft ook een tijd vreselijk gespookt…
Ze ligt nu sinds 2 maand ongeveer in een peuterbed en het gaat boven verwachting goed! We hadden verwacht dat ze er steeds uit zou gaan, maar dat doet ze totaal niet.
Gewoon proberen, je kunt altijd weer terug.
Maarreh… als ze zo slapen zijn het heerlijke engeltjes he? :inlove:
Groetjes,
Heleen
Leeds… ik had dat probleem dus ook… zoals je hierboven wel kan lezen…
Nu… zijkant ledikant eruit gehaald… en meneer slaapt… :thumbup:
Tuurlijk komt t nog weleens voor dat ie er stiekem uitkomt…
Maar 9 van de 10 keer gaat ie slapen…
ik smeltttttt echt weg bij die foto :inlove:
weet je er staat op zijn kamer ook een 1persoonsbed. Dat heb ik ook al geprobeerd maar dat wil hij ook niet.
We hebben een nachtlampje, ik heb zelfs al klassieke muziek opgezet :oops:
Hij is idd wel lief zo 8)
:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Hier hebben we de eerste dagen ook ‘strijd’ geleverd maar wel doorgezet en net als Heleentje moeite om zelf rustig te blijven… :shifty:
Heb je dat al geprobeerd, consequent terugleggen, paar dagen achter elkaar… en dan niks zeggen alleen: Lev, tijd om te slapen… welterusten…
jawel maar ik kan hem niet optillen 
ik heb echt pijn nu van dat consequent optillen, volgens mij is dat niet goed :?
Als ik hem door dagenlang consequent in bed te liggen echt in bed krijg uiteindelijk wil ik dat graag doen maar die stomme keizersneewond doet gruwelijk pijn inmiddels, en vooral door Lev :oops:
Neem het hem niet kwalijk maar het werkt niet…
:wall: och ja, heb ik niet bij nagedacht…
jeetje… ik vond het tillen en bukken al zwaar zonder keizensnede wond… :oops:
Hier hebben we het ook gehad (weliswaar uit een groot bed dan, maar het komt op hetzelfde neer denk ik.)
Ik had toen ook net de derde, en maakte van de nood een deugd. Ik heb een bed erbij gezet, en ging daar zelf op liggen. Wanneer zij er uit kwam ging ik weg, dus al snel was duidelijk dat ik bleef als zij maar bleef liggen. Ik was wel een beetje bang dat ik op die manier JUIST een slaapprobleem zou kweken, maar dit kon ook niet zo, ik was ook meestal alleen 's avonds, en de oudste was ook net 4. 
Vaak was ze binnen een kwartier al in slaap, en ik rustte ook lekker uit. Ik las een boekje, voedde, etc. Even een relaxmoment dus, ook voor mij zelf.
Naar mijn idee was het ook een vraag om aandacht, er was zo veel anders voor zo’n hummel. Ze had dat moment gewoon nodig volgens mij. Na een maand of 3 heb ik het rustig afgebouwd (wel boven blijven, maar op eigen kamer, daarna naar beneden en af en toe even komen kijken, en uiteindelijk was er niks bijzonders meer aan de hand, en ging ze gewoon slapen.)
Enfin, lang verhaal, maar hopelijk is de clou duidelijk :mrgreen:
Sterkte :hug: