Jesse, 4,5 jaar, was logeren bij mijn ouders.
Nou is voor hun huis het buurmeisje in elkaar geslagen en met grote stenen bekogeld.
Mijn zoontje heeft dat dus allemaal, vanuit het raam gezien, voordat hij ‘oma, boeven!’ riep.
De dader had er ook zowiezo al heel eng uitgezien.
Nou is Jesse al een angstig kindje, 's nachts veel wakker, plast ineens weer in bed, veel aandacht van mij vragen de laatste tijd.
En nu dit nog erbij.
Hij komt straks thuis.
Maar hoe, oh hoe, leg ik hem nu nog uit dat hij niet bang hoeft te zijn,
dat boeven in de gevangenis zitten en blijven, dat niet elke anders uitziende man of vrouw per se eng is etc etc.
Ook komt de politie dalijk nog met mijn ouders praten, en jesse vindt de politie ook zowoeso al een beetje eng.
Als ik een auto had zou ik hem gelijk ophalen, maar die staat helaas bij de garage.
Hoe help ik hem hierbij? Ik vind het zo naar.
ik zou zeggen: laat het hem vooral zelf invullen en vertellen. Geef hem de kans te vertellen wat ie gezien heeft en wat ie daarvan vindt, maar ga het niet te veel voor hem invullen, draag het niet zelf aan (al kun je het de eerste keer misschien wel voorzichtig brengen, maar daarna zou ik het aan hem laten er over te beginnen als ie dat wil).
en hoe raar t ook mag klinken, “dramatiseer” zelf niet…dus schiet niet in je emoties, houd het luchtig en neutraal, het is heel heftig natuurlijk maar kinderen reageren soms meer op de emotie/reactie van ouders/grootouders dan op t voorval zelf…
ik heb dat van dichtbij gezien bij een meisje dat met ontucht te maken kreeg, ik ken t kind vrij goed en daar zag je heel duidelijk dat doordat haar vader en moeder heel rustig bleven , niet kwaad deden over de dader etc, het kind ook veel sneller overal wat overheen was…
eventueel kan hij ook slachtofferhulp krijgen als getuige van zoiets, voor kinderen hebben ze vaak prima programmaatjes die erg bij hun beleving aansluiten, je zou , aan de hand van zijn reactie op alles, eventueel even slachtofferhulp kunnen bellen voor advies
Eens met Fiep en Kristalkindje.
Kinderen trekken dingen heel goed. Laat hem er zelf over beginnen.
Begint hij er niet zelf over, vraag dan hoe het bij oma en opa was, vraag gewoon zelf hoe hij zich voelt.
Bedankt,
Heb bij thuiskomst idd gewoon normaal gedaan, vrolijk dat hij er weer was en gevraagt hoe hij het gehad heeft bij opa en oma, net als normaal.
Pas na het eten zei hij, mama, er waren boeven bij opa en oma.
Dus ik, oh ja?
Ja, met een kale kop.
Ik weer, wat deed hij dan?
Bloemetjes jatten uit oma’s tuin en toen moest de politie komen.
Ik weer, dat is stout he, maar goed dat de politie kwam helpen.
Jesse, Ja, en verder vertel ik niks.
Dus misschien heeft hij alleen in zich opgenomen dat die vent stenen uit mijn moeders tuin haalde. Of hij heeft de rest niet begrepen of kunnen verwoorden, of hij heeft idd minder ervan kunnen zien dan mijn moeder denkt.
Heb hem vanavond nog even verteld, dat als hij wat naars of wat engs ziet of gebeurt, dat hij dat altijd beter even kan vertellen aan papa, mama, opa of oma.
Hij zei, zoals wat dan mama?
Dus toen zei ik, Nou, misschien een heel enge onweersbui, of een hele rare grote vogel, of mensen die er een beetje raar of eng uitzien.
Toen zei hij, die dief zag er wel raar uit. Maar nu gaan we spelen.
Maak er zelf niets groots van, kan best zijn dat hij over een paar weken pas weer er over heeft.
Maar het zal hem niet helpen beter te slapen, of niet in bed plassen, daar had hij voor de tijd al problemen mee.
De dader krijgt iig poging tot doodslag ten laste gelegd.
Jeetje wat een naar verhaal en ik kan me voorstellen dat je je rot schrikt om te horen dat je kind het misschien allemaal gezien heeft.
Toch handig dat KOK he :thumbup: - eerst hier even tips halen en dan net even iets meer beslagen ten ijs komen. Volgens mij heb je het super aangepakt en hopelijk heeft het niet meer indruk op hem gemaakt dan het nu lijkt 
he, wat sneu voor hem :hug:
mischien kun je als hij erover begint, hem een tekening erover laten maken. laat hem het van zich af tekenen.
ik denk dat dit wel heel heftig voor hem is geweest, en mischien is wat tips vragen aan slachtofferhulp niet zo een gek idee. je hebt ook kans dat het er pas jaren later uitkomt. dat hij ineens anders gedrag gaat vertonen, hij zal dit zich dan niet meer kunnen herinneren waarschijnlijk, maar onbewust speelt het dan mischien nog. houd daar dan rekening mee.
sterkte :hug:
aah bedankt allemaal.
af en toe laat hij heel ietsie pietsie doorschemeren, maar niets van wat er is gebeurd. Wel laat hij de woorden politie en dief of boef soms vallen.
Gisteren was hij tegen zijn beer aan het vertellen dat hij naar droomt over een kale dief.
Maar verder komt het niet.
Ik heb slachtofferhulp gebeld, maar pfff.
Ik heb de vrouw die ik aan lijn had uigelegd wat er is gebeurt, en dat Jesese nog erg klein is, en dat ik niet wist of ik wel bij hun moest zijn, maar dat ik me afvroeg of ze nog tips of advies hadden.
Toen twijfelde die vrouw een poosje, zei toen twijfelachtig dat Jesse als het ware wel min of meer een klein slachtoffertje was, maar dat zei slechts de telefoonbeantwoorder was en me wel door kon verbinden zodat iemand met hem kon komen praten.
Daar schrok ik dus weer van, wil er absoluut niets groots van maken en niet meer dan dat het is, en wil zeker niet dat dat op Jesse zo overkomt.
Die voelt zich ook naar als een vreemde hem ineens allemaal vragen gaat stellen.
Dus nogmaals uitgelegd dat ik alleen advies wou,
Zei ze, tja, hou hem maar gewoon goed in de gaten.
Toen heb ik dus maar gauw het gesprek afgesloten.
En bedankt he.
Denk dat ik ergens anders moet zijn voor zoiets.
Of het hierbij laten en afwachten wat er de komende weken gebeurt.
Hmmm ik denk dat het hetzelfde is als met ‘grote mensen’.
Ik werk als huisartsenpostchauffeur en mijn man als ambulancechauffeur. Bepaalde beelden blijven hangen op je netvlies. Gewonde mensen, dode mensen. Emoties van mensen. Als je zo’n beeld hebt dat op je netvlies vastzit, ga je daar (eigenlijk vanzelf) over praten. Daar nemen we expres tijd voor. Een kind denk ik dat dat vanzelf al doet. Denk niet dat je ernaar hoeft te vragen (zou het zelf niet heel erg waarderen als manlief vroeg: goh, weet je nog hoe dood die man eruitzag die je toen aan het reanimeren was? (Ja is wat ironisch geformuleerd, zo zou je het ook niet vragen natuurlijk, maar ik probeer maar duidelijk te schetsen).
Dat beeld moet van het netvlies ‘slijten’. En dat gaat door praten en dromen. Dus dat hij erover droomt is een teken dat de hersens zelf al bezig zijn die beelden weg te krijgen. Bij ons varieert het tussen de 3 dagen en 2 weken. Het zou me logisch lijken dat het voor een mannetje van 4 wat langer duurt.
Maar ik denk dus dat hij praten wel uit zichzelf doet omdat hij een kind is. Dromen gaat ook vanzelf. Dus ik denk eigenlijk dat je er niets aan hoeft te doen (tenzij hij aan gaat geven dat de dromen heel vervelend zijn, dan zou ik even overleggen met je huisarts, die weten ook alle wegen die er zijn).
En probeer hem niet je eigen (heel begrijpelijke) ongerustheid te laten merken 
.
Afgelopen nacht kwam hij me wakker maken omdat hij naar gedroomt heb, toen ik vroeg waarover, zei hij haaien en heksen die iedereen opeten.
En net zei hij dat hij daardoor niet in slaap kan vallen, dat hij bang is daarover weer te dromen.
Lijkt me enigszins een normale enge droom voor kinderen.
Het lijkt verder ook wel goed te gaan met hem, overdag niet anders dan anders. Misschien denkt hij er ook nauwelijks aan, hij wordt ook erg druk gehouden met andere dingen dan.